Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

"Ζω στον δρόμο 14 μήνες"


 

πηγή: TaΧalia(Macedonia)  25 Φεβ 2012


Στο μυαλό ενός άστεγου! (Άρθρο ΣΟΚ...)

Από το Πρώτο Θέμα
(Το άρθρο το αναδημοσιεύουμε χωρίς τις εικόνες....)

Ο Μάνος είναι μόλις 45 ετών, πτυχιούχος, πρώην διευθυντής πολυκαταστήματος και πατέρας δύο παιδιών. Ζει στο δρόμο 14 μήνες. Ο Λεών, πτυχιούχος της σχολής Harrow Art School (Καλών Τεχνών) του Λονδίνου και αγιογράφος, έφυγε από το σπίτι του με μερικά ρούχα και λίγα βιβλία, για να μετατρέψει ένα παγκάκι του πάρκου του Αγ. Παντελήμονος σε καταφύγιο του. Η οικονομική κρίση δημιούργησε μια νέα γενιά αστέγων που γεννιέται σιωπηλά τα τελευταία δύο χρόνια.


O πληθυσμός των αστέγων δεν έχει μόνο αυξηθεί δραματικά αλλά έχει πλέον αλλάξει και στη σύνθεση του. Μέχρι πρότινος αντικρίζαμε λαθρομετανάστες, τοξικομανείς, αλκοολικούς. Πλέον έχουν προστεθεί πολλοί νέοι άστεγοι, στην πλειονότητα Ελληνες, που ψάχνουν κάθε βράδυ μια γωνιά να κοιμηθούν. Οι περισσότεροι εξ αυτών δε θέλουν να δώσουν δικαιώματα, κυκλοφορούν κατά τη διάρκεια της ημέρας ανάμεσα μας, και το βράδυ καταφεύγουν στις «καβάντζες» τους, όπως αποκαλούνται τα σημεία στα οποία κοιμούνται. Δεν είναι ρακένδυτοι. Είναι καθαροί, αξιοπρεπείς και σεμνοί, μ’ ένα αίσθημα ντροπής. Πολλοί συμπολίτες μας, όπως ο Μάνος και ο Λεών, είχαν μέχρι πρότινος ένα σπίτι, μια δουλειά, ίσως και κάποιο δάνειο. Μια φυσιολογική ζωή. Πλέον έχουν χάσει τα πάντα… Οι σκηνές που βλέπει κανείς σήμερα στο κέντρο της Αθήνας, σε πλατείες και πάρκα, κάτω από γέφυρες, στη Λ. Συγγρού ακόμη και σε στενά των Νοτίων Προαστίων, θα ήταν κάποτε σπάνιες. Ομως είναι προφανές πια ότι η οικονομική κρίση έχει μετατραπεί σε κοινωνική κρίση, αφήνοντας πολύ κόσμο ανυπεράσπιστο στο δρόμο… Τα στοιχεία που έχουν κατατεθεί στην αρμόδια Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων, σοκάρουν. Ήδη κάνουμε λόγο για μια αύξηση της τάξεως του15% των αστέγων, ενώ η ΜΚΟ Κλίμακα αναφέρει αύξηση της τάξεως του 20%-25% των αστέγων ποσοστά που αντιστοιχούν σε περίπου 20.000 άστεγους.
Καθημερινά οι άστεγοι αντιμετωπίζουν την σκληρή πραγματικότητα του δρόμου πασχίζοντας να επιβιώσουν κάτω από αντίξοες συνθήκες. Οι δύσκολες συνθήκες αφορούν στις ακραίες καιρικές συνθήκες, την εγκληματικότητα, τα επισφαλή κτίρια τα οποία κινδυνεύουν με κατάρρευση… Δεν είναι λίγοι οι άστεγοι που βρίσκουν καταφύγιο κάτω από γέφυρες μεγάλων αυτοκινητοδρόμων, διατρέχοντας ακόμα τον κίνδυνο ατυχημάτων . Ο υπνόσακος, το κυπελάκι του φαγητού από το συσσίτιο, ένα μπουκάλι νερό, κουβέρτες και βαριά ρούχα, χαρτόνια, είναι όλη κι όλη η περιουσία τους. Πρώτο μέλημα ενός άστεγου δεν είναι άλλο από την αναζήτηση τοποθεσίας, ένα σημείο σε κάποια πλατεία, ή στο πεζοδρόμιο κάποιας λεωφόρου, ή σε κάποιο στενό, ώστε να κοιμηθεί με ασφάλεια τη νύχτα. Βασικό μέλημα του σε περίπτωση κακοκαιρίας, η εξασφάλιση μιας υπόστεγης «καβάντζας». Συνήθως τα πιο ασφαλή καταφύγια είναι κάτω από γέφυρες, εγκαταλελειμμένα κτίρια, υπόστεγα κτίρια. Τις περισσότερες φορές, όταν δεν βρέχει, οι εστίες θερμότητας, όπως είναι οι σχάρες του μετρό και οι αεραγωγοί κτιρίων, αποτελούν παράδεισο…

Όπως σε όλες τις μικροκοινωνίες έτσι και στον πληθυσμό των αστέγων υπάρχουν κάποιοι άγραφοι κανόνες. Η σημασία που έχει η «καβάντζα» όπου διαβιούν είναι εξέχουσα, γι αυτό και προσπαθούν να παραμένουν τις περισσότερες ώρες της ημέρας, ώστε να μην πάει κάποιος και καταλάβει το συγκεκριμένο σημείο, αλλά και για να μην χαθούν αντικείμενα, αφού οι μικροκλοπές είναι ένα συχνό φαινόμενο. Οι αναφορές που έχουν γίνει στις ΜΚΟ είναι κυρίως μικροκλοπές (φαγητό, υπνόσακοι, κουβέρτες κλπ). Ένας επιπλέον κίνδυνος που αντιμετωπίζουν είναι πολλές φορές οι ρατσιστικές διαμάχες ανάμεσα τους. Την ίδια ώρα κατά τις νυχτερινές ώρες ελλοχεύει ο κίνδυνος κακοποίησης γυναικών που ζουν στο δρόμο, κυρίως εκείνων που είναι απροστάτευτες, ή βρίσκονται υπό χρήση αλκοόλ ή ναρκωτικών ουσιών.

Ειδικά πάντως για έναν νεοάστεγο μέχρι να προσαρμοστεί και να ανταπεξέλθει στις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης στο δρόμο, μπορεί και να γίνει επιρρεπής προσπαθώντας να επιβιώσει. Είναι οξύμωρο. Αλλά δεν είναι λίγοι εκείνοι που προκειμένου να «επιβιώσουν», καταφεύγουν σε καταχρήσεις. Σύμφωνα με τους Γιατρούς του Κόσμου κάνουν χρήση αλκοόλ για να αντέξουν το κρύο, ενώ ορισμένοι κάνουν ακόμη και χρήση ναρκωτικών ουσιών για να αντιμετωπίσουν τυχόν καταθλιπτικές τάσεις και ψυχολογικές διαταραχές που προκαλούνται από το στρες και την ανασφάλεια της επιβίωσης. Πολλοί είναι εκείνοι που αναφέρουν δυσκολίες στον ύπνο, καθώς η νύχτα είναι πάντα πιο σκληρή και η εγκληματικότητα μεγάλη.

«Κοιμάμαι με το ένα μάτι ανοιχτό», μου λέει κάποια στιγμή ένας άστεγος. Πάντως, ένας νεοάστεγος δεν βρίσκεται από τη μια μέρα στην άλλη στο δρόμο. Η απόφαση να αφήσει το σπίτι του, έρχεται σταδιακά. Αρχίζει να στερείται των βασικών αναγκών και στην πορεία μην μπορώντας να ανταπεξέλθει στα στοιχειώδη, λαμβάνεται η μεγάλη απόφαση αφού δεν είναι δυνατόν να καλυφθούν ούτε τα στοιχειώδη. Η κλιμακωτή αυτή διαδικασία μπορεί να διαρκέσει έως και 1 χρόνο.

Για τους περισσότερους συμπολίτες μας που βρίσκονται σήμερα στο δρόμο, υπάρχει πολύ έντονη η αίσθηση ότι η κατάσταση που έχουν περιέλθει είναι μη αναστρέψιμη, αφού δεν υπάρχει καμία μέριμνα για επανένταξη τους στον κοινωνικό ιστό, ενώ η εύρεση εργασίας καθίσταται ανέφικτη. «Δεν μπορώ να ξεφύγω από τον δρόμο», θα ακούσει κανείς να του λέει ένας άστεγος. Η απουσία δικτύου υποστήριξης ξενώνων άμεσης ανάγκης και η ανυπαρξία δομών, έστω ενός Night Shelter, όπου εκεί θα μπορούσαν να πλυθούν και να κοιμηθούν για μερικές ώρες, τους αναγκάζουν να κάνουν περιστασιακά, είτε κάποια παράτυπη εργασία ή να ζητιανεύουν. Στο δήμο Αθηναίων ανήκουν τρεις ξενώνας, ωστόσο ο ένας από τους τρεις δεν έχει τεθεί ακόμη (!) σε λειτουργία και στους άλλους δύο ξενώνες υπάρχουν συνολικά 160 κλίνες, που όμως μένει κόσμος εδώ και καιρό. Οι ξενώνες αυτοί εξυπηρετούν άτομα 18-65 ετών.

Ενας ακόμη ξενώνας είναι αυτός του Ερυθρού Σταυρού και βρίσκεται στην Επικούρου, και διαθέτει περίπου 70 κρεβάτια. Δυο ακόμη ξενώνες είναι αυτός του Καρέα, ο οποίος ανήκε στην Αρχιεπισκοπή και πλέον το διαχειρίζεται το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης, ενώ ο ξενώνας της Βουλιαγμένης φιλοξενεί Έλληνες και αλλοδαπούς και βρίσκεται στη Λητούς 20.

Κοινωνικές υπηρεσίες

Για τη σίτιση των απορών και των αστέγων συμπολιτών μας το Κέντρο Υποδοχής Αστέγων Δήμου Αθηναίων διανέμει φαγητό δύο φορές ημερησίως, το μεσημέρι από τις 12 ως τη 1 και το απόγευμα από τις 5 ως τις 6 (Σοφοκλεόυς 70 και Πειραιώς 35). Παρέχονται καθημερινά 2000 μερίδες φαγητού. Για την κοινωνική της προσφορά στο θέμα τον αστέγων έχει διακριθεί η ΜΚΟ Κλίμακα (Κωνσταντινουπόλεως 30). Το «στέκι των αστέγων» όπως αποκαλείται το διώροφο κτίριο στον Κεραμεικό, οι άστεγοι βρίσκουν ένα ζεστό ρόφημα, ένα πιάτο φαγητό, ενώ υπάρχει ορισμένες φορές και η δυνατότητα προσωρινής φιλοξενίας. Η οργάνωση Helping Hands (Σοφοκλέους 53 Δ) παρέχει στους άστεγους συσσίτιο με κουπόνια, δίνει τη δυνατότητα στους άστεγους να πλύνουν τα ρούχα τους αλλά και να κάνουν το μπάνιο τους, ενώ υπάρχει η δυνατότητα να προμηθευτούν καθαρά ρούχα. Επιπλέον, καθώς υπάρχουν αρκετές άπορες οικογένειες Ελλήνων και αλλοδαπών παρέχονται στην Helping Hands μαθήματα στα παιδιά. Την ίδια ώρα κοινωνικές ομάδες ευαισθητοποιημένων πολιτών όπως το «Δίκτυο Κοινωνικής Αλληλεγγύης» και το «Μπορούμε» αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες streetwork για την παροχή ρουχισμού και στηρίζουν με κάθε τρόπο τους άστεγους, ενώ πολίτες με κοινωνική ευαισθησία που στέκονται αλληλέγγυα απέναντι σε συνανθρώπους που έχουν ανάγκη διοργανώνουν σε πλατείες της πόλης τις λεγόμενες κοινωνικές κουζίνες, αναδεικνύοντας πως την εποχή του μνημονίου κανείς δεν είναι μόνος του.

Μαρτυρίες αστέγων


κύριος Μάνος 45 ετών

Είναι πατέρας δύο παιδιών ηλικίας 15 και 12 ετών. Εχει σπουδάσει μηχανικός αεροπλάνων. Εργάστηκε όμως στην οικογενειακή επιχείρηση. Αργότερα υπήρξε για πολλά χρόνια υποδιευθυντής της αλυσίδας καταστημάτων σούπερ μάρκετ Ατλάντικ, μέχρι που αποφάσισε να ανοίξει μια δική του επιχείρηση. Η ζωή όμως τα τελευταία πέντε χρόνια του τα έφερε ανάποδα. Εχασε τους γονείς του, η επιχείρηση του έπεσε έξω έπειτα από ληστεία, χειρουργήθηκε τρεις φορές η γυναίκα του, ενώ οι καταθέσεις των 250.000 που είχε στην τράπεζα μέχρι πριν από δύο χρόνια έγιναν καπνός για τη αποπληρωμή χρεών του Δημοσίου, αλλά και για την εξόφληση των χειρουργείων της γυναίκας του. «Είμαι στο δρόμο 14 μήνες. Δεν είμαι τοξικομανής, ούτε αλκοολικός. Είμαι ένας νεόπτωχος, νεοάστεγος. Όταν δεν μπορώ να είμαι χρήσιμος ούτε για την ίδια μου την οικογένεια, και ο στυλοβάτης του σπιτιού, μόνο πρόβλημα δημιουργώ. Πήρα μερικά ρούχα μου και έφυγα». Η σύζυγος του δεν γνώριζε τίποτα για το ότι έμενε στο δρόμο. Τα παιδιά του δεν τα βλέπει πλέον. «Τους τελευταίους δύο μήνες δεν έχω δει τα παιδιά μου. Η γυναίκα μου δεν ήξερε ότι είμαι στο δρόμο, το ανακάλυψε. Την πονάει. Θέλει να γυρίσω σπίτι. Αλλά είμαι βάρος για την οικογένεια μου. Δεν το αντέχω όταν η γυναίκα μου η οποία έχει περάσει τρεις εγχειρήσεις καρκίνου, να καθαρίζει σκάλες για να ταΐζει εμένα. Ντρέπομαι ως άντρας. Τα χρήματα που παίρνει δεν βγαίνουν ούτε για τα παιδιά μου. Δεν μπορώ να στραφώ πουθενά για βοήθεια. Στα δύσκολα οι συγγενείς και οι φίλοι χάνονται» Κάθε μέρα ψάχνει για δουλειά. Έχει κάνει 570 αιτήσεις (!), μέσα σε ενάμιση χρόνο. «Στήνομαι στην Ομόνοια με τους αλλοδαπούς μήπως βρω κάτι. Παράλληλα ψάχνω οπουδήποτε αλλού… Έχω κάνει 570 αιτήσεις για δουλειά αλλά όλοι λένε ότι είμαι μεγάλος σε ηλικία. Και είμαι μόλις 45 ετών!»

Οι συνθήκες διαβίωσης στο δρόμο, ως άστεγος είναι σκληρές. Η νύχτα άγρια. Παραδέχεται ότι θα μπορούσε να βγάλει χρήματα, αλλά με τον σκληρό τρόπο. « Αν συνεργαζόμουν με τον υπόκοσμο, θα ήταν ευκολότερα για μένα. Αρνούμαι όμως. Είναι σημαντικό για μένα να είμαι καθαρός, να έχω τα μάτια του ανοιχτά, ώστε να ελέγχω τα πάντα. Η αξιοπρέπεια μου είναι η ζωή μου». Μια έντιμη εργασία είναι στο μόνο που ελπίζει. «Για μένα μισή δουλειά είναι ολόκληρη ευκαιρία. Μπορώ να δουλέψω ως μεταφραστής, να κάνω σε παιδάκια μάθημα, να δουλέψω σε σούπερ μάρκετ, όχι ως διευθυντής ή υποδιευθυντής όπως ήμουν, αλλά ακόμα και για το χαμαλίκι». Βασικό του μέλημα είναι η φυσική του κατάσταση. «Κάνω μπάνιο 3 φορές την εβδομάδα πηγαίνοντας στο Καταφύγιο Αγάπης. Το πρωί κάνω γυμναστική, κάτι που με βοηθάει για να μην κρυώνω. Έχω πάντα μαζί μου τα ξυραφάκια μου, τα μαχαιροπίρουνα μου, το σαμπουάν μου και πλένω τακτικά τα ρούχα μου. Προσπαθώ να ενημερώνομαι παίρνοντας free press εφημερίδες, και κοιτάζω να μην αλλάξω τις συνήθειες μου για να μην με πάρει από κάτω»…

Κύριος Λεών, 64 ετών

Ο κ. Λεών, είναι πτυχιούχος της σχολής Harrow Art School (Καλών Τεχνών) του Λονδίνου και εξειδικεύεται στην αγιογραφία. Σε μικρότερη ηλικία ήταν μέτοχος σε ταξιδιωτικό γραφείο, κάνοντας αρκετά ταξίδια ανά τον κόσμο ως ταξιδιωτικός πράκτορας. Αργότερα και επί 19χρόνια εργάστηκε σε μια μεγάλη κατασκευαστική εταιρία, ξεκινώντας από τα… χαμηλά στρώματα για να γίνει για 5,5 χρόνια διευθυντικό στέλεχος της εταιρίας αυτής. Όταν έπαψε να εργάζεται στην κατασκευαστική εταιρία, ασχολήθηκε και πάλι με την αγιογραφία, η οποία δεν του απέδωσε τα αναμενόμενα.

«Ξαφνικά έμεινα άστεγος, από τη μια στιγμή στην άλλη». Εχει ένα γιο, 28 ετών, ο οποίος ζει με τη μητέρα του. Δεν έχει άλλους συγγενείς. «Ο γιος μου με βοηθούσε, αλλά δεν μπορούσε να πληρώνει συνεχώς τα ενοίκιά μου και να με συντηρεί. Ετσι πήρα την απόφαση να μείνω στο δρόμο, χωρίς πανικό… Βγήκα με 3,70ευρώ στην τσέπη, λίγα χειμωνιάτικα ρούχα, μερικά βιβλία, και όσο αστείο κι αν ακούγεται, 10 βραστά αυγά. Το βραστό αυγό», εξηγεί, «αν είναι καλά βρασμένο, μένει για 21 ημέρες. Με τα 3,70 πήρα ψωμί. Ετσι έβγαλα την τροφή μου για τις πρώτες ημέρες. Το πρώτο βράδυ, έμεινα στο Πεδίον του Αρεως. Δεν έκανε κρύο. Γύρω στις 12.30 το μεσημέρι της επόμενης ημέρας πήγα στο συσσίτιο του Αγίου Παντελεήμονα. Τη δεύτερη ημέρα έμαθα πως υπήρχε συσσίτιο στις 3 στη Σοφοκλέους, και έτσι έλυσα το ζήτημα της τροφής. Το φαγητό δεν είναι υγιεινό, αλλά γεμίζει η κοιλιά. Στην πλατεία του Αγίου Παντελήμονα βρήκα ένα απομονωμένο παγκάκι, δίπλα στην εκκλησία, σε καλοφωτισμένο σημείο. Εκει έφτιαξα το «σπιτικό μου», για 4 μήνες. Δεν προκαλούσα όμως. Τα μεσημέρια που οι μητέρες έβγαζαν τα παιδιά τους στο πάρκο καθόμουν και διάβαζα το βιβλίο μου… Δεν ήθελα να δίνω κάποια άσχημη εικόνα. Όταν νύχτωνε, έστρωνα για να κοιμηθώ». Τέλη Νοεμβρίου ο γιος του τον έφερε σε επαφή με την ΜΚΟ Κλίμακα, όπου βρήκε προσωρινό καταφύγιο. «Πλεόν», λέει, « θέλω να ξαναρχίσω την αγιογραφία και θα κάνω υπομονή για ένα χρόνο που βγαίνω στη σύνταξη. Περιμένω να πάρω τη σύνταξη που δικαιούμαι. Ετσι θα μπορέσω να σταθώ στα πόδια μου θα αποκτήσω με μια φτηνή στέγη και λίγη τροφή» και με παράπονο καταλήγει: «Δεν φταίω εγώ που έφτασα ως εδώ. Μας σφίξανε το ζωνάρι πολύ βίαια και απότομα! Η οικονομική κρίση στη χώρα μας άγγιξε όλους. Αλλους περισσότερο, άλλους λιγότερο. Εμένα περισσότερο…»

Ομορφιά!

πηγή: blog La Bastia

Πέμπτη, 23 Φεβρουαρίου 2012


Λευκοτσικινιάς

Λευκοτσικινιάς στη λιμνοθάλασσα της Σαγιάδας...

Παρασκευή, 17 Φεβρουαρίου 2012

ΠΛΑΤΑΝΙΑ

Θέλουμε να σας πληροφορήσουμε για ένα σημαντικό πρόβλημα, που αφορά στη διαπίστωση από το εργαστήριό μας μιας επικίνδυνης ασθένειας που προσβάλλει τα πλατάνια στους νομούς Ιωαννίνων και Θεσπρωτίας.Τα δύο τελευταία χρόνια η ασθένεια  διαπιστώθηκε σε αρκετά σημεία του ποταμού Καλαμά καθώς και σε άλλες περιοχές της Ηπείρου, που φαίνονται στο χάρτη που σας επισυνάπτουμε.Η ασθένεια είναι θανατηφόρος, τα δένδρα που προσβάλλονται είναι καταδικασμένα και δεν υπάρχει μέθοδος θεραπείας. Ωστόσο, μπορούν να ληφθούν μέτρα για την αποτροπή της διάδοσης της ασθένειας σε νέες περιοχές. Σε αρκετές περιοχές της Πελοποννήσου, όπου αρχικά διαπιστώθηκε η ασθένεια στην Ελλάδα, έχουν καταστραφεί τα πλατάνια κατά μήκος ποταμών και χειμάρρων σε μήκος αρκετών χιλιομέτρων.Όπως καταλαβαίνετε αν η ασθένεια συνεχίσει να διαδίδεται στον ποταμό Καλαμά και άλλα ποτάμια της Ηπείρου μπορεί να καταστρέψει την παραποτάμια βλάστηση των πλατάνων, δημιουργώντας ένα τεράστιο περιβαλλοντικό πρόβλημα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το τμήμα του ποταμού στην περιοχή της Ντόλιανης Θεσπρωτίας, όπου έχουν προσβληθεί από την ασθένεια εκατοντάδες δένδρα πλατάνου και νεκρώνεται το ένα μετά το άλλο. Το σημαντικό στην περίπτωση αυτή καθώς και σε άλλες περιπτώσεις είναι ότι η ασθένεια μεταδόθηκε σε αυτό το σημείο με τις ανθρώπινες παρεμβάσεις! Οι Δημοτικές αρχές της περιοχής διαμόρφωσαν ένα χώρο δίπλα στο ποτάμι για να κάνουν εκδηλώσεις το καλοκαίρι. Τα μηχανήματα όμως που χρησιμοποιήθηκαν είχαν προηγουμένως εργαστεί σε κάποια περιοχή που υπήρχε η ασθένεια και έτσι μεταφέρθηκε και το παθογόνο στη Ντόλιανη. Το αποτέλεσμα θα είναι καταστροφή όλων των δένδρων πλατάνου στη συγκεκριμένη περιοχή σε μερικά χρόνια Η ενημέρωση δημοσίων φορέων και πολιτών είναι κατά συνέπεια ένα σημαντικό βήμα για την αντιμετώπιση της ασθένειας, διότι «Η ΑΓΝΟΙΑ ΣΚΟΤΩΝΕΙ» τα πλατάνια!...
Στις ημερίδες που σκοπεύετε να οργανώσετε την προσεχή άνοιξη στην περιοχή σας θα μπορούσα με να συμμετάσχουμε με παρουσίαση και παράλληλα να σας προμηθεύσουμε με κάποιες αφίσες που έχουμε δημιουργήσει και αφορούν στην ενημέρωση των πολιτών για την ασθένεια.Σας επισυνάπτουμε μία εργασία που αφορά στην ασθένεια. Περισσότερες πληροφορίες στην ιστοσελίδα που ακολουθεί: http://www.fria.gr/platanos/index.html Είμαστε στη διάθεσή σας για να συμβάλουμε στη αντιμετώπιση της ασθένειας, Παναγιώτης Τσόπελας Δρ Δασολόγος Φυτοπαθολόγος Τακτικός Ερευνητής ΕΛ.Γ.Ο. ΔΗΜΗΤΡΑ (πρώην ΕΘΙΑΓΕ)- Ινστιτούτο Μεσογειακών Δασικών Οικοσυστημάτων

Ομορφιά!


πηγή: blog  La Bastia

 

Τετάρτη, 22 Φεβρουαρίου 2012


Ornithogalum nanum

 

Ορνιθόγαλον (=του πουλιού το γάλα)
Ορνιθόγαλον (=του πουλιού το γάλα)
μια πετυχημένη ονομασία λουλουδιού!






Παρασκευή, 13 Ιανουαρίου 2012

Narcissus serotinus ;;;

Φαίνεται ότι οι Νάρκισσοι βάλθηκαν να με μπερδέψουν!
Σήμερα βρήκα κι αυτόν, που διαφέρει από τους άλλους
και θυμίζει πολύ τον Narcissus serotinus (Νάρκισσος ο όψιμος).




 

Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2012

"'Μνήσθητί μου,Κύριε..."


Τετάρτη  της  Τυρινής

Ιδιόμελον των Αίνων
  'Ηχος  α'

Βρωμάτων  νηστεύουσα  ψυχή  μου,
και  παθών  μη  καθαρεύουσα,
μάτην  επαγάλλη  τη  ατροφία'
ει  μη  γαρ  αφορμή  σοι  γένηται  πρός  διόρθωσιν,
ως  ψευδής  μισείται  παρά  Θεού,
και  τοις  κακίστοις  δαίμοσιν  ομοιούσαι,
τοις  μηδέποτε  σιτουμένοις'
μη  ουν  αμαρτάνουσα ,
την  νηστείαν  αχρειώσης,
αλλ' ακίνητος, πρός  ορμάς  ατόπους  μένε,
δοκούσα  παρεστάναι  εσταυρωμένω  τω  Σωτήρι,
μάλλον  δε  συσταυρούσθαι,
τω  δια  σε  σταυρωθέντι, εκβοώσα  πρός  Αυτόν'
Μνήσθητί  μου  Κύριε, όταν  έλθης  εν  τη  βασιλεία  Σου.


πηγή:Υάκινθος



Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012

"Θείος καιρός"

Παρασκευή  της  Τυρινής

Από  τον Κανόνα  του 'Ορθρου
Ήχος  πλ.του δ'
Ποίημα  του  Κυρίου  Ιωσήφ

Τας  λαμπάδας  ελαίω, των  αγαθών  πράξεων,
πάντες  νυν  εφάψαι σπουδαίως  προθυμηθείημεν,
όπως  εισέλθωμεν, συν  ταις  φρονίμοις  Παρθένοις,
εις  τον  φωτεινότατον  νυμφώνα  χαίροντες.



Υάκινθος

" Επ' ελπίδι αναστάσεως "


[...]  Την  παραμονή  της  Κυριακής  της  Απόκρεω η Εκκλησία  μας  καλεί  σε  μια  παγκόσμια  ανάμνηση  όλων " των  απ'αιώνος  κοιμηθέντων  ευσεβώς, επ'ελπίδι  αναστάσεως,
ζωής  αιωνίου ". Αυτή  πραγματικά  είναι  η  μεγάλη  μέρα  της  Εκκλησίας  κατά  την  οποία  προσευχόμαστε  για τα  κοιμηθέντα  μέλη  της. Για  να  καταλάβουμε  το  νόημα  που  υπάρχει  στη  σχέση  της  Μεγάλης  Σαρακοστής  και  της  προσευχής  για  τους  κοιμηθέντες  θα  πρέπει  να  θυμηθούμε  ότι ο Χριστιανισμός  είναι η θρησκεία  της  αγάπης. Ο  Χριστός  δεν  άφησε  στους μαθητές  Του  μια  διδασκαλία  ατομικής  σωτηρίας, αλλά  την  "καινή  εντολή" του "αγαπάτε  αλλήλους" και  πρόσθεσε:  "εν  τούτω  γνώσονται  πάντες  ότι  εμοί  μαθηταί  έστε, εάν  αγάπη  έχητε  εν  αλλήλοις" (Ιωάν.13). Η  αγάπη  επομένως  είναι  το  θεμέλιο  και  η  ουσία  της  ζωής  της  Εκκλησίας η  οποία, κατά  τον  Ιγνάτιο  Αντιοχείας, είναι  "ενότητα  πίστεως και  αγάπης". Αμαρτία  είναι  πάντοτε  η  απουσία  της  αγάπης, και  επομένως  είναι  ο χωρισμός,
η  απομόνωση, ο πόλεμος  όλων  εναντίον  όλων. Η  νέα  ζωή  που  μας  έδωσε  ο  Χριστός  και  που  μεταβιβάζεται  σε  μας  δια  της  Εκκλησίας  είναι  πάνω  απ'όλα  μια  ζωή  συνδιαλλαγής, "συναγωγής  εις  ενότητα  όλων  των  διεσκορπισμένων ", η  αποκατάσταση  της  θραυσμένης  απο  την  αμαρτία  αγάπης.[...] Η  προσευχή  για  τους  κεκοιμημένους  είναι  μια  βασική  έκφραση  της  Εκκλησίας  σαν  αγάπης. Ζητάμε  από  τον  Θεό  να  θυμηθεί  αυτούς  που  και μείς  θυμόμαστε  και  τους  θυμόμαστε  ακριβώς  γιατί  τους  αγαπάμε. Προσευχόμενοι  γι'αυτούς  τους  συναντάμε 
 "εν Χριστώ", ο οποίος "Αγάπη  εστίν" και  που -ακριβώς  επειδή  είναι Αγάπη - ξεπερνάει  το  θάνατο  που  είναι  η  τελική  νίκη  του  χωρισμού  και  της  έλλειψης  αγάπης.
Μέσα  στο  Χριστό  δεν  υπάρχουν  ζωντανοί  και  πεθαμένοι  γιατί  είναι όλοι " ζώντες εν Αυτώ ". Αυτός  είναι  η  Ζωή  και  αυτή  η  Ζωή  είναι  το  φώς  του  ανθρώπου.[...]


Από  το  βιβλίο :" ΜΕΓΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ "
του π. Αλεξάνδρου  Σμέμαν

Πηγή:Υάκινθος

Φιλοκαλία- Κολλυβάδες

 


Η 'Εκδοση
(μέρος πρώτο)



[...] Τι είδους βιβλίο είναι η Φιλοκαλία; Η πρώτη της έκδοση, το 1782, κλείνει με μια σελίδα 
στα ιταλικά: είναι η licenza, δηλαδή η άδεια δημοσίευσης την οποία υπογράφουν 
οι Ρωμαιοκαθολικοί λογοκριτές
του Πανεπιστημίου της Πάδοβα. Στην άδεια αυτή γράφουν ότι το βιβλίο δεν περιέχει τίποτε 
αντίθετο στην αγία καθολική πίστη, (...) καθώς και τίποτε ενάντια στίς αγαθές αρχές 
και συνήθειες (...).
Ωστόσο, παρόλο που η Φιλοκαλία φέρει αυτήν την ρωμαιοκαθολική σφραγίδα, δεν παύει 
να αποτελεί
  εντελώς ορθόδοξο βιβλίο. Οι τριάντα έξι διαφορετικοί συγγραφείς, τα κείμενα των οποίων
  περιλαμβάνονται και τα οποία χρονολογούνται απο τον 4ο ως τον 15ο αιώνα, είναι
  όλοι 'Ελληνες
  εκτός από έναν, τον άγιο Ιωάννη τον Κασσιανό, ο οποίος ήταν επίσης γνωστός
 ως Κασσιανός ο Ρωμαίος και ο οποίος συνέγραψε το έργο του στα λατινικά.
Αυτή η εξαίρεση είναι περισσότερο φαινομενική παρά πραγματική, καθώς ο Κασσιανός 
ανατράφηκε στη Χριστιανική Ανατολή και υπήρξε μαθητής του Ευαγρίου του Ποντικού,
που φοίτησε κοντά στους Πατέρες της Καππαδοκίας.
Ποιοί ήταν ωστόσο οι εκδότες της Φιλοκαλίας;
Στη σελίδα τίτλου της έκδοσης του 1782 αναγράφεται με μεγάλα στοιχεία το όνομα του 
χορηγού  που κατέστησε δυνατή την έκδοση του έργου: ...δια δαπάνης του Τιμιωτάτου,
  και ΘεοσεβεστάτουΚυρίου Ιωάννη Μαυρογορδάτου.(..) Ωστόσο, ούτε στη σελίδα τίτλου,
ούτε στις 1.206  σελίδες  της αρχικής έκδοσης γίνεται οποιαδήποτε αναφορά στους 
εκδότες του έργου.
Στην πραγματικότητα όμως δεν υπάρχει αμφιβολία για την ταυτότητά τους: πρόκειται 
για τον άγιο Μακάριο Κορίνθου (1731-1805) και τον άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη(1749-1809),
που ήταν και οι δύο μέλη του Κινήματος των Κολλυβάδων.[...]





Κολλυβάδες

[…] Οι  Κολλυβάδες  πρότειναν, λοιπόν ένα  μακρόπνοο και  ριζικό  πρόγραμμα ressourcement, δηλαδή  επιστροφής  στις  αυθεντικές  ρίζες του  Ορθόδοξου Χριστιανισμού. Αυτό το πρόγραμμα  είχε  τρία  βασικά  σκέλη. Κατά  πρώτο  λόγο, όσον αφορά  στη  λατρεία, οι  Κολλυβάδες  τόνιζαν  τη  σημασία  τη  πίστης  στη  λειτουργική  παράδοση  της  Εκκλησίας. Μεταξύ  άλλων, επέμεναν  στη  τέλεση  των  μνημοσύνων  την  καθορισμένη  από  την  Εκκλησία  ημέρα, δηλαδή  το Σάββατο και  όχι  την  Κυριακή. Από  εκεί  προήλθε  και  η  ονομασία Κολλυβάδες που  τους  αποδόθηκε. Αυτό  όμως  ήταν  ένα  θέμα  ήσσονος  σημασίας. Πολύ  πιο  σημαντική  ήταν  η  έμφαση  που  έδιναν  στη  συχνή  μετάληψη  της  Θείας  Κοινωνίας. Στο  θέμα  αυτό  πολλοί  ήταν εκείνοι  που  αντιτάχθηκαν έντονα  πετυχαίνοντας  τελικά  το  διωγμό  και  την  εξορία  των  Κολλυβάδων.  Κατά δεύτερο λόγο,  οι Κολλυβάδες  ενδιαφέρονταν  για  μιά  Πατερική  αναγέννηση  της  θεολογίας. Για το  σκοπό αυτό ξεκίνησαν  ένα  φιλόδοξο  εκδοτικό  πρόγραμμα, στο οποίο  η  έκδοση  της  Φιλοκαλίας έπαιξε  αποφασιστικό  ρόλο.  Κατά τρίτο  λόγο, από  ολόκληρη  την  Πατερική  κληρονομιά  έδωσαν ιδιαίτερη  έμφαση  στη  διδασκαλία  του  ησυχασμού  και  ιδιαίτερα  στο  έργο  του  Αγίου Συμεών  του Νέου Θεολόγου, τον 11ο αιώνα, και  του Αγίου Γρηγορίου  του Παλαμά, τον 14ο  αιώνα. Η ησυχαστική παράδοση  αποτελεί  τη  ζώσα  και  σφύζουσα  καρδιά  της Φιλοκαλίας και  προσδίδει  σε  αυτό  το  πολλυσυλλεκτικό  έργο  ενιαίο χαρακτήρα....Οι Κολλυβάδες  στράφηκαν  πρός  τους  Πατέρες,  αντιμετωπίζοντας  τους  όχι ως  αρχαιολογικά  κειμήλια ενός μακρινού  παρελθόντος, αλλά  ως  ζωντανούς  οδηγούς  των  συγχρόνων  τους Χριστιανών. 'Ηλπιζαν  ότι  η  Φιλοκαλία δεν  θα  έμενε  στα  ράφια  των  επιστημόνων, αλλά ότι  θα  άλλαζε  τη  ζωή  των  ανθρώπων. 'Ετσι , λοιπόν ο  πρώτιστος  στόχος  της Φιλοκαλίας ήταν  πρακτικός.
     Κατά  την  ίδια  έννοια  σημαντικό  είναι  το  γεγονός ότι  οι  άγιοι Νικόδημος  και  Μακάριος   δεν  προόριζαν  τη  Φιλοκαλία  αποκλειστικά  για μοναχούς, αλλά  και  για  λαϊκούς' όχι  μόνον  για  ειδικούς, αλλά  για  όλους  τους  Χριστιανούς. Το  βιβλίο  προοριζόταν, όπως  αναφέρεται  χαρακτηριστικά  στη  σελίδα  τίτλου, εις  κοινήν  των Ορθοδόξων  ωφέλειαν.[...]  Στον  πρόλογό  του  ο  άγιος Νικόδημος ο  Αγιορείτης  δηλώνει  καθαρά  ότι  το  έργο  προορίζεται  για όλους: πάντες  όσοι  κλήσεως  Ορθοδόξου  τυγχάνετε  μέτοχοι,συνάμα  λαϊκοί  τε  και  μοναχοί.  Ειδικώτερα  ο  'Αγιος Νικόδημος  αναφέρει ότι η  προτροπή  του  Αγίου Παύλου, αδιαλείπτως προσεύχεσθε (Α'Θεσ.5:17), δεν  αφορά  μόνον  σε ερημίτες  που  ασκητεύουν  σε  σπηλιές ή  στις  κορυφές  των  βουνών, αλλά  και  σε  έγγαμους  Χριστιανούς  με  οικογενειακές  υποχρεώσεις, σε αγρότες, εμπόρους, δικηγόρους, ακόμη και βασιλείς...και  βασιλείς  αυτοί, και  εν  βασιλείοις διατρίβοντες.
Είναι μια παγκόσμια προτροπή.  Το κάλλιστο  ανήκει σε όλους.[...]
(συνεχίζεται)


Από  την  διάλεξη  με  τίτλο:
"Η  εσωτερική  ενότητα  και  η  επίδραση  της  Φιλοκαλίας
σε  Ανατολή  και  Δύση"
του Επισκόπου Διοκλείας π. Κάλλιστου Ware

Κοινωφελές  'Ιδρυμα  Αλέξανδρος  Σ. Ωνάσης

 πηγή:Υάκινθος








17/02/2012

Greeks losing belief in the state

431

The breeze block homes that cling to the sides of the cliffs above Piraeus harbour are painted typical Greek colours: cream and pink. The bare twigs poking out of hanging baskets and trellises stand ready to sprout, as soon as some warmth arrives.
At the clinic, on the corner, people hang around the doorway. Some have sunken cheeks. Others emerge carrying that international brand identifier of poverty - the multicoloured plastic sack - filled with old clothes and basic food.

πηγή: Paul Mason BBC

Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012

Ο Γέρων Παίσιος για την φιλαυτία


Πηγή: Αμέθυστος blog

Ασκήσεις εξόδου από την φιλαυτία

Ο άγιος Γέροντας Παΐσιος


ΕΠΙΠΕΔΟ ΑΣΚΗΣΗΣ 1 (πιο εύκολο)

Προσπαθώ, κάθε ασθενή μου που θα μπει στο ιατρείο, να τον αισθανθώ σαν τον πιο αγαπητό μου άνθρωπο.

Προσπαθώ να τον περιμένω με λαχτάρα και να τον αγκαλιάσω σαν το παιδί μου που έχω χρόνια να το δω.

Προσπαθώ να σκεφτώ, πως και ο πιο αντιπαθητικός σε εμένα, κατά βάθος είναι ένα τραυματισμένο πουλάκι, που οικοδόμησε για τον εαυτό του, ως προστατευτικό τείχος, μια εικόνα δυνατού σε κάποιον τομέα, και πώς αυτό το κλείσιμο θα ξεκλειδώσει όχι με κατά μέτωπον επίθεση για την εκπόρθησή του, αλλά μόνο άμα νοιώσει την αγάπη μου.

Προσπαθώ να ακούω αυτά που μου λέει, όχι με την συγκατάβαση του επαΐοντος, αυτού που εξ ορισμού ξέρει περισσότερα, αλλά ως αυτός που πάντα ξέρει λιγότερα, και περιμένει ναμάθει.

Το επίπεδο αυτό είναι εύκολο, γιατί στην σχέση έχω εγώ το πάνω χέρι, επιδιώκω για τον εαυτό μου μια εικόνα αγαθού, καταδεκτικού και μεγάθυμου, ο ναρκισσισμός μου είναι παρών, απλώς είναι «αγαπητικού» τύπου ναρκισσισμός. Αν μείνω εδώ είμαι «καλός» πρός τα έξω, ενώ παραμένω τό ίδιος μέσα μου. Αυτή, νομίζω, είναι η «γερμανικού» τύπου καλοσύνη.

ΕΠΙΠΕΔΟ 2 (δύσκολο)

Προσπαθώ να σκεφτώ, πώς εγώ που θέλω να σκέφτομαι τόσο μεγάθυμα για τον άλλον, είμαι ενας φούσκας, ένα ταπεινολόγος υπερήφανος. Πώς ο άλλος μπορεί να είναι πολύ καλύτερος από μένα, για πράγματα που έκανε ή θα κάνει και που εγώ δεν γνωρίζω καί για αισθήματα και έξοδο απο την φιλαυτία που κατάφερε χωρίς πολλές τυμπανοκρουσίες όπως εγώ.

Εδώ, αν αρχίσω να τα καταφέρνω, μου φαίνεται πώς αρχίζω να διαρρηγνύω τον ναρκισσισμό μου και να διαμορφώνω συνθήκες αληθινού ανοίγματος στον άλλον.

Προσπαθώ να σκεφτώ, πώς θα πρέπει να συνεχίσω να τον βλέπω ετσι, αν είναι γύφτος, πακιστανός, βρώμικος και τοξινομανής και άφησε έγκυο την κόρη μου. Πώς και σε αυτήν την περίπτωση, δεν πρέπει απλώς να τον ανέχομαι, αλλά να χαίρομαι γιατί ένας άνθρωπος «κατ εικόνα» θεού μου έκανε αυτήν την τιμή.

Προσπαθώ να φαντασθώ, πώς αυτός ο άλλος, που συναντώ και που θέλω να αγκαλιάσω, μου τσαλαπατάει αυτήν την διάθεση, την αγνοεί, μου επιτίθεται, μου φέρεται αχάριστα, και πώς εγώ, παρ όλα αυτά, πρέπει να συνεχίσω να τον αγαπώ, με τον νου και την καρδιά μου, όπως θα συνέχιζα να προσπαθώ να τον αγαπώ και να νοιάζομαι γι αυτόν αν ήταν το δύσκολο παιδί μου.

Προσπαθώ να φαντασθώ, πώς αυτός ο άλλος, μου επιτίθεται για να με σκοτώσει, με τραυματίζει και με βασανίζει, σκοτώνει και βιάζει την γυναίκα μου και την κόρη μου, αφού πρώτα τις βασανίσει. Όμως, προσπαθώ να σκεφτώ, πώς και τότε, θα πρέπει να τον βλέπω σαν παιδί μου που έφτασε σε αυτό το σημείο, και πώς το μόνο που μου μένει είναι να προσπαθήσω να το αγκαλιάσω με αγάπη, να προσεύχομαι γ ι αυτόν, να αρρωστήσω γι αυτόν, να πεθάνω γι αυτόν, για να μην υποφέρει κι αυτός.

Αυτό είναι πολύ προχωρημένο. Αλλά, σκέφτομαι, πώς όσο ασκούμαι γι αυτό το ενδεχόμενο καθημερινά, κάτι μπορώ να καταφέρω.

Παππούλη μου Παΐσιε, εσύ που μεταμορφώθηκες σε σκέτη αγάπη για τούς άλλους, βοήθα με να σου μοιάσω έστω και στό ένα εκατομμυριοστό.
Αμήν.

Προσευχή Γέροντος ΠΑΙΣΙΟΥ, υπέρ όλου του κόσμου.


Κύριε ημών Ιησού Χριστέ μου, μην εγκαταλείπεις τους δούλους Σου που ζουν μακριά από την Εκκλησία, η Αγάπη Σου να ενεργήσει και να τους φέρει όλους κοντά Σου.
-Μνήσθητι Κύριε πάντων των δούλων Σου
των πονεμένων,
των θλιβομένων,
των Ασθενούντων,
των Φτωχών,
των πενθούντων,
των Αδικημένων,
των Μοναχικών,
των Συκοφαντουμένων,
των Αιχμαλώτων,
των Πεινασμένων,
των Προσφύγων,
των Παραστρατημένων,
των Πλανεμένων,
των Ανυπερασπίστων,
των Φυλακισμένων,
-Μνήσθητι Κύριε των δούλων Σου που υποφέρουν από τον καρκίνο.
-Των δούλων Σου που υποφέρουν από μικρά ή μεγάλα νοσήματα.
-Των δούλων Σου που υποφέρουν από σωματικές αναπηρίες.
-Των δούλων Σου που υποφέρουν από ψυχικές αναπηρίες.
-Μνήσθητι των αρχόντων (προέδρων, υπουργών...) και βοήθησον αυτούς να κυβερνούν χριστιανικά.
-Μνήσθητι Κύριε των παιδιών που προέρχονται από προβληματικές οικογένειες.
-Των προβληματικών οικογενειών και των διαζευγμένων.
-Μνήσθητι Κύριε των ορφανών όλου του κόσμου, όλων των πονεμένων και των αδικημένων στην ζωή, όσων έχουν χάσει τους συζύγους τους.
-Μνήσθητι Κύριε όλων των φυλακισμένων, των αναρχικών, των ναρκομανών, των φονέων, των κακοποιών, των κλεφτών,φώτισον και βοήθησον αυτόυς να διορθωθούν.
-Μνήσθητι όλων των ξενιτεμένων.
-Όλων όσων ταξιδεύουν στην θάλασσα, στην ξηρά, στον αέρα και φύλαξον αυτούς.
-Μνήσθητι της Εκκλησίας μας, των πατέρων(κληρικών), της Εκκλησίας των πιστών.
-Μνήσθητι Κύριε όλων των μοναστικών αδελφοτήτων, ανδρικών και γυναικείων, των γερόντων και των γεροντισσών και όλων των αδελφοτήτων και των αγιορειτών πατέρων.
-Μνήσθητι Κύριε των δούλων Σου που είναι σε καιρό πολέμου.
-Όσων καταδιώκονται στα βουνά και στους κάμπους.
-Μνήσθητι των δούλων Σου που άφησαν τα σπίτια τους και τις δουλειές τους και ταλαιπωρούνται.
-Μνήσθητι Κύριε όλων των φτωχών, αστέγων και προσφύγων.
-Μνήσθητι Κύριε όλων των εθνών, να τα έχεις στην αγκαλιά Σου, να τα σκεπάζεις με την αγία Σου Σκέπη, να τα φυλάγεις από κάθε κακό και από τον πόλεμο. Και την αγαπημένη μας Ελλάδα μέρα και νύκτα να την έχεις σστην αγκαλιά Σου, να την σκεπάζεις με την αγία Σου Σκέπη, να την φυλάγεις από κάθε κακό και από τον πόλεμο.
-Μνήσθητι Κύριε των ταλαιπωρημένων εγκαταλελειμμένων, αδικημένων, δοκιμασμένων οικογενειών και δώσε πλούσια τα ελέη Σου σ' αυτές.
-Μνήσθητι των δούλων Σου που υποφέρουν από ψυχικά και σωματικά προβλήματα πάσης φύσεως.
-Μνήσθητι όσων βρίσκονται σε απόγνωσι, βοήθησε και γαλήνευσέ τους.
-Μνήσθητι Κύριε των δούλων Σου που ζήτησαν τις προσευχές μας.
-Μνήσθητι και πάντων των απ' αιώνος κεκοιμημένων και ανάπαυσον αυτούς.
ΑΜΗΝ

ΠΗΓΗ

Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2012

" Μια αγκαλιά! "

 

Πηγή: Ορθόδοξη Κορυτσά (Παρασκευή, 17 Φεβρουαρίου 2012)


Dhjetë fjali që duhet ti themi çdo ditë tek fëmijët.- Δέκα φράσεις που χρειάζεται να λέμε καθημερινά στα παιδιά


Δέκα φράσεις που χρειάζεται να λέμε καθημερινά στα παιδιά

Λέξεις και φράσεις που αξίζει να χρησιμοποιούμε καθημερινά και συστηματικά, ανάλογα με την περίσταση, για να ενισχύσουμε την αυτοπεποίθηση και τον αυτοσεβασμό των παιδιών, καθώς και το πολύτιμο συναίσθημα σύνδεσης και μοιράσματος μέσα στην οικογένεια:
1. “Σ΄ ευχαριστώ! “: Μοιάζει αυτονόητο, αλλά πόσο συχνά ευχαριστούμε τα παιδιά μας, αναγνωρίζοντας την προσπάθειά τους να μας βοηθήσουν; “Σ΄ευχαριστώ που έστρωσες το τραπέζι. Εφτιαξα τη σαλάτα όσο με βοηθούσες”. “Σ΄ευχαριστώ που βρήκες τη χαμένη θήκη του cd μου” κοκ.

2. “Πες μου κι άλλα”: Η φράση – κλειδί για άμεση σύνδεση, χωρίς κριτική και υποδείξεις (τουλάχιστον άμεσα). Δίνει το πράσινο φως για να λυθεί η γλώσσα και ν΄ανοίξει η καρδούλα του παιδιού, που μπορεί να αρχίσει να λέει οτιδήποτε το απασχολεί: από την προπαίδεια που μόλις έμαθε μέχρι το πόσο εντυπωσιακό ήταν το πολύχρωμο κασκόλ της δασκάλας του. Στην πραγματικότητα δεν έχει τόσο σημασία τι θα πει, όσο το να νιώθει άνετα να μιλάει με φυσικό τρόπο για την καθημερινότητα και η οικειότητα που αναπτύσσεται μέσα από μια επικοινωνία που ρέει.

3. “Μπορείς!”: Η λέξη – σφραγίδα που αντανακλά την εμπιστοσύνη μας στο δυναμικό του. Η παρότρυνση του γονιού είναι αυτή που κάνει τη διαφορά όταν το παιδί χρειάζεται ενθάρρυνση για να συνεχίσει την προσπάθεια, για να δοκιμάσει κάτι καινούργιο, για να κάνει το πρώτο βήμα, για να επιμείνει απέναντι στη δυσκολία.

4. “Πώς μπορώ να βοηθήσω;”: Η προθυμία μας να βοηθήσουμε (προσοχή, λέμε απλώς να βοηθήσουμε όχι να κάνουμε τη δουλειά για λογαριασμό του) προσφέρει το πολύτιμο συναίσθημα της υποστήριξης στο παιδί. Το εξοικειώνει επίσης με μια πιο γενναιόδωρη και ακομπλεξάριστη συμπεριφορά που μπορεί να υιοθετήσει το ίδιο απέναντι στους συνομηλίκους του.

5. “Ας βάλουμε όλοι ένα χεράκι για να…..”: συμμαζέψουμε το σπίτι, καθαρίσουμε το δωμάτιο, φυτέψουμε τον κήπο…κοκ. Υπάρχει πιο όμορφος τρόπος για να μάθουν τα παιδιά την αξία της συνεργασίας και της συλλογικότητας, ώστε να γίνονται όλα πιο αποτελεσματικά, πιο εύκολα και πιο γρήγορα;

6. “Τι θα ΄λεγες για μια αγκαλιά;”: Ο πιο γλυκός , άμεσος, υπέροχος τρόπος για να δείξουμε τρυφερότητα, υποστήριξη, αγάπη… Ισως όσο τα παιδιά μεγαλώνουν να αλλάζει και ο τρόπος που θέλουν να τους εκδηλώνουμε την τρυφερότητά μας: μπορεί να θέλουν αγκαλιά “διαρκείας” ή ένα χτυπηματάκι στην πλάτη ή ένα φιλάκι στο μάγουλο ή μια γρήγορη αγκαλιά…

7. “Παρακαλώ”: Διαχρονική και κλασική λέξη όταν ζητάμε οτιδήποτε από το παιδί. Στο κάτω κάτω δείχνει στοιχειώδη ευγένεια, το χρησιμοποιούμε με τους ξένους, γιατί όχι και με το παιδί μας;

8. “Μπράβο, τα κατάφερες!”: Η λεκτική επιβράβευση από έναν περήφανο γονιό δίνει φτερά στο παιδί για να επιστρατεύσει τις δυνάμεις του και να ανοιχτεί σε νέα επιτεύγματα. Προσοχή: Να λέμε το μπράβο όταν το νιώθουμε πραγματικά και για μια συγκεκριμένη προσπάθεια ή συμπεριφορά. Αν το λέμε με ευκολία για καθετί χάνει την αξία του!

9. “Είναι ώρα για …”: …ύπνο, μελέτη, ξεκούραση, να κλείσει η τηλεόραση κοκ. Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει ένα σταθερό πλαίσιο μέσα στο οποίο τα παιδιά λειτουργούν και είναι δουλειά του γονιού να το παρέχει και να το τηρεί, ειδικά όταν τα παιδιά είναι ακόμα μικρά.

10. “Σ΄ αγαπώ!”: Δεν αρκεί να το νιώθουμε, χρειάζεται να το λέμε και να το ξαναλέμε! Οσο πιο συχνά λέμε “σ΄αγαπώ” τόσο πιο συχνά το ακούμε και η ζωή γίνεται όλο και πιο όμορφη! Οσο για τα παιδιά, τα θεμέλια της αυτοεκτίμησής τους είναι τα “σ΄ αγαπώ”, σε λέξεις και πράξεις, που εισέπραξαν από τους γονείς τους!

Dhjetë fjali që duhet ti themi çdo ditë tek fëmijët.

Fjalë dhe fjali që ja vlen ti përdorim përditë dhe në mënyrë sistematike, sipas rastit, që të forcojmë vetëbesimin dhe vetërespektin e fëmijëve, gjithashtu dhe sensin e çmuar të lidhjes dhe të ndarjes brenda familjes:

1.       “Faleminderit!”: Duket si e vetëkuptueshme, por sa shpesh i falenderojmë fëmijët tanë, duke pranuar përpjekjen e tyre për të na ndihmuar? “Faleminderit që shtrove tavolinën. Bëra sallatën gjatë kohës që po më ndihmoje”. “Faleminderit që gjete këllëfin e humbur të cd time” e kështu me rradhë.

2.     “Më thuaj dhe të tjera”: Fjalia – kyçe për një lidhje të drejtpërdrejtë, pa kritika dhe orientime (të paktën drejtpërdrejt). Jepën dritën jeshile që të zgjidhet gjuha dhe të hapet zemra e fëmijës, që mund të nisë të thotë çfarë do që e shqetëson: nga tabela e shumëzimit që sapo mësoi deri në se sa impresionuese ishte shalli shumëngjyrësh i mësueses së tij. Në realitet nuk ka kaq shumë rëndësi çfarë do të thotë, se sa të ndjehet rrehat të flasë në mënyrë natyrale  për gjërat e përditëshme nëpërmjet një komunikimi që rrjedh.

3.     “Mundesh!”: Fjalët – vula që rreflekton besimin tonë në dinamizmin e tij. Shtytja e prindërit  është ajo që bën dhe ndryshimin kur fëmija ka nevojë  për  inkurajim që të vazhdojë përpjekjen, që të provojë diçka të re, që të bëjë hapin e parë, që të këmbëngulë përballë vështirësisë.


4.     “Si mund të ndihmoj?” :  Vullneti ynë për të ndihmuar (kujdes, themi thjesht të ndihmojmë jo të bëjmë punën për llogari të tij) ofron ndjenjën e çmuar të mbështetjes së fëmijës. E ambjenton gjithashtu  me një sjellje dorëlëshuar dhe të pakompleksuar që mund ta adoptojë në të njejtën mënyrë  në bashkëmoshatarët e tij.

5.     “Le të vendosim të gjithë një dorë që .... të mbledhim shtëpinë, të pastrojmë dhomën, kopshtin e kështu me rradhë. Ka mënyrë më të bukur që të mësojnë fëmijët veprën e bashkëpunimit dhe të unitetit, në mënyrë që të bëhen të gjitha në mënyrë më të efektshme, më lehtë dhe më shpejt?

6.     “Si thua për një përqafim?”: Mënyra më e ëmbël, e drejtpërdrejtë, dhe e mrekullueshme që të tregojmë dhembshuri, mbështetje, dashuri... Ndoshta sa rriten fëmijët  të ndryshojë dhe mënyra që duan që të shprehim  ëmëbëlsinë tonë: mund të duan një përqafim të zgjatur ose një rrahje në shpatulla ose një puthje në faqe ose një përqafim të shpejtë...

7.     “Të lutem”: Një fjalë diakronike dhe klasike kur kërkojmë çfarë do lloj gjëje nga fëmija. Në fund të fundit tregon minimalen e fisnikërisë, e përdorim me të huajt, pse jo dhe me fëmijën tonë?

8.     “Të lumtë ja dole mbanë!”: Shpërblim gojor nga një prind krenar i jep krahë fëmijës që të vërë në funksion të gjitha fuqitë e tij dhe të hapet në arritje të tjera. Kujdes: Ta themi bravon kur e ndjejmë me të vërtetë dhe për një përpjekje dhe sjellje të caktuar. Nqs e themi me lehtësi për çdo gjë e humbet vlerën e saj!

9.     “Është çasti për...”: gjumë, studim, çlodhje, të mbyllet televizori e kështu me rradhë. Është shumë e rëndësishme që të ekzistojë një kornizë stabël brenda të cilit fëmijët të funksionojnë dhe është puna e prindërit që ta ofrojë dhe ta ruajë, sidomos kur fëmijët janë akoma të vegjël.

10.  “Të Dua!”: Nuk mjafton që ta ndjejmë, duhet dhe ta themi ! Sa më shpesh themi “Të dua” kaq më shpesh e dëgjojmë dhe jeta bëhet gjithmonë dhe më e bukur!  Sa për fëmijët, themelet e vetëvlerësimit të tyre janë “të dua”, në fjalë dhe vepra, që morën nga prindërit e tyre!

'Αγιος Θεόδωρος ο Στρατηλάτης

 

Πηγή: Ορθόδοξη Κορυτσά  (Τρίτη, 7 Φεβρουαρίου 2012)


Jeta e Shën Theodhor Stratilatit ! - Βίος Αγίου Θεόδωρου Στρατηλάτη !




O Άγιος Θεόδωρος ο Στρατηλάτης καταγόταν από τα Συχάϊτα της Γαλατίας και κατοικούσε στην Ηράκλεια του Εύξεινου Πόντου. Στρατιωτικός στο επάγγελμα, διακρίθηκε για την γενναιότητά του και γρήγορα προήχθη στους υψηλότερους βαθμούς της στρατιωτικής ιεραρχίας. Αθλητής γενναιότατος ο Θεόδωρος, ήταν συγχρόνως και υπόδειγμα σεμνότητας όπως αρμόζει σε έναν γνήσιο Χριστιανό.

Όταν το 320 μ.Χ. ο Λικίνιος διέτριβε στη Νικομήδεια, άκουσε περί του Θεοδώρου ότι είναι Χριστιανός και βδελύσσεται τα είδωλα. Αμέσως απέστειλε στην Ηράκλεια ανώτερους αξιωματούχους, για να τον συνοδεύσουν με τιμή στη Νικομήδεια. Αλλά ο Θεόδωρος διεμήνυσε διά των ιδίων απεσταλμένων στον Λικίνιο, ότι για πολλούς λόγους η παρουσία του στην Ηράκλεια ήταν συμφέρουσα και τον προέτρεπε να μεταβεί εκεί. Αποδεχθείς την πρόταση ο Λικίνιος μετέβη στην Ηράκλεια, όπου τον προϋπάντησε με λαμπρότητα ο Θεόδωρος, προς τον οποίο ο Λικίνιος άπλωσε το χέρι, ελπίζοντας ότι διά του Θεοδώρου θα προσείλκυε τους Χριστιανούς στη θρησκεία των ειδώλων. Κάποια ημέρα, ενώπιον του λαού, ο Λικίνιος προέτρεψε τον Θεόδωρο να θυσιάσει στα είδωλα. Ο Θεόδωρος αρνήθηκε και ζήτησε να του δοθούν τα χρυσά και αργυρά αγαλματίδια των θεών, για να προσφέρει αυτά θυσία στον οίκο του ιδιωτικά και μετά να προσφέρει δημόσια τις θυσίες. Πράγματι, ο Θεόδωρος έλαβε τα αγαλματίδια τα οποία κομμάτιασε και μοίρασε τα χρυσά και αργυρά αυτών στους πτωχούς. Ο εκατόνταρχος Μαξέντιος είδε την κεφαλή της θεάς Αφροδίτης στα χέρια ενός πτωχού και κατέδωσε το γεγονός στον Λικίνιο, ο οποίος θεώρησε τον Θεόδωρο ως εμπαίκτη και καταφρονητή των ειδώλων. Για τον λόγο αυτό τον συνέλαβαν και αμέσως άρχισαν να τον υποβάλλουν σε πολυειδείς τιμωρίες. Τον κτυπούσαν, έκαιγαν και έγδερναν το σώμα του Μάρτυρος. Στην συνέχεια οι δήμιοι τον σταύρωσαν και διαπέρασαν τα πόδια, τα χέρια και τα κρυφά μέλη του διά περόνης, τόξευσαν το πρόσωπό του με τέτοιο τρόπο ώστε να εκχυθούν τα μάτια του και τον άφησαν επάνω στον σταυρό. Ο Λικίνιος, φοβούμενος την οργή του όχλου, διέταξε να τον αποκεφαλίσουν. Έτσι ο φόβος παρεχώρησε την θέση του στη χαρά και η λύπη και ο κόπος στην ανάπαυση.

Το σεπτό σκήνωμά του μετετέθη, στις 8 Ιουνίου, από την Ηρακλεία στο προγονικό κτήμα του Αγίου, στα Ευχάιτα, κατά την επιθυμία του Αγίου την οποία εξέφρασε προ της εκτομής αυτού στον γραμματέα του Ούαρο. Η Εκκλησία μας εορτάζει στις 8 Ιουνίου την ανακομιδή των λειψάνων του.

πηγή: Ορθόδοξη Κορυτσά
Shën Thedhor Stratilati e kishte origjinën nga Sihaita e Galatisë dhe banonte në Iraklia të Evksin Pontit. Në profesion ishte ushtarak, u dallua për trimërinë e tij dhe shpejt u ngjit në gradat më të larta të jerarkisë ushtarake. Një atlet shumë trim Theodhori, ishte në të njejtën kohë dhe shëmbulli i seriozitetit ashtu siç i takon të jetë një të Krishteri origjinal.



Kur më 320 pas Krishtit , Likinoja kalonte në Nikomidhi, dëgjoi për Theodhorin i cili është i Krishter dhe që ofendon idhujt.
Menjëherë dërgoi në Iraklia oficerë madhorë, që ta shoqërojnë me nder në Nikomidhi. Por Theodhori dërgoi mesazh nëpërmjet të dërguarve të Likinos se për shumë arsye prezenca e tij në Iraklia do të ishte e dobishme dhe i propozonte që të shkonte atje.  Pasi pranoi propozimin Likinioja shkoi në Iraklia, ku dhe e priti me madhështi Theodhori, kundrejt të cilit Likinoja shtriu dorën, duke shpresuar që nëpërmjet Thedhorit do të tërhiqte të Krishterët në adhurimin e idhujve. Një ditë, para popullit, Likinoja e shtyhu Theodhorin që të bënte sakrificë tek idhujt.  Theodhori nuk pranoi dhe kërkoi që të jepen bustet prej ari dhe argjendi të zotave, që t’iu ofrojë sakrificë në shtëpinë e tij privatisht dhe më pas të ofrojë sakrificë në publik. Me të vërtetë, Theodhori mori bustet të cilat i copëtoi dhe i ndau pjesët prej floriri dhe argjendi në të varfërit. Njëqindëshi Maksend pa kokën e Afërditës në duart e një të varfëri dhe raportoi ndodhinë tek Likino, i cili konsideroi që Theodhorin si një tallës dhe injorues të idhujve. Për këtë arsye e arrestuan menjëherë  dhe filluan që ta ndëshkojnë me shumë lloje torturash. E rrahen, i dogjën dhe i rropën lëkurën  Dëshmorit. Në vazhdimësi  xhelatët e kryqëzuan dhe përshkruan këmbët, duart dhe pjesët e fshehura të trupit e tij me gozhdë, shponin me shtiza fytyrën e tij me mënyrë të tillë që të dalin sytë e tij dhe e lanë mbi kryq. Likinoja duke patur frikë urrejtjen e popullit, urdhëroi që t’i presin kokën. Kështu frika i la vendin gëzimit, keqardhja dhe lodhja ngushëllimit.









Trupi i tij i nderuar u transferua, më 8 Qershor, nga Iraklia në pronën e etërve të Shënjtorit, në Evheta, sipas dëshirës së Shënjtorit i cili shprehu para ekzekutimit të tij tek sekretari i tij Uaro. Kisha jonë e feston më 8 Qershorit për mbledhjen e lipsanëve të tij.

Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012

" 'Οσοι πτωχοί και ενδεείς ". 'Αγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς


Ομιλία Δ'

Στο  Ευαγγέλιο  της  Δευτέρας  Παρουσίας  του  Χριστού

[...] Ακούσετε  και  ευφρανθήτε, όσοι είσθε  πτωχοί  και  ενδεείς, διότι  κατά  τούτο  είσθε  αδελφοί  του  Θεού' κι αν  είσθε  πτωχοί  και  ευτελείς ακουσίως, καταστήσατε  εκούσιο  για  τον  εαυτό  σας  το αγαθό  δια  της  υπομονής  και  της  ευχαριστίας. Ακούσετε  οι  πλούσιοι  και  ποθήσετε  την  ευλογημένη  πτωχεία, για  να  γίνετε  κληρονόμοι  και  αδελφοί  του  Χριστού, γνησιώτεροι  μάλιστα  εκείνων  που  επτώχευσαν  ακουσίως' διότι  εκείνος  επτώχευσε  για  μας  εκουσίως.
Ακούσετε  και  στενάξετε  εσείς  που  περιφρονείτε  τους  αδελφούς  σας, όταν  υποφέρουν, μάλλον  δε  τους  αδελφούς  του  Θεού, και  δεν  μεταδίδετε  στους  ενδεείς  απο  όσα  διαθέτετε  άφθονα, τροφή, σκέπη, ενδυμασία, επιμέλεια  κατάλληλη, και  δεν προσφέρετε  το  περίσσευμά  σας  στο  υστέρημα  εκείνων. Μάλλον  δε  ας   ακούσωμε  και  ας  στενάξωμε, αφού  κι'εγώ  ο  ίδιος που  σας  λέγω  αυτά, ελέγχομαι  απο  την  συνείδησή  μου  ότι  δεν  είμαι  τελείως  έξω  απο  το  πάθος' διότι, ενώ  πολλοί  ριγούν    και  στερούνται, εγώ  είμαι  γεμάτος  και  ενδεδυμένος.
Πολύ  δε  περισσότερο  άξιοι  πένθους  είναι  αυτοί που  έχουν  και  κατέχουν  θησαυρούς  περισσότερους  απο  την  καθημερινή  ανάγκη  ή  και  φροντίζουν  να  τους  αυξήσουν' ενω  είναι  προσταγμένοι  ν'αγαπούν  τον  πλησίον  σαν  τους  εαυτούς  των, δεν  τους  θεωρούν  ούτε  σαν  το  χώμα.
Διότι  τι  άλλο  είναι  ο  χρυσός  και  ο  άργυρος, που αγαπήσαμε  περισσότερο  απο  τους  αδελφούς;
Αλλά  ας  επιστραφούμε, ας  μετανοήσωμε και  ας  κοινωνήσωμε  εξυπηρετώντας  τις  ανάγκες  των  ανάμεσά  μας  πτωχών  αδελφών  με  όσα  έχομε. Και αν δεν είμαστε  διατεθημένοι ν'αδειάσωμε  θεοφιλώς  όλα  τα  υπάρχοντα, τουλάχιστον  να μη τα  κατακρατήσωμε  όλα  για  τους  εαυτούς  μας  ασπλάγχνως' αλλά  το  μεν  ας  τό πράξωμε, γι'αυτό  που  θα  παραλείψωμε, ας  ταπεινωθούμε  ενώπιον  του  Θεού, και  θα  επιτύχωμε  απο  αυτόν  συγγνώμη, διότι  η  φιλανθρωπία  του  αναπληρώνει την  έλλειψί  μας, για  να  μη,
ο μη γένοιτο, ακούσωμε  την  απαίσια  φωνή' διότι  λέγει,
 "τότε  θα  ειπή  και  στούς  απο  τα  αριστερά' φεύγετε  απο  εμένα  οι  καταραμένοι ". Πόσο  φοβερό  είναι  τούτο!
Απομακρυνθήτε  απο  την  ζωή, εκβληθήτε  απο  την  τρυφή, στερηθήτε  το  φως!  [...]

Αγίου  Γρηγορίου  του  Παλαμά  τα  'Εργα
Πατερικές  Εκδόσεις "Γρηγόριος ο Παλαμάς"


Πηγή: Υάκινθος