Πέμπτη 23 Ιουλίου 2015

Αρνητική κριτική και επιθετικότητα

«Ποιά νομίζεις ότι είμαι; Η σκλάβα σου;
«Εσύ χρειάζεσαι θηριοδαμαστή, όχι εμένα!
«Μόνο ένας ηλίθιος θα έκανε αυτό που κάνεις εσύ"
Μικρές, συνηθισμένες κουβέντες καθημερινής επικοινωνίας συχνά περιέχουν μεγάλα νοήματα εχθρότητας, μνησικακίας, κρύβουν επιθετικότητα και όχι μόνο δεν λύνουν αλλά αυξάνουν το πρόβλημα μιας διαφωνίας.
Στη ζωή μας όλοι ανεξαιρέτως θα κάνουμε λάθη, είτε το παραδεχθούμε είτε όχι. Χωρίς καμιά εξαίρεση και χωρίς κακή πρόθεση, κάποια στιγμή θα φερθούμε απερίσκεπτα, φέρνοντας ένα σύντροφο, φίλο ή συνεργάτη σε δύσκολη θέση.
Η αρνητική κριτική, η επίκριση δεν είναι καλός τρόπος να δοθεί λύση στο πρόβλημα, μπορεί όμως να λύσει τη σχέση.
Η επίκριση είναι μια μορφή εξουσίας και επιθετικότητας. Στις σχέσεις αυτό δεν επιτρέπεται, δεν γίνεται δεκτό.
Η επίκριση επιτίθεται στο άτομο και όχι το λάθος του, επικρίνουμε πιο συχνά τα πρόσωπα με διάφορα αρνητικά χαρακτηριστικά, αντί να ασχοληθούμε με το ίδιο το λάθος.
Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που παραδέχονται άνετα την επικριτική τους συμπεριφορά, την θεωρούν ένα καλό τρόπο να «συνετισθεί» κάποιος για το σφάλμα του. Κατά την γνώμη τους, το σοκ της προσβολής λειτουργεί ως θεραπεία του λάθους. Αραγε, δεν έχουν προσέξει ότι όχι μόνο δεν σταματά με αυτό τον τρόπο μια λανθασμένη συμπεριφορά αλλά αντίθετα συνεχίζεται και μάλιστα… ενισχυμένη; Τότε γιατί συνεχίζουν να πολλαπλασιάζουν την επικριτική συμπεριφορά; Η πιο συνηθισμένη ερμηνεία είναι πως και οι ίδιοι οι επικριτές δεν ήταν παιδιά μιας στοργικής οικογένειας που είχε επιλέξει να διδάσκει τα μέλη της τιμωρητικά και όχι υποστηρικτικά,έχουν συνηθίσει αυτού του είδους τις συμπεριφορές.
Ο άνθρωπος που προσβάλλεται θυμώνει, πεισμώνει, δεν δέχεται την επίκριση και συχνά συνεχίζει μόνο και μόνο για να κάνει ρήξη και να μην «περάσει» η εξουσία του επικριτή.
Η μάθηση μέσα από τα λάθη, δηλαδή την εμπειρία, είναι βασική εκπαίδευση στη ζωή. Κανείς δεν γεννιέται αλάθητος ούτε και μαθαίνει από την θεωρία, αν δεν την βιώσει στην πράξη. Αυτή η άποψη δεν γίνεται δεκτή από τους γονείς για παράδειγμα που περιμένουν τα παιδιά τους να κάνουν ό,τι αυτοί διδάσκουν, χωρίς αυτά να δοκιμάσουν την δική τους εμπειρία, χωρίς να έχουν την δική τους απόδειξη για τα λάθη των απόψεών τους.
Οι πιο συνηθισμένες μορφές επίκρισης είναι η ειρωνεία, ο σαρκασμός, η περιφρόνηση, η γελιοποίηση και η κοροϊδία του προσώπου που έκανε το λάθος.
Όταν δημιουργείται ένα πρόβλημα για το οποίο κάποιος δικός μας άνθρωπος ευθύνεται, τότε καλύτερα να ψάξουμε για λύσεις με ευαισθησία χωρίς να μειώσουμε το πρόσωπο, εκτός κι αν είναι μια ευκαιρία επιθετικότητας για μια σχέση που τη θεωρούμε «τελειωμένη» και επιδιώκουμε να μειώσουμε την αυτοεκτίμηση κάποιου. Αλλά και πάλι είναι ο χειρότερος τρόπος να την επιδεινώσουμε ή να την λήξουμε, όταν μπορούμε να δώσουμε και να πάρουμε εξηγήσεις ή αποφάσεις, με ευθύτητα, ειλικρίνεια, ευθύνη και ωριμότητα.

Αυτό το κείμενο δημοσιεύτηκε στις Friday, July 6th, 2012 8:28 pm υπο την κατηγορία Ζευγάρι.

Ψυχολόγος | Μαρία Λασσιθιωτάκη

Y.C.

Τρίτη 21 Ιουλίου 2015

Μή με εγκαταλείπεις Κύριε...

του Νικήτα Στηθάτου
Από την Α΄ Εκατοντάδα Πρακτικών Κεφαλαίων

47. Η εγκατάλειψη των αγωνιστών από το Θεό συνήθως γίνεται εξαιτίας κενοδοξίας ή κατακρίσεως του πλησίον ή επάρσεως για τις αρετές τους. Όποιο απ' αυτά τα τρία πλησιάσει και κυριαρχήσει στις ψυχές των αγωνιζομένων, προξενεί την εγκατάλειψη του Θεού. Και δε θα διαφύγουν τη δίκαιη καταδίκη για τις πτώσεις αυτές, μέχρις ότου διώξουν την αιτία της εγκαταλείψεως και καταφύγουν στο ύψος της ταπεινοφροσύνης.

πηγή : Ομολογία Πίστεως

Δευτέρα 13 Ιουλίου 2015

«Δώσ’ μου, Θεέ μου, ταπείνωση»

Όταν λέμε: «δώσ’ μου, Θεέ μου, ταπείνωση», ο Θεός δεν θα πάρει την σέσουλα και θ’ αρχίσει: «πάρε ένα κιλό ταπείνωση εσύ», «μισό κιλό ταπείνωση εσύ»…

Όσιος Παΐσιος

Τι θα βοηθούσε, Γέροντα, πρακτικά να αποκτήσω ταπείνωση;
– Πώς αποκτά ταπείνωση κανείς; Όταν του λένε μια κουβέντα, εκείνος να λέει δυο; Να μη σηκώνει μύγα στο σπαθί του; Ευλογημένη, όταν σου δίνεται ευκαιρία για ταπείνωση, να δέχεσαι την ταπείνωση.
Έτσι αποκτιέται η ταπείνωση. Το φάρμακο το δικό σου είναι να κινείσαι απλά, ταπεινά, να δέχεσαι όπως η γη και την βροχή και το χαλάζι και τα σκουπίδια και τα φτυσίματα, εάν θέλεις να ελευθερωθείς από τα πάθη σου. Οι εξωτερικές ταπεινώσεις βοηθούν τον άνθρωπο να ελευθερωθεί πολύ γρήγορα από τον παλιό εαυτό του, όταν τις δέχεται.
– Εγώ, Γέροντα, έχω ανάγκη από πολλή ταπείνωση.
– Να πας να αγοράσεις. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που πουλούν την ταπείνωση και μάλιστα δωρεάν, αρκεί να την θέλεις…
– Ποιοι είναι αυτοί, Γέροντα; – Είναι οι άνθρωποι που, όταν δεν έχουν καλή πνευματική κατάσταση, φέρονται αδιάκριτα και με την συμπεριφορά τους μας ταπεινώνουν. Η ταπείνωση δεν αγοράζεται από τον μπακάλη όπως τα ψώνια. Όταν λέμε: «δώσ’ μου, Θεέ μου, ταπείνωση», ο Θεός δεν θα πάρει την σέσουλα και θ’ αρχίσει: «πάρε ένα κιλό ταπείνωση εσύ», «μισό κιλό ταπείνωση εσύ», «μισό κιλό εσύ», αλλά θα επιτρέψει να έρθει λ.χ. κάποιος άνθρωπος αδιάκριτος να μας φερθεί σκληρά ή θα πάρει από άλλον την Χάρη Του και θα έρθει να μας βρίσει. Έτσι θα δοκιμασθούμε και θα εργασθούμε, εάν θέλουμε να αποκτήσουμε την ταπείνωση. Αλλά εμείς δεν σκεφτόμαστε ότι ο Θεός επιτρέπει να γίνη ο αδερφός μας κακός, για να βοηθηθούμε εμείς, και θυμώνουμε με τον αδελφό. Και, ενώ ζητάμε από τον Θεό ταπείνωση, δεν δεχόμαστε τις ευκαιρίες που μας στέλνει, για να ταπεινωθούμε, αλλά δυσανασχετούμε.Κανονικά θα έπρεπε να χρωστάμε ευγνωμοσύνη σ’ αυτόν που μας ταπεινώνει, γιατί αυτός είναι ο μεγαλύτερος ευεργέτης μας. Όποιος ζητάει στην προσευχή του ταπείνωση από τον Θεό, αλλά δεν δέχεται τον άνθρωπο που του στέλνει ο Θεός, για να τον ταπεινώση, δεν ξέρει τι ζητάει.
Όταν ήμουν στην μονή Στομίου, ήταν κάτω στην Κόνιτσα ένας παπάς που με αγαπούσε από λαϊκό ακόμη. Μια Κυριακή είχα κατεβεί να λειτουργηθώ στην Κόνιτσα. Η εκκλησία ήταν γεμάτη κόσμο. Την στιγμή που έμπαινα, όπως συνήθιζα, στο Ιερό, είπα μέσα μου: «Θεέ μου, βάλε όλους αυτούς τους πιστούς στον Παράδεισο κι εμένα, αν θέλεις, βάλε με σε μια ακρούλα». Όταν πλησίασε η ώρα της Θείας Κοινωνίας ενώ αυτός ο παπάς πάντα με κοινωνούσε μέσα στο Ιερό, γύρισε προς το μέρος μου και φώναξε δυνατά: «Βγες από το Ιερό να κοινωνήσεις απ’ έξω τελευταίος, γιατί είσαι ανάξιος». Βγήκα έξω, χωρίς να πω τίποτε. Πήγα στο αναλόγιο και άρχισα να διαβάζω την ακολουθία της Θείας Μεταλήψεως. Ύστερα, καθώς πήγαινα τελευταίος να κοινωνήσω, είπα μέσα μου: «Ο παπάς φωτίσθηκε από τον Θεό και μου αποκάλυψε ποιος είμαι. Κύριε, Ιησού Χριστέ, ελέησέ με, το κτήνος». Μόλις κοινώνησα, αισθάνθηκα μέσα μου μεγάλη γλυκύτητα. Όταν τελείωσε η θεία Λειτουργία, με πλησιάζει ο παπάς συντετριμμένος: «Συγχώρεσέ με! μου λέει. Πώς το έκανα αυτό! Εγώ μπροστά σου δεν έβαζα ούτε τα παιδιά μου ούτε την παπαδιά, ούτε τον εαυτό μου. Τι ήταν αυτό που έπαθα!». Έπεφτε κάτω, μου έβαζε μετάνοια. Μου ζητούσε συγνώμη, προσπαθούσε να μου φιλήσει τα χέρια. «Παπά μου, του λέω, μη στενοχωριέσαι. Δεν φταις εσύ, εγώ φταίω. Σε χρησιμοποίησε ο Θεός εκείνη την στιγμή, για να δοκιμάση εμένα». Ο παπάς δεν μπορούσε να καταλάβει τι του έλεγα και τελικά, νομίζω, δεν τον έπεισα. Όλα αυτά έγιναν εξαιτίας της προσευχής που είχα κάνει.
Κι εσείς, όταν βλέπετε μία αδελφή να παραφέρεται και να σας μιλάει άσχημα, να ξέρετε ότι τις περισσότερες φορές η αιτία είναι η προσευχή που κάνετε. Επειδή δηλαδή ζητάτε από τον Θεό να σας δώση ταπείνωση, αγάπη, κ.λπ., παίρνει ο Θεός για λίγο την Χάρη Του από την αδερφή και σας ταπεινώνει και σας στενοχωρεί. Έτσι σας δίνεται η ευκαιρία να δώσετε εξετάσεις στην ταπείνωση, στην αγάπη. Αν ταπεινωθείτε, θα ωφεληθείτε. Όσο για την αδερφή, θα λάβει διπλή την Χάρη του Θεού˙ και γιατί της πήρε ο Θεός την Χάρη, για να δοκιμάσει εσάς, και γιατί ταπεινώθηκε με το σφάλμα της και ζήτησε συγχώρεση από τον Θεό. Οπότε και εσείς εργάζεσθε στην ταπείνωση και εκείνη γίνεται καλύτερη.

Από το βιβλίο: «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Ε΄ ΠΆΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ»

πηγή : εν αιθρία agiameteora.net Διακόνημα

Παρασκευή 10 Ιουλίου 2015

Jan de Vries

Friday 10 July 2015

Naturopath -Φυσιοπαθητικός

Born: January 26, 1937;
Tuesday 7th July, 2015

Jan de Vries, who has died aged 78, was a renowned Dutch naturopath and the foremost champion of complementary medicine in the UK.
He lived and worked in Scotland for most of his career, but had clinics all over the UK and clients all over the world, including many well-known people. He was a close friend and adviser to the television presenter Gloria Hunniford and her daughter Caron Keating, who died of cancer in 2004.

He was also a writer (of more than 40 books) and was a regular on television, appearing on the Richard and Judy daytime show on ITV and other programmes to hand out advice on complementary approaches to health problems. As his popularity and fame grew, he was always careful to propose the use of complementary medicine alongside orthodox treatments in the NHS.
Born in Kampen, Holland, the son of a cigar-maker, he spent the Second World War living with his mother after his father and older brother Nicolas were deported by the Germans after refusing to register with the Nazis. His father was taken to Auschwitz.
With her husband in a camp, de Vries's mother worked for the resistance and provided shelter for victims of the Nazis. De Vries remembers her as very daring and recalls her putting her own life at risk. "I was scared that the Germans would shoot her," he said. "I saw them with a gun at her head. But I don't know what that woman had. She had something that meant they didn't pull the trigger. She was something special."
De Vries said the fact that his mother survived the war was a miracle and promised God he would devote his life to helping people after witnessing the devastation of the war. For years afterwards, he tended the grave of a Scottish navigator, Charlie Young, whose plane came down in the river Issel.
He recalled the details in 2005: "In 1944 a plane was shot down above our place. It landed in the river, the bodies were dredged out of it and the schoolmaster asked me to look after the grave of the navigator.
"Eventually the navigator's family came over to visit the grave and they were always asking me to come and stay with them in Scotland. I said that I would but not until I'd finished my studies.
"So after I graduated I went to Scotland and was asked to a dinner where I sat next to a young lady. That lady is now my wife and has been for more than 45 years. We suffered a lot in the war but that was one of the benefits that came out of it."
De Vries's studies were in pharmacy at the University of Amsterdam where he was sceptical about alternative therapies until he attended a lecture about homeopathy. He was sitting next to an older man, who asked him what he thought, to which De Vries replied that homeopathy was good for spinsters and old wives. The man told him he must have a small mind.
"That really struck home," De Vries recalled in his autobiography. The man was Alfred Vogel, a Swiss doctor of homeopathic medicine, and he became De Vries's mentor. In the 1960s, the two men built up a series of pharmacies in Holland and a complementary therapy business, Bioforce.
Then, in 1970, Joyce inherited a large property in Troon and the De Vries family moved to Scotland, which was to be their base from then on. Bioforce UK was run from the house, where Dr Vries also saw clients. He also developed a chain of clinics in Edinburgh, Glasgow, Northern Ireland, Harley Street, and throughout the south-west of Scotland.
Inevitably, the rise of de Vries did attract critics and his talents sometimes aroused suspicion in the medical establishment, but the man himself tried not to become angry. "It has made me very sad, though," he once told The Herald, "and also I've been very often quite upset by the terrible big-headed attitude that I've found from misunderstanding."
De Vries's approach was that complementary medicine could and should work alongside orthodox approaches. "I would not say you can do without orthodox medicine, I don't believe that," he said. "It has a great big role to play." De Vries himself lived by that philosophy - he was a diabetic and managed his condition with complementary medicine and by visiting a diabetic consultant.
In the 1980s, he met the TV presenter Gloria Hunniford, who became one of his clients and a champion for his techniques. Speaking after his death, Hunniford said she had often relied on De Vries.
"Genuinely anything that's been wrong with any member of my family, the call was 'ring Jan de Vries' because he was so knowledgeable," she said. "He was so passionate about helping people and he was genuinely just an inspiring person so I'm really, really going to miss him."
De Vries also helped to treat Hunniford's daughter, the late TV presenter Caron Keating, when she was receiving treatment for breast cancer.
"He was so hands-on with Caron and he used to go and see her in her own home in Barnes when she was going through maybe the middle stages of cancer and they used to talk at great length," Hunniford said.
"He was a wonderful man with his time and spirit and I was talking to him literally up to about a week ago because he was keeping me informed about the dialysis that he was having about two or three times a week." Hunniford and de Vries later wrote a book together Feel Fabulous at Fifty.
Another of De Vries's famous clients was the Ultimo bra tycoon Michelle Mone, who credited her recent weight loss to de Vries's treatments. They later went into business together to form the company TrimSecrets.
De Vries worked hard, sometimes doing 90-hour weeks, but he also loved organic gardening and golf and had been undergoing treatment for kidney problems. He is survived by his wife and four daughters.

πηγή : Herald Scotland

Σχόλιο: Μια πραγματικά μεγάλη απώλεια. Έφυγε ένας αγαθός άνθρωπος, ένας άνθρωπος αγάπης...ο Κύριος ας αναπαύει την ψυχή του. Υάκινθος

Y. C.

Παρασκευή 3 Ιουλίου 2015

Clean Water

Watch These Zambian Children Getting Clean Water For The First Time. Their Reaction Will Humble You.

India - A daily struggle for clean water

Υ.C.

Η συγκλονιστική εξομολόγηση του Ολυμπιονίκη

Δείτε την συγκλονιστική εξομολόγηση του Ολυμπιονίκη και τέως βουλευτή - Απηύθυνε έκκληση στους πολιτικούς να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι

«Φοβάμαι... Όχι για μένα... Εγώ τα έχω ζήσει αυτά στην Αλβανία... Φοβάμαι για τα παιδιά μου... Δεν θέλωνα περάσουν όσα έζησα στην Αλβανία...», εξομολογήθηκε δακρυσμένος ο Πύρρος Δήμας στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Σκάι.
Ο Ολυμπιονίκης και τέως βουλευτής, αναφέρθηκε στην σημερινή κατάσταση και εξέφρασε την άποψή του ότι οι βουλευτές πρέπει να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι για να αντιμετωπίσουν την μεγάλη κρίση χωρίς να καταρρεύσει η χώρα.

Επανερχόμενος σε όσα έγραψε προσφάτως εξήγησε ότι δεν ήθελε να προσβάλλει κανέναν και υποστήριξε ότι παρεξηγήθηκε.

«Μου είπανε οτι είμαι Αλβανός και δεν έχω το δικαίωμα να μιλάω. Εγώ πράγματι μεγάλωσα στην Αλβανία. Και επειδή έζησα οτι γινόταν εκεί αρνούμαι την αλβανοποίηση στην οποία οδηγείται η ελληνική κοινωνία. Αρνούμαι τα παιδιά μας να στέκονται σε ουρές για 1 κιλό τυρί ή 10 αυγά ή 60 γραμμάρια κιμά (αμφιβόλου προελεύσεως) κάθε μήνα με ένα κουπόνι στο χέρι όπως στάθηκα εγώ. Αρνούμαι να μεγαλώσουν με έναν Χότζα πάνω απ'το κεφάλι τους και τον φόβο στην ψυχή τους. Επειδή ευτυχώς οι περισσότεροι απο εσάς που με βρίζετε για προδοσίες και άλλου τέτοιου είδους ακρότητες δεν το έχετε ζήσει, ελπίζω να το φαντάζεστε αλλά να μην το ζήσετε ποτέ», είχε γράψει στο facebook ο Ολυμπιονίκης.

Ο Πύρρος Δήμας, όπως θα δείτε και στο βίντεο, με δυσκολία συγκρατήθηκε για να μην ξεσπάσει σε κλάματα. Την ώρα που κυριολεκτικά κατέρρεε, η παρουσιάστρια του κεντρικού δελτίου ειδήσεων του Σκάι Σία Κοσσιώνη διέκοψε την συνέντευξη, δίνοντας χρόνο στον πρώην βουλευτή.
Μέσα σε λίγη μόνο ώρα οι δηλώσεις του κ. Δήμα σχολιάστηκαν πολύ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ειδικά στο Twitter όπου πολλοί χρήστες του Διαδικτύου έγραψαν για τον θαυμασμό τους αλλά και τη συγκίνηση που τους προκάλεσαν τα λόγια του Ολυμπιονίκη.

πηγή : protothema