Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2015

Φθινόπωρο

Οι εκπληκτικές μεταμορφώσεις της φύσης το φθινόπωρο!

| 13:14 - 25 Σεπτεμβρίου 2015 Perierga

Το φθινόπωρο είναι μία από τις ωραιότερες εποχές του έτους, ειδικά για τη φύση καθώς οι αλλαγές που συμβαίνουν σε αυτήν είναι εντυπωσιακές. Από το πράσινο της άνοιξης και του καλοκαιριού, από τα ανθισμένα λιβάδια και τα καταπράσινα δάση, η φύση μεταμορώνεται και αποκτά γήινες αποχρώσεις, από βαθύ πορτοκαλί και κίτρινο μέχρι κοκκινωπό και σκούρο καστανό. Διάφορα σημεία στον κόσμο έχουν χαρακτηριστικές αλλαγές στην εμφάνισή τους και οι φωτογράφοι παρουσιάζουν το πριν και το μετά μέσα από εκπληκτικές εικόνες…

1. Τσαγερί Tu Hwnt I’r Bont, Llanrwst, Βόρεια Ουαλίαperierga.gr - Οι εκπληκτικές μεταμορφώσεις της φύσης το φθινόπωρο!
perierga.gr - Οι εκπληκτικές μεταμορφώσεις της φύσης το φθινόπωρο!
2. Γέφυρα Gapstow, Νέα Υόρκη, ΗΠΑ
perierga.gr - Οι εκπληκτικές μεταμορφώσεις της φύσης το φθινόπωρο!
perierga.gr - Οι εκπληκτικές μεταμορφώσεις της φύσης το φθινόπωρο!
3. Δέντρα στην Ιαπωνία
perierga.gr - Οι εκπληκτικές μεταμορφώσεις της φύσης το φθινόπωρο!
perierga.gr - Οι εκπληκτικές μεταμορφώσεις της φύσης το φθινόπωρο!
4. Πρόσοψη κτηρίου
perierga.gr - Οι εκπληκτικές μεταμορφώσεις της φύσης το φθινόπωρο!
5. Δάσος σε λίμνη, Πολωνία
perierga.gr - Οι εκπληκτικές μεταμορφώσεις της φύσης το φθινόπωρο!
perierga.gr - Οι εκπληκτικές μεταμορφώσεις της φύσης το φθινόπωρο!
6. Poet’s Walk, Central Park, Νέα Υόρκη, ΗΠΑ
perierga.gr - Οι εκπληκτικές μεταμορφώσεις της φύσης το φθινόπωρο!
perierga.gr - Οι εκπληκτικές μεταμορφώσεις της φύσης το φθινόπωρο!
7. Hitachi Seaside Park, Ιαπωνία
perierga.gr - Οι εκπληκτικές μεταμορφώσεις της φύσης το φθινόπωρο!
perierga.gr - Οι εκπληκτικές μεταμορφώσεις της φύσης το φθινόπωρο!
8. Glenfinnan Viaduct, Σκοτία
perierga.gr - Οι εκπληκτικές μεταμορφώσεις της φύσης το φθινόπωρο!
perierga.gr - Οι εκπληκτικές μεταμορφώσεις της φύσης το φθινόπωρο!
9. Νησί σε λίμνη, Πολωνία
perierga.gr - Οι εκπληκτικές μεταμορφώσεις της φύσης το φθινόπωρο!
perierga.gr - Οι εκπληκτικές μεταμορφώσεις της φύσης το φθινόπωρο!
10. Capitol Creek Valley
perierga.gr - Οι εκπληκτικές μεταμορφώσεις της φύσης το φθινόπωρο!
perierga.gr - Οι εκπληκτικές μεταμορφώσεις της φύσης το φθινόπωρο!
11. Κάστρο Kilchurn, Σκωτία
perierga.gr - Οι εκπληκτικές μεταμορφώσεις της φύσης το φθινόπωρο!
perierga.gr - Οι εκπληκτικές μεταμορφώσεις της φύσης το φθινόπωρο!
12. Grand Island East Channel Light House, Μίσιγκαν, ΗΠΑ
perierga.gr - Οι εκπληκτικές μεταμορφώσεις της φύσης το φθινόπωρο!
perierga.gr - Οι εκπληκτικές μεταμορφώσεις της φύσης το φθινόπωρο!

Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2015

Κόκκοι χρυσού


[...] Όταν ο αδελφός σου αμαρτάνη κατά σού καθ' οιονδήποτε τρόπον -  πχ., αν σε κακολογή,ή μεταφέρει με πρόθεσιν κακήν τους λόγους σου, διαστρέφων αυτούς, εις ένα άλλον ή σε συκοφαντή -μή οργίζεσαι κατ' αυτού, αλλά προσπάθει να εύρης εντός αυτού τας καλάς εκείνας ιδιότητας, αι οποίαι αναμφιβόλως υπάρχουν εις κάθε άνθρωπον, και αυτάς με αγάπην εξέταζε, περιφρόνει δε κατά σού συκοφαντίας ως σκευωρίαν αναξίαν προσοχής, και ως αυταπάτην του Διαβόλου. Οι χρυσωρύχοι προσέχουν όχι εις την ποσότητα της άμμου και της ακαθαρσίας η οποία υπάρχει εις την κόνιν του χρυσού, αλλά μόνον τους κόκκους του χρυσού' και μολονότι είναι ολίγοι, εκτιμούν την μικράν αυτήν ποσότητα και την αποχωρίζουν από σωρούς ολοκλήρους αχρήστου άμμου.
Ο Θεός ενεργεί εφ' ημών κατά παρόμοιον τρόπον, καθαίρων ημάς με μεγάλην μακροθυμίαν.
Κάθε πρόσωπον το οποίον κάμνει κακόν, ή ικανοποιεί πάθος, αρκετά τιμωρείται με το κακόν που κάμνει, με το πάθος που υπηρετεί, κυρίως όμως με το ότι απομακρύνεται από τον Θεόν, και ο Θεός απομακρύνεται απ' αυτού. Θα ήτο, λοιπόν, μωρία και απανθρωπία να οργίζεται κανείς κατά τοιούτου ανθρώπου' θα ήτο το ίδιον ωσάν να εβύθιζε κανείς εις το νερό άνθρωπον που πνίγεται, ή να σπρώξη εις την φωτιάν πρόσωπον που ήδη κατατρώγεται από τας φλόγας. Πρός τόν τοιούτον, που ομοιάζει τον κινδυνεύοντα να καταστραφή άνθρωπον, οφείλομεν να δείξωμεν διπλήν αγάπην και να προσευχώμεθα με ζέσιν πρός τον Θεόν υπέρ αυτού' ας μη επικρίνωμεν αυτόν και ας μη χαίρωμεν δια την δυστυχίαν του. [...]

Από το βιβλίο "Η εν Χριστώ Ζωή"
του Αγίου Πατρός ημών Ιωάννου της Κρονστάνδης





 
Υάκινθος

Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2015

" Αόρατος "

 
Προσπάθησε, δηλαδή, με κάθε τρόπο να μένεις αφανής. Να περνάς όσο πιο πολύ μπορείς απαρατήρητος.Να το έχεις αυτό σαν ένα κανόνα πάντοτε. Μη μιλάς για τον εαυτό σου, πώς κοιμήθηκες, τι ονειρεύτηκες, τι σου συνέβη. Μη λες τη γνώμη σου ευκαίρως ακαίρως χωρίς να ρωτηθείς. Μην κάνεις λόγο για τις ανάγκες σου και τις υποθέσεις σου. Όταν διαρκώς μιλάς γι’αυτά, τρέφεις απλούστατα τον ναρκισσισμό σου με την αυτοαπασχόλησή σου.
Μάθε να γίνεσαι αόρατος!

Απόσπασμα απ΄το βιβλίο του Τ.Κολλιάντερ
 “Ο δρόμος των ασκητών”, εκδ. Ακρίτας

http://blogspotcom-asma.blogspot.com






Σχόλιο:  Invisible... "Αόρατος;;"....η άλλη πλευρά  ενός "άλλου"  δρόμου και μιάς άλλης "σιωπής"  που πονάει, που κραυγάζει, που ικετεύει: "Βοήθησέ με! ..."  Υάκινθος

Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2015

" Ειρηνική θέρμη "


Του Άγίου Πατρός ημών Διαδόχου Φωτικής
 
Από "Τα 100 πρακτικά κεφάλαια" (κεφάλαια 51-75)

74. Όταν η ψυχή γνωρίσει καλά τον εαυτό της, τότε πηγάζει μια θερμότητα αγάπης του Θεού. Γιατί, επειδή δεν συγχύζεται από τις μέριμνες του βίου, γεννά μέσα της κάποιο θείο έρωτα για την ειρήνη, που ζητά τον Θεό της ειρήνης. Αλλά η διάθεση αυτή γρήγορα διασκορπίζεται, ή γιατί οι αισθήσεις παρασύρουν τη μνήμη του Θεού, ή επειδή η φύση εξαντλεί γρήγορα το δικό της αγαθό, λόγω πνευματικής πενίας. Γι' αυτό και οι σοφοί των Ελλήνων, εκείνο που νόμιζαν ότι κατορθώνουν με την εγκράτεια, δεν το είχαν όπως έπρεπε, επειδή ο νους τους δεν δεχόταν την ενέργεια της παντοτινής και αληθινής σοφίας του Θεού.
Η θέρμη όμως που προξενείται στην καρδιά από το Άγιο Πνεύμα, είναι ειρηνική και συνεχής και προσκαλεί όλα τα μέρη της ψυχής στον πόθο του Θεού. Ούτε ανεμίζεται έξω από την καρδιά, αλλά μέσω της καρδιάς ευφραίνει ολόκληρο τον άνθρωπο με απέραντη αγάπη και χαρά. Πρέπει λοιπόν, αφού κατανοήσομε την φυσική θέρμη της ψυχής μας, να φτάσομε σ' αυτή τη θέρμη του Αγίου Πνεύματος. Γιατί η φυσική αγάπη αποτελεί γνώρισμα της φύσεως που είναι υγιής λόγω της εγκράτειας· δεν μπορεί όμως αυτή να οδηγήσει το νου στην απάθεια, όπως η πνευματική αγάπη.

πηγή: Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών, μεταφρ. Αντώνιος Γαλίτης, εκδ. Το περιβόλι της Παναγίας, 1986, α΄τόμος, σελ. 299-309

πηγή  : Ομολογία Πίστεως





 

Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2015

ΗΛΙΘΙΟΙ ΙΔΙΩΤΕΣ ....

Τρίτη, 19 Ιουνίου 2012


'Οταν κάποιος ρώτησε τον Βασιλιά της Σπάρτης Δημάρατο, γιατί οι Σπαρτιάτες θεωρούν άτιμους αυτούς που πετούν την ασπίδα τους και όχι αυτούς που πετούν τις περικεφαλαίες και τους θώρακες, αυτός απάντησε:

"Γιατί τις περικεφαλαίες και τους θώρακες τους φορούν για δική τους προστασία, ενώ την ασπίδα την κρατούν για να υπερασπίσουν την από κοινού παράταξη."

Πλούταρχος (Αποφθέγματα Λακωνικά, 220 Α)
Η λέξη "idiot" που στα αγγλικά σημαίνει "ηλίθιος", χαρακτηρίζει όπως και στην Ελληνική τα άτομα χαμηλού νοητικού επιπέδου και προέρχεται από την Ελληνική λέξη Ιδιώτης.

Η λέξη "ιδιώτης" προέρχεται από τη λέξη "ίδιος" που σήμαινε στην αρχαιότητα ότι και σήμερα. Στα λατινικά μεταφέρθηκε ως "idiota" και αρχικά σήμαινε "μέσος άνθρωπος" ενώ αργότερα "αμόρφωτος, απαίδευτος άνθρωπος". Την ίδια σημασία (του αμόρφωτου ανθρώπου) είχε η λέξη αρχικά και στην Αγγλική γλώσσα, ενώ σήμερα σημαίνει απλώς ηλίθιος, δηλαδή άτομο πολύ χαμηλού νοητικού επιπέδου ενώ η ηλιθιότητα (idiocy) χαρακτηρίζει το προσόν του ηλίθιου δηλαδή τη μεγάλη βλακεία.

Ο Αριστοτέλης στα πολιτικά του χρησιμοποίησε τoν όρο "ιδιωτικός" για να περιγράψει τις προσωπικές υποθέσεις των πολιτών σε αντιδιαστολή με τον όρο "πολιτικός" που χρησιμοποίησε για να περιγράψει τις δημόσιες υποθέσεις (του δήμου, αυτό που ονομάζουμε σήμερα "τα κοινά").

Στην αρχαία Αθήνα σημαντικότερη αποστολή της πολιτείας ήταν η μετατροπή των ιδιωτών (των εγωκεντρικών ατόμων που ασχολούνταν με τις προσωπικές τους υποθέσεις) σε πολίτες (σε άτομα που ασχολούνται και συμμετέχουν στα κοινά). Θεωρούσαν ότι η ιδιότητα του ιδιώτη είναι μια φυσική ιδιότητα την οποία διαθέτουν όλοι οι άνθρωποι από τη φύση τους, ενώ η ιδιότητα του πολίτη είναι επίκτητο χαρακτηριστικό που διαμορφώνεται μέσω της παιδείας που παρέχει η πολιτεία. Συνεπώς το άτομο που παρέμενε "ιδιώτης"  ήταν άτομο απαίδευτο και αμόρφωτο, αφού δεν είχε εκπαιδευτεί επαρκώς στην ενασχόληση με τα κοινά.

Σήμερα, το έργο της μετατροπής των "ιδιωτών" σε "πολίτες" μάλλον δε θεωρείται τόσο σημαντικό όσο στην αρχαιότητα. Στα σχολεία τα παιδιά μας, διδάσκονται οποιαδήποτε άλλη ανοησία, εκτός από το πως να γίνουν σωστοί και ωφέλιμοι για την κοινωνία πολίτες. Στα σχολικά προγράμματα, έχουν ενταχθεί μαθήματα όπως η  "οικιακή οικονομία" που μαθαίνει στα παιδιά πως να τακτοποιούν τα του οίκου τους (τα ιδιωτικά τους θέματα), και έχουν εξαιρεθεί μαθήματα όπως η "πολιτική οικονομία", ή η "πολιτική αγωγή" ή οποιοδήποτε άλλο μάθημα θα μετέτρεπε τους μαθητές σε ενεργούς πολίτες. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι σε καμία τάξη της δωδεκαετούς εκπαίδευσης των παιδιών μας δε διδάσκονται έργα των αρχαίων μας φιλοσόφων. Μια απλή ανάγνωση και ένας μικρός σχολιασμός των πολιτικών του Αριστοτέλη, θα ανέβαζε το επίπεδο πολιτικής μας παιδείας κατακόρυφα σε σχέση με το σημερινό. Αντί αυτού, η νεολαία μας εκπαιδεύεται πολιτικά ψηφίζοντας για την εκλογή του δεκαπενταμελούς συμβουλίου της τάξης και του σχολείου με διαδικασίες παρόμοιες με αυτές των εκλογών, ενώ μετά τις εκλογές, κανείς δεν ασχολείται με τα "κοινά" της τάξης ή του σχολείου, παρά μόνο αν δημιουργηθεί πρόβλημα στην ομαλή διοργάνωση της πενθήμερης εκδρομής.

Η κατάσταση αυτή, έχει σαν αποτέλεσμα την παραγωγή "απαίδευτων" πολιτών, που φροντίζουν μόνο το ιδιωτικό τους συμφέρον, των οποίων η συμμετοχή στα κοινά περιορίζεται στην άσκηση του δικαιώματος ψήφου και οι οποίοι ακόμα και όταν ψηφίζουν, το κάνουν με γνώμονα το ιδιωτικό τους συμφέρον και όχι το κοινό.  Και φυσικά, τέτοιοι πολίτες αδυνατούν να αντιληφθούν ότι το ωφέλιμο για την κοινωνία είναι ωφέλιμο και για τους ίδιους (αφού κι αυτοί οι ίδιοι είναι μέλη της κοινωνίας), αδυνατούν να δούν την προσωπική και οικογενειακή ευημερία τους στα πλαίσια μιας ευημερούσας κοινωνίας και επιδίδονται σε αυτό που η φύση τους προστάζει, το άνευ όρων κυνήγι επιβίωσης και επιβολής εξουσίας όπου όλα επιτρέπονται.

Η συμπεριφορά αυτή, όπως έλεγε και ο Αριστοτέλης, ταιριάζει σε ζώα μάλλον παρά σε ανθρώπους.

Στη ζούγκλα, ο φοροφυγάς και ο κλέφτης γίνονται "μάγκες" με βίλες και ακριβά αυτοκίνητα, ενώ τα υπόλοιπα "κορόιδα" που δεν έχουν τα "κότσια" να κάνουν "μαγκιές", αλλά τόσα χρόνια πλήρωναν φόρους και εισφορές τώρα χάνουν το σπίτι και την περιουσία τους.

Η κοινωνία διαλύεται και κανείς δεν επαναστατεί.  Οχι τουλάχιστον μέχρι ο δικαστικός επιμελητής να χτυπήσει τη "δική μας" πόρτα για να  κατασχέσει το "δικό μας" σπίτι. Μέχρι τότε, μπορούμε να ελπίζουμε. Οτι η συμφορά δε θα χτυπήσει το δικό μας σπίτι. Οτι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα. Από μόνα τους. Η ότι κάποιος άλλος θα τα φτιάξει για εμάς. Ελπίζουμε ότι "εμείς" θα επιβιώσουμε, ακόμα κι αν χρειαστεί να πεθάνουν όλοι οι υπόλοιποι. Γιατί "εμείς" έχουμε καλό κράνος και θώρακα που αντέχουν στα χτυπήματα. Και μόνον αν δεν έρθουν έτσι τα πράγματα θα επαναστατήσουμε. Και τότε, θα επαναστατήσουμε για την "εργατική τάξη", για τα "ταξικά μας αδέρφια" και για οτιδήποτε άλλο εκτός από την διάλυση της κοινωνίας μας.

Και αυτό, γιατί όλοι μας πετάξαμε τις ασπίδες, φορέσαμε τις περικεφαλαίες και τους θώρακες, κρυφτήκαμε στα σκοτεινά και κανείς μας δε σκέφτεται ότι αν παραταχθούμε ενωμένοι σε φάλαγγα και πολεμήσουμε τον κοινό εχθρό όλοι μαζί, μπορούμε να νικήσουμε.

Κι όλα αυτά επειδή είμαστε ηλίθιοι ιδιώτες.

ΘΑΛΑΜΟΦΥΛΑΚΑΣ
 
Σχόλιο: Ανάρτηση  του 2012! κι όμως  απόλυτα επίκαιρη! Δεν θα μπορούσαμε να περιγράψουμε  καλύτερα την πολιτική επικαιρότητα  αλλά και κοινωνική κατάσταση  σήμερα στην Ελλάδα  μας. Υάκινθος




 

Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2015

Ελεημοσύνη



[...] Διότι  τα πράγματα  και τα χρήσιμα αντικείμενα που υπάρχουν  στον κόσμο είναι κοινά  για όλους, όπως ακριβώς  το φώς  και αυτός ο αέρας  τον οποίο  αναπνέουμε, και όπως  και αυτή η βοσκή  για τα άλογα ζώα  στις πεδιάδες  και στα βουνά. Τα πάντα  είναι  σε όλους  κοινά  ως  προς  την χρήση  της απολαύσεως, αλλ' ως προς  την κυριότητα  δεν ανήκουν  σε κανέναν.  'Ομως  η πλεονεξία, αφού εισήλθε  ως τύραννος στην ζωή, μοίρασε  εδώ και εκεί  αυτά που δόθηκαν  από κοινού  σε όλους  από τον Δεσπότη  δια των δούλων  και υπηρετών  της' αφού τα περιέφραξε  με φραγμούς  και τα σφάλισε  με πύργους, με μοχλούς και θύρες, αποστέρησε  όλους τους άλλους  ανθρώπους  από την απόλαυση  των αγαθών  του Δεσπότη, λέγοντας η αδιάντροπη ότι αυτή  είναι κυρία  αυτών και ισχυριζόμενη ότι  δεν αδικεί  κανέναν απολύτως. Οι υπηρέτες  όμως  και δούλοι  αυτής της τυράννου, διαδοχικά με την σειρά του ο καθένας όχι μόνον  δεν γίνεται κύριος  των υπαρχόντων  και των χρημάτων, αλλά γίνεται πονηρός δούλος  και φύλακας. Πώς λοιπόν, εάν βγάλουν  μερικά από αυτά τα χρήματα, ή και όλα, και, είτε από φόβο  των απειλουμένων  τιμωριών είτε από ελπίδα  ότι θ' ανταμειφθούν εκατονταπλάσια  είτε επειδή  συγκινήθηκαν  από τις συμφορές  των ανθρώπων, τα δώσουν  στους  έως τότε  καταφρονημένους  μέσα στη στενοχώρια  και τη στέρηση, θα θεωρηθούν ελεήμονες, διότι τάχα  έθρεψαν  τον Χριστό  ή έκαναν  έργο  άξιο αμοιβής; Με κανένα  τρόπο, αλλά, όπως  λέγω εγώ,  χρεωστούν  και μετάνοια  μέχρι θανάτου, διότι  κατείχαν  για πολλά χρόνια  αυτά τα αγαθά και αποστέρησαν  τους αδελφούς τους  από τη χρήση  αυτών[...]

Από τον Κατηχητικό Λόγο Θ'
του Αγίου Πατρός ημών Συμεών του Νέου Θεολόγου



 
 
 
Υάκινθος
 

Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2015

Στον Τίμιο και Ζωοποιό Σταυρό

του Αγίου Πατρός ημών
Γρηγορίου του Παλαμά


Στον Τίμιο και Ζωοποιό Σταυρό

 Ομιλία ΙΑ΄

[…] Δεν θα τιμήσωμε λοιπόν εμείς και δεν θα χρησιμοποιήσωμε το θείο τούτο τρόπαιο της κοινής ελευθερίας του γένους, το οποίο και μόνο με τη θέα του τον μεν αρχέκακο όφι φυγαδεύει και διαπομπεύει και κατασχύνει, διακηρύσσοντας την ήττα και την συντριβή του, δοξάζει δε και μεγαλύνει τον Χριστό, επιδεικνύοντας στον κόσμο τη νίκη Του;

Και όμως, αν ο Σταυρός είναι παραβλεπτέος, διότι σ’αυτόν υπέμεινε τον θάνατο ο Χριστός, ούτε ο θάνατός Του δεν πρέπει να είναι σεβαστός και σωτήριος’ πώς λοιπόν κατά τον απόστολο εβαπτιστήκαμε στον θάνατό Του;

Πώς δεν θα συμμετάσχωμε και στην ανάστασί Του, αν βέβαια εγίναμε σύμφυτοι με τον θάνατό Του; Βέβαια, αν κανείς προσκυνούσε σχήμα σταυρού που δεν έφερε επιγεγραμμένο το δεσποτικό όνομα, δικαίως θα κατηγορείτο ότι πράττει κάτι ανάρμοστο. Επειδή δε «στο όνομα του Ιησού Χριστού θα καμφθούν όλα τα γόνατα, των επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων», (Ψαλμ.131,7) τούτο δε το προσκυνητό όνομα επιφέρει ο Σταυρός, πόσο παράφρον δεν θα ήταν να μη γονατίζωμε στον Σταυρό του Χριστού;..[…]


Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά τα 'Εργα
Πατερικές Έκδόσεις "Γρηγόριος ο Παλαμάς"





Σήμερον γίνεται χαρά,

 εν Ουρανώ και επί γης,

ότι του Σταυρού το σημείον,

Κόσμω εμφανίζεται,

Σταυρός ο τρισμακάριστος’

Ούτος γαρ προτεθείς αναβλύζει,

τοις προσκυνούσιν αυτόν,

χάριν αέναον.

Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως

Από τον Κανόνα του ‘Ορθρου

Ποίημα Θεοδώρου του Στουδίτου

Ήχος α΄


 


Υάκινθος
 

Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2015

Το ξύλον του Σταυρού


«Δεύτε πιστοί,
το ζωοποιόν Ξύλον προσκυνήσωμεν ,
δι’ού ηξιώθημεν,
των αοράτων εχθρών συντρίβειν τας κάρας».
 
 
[…] Επειδή λοιπόν ο Σταυρός χρησιμοποιήθηκε ως βωμός της φρικτής αυτής θυσίας- γιατί με αυτόν θανατώθηκε ο Υιός του Θεού, για να ακυρωθεί η πτώση του ανθρώπου- ως σύμβολο σωτηρίας ολοκλήρου του κόσμου ο Σταυρός και τιμάται και προσκυνείται και τυπώνεται, ώστε όσοι προσκυνούν το ξύλο του Σταυρού να ελευθερωθούν από την κατάρα του Αδάμ και να ευλογούνται να βλαστάνουν κάθε αρετή. Γι’αυτόν το λόγο έχουν καύχημα και δόξα και δύναμη οι χριστιανοί τον Σταυρό, γιατί χάρη στη δύναμη του σταυρωθέντος Χριστού έχουμε κι εμείς κάθε δύναμη, και με τη νέκρωση του Χριστού, που απέθανε πάνω στο σταυρό,κάθε αμαρτία μας νεκρώνεται, και με την υπέρτατη ταπείνωση του ταπεινωθέντος Θεού, ώστε να πεθάνει μαζί με τους κακούργους, πραγματοποιείται κάθε ανύψωση και δόξα.
 
Και τι είναι υψηλότερο από το να γίνει κάθε χριστιανός ισότιμος με τον Θεό; Χάριν αυτού οι Χριστιανοί, όχι επιπόλαια κι όπως τύχει και καταφρονητικά, αλλά με προσοχή, με σύνεση, με φόβο και τρόμο και με κάθε ευλάβεια, σημειώνουν το σώμα τους με τον τύπο του σταυρού του Χριστού, όσοι πιστεύουν σ’αυτόν’ γιατί ο τύπος του Σταυρού δηλώνει τη συμφιλίωση κάθε ανθρώπου με τη θεότητα.
 
Οι δαίμονες αποφεύγουν τον τύπο του Σταυρού και δεν αντέχουν ούτε νοερά στον αέρα το σημείο του Σταυρού, διότι και βλέπουν και συνειδητοποιούν ότι είναι σημάδι της συμφιλιώσεως των ανθρώπων με τον Θεό, και αυτοί που ακόμη είναι αποστάτες και εχθροί του Θεού δεν βρίσκουν πια τόπο να πλησιάσουν και να επιτεθούν σε όσους έχουν συμφιλιωθεί και ενωθεί με τον Θεό’ αυτοί που βρίσκονται μακριά από το πρόσωπο του Θεού, αυτούς που τον βλέπουν. Αν όμως οι δαίμονες φαίνονται να επιτίθενται σε κάποιους από τους χριστιανούς, επιτίθενται σ’εκείνους που δεν έχουν τέλεια γνώση του υψηλού μυστηρίου του Σταυρού.
 
‘Οσοι όμως κατάλαβαν το μυστήριο και έχουν γνώση και πείρα της δύναμης του Σταυρού κατά των δαιμόνων, και ότι σε κάθε ασθένεια ψυχής ο Σταυρός χορηγεί δύναμη και κάθε ισχύ και σύνεση και σοφία θεϊκή, με μεγάλη χαρά φωνάζει ο καθένας τους: « Εις εμένα μη γένοιτο να καυχηθώ για τίποτε άλλο παρά για το σταυρό του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, δια του οποίου ο κόσμος είναι σταυρωμένος ως προς εμένα, και εγώ ως προς τον κόσμο».
Επειδή λοιπόν είναι φοβερό και μέγα το σημείο του Σταυρού, είναι ανάγκη με φόβο και τρόμο και με κάθε ευλάβεια και επίγνωση οι χριστιανοί να σφραγίζονται με αυτό, και όχι έτσι επιπόλαια κι από συνήθεια καταφρονητικά. Γιατί ανάλογα με το μέγεθος της ευλάβειας, χορηγείται και η δύναμη του Θεού σε όσους χρησιμοποιούν τον Σταυρό.

 Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου

Αλφαβητικά Κεφάλαια (Κεφ.Α΄)





Μαρμαρυγαίς ακηράτοις,
φανείς ο θείος Σταυρός,
εσκοτισμένοις έθνεσι,
τοις εν πλάνη απάτης το θείον φέγγος,
απαστράψας οικειοί,
τώ εν αυτώ παγέντι Χριστώ,
τώ παρέχοντι,
την ειρήνην ταίς ψυχαίς ημών.
Η παγκόσμιος Ύψωσις
του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού
Από τον Κανόνα
Ποίημα Κυρίου Κοσμά
Ήχος πλ.του δ'


                                                   Υάκινθος  

Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2015

H περί ηθικής επιστήμη



Η επιστήμη  περί της ηθικής  δεν διαφέρει  από την χημείαν ως επιστήμην.
Ο άνθρωπος  δεν δύναται  να κατανοήση  την χημείαν πρίν πειραματισθεί. Ούτε  την επιστήμην  περί της ηθικής  ο άνθρωπος  δεν δύναται  να κατανοήση άνευ ασκήσεως.
Διά τούτο  είναι καλόν  να μελετώμεν  ολίγον  κατ' ολίγον  περί ηθικής  και αμέσως  την κεκτημένην  γνώσιν  να εφαρμόζωμεν  εις την πράξιν, παρά  να μανθάνωμεν  από στήθους  όλην την επιστήμην  περί της ηθικής  και να αναβάλωμεν  την έναρξιν  της εφαρμογής  της.
Δύναται  να κατανοήση  εις την τελειότητά της  την χριστιανικήν  ηθικήν  μόνον  εκείνος  ο οποίος  ζή  εις την τελειότητά της  την χριστιανικήν  ζωήν.

Από το βιβλίο " Στοχασμοί περί του καλού και του κακού "
του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς


 
 
 
 
ΠΡΟΓΑΜΙΑΙΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ .ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΛΕΜΕΣΟΥ
 
 
 
Υάκινθος

Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2015

Τρισάγιε Κύριε , ελέησον ημάς



Από τον "Λόγον εις το Γενέσιον της Θεοτόκου"

του Αγίου Πατρός ημών
Ιωάννου του Δαμασκηνού



10. Θαῦμα, τὸ πιὸ τρανὸ ἀπ᾿ ὅλα τὰ θαύματα! Γυναίκα νὰ βρίσκεται πάνω ἀπὸ τὰ  Σεραφίμ, κι αὐτὸ γιατὶ ὁ Θεὸς φανερώθηκε «λιγάκι πιὸ χαμηλὰ ἀπ᾿ τοὺς ἀγγέλους». Σιώπα, Σολομῶν πολύσοφε, καὶ μὴ λές: «Τίποτα καινούργιο κάτω ἀπὸ τὸν ἥλιο». Παρθένε θεοχαριτωμένη, ἅγιε ναὲ τοῦ Θεοῦ, ποὺ ὁ πνευματικὸς Σολομώντας, ὁ ἄρχοντας τῆς εἰρήνης, σ᾿ ἔχτισε καὶ σ᾿ ἔκανε κατοικία του, ναέ, ποὺ δὲν στολίζεσαι μὲ χρυσάφι κι ἄψυχες πέτρες, ἀλλὰ λαμποκοπᾶς ἀντὶ χρυσάφι Ἅγιο Πνεῦμα· κι ἀντὶ γι᾿ ἄλλα ἀκριβὰ πετράδια ἔχεις τὸ πολύτιμο μαργαριτάρι, τὸν Χριστό, τὸν ἄνθρακα τῆς Θεότητας. Αὐτὸν παρακάλεσε ν᾿ ἀγγίξει τὰ χείλη μας, γιὰ νὰ μποροῦμε ἁγνισμένοι νὰ Τὸν ὑμνήσουμε μαζὶ μὲ τὸν Πατέρα καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ἀνακράζοντας: «Ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος Κύριος Σαβαώθ», μία φύση τῆς Θεότητας μὲ τρία πρόσωπα. Ἅγιος ὁ Θεὸς καὶ Πατέρας, ποὺ εὐδόκησε μέσα σὲ σένα καὶ ἀπὸ σένα νὰ τελεσιουργηθεῖ τὸ μυστήριο, ποὺ εἶχε προκαθορίσει πρὶν ἀπὸ τοὺς αἰῶνες. Ἅγιος ἰσχυρός, ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καὶ Θεὸς ὁ Μονογενής, ποὺ σήμερα ἐνεργεῖ τὴν γέννησή σου ἀπὸ στείρα μητέρα, γιὰ νὰ γεννηθεῖ αὐτὸς ποὺ ἦταν μονογενὴς ἀπὸ Πατέρα καὶ «πρωτογέννητος ἀπ᾿ ὁλόκληρη τὴν πλάση», μονογενὴς κι ἀπὸ σένα Παρθένο Μητέρα, πρωτογέννητος «ἀνάμεσά σε πολλὰ ἀδέλφια», ἴδιος μ᾿ ἐμᾶς, Κοινωνὸς χάρη σὲ Σένα στὴ «δική μας σάρκα καὶ στὸ δικό μας αἷμα». Ὡστόσο δὲν σ᾿ ἄφησε νὰ γεννηθεῖς κι ἐσένα μόνο ἀπὸ πατέρα ἢ μόνο ἀπὸ μητέρα, γιὰ νὰ κρατήσει τὸ προνόμιο τῆς μοναδικῆς γεννήσεως, ὁ μοναδικὸς σ᾿ ὅλα του μονογενής. Αὐτὸς εἶναι στ᾿ ἀληθινὰ ὁ μοναδικὸς μόνο ἀπὸ Πατέρα καὶ μοναδικὸς μόνο ἀπὸ μητέρα. Ἅγιος ἀθάνατος, τὸ Πανάγιο Πνεῦμα, ποὺ μὲ τὴ δροσιὰ τῆς Θεότητάς Του σὲ κράτησε σώα ἀπὸ τὴν θεϊκὴ φωτιά. Γιατὶ αὐτὸ προέλεγε αἰνιγματικὰ ἡ βάτος τοῦ Μωυσῆ.[...]



 
Υ.C.
 

Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου 2015

Το Δένδρο τῆς Ζωῆς



Από τον "Λόγον εις το Γενέσιον της Θεοτόκου"

του Αγίου Πατρός ημών
Ιωάννου του Δαμασκηνού

9. «Ἀμπέλι καλοκλήματο» βλάστησε ἀπ᾿ τὴν Ἄννα, κι ἄνθισε σταφύλι ὁλόγλυκo, πιοτὸ θεϊκό, νὰ τὸ πιοῦν οἱ ἄνθρωποι νὰ ζήσουν στὸν αἰώνα. Ὁ Ἰωακεὶμ καὶ ἡ Ἄννα ἔσπειραν «δικαιοσύνη» καὶ θερίσανε «καρπὸ ζωῆς». Φωτισθήκανε μὲ τὸ «φῶς τῆς γνώσεως» καὶ ψάξανε νὰ βροῦν τὸν Κύριο, καὶ τοὺς βρῆκε καρπὸς δικαιοσύνης. Ἂς πάρει θάρρος ἡ γῆ καὶ «γεμίστε χαρὰ τὰ παιδιὰ τῆς Σιῶν γιὰ τὸν Κύριο καὶ Θεό σας», γιατὶ πρασίνισε ἡ ἔρημος. Ἡ στείρα καρποφόρησε. Ὁ Ἰωακεὶμ καὶ ἡ Ἄννα σὰν μυστικὲς κορφὲς βουνῶν στάλαξαν γλύκα. Νιῶσε χαρά, εὐλογημένη Ἄννα, γιατὶ γέννησες κορίτσι. Γιατὶ αὐτὴ ἡ κόρη θὰ γίνει Μητέρα τοῦ Θεοῦ, πύλη τοῦ φωτός, πηγὴ τῆς ζωῆς, καὶ θὰ ἐξαφανίσει τὸ ἔγκλημα τῆς γυναίκας.

Τὸ πρόσωπο αὐτῆς τῆς κόρης «θὰ ἱκετεύσουν οἱ πλούσιοί του λαοῦ». Τὴν κόρη αὐτὴ θὰ προσκυνήσουν οἱ βασιλιᾶδες τῶν ἐθνῶν προσφέροντας δῶρα. Τὴν κόρη αὐτὴ θὰ ὁδηγήσεις στὸ Θεό, στὸ βασιλιὰ τῶν ὅλων, ντυμένο στὰ «χρυσὰ κρόσσια» τὰ στολίδια τῶν ἀρετῶν, καὶ στολισμένη μὲ τὴ χάρη τοῦ Πνεύματος, κι «ἡ δόξα τῆς εἶναι μέσα της». Γιατὶ ἂν δόξα κάθε γυναίκας εἶναι ὁ ἄντρας ποὺ στέκεται στὸ πλάι της, τῆς Παναγίας ἡ δόξα εἶναι ἀπὸ μέσα, ὁ καρπὸς τῶν σπλάχνων της.

Ὦ Κόρη ποθητὴ καὶ τρισευλογημένη· «εὐλογημένη μέσα σ᾿ ὅλες τὶς γυναῖκες σύ, κι εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῶν σπλάχνων σου». Κόρη, θυγατέρα τοῦ βασιλιᾶ Δαβίδ, καὶ Μητέρα τοῦ βασιλιᾶ τῶν ὅλων, τοῦ Θεοῦ. Θεϊκὸ κι ὁλοζώντανο ἄγαλμα, ἡ εὐφροσύνη τοῦ Θεοῦ ποὺ σὲ ἔπλασε, ποὺ ἔχεις τὸ πνεῦμα σου θεοκυβέρνητο καὶ μόνο στὸ Θεὸ γυρνᾶς τὴν προσοχή σου. Κάθε σου πόθος στρέφει στὸν μόνο ποθητὸ κι ἀγαπημένο. Τὸ θυμό σου χύνεις μοναχὰ στὴν ἁμαρτία καὶ σ᾿ αὐτὸν ποὺ γέννησε τὴν ἁμαρτία. Ζοῦσες ζωὴ ἀνώτερη ἀπὸ τὴ φύση. Ὄχι ζωὴ δική σου, γιατὶ ἐσὺ δὲν γεννήθηκες γιὰ σένα. Γιὰ τὸν Θεὸ λοιπὸν ζοῦσες, γι᾿ Αὐτὸν ἦλθες στὴ ζωή, Αὐτὸν πιστὰ νὰ ὑπηρετήσεις στὴν παγκόσμια σωτηρία, γιὰ νὰ πληρωθεῖ ἡ «προαιώνια ἀπόφαση» τοῦ Θεοῦ, ἡ σάρκωση τοῦ Λόγου καὶ ἡ δική μας θέωση. Ὁ πόθος σου μὲ θεϊκὰ νὰ τρέφεσαι λόγια, καὶ μὲ τὸ χυμό τους νὰ δυναμώνεις, σὰν «ἐλιὰ ὁλοκαρπη στὸ σπίτι τοῦ Θεοῦ, σὰν δένδρο, ποὺ φυτεύτηκε στὴν ἀκροποταμιὰ» τοῦ Πνεύματος, σὰν δένδρο τῆς ζωῆς, ποὺ καρποφόρησε στὸν καιρὸ ποὺ εἶχε ἀπὸ τὸ Θεὸ ταχθεῖ, Θεὸ ἐνσαρκωμένο, τὴν αἰώνια ζωὴ γιὰ τὰ πλάσματά Του ὅλα. Κρατᾶς κάθε λογισμὸ ποὺ τρέφει κι ὠφελεῖ τὴ ψυχή, καὶ ρίχνεις πέρα, πρὶν κἂν τὸ δοκιμάσεις, κάθε τι ποὺ εἶναι γιὰ σένα ἄχρηστο καὶ βλαβερό. Μάτια «στραμμένα πάντοτε στὸν Κύριο» βλέπουν τὸ αἰώνιο κι «ἀπλησίαστο φῶς». Αὐτιὰ ποὺ ἀκοῦνε τὸν θεϊκὸ λόγο κι εὐφραίνονται μὲ τὴν κιθάρα τοῦ Πνεύματος, ποὺ ἀπὸ μέσα τους πέρασε ὁ Λόγος γιὰ νὰ σαρκωθεῖ. Ὄσφρηση γοητευμένη μὲ τὴν εὐωδιὰ τῶν ἀρωμάτων τοῦ Νυμφίου, ποὺ ἄρωμα θεϊκὸ ξεχύνεται ἐλεύθερα καὶ χρίει τὴν ἀνθρώπινή Του φύση. «Ἄρωμα ποὺ χύθηκε εἶναι τὸ ὄνομά σου» λέγει ἡ ἁγία Γραφή. Χείλη ποὺ δοξολογοῦν τὸν Κύριο καὶ μένουν κολλημένα στὰ δικά Του χείλη. Ἡ γλώσσα κι ὁ οὐρανίσκος ποὺ ξέρουν νὰ διακρίνουν τὰ λόγια του Θεοῦ καὶ ποὺ χορταίνουν μὲ τὴ θεϊκή τους γλυκύτητα. Καρδιὰ καθαρὴ κι ἀμόλυντη, ποὺ βλέπει καὶ ποθεῖ τὸν ἀόρατο Θεό.

Σπλάχνα, ποὺ μέσα τους κατοίκησε ὁ ἀχώρητος, καὶ στῆθος, ποὺ μὲ τὸ γάλα του, τράφηκε ὁ Θεός, τὸ παιδὶ Ἰησοῦς. Πύλη τοῦ Θεοῦ παρθενικὴ γιὰ πάντα. Χέρια, ποὺ κράτησαν τὸν Θεό, καὶ γόνατα, ποὺ ἔγιναν θρόνος ψηλότερος κι ἀπὸ τὰ χερουβίμ. Μ᾿ αὐτὰ στερεώθηκαν τὰ «παράλυτα χέρια καὶ τ᾿ ἀδύναμα πόδια». Πόδια ὁδηγημένα μὲ τὸ φωτεινὸ λυχνάρι τοῦ θείου νόμου, τρέχουν ἀσταμάτητα πίσω του, ὥσπου κι τράβηξαν τὸν Ποθητὸ σ᾿ αὕτη ποὺ Τὸν ποθοῦσε. Ὁλόκληρη εἶσαι δωμάτιο νυφικὸ τοῦ Πνεύματος, πόλη τοῦ ζωντανοῦ Θεοῦ, ποὺ τὴν «εὐφραίνουν τὰ ρέματα τοῦ πόταμου», τὰ κύματα δηλ. τῶν χαρισμάτων τοῦ Ἁγίου Πνεύματος: Πεντάμορφη καὶ πολυαγαπημένη τοῦ Θεοῦ. Γιατί, ἀφοῦ ξεπέρασε τὰ χερουβὶμ κι ἀνέβηκε ψηλότερα κι ἀπὸ τὰ σεραφίμ, ἔγινε πραγματικά του Θεοῦ ἡ πολυαγαπημένη.



 
 
 
Υάκινθος
 

Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2015

Η διπλή γνώση

Του Αγίου Διαδόχου Φωτικής
Από  "Τα 100 πρακτικά κεφάλαια" (κεφάλαια 76-100)


88. Το χειμώνα, όταν σταθεί κανείς στο ύπαιθρο και βλέπει προς την ανατολή το πρωί, το μπροστινό μέρος του σώματός του ζεσταίνεται λίγο από τον ήλιο, όχι όμως και το πίσω μέρος, γιατί δεν είναι ο ήλιος κατακόρυφα από πάνω του. Έτσι και εκείνοι που αρχίζουν να δέχονται την ενέργεια του Πνεύματος, θερμαίνονται λίγο στην καρδιά από τη θεία Χάρη και γι' αυτό ο νους τους αρχίζει να καρποφορεί πνευματικά νοήματα. Φανερά όμως μέρη της καρδιάς τους μένουν ακόμη με το σαρκικό φρόνημα, επειδή δεν καταφωτίζονται ακόμα όλα τα μέλη της καρδιάς με βαθιά αίσθηση από την αγία Χάρη. Μερικοί δεν μπόρεσαν να το εννοήσουν αυτό και νόμισαν ότι στο νου υπάρχουν δύο υποστάσεις (υπάρξεις) που αντιμάχονται μεταξύ τους. Έτσι λοιπόν συμβαίνει η ψυχή την ίδια στιγμή να σκέφτεται και καλά και κακά, όπως στο παράδειγμα που αναφέραμε ότι ο άνθρωπος και κρυώνει και ζεσταίνεται. Αφότου ο νους μας έπεσε στην κατάσταση της διπλής γνώσεως, δηλ. του καλού και του κακού, εξ ανάγκης και χωρίς να θέλει, την ίδια στιγμή κάνει και καλές και κακές σκέψεις, και μάλιστα σ' εκείνους που αποκτούν λεπτή διάκριση. Όπως δηλαδή σπεύδει πάντοτε να σκέφτεται το καλό, ευθύς θυμάται και το κακό, επειδή με την παρακοή του Αδάμ, σχίστηκε στα δύο η μνήμη του άνθρωπου. Αν λοιπόν αρχίσομε με θερμό ζήλο να εκτελούμε τις εντολές του Θεού, τότε η Χάρη φωτίζει με βαθιά αίσθηση όλα τα αισθητήριά μας, και κατακαίει τις δικές μας ενθυμήσεις· και ευφραίνοντας την καρδιά μας με μια ειρήνη ανυποχώρητης αγάπης, μας κάνει έτσι να σκεφτόμαστε πλέον μόνο πνευματικά και όχι σαρκικά. Αυτό πάρα πολύ συμβαίνει σ' εκείνους που προσεγγίζουν την τελειότητα, οι οποίοι έχουν στην καρδιά τους ακατάπαυστη τη μνήμη του Κυρίου Ιησού.

πηγή: Ομολογία Πίστεως


 

Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2015

" Θεοτόκος Παρθένος "



Από τον "Λόγον εις το Γενέσιον της Θεοτόκου"
του Αγίου Πατρός ημών
Ιωάννου του Δαμασκηνού



4. Σήμερα χτίζεται ἡ πύλη ποὺ κοιτάει στὴν ἀνατολή, ἀπ᾿ ὅπου ὁ Χριστὸς «θὰ μπεῖ καὶ θὰ βγεῖ», ἀφήνοντας τὴν κλεισμένη· στὴν πύλη αὐτὴ ὁ Χριστὸς εἶναι «ἡ θύρα τῶν προβάτων». «Ἀνατολὴ» εἶναι τὸ ὄνομα Ἐκείνου, ποὺ μᾶς ὁδήγησε κοντὰ στὸν ἀρχιφωτο Πατέρα. Σήμερα φύσηξαν χαρᾶς πνοές, προμηνύματα τῆς παγκόσμιας Χαρᾶς. Ἂς χαμογελᾶ πάνω ὁ οὐρανός, κι᾿ ἂς πηδᾶ ἀπ᾿ τὴ χαρὰ τῆς κάτω ἡ γῆ, ἂς πάλλεται ἡ θάλασσα τοῦ κόσμου. Μέσα της γεννιέται τὸ κογχύλι, τὸ στρείδι, ποὺ μὲ τὴν ἀστραπὴ τοῦ Θεοῦ ἀπ᾿ τὰ οὐράνια θὰ συλλάβει στὰ σπλάχνα του, καὶ θὰ γεννήσει τὸ πολύτιμο μαργαριτάρι, τὸν Χριστό. Ἀπ᾿ αὐτὸ τὸ στρείδι θὰ βγεῖ ὁ «δοξασμένος βασιλιάς», ντυμένος τὴν πορφύρα τῆς σάρκας, ποὺ ἀφοῦ ἐπισκεφθεῖ τοὺς αἰχμαλώτους θὰ διακηρύξει τὴν ἀπελευθέρωσή τους. Ἂς πηδᾶ ἀπ᾿ τὴ χαρά της ἡ φύση· γεννιέται ἡ ἀμνάδα, ἡ προβατίνα, ποὺ ἀπ᾿ αὐτὴν ὁ βοσκὸς θὰ ντύσει τὸ πρόβατο, καὶ θὰ ξεσχίσει τὸ ροῦχο τῆς παλιᾶς θανατικῆς καταδίκης μας. Ἂς χορεύει ἡ παρθενία, ἀφοῦ γεννήθηκε ὅπως εἶπε ὁ Ἡσαΐας παρθένος, ποὺ θὰ «συλλάβει στὴν κοιλιά της καὶ θὰ γεννήσει υἱό, ποὺ θὰ τοῦ δώσουν τὸ ὄνομα Ἐμμανουήλ», ποὺ σημαίνει «ὁ Θεὸς εἶναι μαζί μας». «Ὁ Θεὸς εἶναι μαζί μας», μάθετε τὸ καλὰ Νεστόριοι κι᾿ ἀναγνωρίστε τὴν ἥττα σας. «Εἶν᾿ ὁ Θεὸς μαζί μας» ! Ὄχι ἄγγελος, ὄχι ἀπεσταλμένος, ἀλλὰ ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος θἄρθει καὶ θὰ μᾶς σώσει.

«Εὐλογημένος Αὐτὸς ποὺ ἔρχεται στ᾿ ὄνομα τοῦ Θεοῦ· ὁ Κύριος παρουσιάσθηκε μπροστά μας». Ἂς γιορτάσουμε γιὰ τὴ γέννηση τῆς Θεοτόκου. Χαμογέλασε Ἄννα, «στείρα ποὺ δὲν γεννοῦσες, ξέσπασε σὲ κραυγὲς χαρᾶς, ξεφώνισε, σὺ ποὺ δὲν δοκίμαζες τῆς γέννας πόνους». Πήδησε ἀπ᾿ τὴ χαρά σου Ἰωακείμ, ἀπὸ τὴ θυγατέρα σου «γεννήθηκε τὸ παιδί μας», ὁ υἱὸς ποὺ μᾶς δόθηκε δῶρο καὶ τ᾿ ὄνομά του λέγεται «Μεγάλης Βουλῆς Ἄγγελος, δηλ. ἀγγελιοφόρος ποὺ φέρνει τὸ μεγάλο θέλημα τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ κόσμου, Θεὸς δυνατός», ἡ σωτηρία ὅλου του κόσμου. Ἂς ντροπιαστεῖ ὁ Νεστόριος, κι ἂς κλείσει μὲ τὸ χέρι του τὸ στόμα. Τὸ παιδὶ εἶναι Θεός, πῶς δὲν θάναι Θεοτόκος αὐτὴ ποὺ τὸ γέννησε; «Ἂν κάποιος δὲν ἀναγνωρίζει τὴν ἁγία Παρθένο ὡς Θεοτόκο, βρίσκεται χωρισμένος ἀπ᾿ τὸν Θεό». Αὐτὰ δὲν εἶναι δικά μου λόγια, ἂν καὶ τὰ λέω ἐγώ. Τὰ πῆρα, θεολογικὴ κληρονομιά, ἀπὸ τὸν πατέρα τῆς Ἐκκλησίας μας, τὸν Θεολόγο Γρηγόριο.[...]



 
 

Υ.C.
 

Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2015

Η μετά θάνατον ζωή



 

Η μετά θάνατον ζωή
 

Η ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ ΖΩΗ

Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου

Οι υπόδικοι νεκροί

-Γέροντα, όταν πεθάνη ο άνθρωπος, συναισθάνεται αμέσως σε τι κατάσταση βρίσκεται;

Ναι, συνέρχεται και λέει «τι έκανα;», αλλα «φαϊντά γιόκ[1]», δηλαδή δεν οφελεί αυτό. Όπως ένας μεθυσμένος, αν σκοτώση λ.χ. την μάνα του, γελάει, τραγουδάει, επειδή δεν καταλαβαί­νει τι έκανε, και, όταν ξεμεθύση, κλαίει και οδύρεται και λέει «τι έκανα;», έτσι και όσοι σ' αυτήν την ζωή κάνουν αταξίες είναι σαν μεθυσμένοι. Δεν καταλα­βαίνουν τι κάνουν, δεν αισθάνονται την ενοχή τους. Όταν όμως πεθάνουν, τότε φεύγει αυτή η μέθη και συ­νέρχονται. Ανοίγουν τα μάτια της ψυχής τους και συναισθάνονται την ενοχή τους, γιατί η ψυχή, όταν βγη από το σώμα, κινείται, βλέπει, αντιλαμβάνεται με μια ασύλληπτη ταχύτητα.

Μερικοί ρωτούν πότε θα γίνη η Δευτέρα Παρου­σία. Για τον άνθρωπο όμως που πεθαίνει γίνεται κατά κάποιον τρόπο η Δευτέρα Παρουσία, γιατί κρίνεται ανάλογα με την κατάσταση στην οποία τον βρίσκει ο θάνατος.

- Γέροντα, πως είναι οι κολασμένοι;

- Είναι υπόδικοι, φυλακισμένοι, που βασανίζονται ανάλογα με τις αμαρτίες που έκαναν και περιμένουν να γίνη η τελική δίκη, η μέλλουσα κρίση. Υπάρχουν βαρυποινίτες, υπάρχουν και υπόδικοι με ελαφρότερες ποινές.

- Και οι Άγιοι και ο ληστής[2];

- Οι Άγιοι και ο ληστής είναι στον Παράδεισο, άλλά δεν έχουν λάβει την τέλεια δόξα, όπως και οι υπόδικοι είναι στην κόλαση, άλλα δεν έχουν λάβει την τέλεια καταδίκη. Ο Θεός, ενώ έχει πει εδώ και τόσους αιώνες το «μετανοείτε ήγγικε γαρ η βασιλεία των ουρανών[3]», παρατείνει-παρατείνει τον χρόνο, επειδή περιμένει εμάς[4] να διορθωθούμε. Αλλά εμείς παραμένοντας στις κακομοιριές μας αδικούμε τους Αγίους, γιατί δεν μπορούν να λάβουν την τέλεια δόξα, την οποία θα λά­βουν μετά την μέλλουσα Κρίση. [...]

πηγή : Ι. Μ. Παντοκράτορος



 
 
Y.C.

Η νοητή σκάλα



Από τον "Λόγον εις το Γενέσιον της Θεοτόκου"
του Αγίου Πατρός ημών
Ιωάννου του Δαμασκηνού


3. Σήμερα ἀνοίγονται οἱ πύλες τῆς στειρώσεως, καὶ παρουσιάζεται θεϊκή, παρθενικὴ πύλη, ποὺ ἀπὸ μέσα της θὰ περάσει καὶ θὰ μπεῖ στὴν οἰκουμένη «σωματικὰ» ὁ Θεός, ποὺ βρίσκεται πέρα ἀπ᾿ ὅλα τὰ ὄντα, ὅπως λέει ὁ Παῦλος, ὁ ἀκροατὴς τῶν ἀνέκφραστων μυστικῶν. Σήμερα ἀπὸ τὴ ρίζα τοῦ Ἰεσσαὶ ξεφύτρωσε κλωνάρι, ποὺ πάνω του βλάστησε γιὰ χάρη τοῦ κόσμου θεοϋπόστατο ἄνθος.

Σήμερα ἀπὸ τὴ γήινη φύση ἔφτιαξε οὐρανὸ πάνω στὴ γῆ, ἐκεῖνος ποὺ ἄλλοτε παλιὰ δημιούργησε μέσα ἀπὸ τὰ νερὰ τὸ στερέωμα καὶ τὸ ἀνέβασε στὰ ὕψη. Κι᾿ ἀληθινὰ ὁ οὐρανὸς αὐτὸς εἶναι πολὺ πιὸ θεϊκὸς καὶ πολὺ πιὸ καταπληκτικὸς ἀπὸ τὸν πρῶτο. Γιατὶ ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ποὺ δημιούργησε στὸν πρῶτο οὐρανὸ τὸν ἥλιο, θὰ ἀνατείλει ὁ Ἴδιος στὸ δεύτερο οὐρανό, ἥλιος δικαιοσύνης. Ἔχει δύο φύσεις, κι ἂς λυσσομανοῦν οἱ Ἀκέφαλοι· ἕνα πρόσωπο, μία ὑπόσταση, κι ἂς σκάσουν ἀπ᾿ τὸ κακό τους οἱ Νεστόριοι. Τὸ ἄναρχο φῶς, ποὺ ἔχει τὴν προαιώνια ὕπαρξή του ἀπὸ ἄναρχο φῶς, τὸ ἄυλο καὶ ἀσώματο, παίρνει σῶμα ἀπὸ γυναίκα καὶ «σὰν νυμφίος βγαίνει ἀπὸ νυφικὸ δωμάτιο», καί, μ᾿ ὅλο ποὺ εἶναι Θεός, γίνεται ἔπειτα γήινος ἄνθρωπος. Σὰν «γίγαντας» θὰ τρέξει μὲ χαρὰ τὸν δρόμο τῆς δικῆς μας ζωῆς, καὶ μέσα ἀπὸ τὰ πάθη θὰ προχωρήσει γιὰ νὰ πεθάνει καὶ νὰ δέσει τὸν ἰσχυρό, τὸ διάβολο, καὶ νὰ τοῦ ἁρπάξει τὴν περιουσία, τὴν ἀνθρώπινη φύση μας, καὶ νὰ ξαναφέρει στὴν οὐράνια γῆ τὸ χαμένο πρόβατο.

Σήμερα ὁ «γιὸς τοῦ μαραγκοῦ», ὁ παντεχνίτης Λόγος τοῦ Θεοῦ, ποὺ χάρη σ᾿ Αὐτὸν ὁ Πατέρας δημιούργησε τὰ πάντα, τὸ δυνατὸ χέρι τοῦ μεγάλου Θεοῦ, ἔχοντας, μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα σὰν δάχτυλά του, ἀκονίσει τὸ στομωμένο σκεπάρνι τῆς φύσεως, ἐφτιαξε γιὰ τὸν ἑαυτὸ τοῦ ἔμψυχη σκάλα, ποὺ ἡ βάση της στηρίζεται πάνω στὴ γῆ καὶ τὸ κεφάλι της ἀκουμπάει στὸν οὐρανό, ποὺ πάνω της ἀναπαύεται ὁ Θεός, ποὺ τὴν εἰκόνα της ἀντίκρισε ὁ Ἰακώβ. Ἀπ᾿ αὐτὴ ἀφοῦ κατέβηκε, χωρὶς νὰ μετακινηθεῖ ἀπὸ τὴ θέση του ὁ Θεός, πιὸ σωστὰ ἀφοῦ ταπεινώθηκε, «φανερώθηκε πάνω στὴ γῆ» καὶ συναναστράφηκε μὲ τοὺς ἀνθρώπους. Αὐτὰ ὅλα λοιπὸν σημαίνουν ἡ κατάβαση, ἡ συγκαταβατικὴ ταπείνωση, ἡ πολιτεία του πάνω στὴ γῆ, τὴν πιὸ βαθιὰ γνώση, ποὺ δόθηκε στοὺς ἀνθρώπους τῆς γῆς. Πάνω στὴ γῆ στηρίχθηκε ἡ νοητὴ σκάλα, ἡ Παρθένος· γιατὶ γεννήθηκε ἀπὸ τὴ γῆ· καὶ ἡ κεφαλή της φθάνει στὸν οὐρανό. Ἡ κεφαλή, βέβαια, κάθε γυναίκας εἶναι ὁ ἄνδρας· γιὰ τὴν Παρθένο ὅμως μία καὶ δὲν γνώρισε ἄνδρα, ἔγινε κεφαλή της ὁ Θεὸς καὶ Πατέρας, ἀφοῦ μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἔκανε συμφωνία μὲ τὴν Παρθένο κι ἀφοῦ ἔστειλε σὰν κάποιο θεϊκὸ πνευματικὸ σπόρο, τὸ Υἱὸ καὶ Λόγο του, τὴν παντοδύναμη δύναμή Του. Πραγματικὰ μὲ τὸ εὐλογημένο θέλημα τοῦ Πατέρα, ἔγινε ὑπερφυσικά, χωρὶς μεταβολή, ὁ Λόγος σάρκα, ὄχι μὲ φυσικὴ ἕνωση, ἀλλὰ ξεπερνώντας τοὺς νόμους τῆς φύσεως, ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα καὶ ἀπὸ τὴν Παρθένο Μαρία καὶ «κατασκήνωσε ἀνάμεσά μας». Γιατὶ ἡ ἕνωση τοῦ Θεοῦ μὲ τοὺς ἀνθρώπους γίνεται μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. «Ὅποιος μπορεῖ ἂς τὸ καταλάβει. Ὅποιος ἔχει αὐτιά, ἂς ἀκούσει». Ἂς ξεφύγουμε ἀπὸ τὶς ἀνθρώπινες σκέψεις. Ἄνθρωποί μου, ἡ θεότητα εἶναι ἀπαθής, δὲν παθαίνει ἀλλοιώσεις. Ἐκεῖνος ποὺ τὴν πρώτη φορὰ γέννησε ἀναλλοίωτα μὲ τρόπο φυσικό, γεννάει ἀναλλοίωτα τὸν ἴδιο Υἱὸ γιὰ δεύτερη φορὰ μὲ «κατὰ θεία οἰκονομία». Καὶ εἶναι μάρτυρας ὁ Δαβίδ, ὁ προπάτορας τοῦ Θεοῦ, λέγοντας: «Ὁ Κύριος εἶπε σὲ μένα. Ἐσὺ εἶσαι Υἱός μου, ἐγὼ σήμερα σὲ γέννησα». Αὐτὴ ἡ λέξη «σήμερα» δὲν ἔχει θέση στὴν προαιώνια γέννηση, γιατὶ ἡ γέννηση ἐκείνη βρίσκεται ἔξω ἀπὸ τὸ χρόνο.[...]