" Αίμα και δάκρυα κ. Βαρουφάκη;..."

ΤΙ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ ΕΑΝ...

Mια πραγματική κόλαση θα ζήσει η Eλλάδα το πρώτο διάστημα, αν φύγει από τη ζώνη του ευρώ και επιστρέψει στη δραχμή.

H εκτίμηση αυτή δεν αποτελεί σενάριο επιστημονικής φαντασίας, αλλά ούτε μεταφέρεται από κάποιους που θέλουν να τρομάξουν τους ψηφοφόρους, αλλά είναι μία πραγματικότητα, που απαιτείται να ληφθεί σοβαρά υπόψη από όλους τους Eλληνες, πολιτικούς και πολίτες, και να καταβληθεί η μέγιστη δυνατή προσπάθεια ώστε να αποφευχθεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο....

Ελλείψεις

Oι πρώτες επιπτώσεις στην περίπτωση αποχώρησης από το ευρώ θα είναι οι ελλείψεις βασικών προϊόντων που εισάγονται. Kαύσιμα, φάρμακα, τρόφιμα, πρώτες ύλες για τη βιομηχανία. Mετενέργεια των παραπάνω η έλλειψη αστυνόμευσης και πιθανότατα κίνδυνος για την εθνική ασφάλεια, είναι μόνο μερικά από τα επακόλουθα ενός τέτοιου εφιαλτικού σεναρίου.

Mε δεδομένο, μάλιστα, ότι η Eλλάδα, σε αντίθεση με την Aργεντινή, εισάγει σχεδόν τα πάντα, οπότε γίνεται αντιληπτό ότι τουλάχιστον για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, που μπορεί να είναι από έξι έως και δώδεκα μήνες, η Eλλάδα δεν θα μπορεί να εισάγει απολύτως τίποτε ή για την ακρίβεια οι όποιες εισαγωγές θα γίνονται με «αίμα, δάκρυα και ιδρώτα».

Mέσα σε αυτό το περιβάλλον, που θα θυμίζει την κόλαση του Δάντη, οι μόνοι που θα είναι ωφελημένοι θα είναι όλοι εκείνοι που είχαν χρήματα ή δραστηριότητες στο εξωτερικό και η αγοραστική τους δύναμη μέσα σε μία νύχτα θα υπερδιπλασιαστεί.

Mεγάλοι χαμένοι; Oλοι οι Eλληνες πολίτες και κυρίως τα χαμηλά στρώματα, που αφενός θα δουν την αγοραστική τους δύναμη να συρρικνώνεται κατά 50% ή και 70%, ενώ παράλληλα για ένα διάστημα θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν προϊόντα ή προσωπικά αντικείμενα και περιουσιακά στοιχεία προκειμένου να έχουν τα βασικά είδη, αφού με το «καλημέρα» της δραχμής η οικονομία θα γίνει ανταλλακτική.

Eπίσης, θα αυξηθεί η μετανάστευση κυρίως των νέων, ενώ θα υπάρξουν και φαινόμενα Pωσίας, Bουλγαρίας αμέσως μετά την πτώση του καθεστώτος (δεκαετία του `90).

Παράδειγμα Σήμερα Mισθός: 1.000 ευρώ Aγοραστική δύναμη: Bενζίνη: 588 λίτρα Πετρέλαιο: 660 λίτρα Mετά την επιστροφή στη δραχμή Mισθός: 340.750 δραχμές (Oι μισθοί θα μετατραπούν με την αρχική ισοτιμία) Aγοραστική δύναμη: Bενζίνη: 367 λίτρα Πετρέλαιο: 416 λίτρα

Eλλειμμα

Mπορεί να υπάρχει η δυνατότητα να κοπεί χρήμα, ωστόσο αυτή δεν μπορεί να είναι ανεξάντλητη. Ως εκ τούτου απαιτείται να υπάρξουν πρωτογενή πλεονάσματα από την πρώτη νύχτα της επιστροφής στη δραχμή. Oι μεταρρυθμίσεις θα πρέπει να ενταθούν και βέβαια θα περιλαμβάνουν απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων και μειώσεις σε κοινωνικές παροχές.

Tράπεζες

H έντονη ζήτηση για χρήματα θα αναγκάσει τις τράπεζες να κλείσουν για ένα διάστημα και θα περάσουν στον έλεγχο του κράτους. Tα επιτόκια δανείων θα εκτιναχθούν στα ύψη και ουσιαστικά καμιά επιχείρηση δεν θα μπορεί να έχει πρόσβαση στον τραπεζικό δανεισμό, αφού με επιτόκια 30%-40% κάτι τέτοιο θα είναι απαγορευτικό.

Eπιχειρήσεις

Mεγάλος αριθμός εταιρειών θα οδηγηθεί στην πτώχευση, γιατί δεν θα μπορούν να ανταποκριθούν στις ανάγκες τους, είτε για την εισαγωγή πρώτων υλών ή για την αποπληρωμή των δανείων τους, αφού αυτά είτε θα παραμείνουν σε ευρώ ή θα μετατραπούν σε δραχμές - αλλά σε μεταγενέστερο στάδιο και αφού έχει σταθεροποιηθεί η ισοτιμία.

Kαταθέσεις

Oι πολίτες θα σπεύσουν στις τράπεζες να αποσύρουν τις καταθέσεις τους, αλλά αυτό θα είναι αδύνατο. Oι τράπεζες θα κλείσουν και ίσως επιστρατευτεί ο στρατός για να τις προστατεύσει. Σταδιακά θα αποκατασταθεί η πρόσβαση στους καταθετικούς λογαριασμούς, αλλά αυτοί θα είναι σε δραχμές. Θα υπάρξουν συναλλαγματικοί περιορισμοί, οπότε δεν θα μπορεί κανείς εύκολα να βγάζει χρήματα στο εξωτερικό, ακόμη και για μεγάλη ανάγκη όπως υγεία και σπουδές.

Εφιαλτική εικόνα από το μέλλον
 Mετατροπή του νομίσματος

Σε περίπτωση αλλαγής του νομίσματος, απαιτείται χρόνος. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, αλλά και την εμπειρία του ευρώ, χρειάζονται περίπου δύο χρόνια προκειμένου να υπάρξει δραχμή σε φυσική μορφή. Tι σημαίνει αυτό; Στο μεσοδιάστημα θα κυκλοφορεί η δραχμή σε λογιστική μορφή, το ευρώ σε φυσική (αλλά δεν θα το δίνουν οι ελληνικές τράπεζες) και θα κυριαρχήσει η ανταλλακτική οικονομία. Θα δίνει κάποιος ένα κιλό λάδι προκειμένου να πάρει ένα κιλό κρέας.

Tιμές προϊόντων και υπηρεσιών

O πληθωρισμός θα καλπάζει. Eκτιμάται ότι μπορεί για το πρώτο διάστημα και μέχρι να υπάρξει ισορροπία να είναι της τάξεως του 50%. Oι τιμές που θα υπάρχουν το πρωί δεν θα είναι ίδιες με αυτές που θα είναι το βράδυ και αυτό δεν είναι σχήμα λόγου.

Iσοτιμίες

Θα απαιτηθεί πολύς χρόνος έως ότου η ισοτιμία της δραχμής με το ευρώ σταθεροποιηθεί. Aυτό εκτιμάται ότι θα διαρκέσει περίπου έξι μήνες με έναν χρόνο. Διεθνείς οργανισμοί θεωρούν ότι η υποτίμηση της δραχμής σε σχέση με την αρχική ισοτιμία της εισόδου της Eλλάδος στο ευρώ θα είναι της τάξης του 60%, ίσως και περισσότερο. Δηλαδή ένα ευρώ θα αντιστοιχεί σε 550 ή 600 δραχμές. Kάποιοι ακόμη πιο απαισιόδοξοι την βλέπουν και στις 1.000 δραχμές.

Eμπόριο

Oι εμπορικές συναλλαγές με άλλες χώρες θα «παγώσουν» για ένα διάστημα, άγνωστο πόσο. Oι ελλείψεις σε φάρμακα, καύσιμα και τρόφιμα θα είναι κάτι περισσότερο από ορατές. Mε δεδομένο, μάλιστα, ότι η Eλλάδα δεν είναι μία αυτάρκης χώρα, σε αντίθεση με το παράδειγμα προς αποφυγή που φέρνουν πολλοί, την Aργεντινή, που «ταΐζει» όλον τον κόσμο. Kαμιά ξένη επιχείρηση δεν θα εξάγει στην Eλλάδα όσο υπάρχει η συναλλαγματική αστάθεια. Kαύσιμα και φάρμακα θα έρχονται με σταγονόμετρο και όχι με εμπορικές, αλλά με διακρατικές συμφωνίες.

Eθνική ασφάλεια

Eξαιτίας της έλλειψης καυσίμων αλλά και της αστάθειας και της ανυπαρξίας θεσμικών συμμάχων, η Eλλάδα μπορεί να βρεθεί στο στόχαστρο γειτονικών χωρών και η εθνική της κυριαρχία να τεθεί εν αμφιβόλω όχι σε επίπεδο λήψης αποφάσεων, αλλά εθνικού εδάφους. Mία χώρα απομονωμένη και με κοινωνική ένταση, θα είναι εύκολος στόχος για όποιον θελήσει να αμφισβητήσει τα σύνορά της. Σοβαρό πρόβλημα, όμως, θα υπάρξει και με την αστυνόμευση, αφού τα οχήματα της EΛ.AΣ. δεν θα έχουν αρκετά καύσιμα να κινηθούν.

Kοινωνική ειρήνη

Tο παράδειγμα της Aργεντινής δείχνει ότι τουλάχιστον στα μεγάλα αστικά κέντρα θα υπάρξουν ομάδες πολιτών που χρησιμοποιώντας τη βία θα προσπαθούν να επιβιώσουν. H συγκράτησή τους θα είναι τουλάχιστον δύσκολη και ίσως χρειαστεί να επέμβει ως μέσο αποκατάστασης της τάξης ο στρατός, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει.

Xρέος

Tο δημόσιο χρέος θα αυξηθεί σε ποσοστό ανάλογο με αυτό που το ευρώ ή το δολάριο θα ανατιμηθεί έναντι της δραχμής. Oι εκτιμήσεις κάνουν λόγο για χρέος που θα φτάσει στο 200% του AEΠ και ως εκ τούτου θα είναι αδύνατο να εξυπηρετηθεί, οπότε η Eλλάδα θα αναγκαστεί να πάει σε άτακτη χρεοκοπία και τεράστιο «κούρεμα», κάτι που θα σημαίνει πως για δεκαετίες θα βρίσκεται εκτός αγορών και δεν θα μπορεί να δανειστεί.

Tουρισμός

O μεγάλος κερδισμένος σε θεωρητικό επίπεδο θα είναι ο ελληνικός τουρισμός, αφού οι τιμές θα έχουν υποχωρήσει σημαντικά. Ωστόσο, η κοινωνική αναταραχή και η αστάθεια θα είναι οι παράγοντες εκείνοι που τουλάχιστον στο πρώτο διάστημα θα αποθαρρύνουν τους ξένους να επισκεφτούν την Eλλάδα.

Eξαγωγές

O δεύτερος μεγάλος κερδισμένος θα είναι και πάλι θεωρητικά ο εξαγωγικός κλάδος. Ωστόσο, η έλλειψη πρόσβασης σε πρώτες ύλες και η αδυναμία χρηματοδότησης, τα πρώτα χρόνια θα ακυρώσουν το όποιο όφελος προκύψει από την υποτίμηση της δραχμής.[...]
(περισσότερα  στο Blog Αμέθυστος)

πηγή: Αμέθυστος

- See more at: http://www.hellas-now.com/2015/02/bate.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+blogspot%2FYsJNX+%28HELLAS+NOW%29&utm_content=FaceBook#sthash.8u0D4dJg.dpuf anexperimentindepth.

 

 

Σχόλιο: Well come to the  jungle....

 

Υάκινθος

 

Ηγεμονικές και δουλικές αισθήσεις...

του Νικήτα Στηθάτου
από την Α΄ Εκατοντάδα Πρακτικών Κεφαλαίων

πηγή : Ομολογία Πίστεως

5. Όταν ενοχλούμαστε από ακάθαρτους λογισμούς, δεν σημαίνει ότι πέσαμε ήδη στην κατηγορία όσων πράττουν τα φαύλα. Όταν όμως η ψυχή χαλαρώσει την έντασή της και ο νους από αμελημένη και ακόλαστη δίαιτα σχηματίζει θολές και σκοτεινές φαντασίες και λείψουν οι κόποι της αρετής από ραθυμία για μελέτη και προσευχή, τότε και χωρίς να κάνομε τα φαύλα κατατασσόμαστε στην περιοχή εκείνων που κυλιούνται θεληματικά μέσα στις ηδονές.

6. Όταν λυθούν τα χαλινάρια των ηγεμονικών αισθήσεων, αμέσως γίνεται και επανάσταση των παθών και κινείται η ενέργεια των πιο δουλικών αισθήσεων. Γιατί συνήθως η αλογία αυτών των αισθήσεων, όταν ελευθερωθεί από τα δεσμά της εγκράτειας, τις κάνει να χοροπηδούν πάνω στις αιτίες των παθών και να βόσκονται σ' αυτές σαν σε θανατηφόρο χορτάρι, και τόσο περισσότερο, όσο η έλλειψη δεσμών παρατείνεται. Γιατί αυτές οι αισθήσεις, όταν λυθούν από τα χαλινάρια, δεν ανέχονται να στερηθούν την απόλαυση εκείνων, προς τα οποία κλίνουν από τη φύση τους.

 

 

 

 

«Κύριε Βασιλεύ, επουράνιε Θεέ "

........ Πάτερ παντοκράτορ· Κύριε Υιέ μονογενές, Ιησού Χρι­στέ, και Άγιον Πνεύμα».

(συνέχεια από 2/2/2015)
Στο στίχο αυτό γίνεται μνεία του Τριαδικού Θεού της πίστεως, ο οποίος αποτελεί το κέντρο της δοξολογίας της Εκκλησίας. Οι πιστοί υμνολογούμε τον έναν τρισυπόστατο Θεό, τον Πατέρα, τον Υιό και το Πνεύμα το άγιο. Η τριπλότης των υποστάσεων στην αγία Τριάδα δεν παραβλάπτει την ενότητα της θείας ουσίας. Οι υποστάσεις ή τα πρόσωπα είναι θεοπρεπείς διακρίσεις στη θεότητα, που εκφράζουν τον τρόπο υπάρξεως του ενός Θεού, χωρίς να καταστρέφουν την απλότητα της θείας ουσίας, να επιφέρουν δηλαδή σ’ αυτήν σύνθεση και μερισμό, όπως συμβαίνει στα κτιστά όντα. Επομένως ένας είναι κατ’ ουσίαν ο Θεός και όχι τρεις. Στο δόγμα μας δεν έχουμε τριθεϊσμό, όπως πολλοί συνήθως το κατηγορούν με περισσή επιπολαιότητα και άγνοια.
Βέβαια η ενότητα στην Τριάδα, όπως κι αν μελετηθεί, παραμένει απρόσιτο μυστήριο, στο οποίο δεν μπορεί να αναχθεί ο φυσικός ανθρώπινος νους. Είναι δόγμα που το δεχόμαστε με την πίστη μας, παρ’ ότι ενδεχομένως το απορρίπτουμε με το λογικό μας. Ούτε πάλι οι υποστάσεις είναι χρονικές διακρίσεις στο Θεό, αλλ’ αΐδιες σχέσεις, μη επιδεχόμενες το πρότερο και το ύστερο στην τριαδική θεότητα. «Άμα Πατήρ, άμα Υιός, άμα και Πνεύμα το άγιον» είναι ο καθιερωμένος τύπος που εκφράζει τις θεοπρεπείς σχέσεις των προσώπων στη θεότητα.
Η πρώτη υπόσταση είναι ο Πατήρ. Λέγεται έτσι γιατί γεννά τον Υιό και εκπορεύει το Πνεύμα το άγιο. Είναι άναρχος και αγέννητος. Είναι η «πηγαία θεότης» από την οποία προέρχονται τα άλλα δύο πρόσωπα της αγίας Τριάδος. Δεν είναι υπέρμετρος των δύο άλλων προσώπων, τα οποία, ως φέροντα την ίδια ουσία (ομοούσια) είναι ομότιμα και ομοδύναμα με αυτόν. Παρόλο ότι τα πρόσωπα διακρίνονται μεταξύ τους (υπάρχει δηλαδή διαφορά στον τρόπο υπάρξεώς τους· τη φύση της οποίας αγνοούμε), παράλληλα συνάπτονται με την άγαπητική αλληλεπεριχώρησή τους. Κάθε πρόσωπο δηλαδή εμπεριχωρεί και εμπεριχωρείται από τα δύο άλλα, κ.ο.κ.
«Κύριε Βασιλεύ, επουράνιε Θεέ, Πάτερ παντοκράτορ». Ο στίχος χαρακτηρίζει τον Πατέρα Κύριο, Βασιλέα, επουράνιο Θεό, Πατέρα παντοκράτορα. Όλα εκφράζουν την άπειρη δύναμη και εξουσία του. Είναι Κύριος. Όλα είναι υποταγμένα στην κυριότητά του. Δεν υπόκειται σε καμιά άλλη δύναμη έξω από αυτόν, γιατί τέτοια δύναμη δεν υπάρχει. Μόνο τα δημιουργήματα υπάρχουν, τα οποία όμως δεν έχουν αυτοτέλεια, είναι πλασμένα από τη θεία του ενέργεια και ως πλάσματά του υπακούουν σ’ αυτόν. Ο Πατήρ είναι Βασιλεύς. Άρχει επί των κτισμάτων του, βασιλεύει στην κτίση και στα πέρατα, το θείο του θέλημα είναι ρυθμιστικός παράγων του σύμπαντος, κυρίως των λογικών πνευματικών φύσεων. Ό,τι υπάρχει είναι δούλο στη θέλησή του, υπήκοο στη βουλή και τα προστάγματά του. Καμιά δύναμη δεν μπορεί ν’ αντικρούσει τη βασιλική του ιδιότητα.
Είναι παράλληλα Θεός επουράνιος. Βρίσκεται στους ουρανούς, σχηματική έκφραση που σημαίνει τη μεγαλοπρέπεια και τη δόξα του, καθώς και την απόλυτη αγιότητά του, το γεγονός ότι είναι απομακρυσμένος από την αμαρτία και την κακότητά της
Είναι, τέλος, Πατήρ παντοκράτωρ. Δεν είναι αυθαίρετος δυνάστης ο Θεός, όπως αυθαίρετοι είναι οι ηγεμόνες της γης, αλλά πατέρας στοργικός, πλήρης αγάπης για ό,τι πλάστηκε από τα χέρια του, και κυρίως για τη λογική εικόνα του, τον άνθρωπο. Δεν είναι όμως πατέρας αδύναμος, ο οποίος να κάμπτεται από την όποια περίσταση, αλλά παντοκράτωρ, παντοδύναμος. Τίποτε δεν μπορεί ν’ αντισταθεί στο θέλημά του, να ματαιώσει τη βουλή του. Επομένως το πλάσμα μπορεί να εμπιστεύεται την πρόνοια και την αγάπη του, γιατί είναι Πατέρας που αγαπά και θέλει και δύναται. Και μπορεί να συντηρήσει και να προστατεύσει τα παιδιά του στις όποιες ανάγκες και δυσκολίες τους.
Κατόπιν χαρακτηρίζεται ο Λόγος ως Κύριος, Υιός μονογενής, Ιησούς Χριστός. Ο χαρακτηρισμός «Υιός μονογενής» αναφέρεται στη θεολογική Τριάδα. Ο Λόγος είναι ο Υιός ο μονογενής του Πατρός. Ο Πατήρ δεν έχει πολλούς υιούς. Έχει έναν και μόνο, τον οποίο γεννά αϊδίως από την άπειρη ουσία του. Η γέννηση του Υιού είναι θεοπρεπής. Ουδέν πάθος υφίσταται ο Πατήρ γεννώντας τον Υιό. Είναι γέννηση απαθής και άφθαρτη. Η γέννηση είναι το υποστατικό ιδίωμα του Υιού, το οποίο είναι ακοινώνητο και αμετάδοτο. Μόνο ο Υιός γεννάται από τον Πατέρα και κανένας άλλος. Είναι δε η γέννηση του Υιού αναγκαία στη θεότητα. Δεν γεννάται ο Υιός επειδή το θέλει ο Πατήρ. Αντίθετα, τα κτίσματα προέρχονται από τη δημιουργική θέληση του Θεού. Υπάρχουν στο μέτρο που θέλει ο Θεός να υπάρχουν, ο οποίος και τα δημιουργεί εκ του μηδενός. Αν δεν θέλει να τα δημιουργήσει, δεν μπορούν να έλθουν στο είναι, να υπάρξουν. Ο Υιός όμως υπάρχει κατ’ ανάγκην στον Πατέρα, ο οποίος δεν μπορεί να νοηθεί Πατήρ, χωρίς τον Υιό. Αυτό δεν μπορούσε να το καταλάβει ο Άρειος, ο οποίος δεχόταν τον Λόγο ως κτίσμα του Πατρός. Δεν μπορούσε να εννοήσει την αϊδιότητα της υπάρξεως του Υιού, διότι αυτό θα συνεπαγόταν αυτόματα και τη θεότητά του.
Ο χαρακτηρισμός «Ιησούς Χριστός» αναφέρεται στον ενανθρωπήσαντα Υιό και Λόγο του Θεού. Ο Λόγος έγινε αληθινός άνθρωπος, για να ζήσει επί της γης και να λυτρώσει το γένος από το ζυγό της δουλείας της αμαρτίας, από τη φθορά της φύσεως και τη νέκρωση του πνευματικού θανάτου. Εκφράζει το στάδιο της ταπεινώσεως του Λόγου, την άφατη κένωσή του και το πάθος του για να κληρονομήσουμε εμείς τον πλούτο της θεό­τητάς του, τα ευχήματα της λαμπρότητας και της θείας δόξας του. Σημαίνει την πλήρη ανάληψη της ανθρώπινης φύσεως, την οποίαν ένωσε και θέωσε στο αΐδιο πρόσωπό του. Ο Χριστός είναι ο Σωτήρας του κόσμου. Αυτόν λατρεύει με πανηγυρική χαρά, δοξάζει και ανυμνεί το λυτρωμένο σώμα της Εκκλησίας. Είναι η χαρά, η λύτρωση και η ελπίδα της.
Τέλος στην Τριάδα εντάσσεται, τρίτο κατά σειρά, το «Άγιον Πνεύμα». Το Πνεύμα εκπορεύεται αϊδίως εκ του Πατρός. Είναι Θεός εκ Θεού αληθινός. Δεν υποτάσσεται στον Πατέρα ούτε και στον Υιό. Είναι Πνεύμα εύθές και ηγεμονικό. Είναι άγιο και πηγή άγιότητος. Η χάρη του στηρίζει τα όντα, τα οποία συνάπτει με τη θεότητα. Τελειοποιεί το έργο, που προέρχεται «εκ Πατρός δι’ Υιού». Η εκπόρευσή του είναι διαφορετική από τη γέννηση του Υιού. Σε τί συνίσταται όμως η διαφορά αγνοούμε. Εκπορεύεται εκ μόνου του Πατρός και πέμπεται εγχρόνως στη γη διά του Υιού, προς τελείωση του έργου της απολυτρώσεως.
Το Filioque, ότι δηλαδή το Πνεύμα εκπορεύεται και εκ του Υιού, είναι λατινική αντίληψη λαθεμένη, κορυφαία αίρεση τριαδολογική. Το Πνεύμα το άγιο είναι η ψυχή της Εκκλησίας, η αρχή αγιασμού του σώματός της και των επί μέρους πιστών. Η Εκκλησία ζει και κινείται με τα χαρίσματα και τις διακονίες που χορηγεί σ’ αυτήν το Πνεύμα το άγιο, το οποίο την οδηγεί «εις πάσαν την αλήθειαν». Με τη χάρη του αγ. Πνεύματος αγιάζονται οι πιστοί, θεοποιούμενοι.
Τον έναν τρισυπόστατο Θεό, τον Θεό που φανέρωσε στους ανθρώπους ο σαρκωθείς Λόγος του Θεού, τον Πατέρα, τον Υιό και το Πνεύμα το άγιο, με κύματα πανηγυρικής χαράς και ευχαριστήρια ευγνωμοσύνη, πανηγυρίζουμε οι πιστοί στη Δοξολογία μας, που ψάλλουμε στις ιερές ακολουθίες της Εκκλησίας μας.

Ανδρέα Θεοδώρου, Ομοτ. Καθηγητού Παν/μίου Αθηνών,
«Η Μεγάλη Δοξολογία»(Θεολογικό σχόλιο).
Εκδ. Αποστ. Διακονία, σ. 7-21

πηγή : Θησαυρός Γνώσεων και Ευσεβείας

 

Υ.C.

" Υμνούμεν σε, ευλογούμεν σε,...."

«.......προσκυνούμεν σε, δοξολογούμεν σε, ευχαριστούμεν σοι διά την μεγάλην σου δόξαν».


 ( συνέχεια της 16/1/2015)
Ο δοξολογικός ύμνος συνεχίζεται. Με τέσσερα συνώνυμα ρήματα η ψυχή εκφράζει τη λατρεία της στον Κύριο της δόξης. Ο ύμνος, η ευλογία, η προσκύνηση, η δοξολόγηση και η ευχαριστία συνθέτουν το περιεχόμενο της δοξολογικής προσευχής της Εκκλησίας. Η δόξα του Τριαδικού Θεού είναι το στοιχείο εκείνο που χαρακτηρίζει την ορθόδοξη λατρεία. Είναι διάσπαρτη στην ασματική ακολουθία της.
«Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι», ψάλλει σε κάθε στιγμή η ορθόδοξη ψυχή. Ψάλλει τη δόξα της Τριάδος που είναι διάχυτη στο σύμπαν. Τόσο στα μικρά πλάσματα όσο και στα μεγάλα. Σε ό,τι ζει και κινείται, στις μικρές πνοές και τις μεγάλες· σε ό,τι έχει ουσίωση στα όντα ανακλάται η δόξα του Θεού, στα έργα του που βγήκαν από την ακτίνα της θείας του ενέργειας. Όλα ανυμνούν τη θεία μεγαλοσύνη, τη σοφία, την αγαθότητα και τη θεία παντοδυναμία. «Οι ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού, ποίησιν δε των χειρών αυτού αναγγέλλει το στερέωμα», αναφωνεί έκπληκτος ο Ψαλμωδός, ατενίζοντας τις ομορφιές της κτίσεως, που ανακλούν το άφθιτο κάλλος του Θεού· για να προσθέσει· «Ως εμεγαλύνθη τα έργα σου, Κύριε, πάντα εν σοφία εποίησας».
Κυρίως όμως ο άνθρωπος, το τελειότερο πλάσμα, που φέρει μέσα του όλες τις ομορφιές και τις χάρες του Θεού, η εικόνα και ομοίωση του πλάστη, ανυμνεί τον Θεό για την περίοπτη θέση που έχει στη φυσική κτίση και το μεγάλο προνόμιο να συγγενεύει προς το δημιουργό του. Και όχι μονάχα γι’ αυτό, αλλά και για την ιδιαίτερη θέση που κατέχει στην αγαθότητα και την πρόνοιά του, στο γεγονός ότι ο Υιός του Θεού γεννήθηκε άνθρωπος και πέθανε γι’ αυτόν, όταν ο ίδιος ασυλλόγιστα απομακρύνθηκε από την αυλή του Πατέρα και χάθηκε στην ερημιά της αποστασίας και του πνευματικού θανάτου. Έτσι η θριαμβική ανύμνηση της δόξας του Θεού που συγκρατεί και συνέχει τα πάντα, καταλήγει σ’ ευχαριστία για την άπειρη θεία δωρεά, που πνίγει τον άνθρωπο. Τα δύο αυτά είναι αλληλένδετα. Ο άνθρωπος, έκθαμβος μπροστά στο μεγάλο θαύμα του Θεού και χωρίς ουσιαστικά να μπορεί να το κατανοήσει και να το ερμηνεύσει, και μη μπορώντας τίποτε άλλο, κάνει τραγούδι τη δόξα του Θεού, εκφράζοντας έτσι το θαύμα που διαδονεί την καρδιά του, και τα αισθήματα συγκινήσεως που κατακλύζουν την ψυχή του· ενώ παράλληλα ευχαριστεί τον Πλάστη του για την απειρία των δωρεών και των θαυμασίων του.
«Μέγας ει, Κύριε, και θαυμαστά τα έργα σου, και ουδείς λόγος εξαρκέσει προς ύμνον των θαυ­μασίων σου», αναφωνεί με εκστατικό δέος η Εκκλησία προς τον πάνσοφο δημιουργό της. «Ευλογημένη η βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του αγίου Πνεύματος», αρχίζει τη Λειτουργία της η Εκκλησία. Αυτά και άλλα πολλά συνθέτουν τη δοξολογική λατρεία της Ορθοδοξίας. Δόξα μαζί και ευχαριστία, ανύμνηση και ευχαριστήριος αίνος για τις δωρεές και την άπειρη σοφία του Τριαδικού Θεού.







πηγή : Θησαυρός Γνώσεων και Ευσεβείας

 

Πνευματικοί κόποι

από την  Α΄ Εκατοντάδα Πρακτικών Κεφαλαίων

του Νικήτα Στηθάτου

24. Οι κόποι φαίνονται στην αρχή ό,τι προξενούν οδύνη σ' όλους τους αρχαρίους στους πνευματικούς αγώνες. Όταν όμως αυτοί αγωνιστούν να προκόψουν στην αρετή και φτάσουν στο μέσο της, τότε οι κόποι αποδεικνύονται ότι προξενούν κάποια ηδονή και παράδοξη ανάπαυση. Όταν τέλος το θνητό αυτό φρόνημα της σάρκας καταποθεί από την αθάνατη ζωή, την οποία προξενεί με τον ερχομό Του το Πνεύμα σ' εκείνους που πράγματι επεκτείνονται για να φτάσουν με κόπους στα άκρα των αρετών, τότε αυτοί γεμίζουν από ανείπωτη χαρά και ευφροσύνη, επειδή αποφράχθηκε γι' αυτούς η καθαρή πηγή των δακρύων και έβρεξε άνωθεν επάνω τους το γλυκό νάμα της κατανύξεως.
πηγή : Ομολογία Πίστεως

 

 

 Καλό Τριώδιο