Πώς να ακούμε τα παιδιά

 

πηγή : εν αιθρία

Όταν μιλούμε με τα παιδιά μας , πρέπει να τα ακούμε προσεκτικά . Μερικές φορές οι χριστιανοί ενήλικες ακούν τα παιδιά με μισό αυτί, εκτός κι αν μιλούν για τον Θεό. Πρέπει να ακούμε με προσοχή και προσευχή οποιοδήποτε θέμα απασχολεί το παιδί , ώστε η ευλογία του Θεού να φωτίσει κάθε πτυχή της ζωής του. Κανείς δε θα υποστήριζε ότι ένα παιδί μπορεί πάντα να διακόπτει οποιαδήποτε στιγμή μια συζήτηση και να απαιτεί την προσοχή μας όποτε θέλει αυτό, αλλά πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πόσο χρόνο και πόση ενέργεια διαθέτουν οι γονείς απλώς για να συζητούν και να ακούν τα παιδιά τους. Ακόμα και όταν είμαστε απασχολημένοι , οφείλουμε να διακρίνουμε πότε η ερώτηση ενός μικρού παιδιού είναι αρκετά σοβαρή , ώστε να αξίζει να διακόψουμε την εργασία μας , επειδή μπορεί να μη μας ξαναδοθεί η ευκαιρία να απαντήσουμε σε αυτή την ερώτηση. Μόνο όταν το παιδί φτάσει σε κάποιο επίπεδο ωριμότητας, είναι δυνατόν να αναβάλλουμε για ευθετότερο χρόνο μια σοβαρή απάντηση.
Μερικές φορές είναι καλύτερο να απαντούμε σε μια ουσιώδη ερώτηση με τρόπο φαινομενικά πρόχειρο, ιδίως όταν πρόκειται για παιδιά τα οποία « αποτραβιούνται » , όταν η συζήτηση στρέφεται σε σοβαρά θέματα. Αυτό δεν είναι προσποίηση : η προσευχόμενη καρδιά μας είναι αυτή που θα μας δείξει πώς να μιλήσουμε προς όφελος του παιδιού.
Όταν απαντούμε σε ένα παιδί , πρέπει να απαντούμε στο ίδιο το παιδί , και όχι για να μας ακούσουν οι άλλοι ενήλικες που είναι παρόντες και ίσως διασκεδάζουν ή εντυπωσιάζονται από τις ερωτήσεις του παιδιού . Είναι πολύ σημαντικό να κάνουμε αληθινές συνομιλίες με ένα παιδί , όσο κι αν αυτές είναι προσαρμοσμένες στο επίπεδο αναπτύξεώς του. Οι ενήλικες πρέπει επίσης να προσέχουν να μη δείχνουν ότι διασκεδάζουν με τον τρόπο που εκφράζεται το παιδί , αν υπάρχει φόβος αυτή η συμπεριφορά τους να χαλάσει τη συζήτηση . « Υπάρχει καιρός για γέλιο » ( υπάρχουν πολλές ευκαιρίες για γέλιο, όταν κανείς ασχολείται με τα παιδιά … ). Αλλά υπάρχει επίσης ο καιρός που πρέπει να προσέξουμε να μη γελιοποιήσουμε μια σοβαρή ερώτηση ή σχόλιο.
…
Για κορίτσια
Όταν συζητάμε με τα κορίτσια για το μακιγιάζ, δεν είναι σωστό να δίνουμε την εντύπωση ότι είναι αμαρτία να θέλουν να είναι όμορφες ή να αρέσει η εμφάνισή τους στους άλλους. Μπορούμε να τις ενθαρρύνουμε να είναι όσο το δυνατόν πιο φυσικές – όχι τεχνητές ή ματαιόδοξες. Ένα πρόσωπο που φωτίζεται από μια θερμή καρδιά είναι αυθεντικά ελκυστικό για πάντα. Αν οι νέες κοπέλες προσεύχονται στον θεό να τις φωτίζει σε όλα όσα τις αφορούν, θα βρουν τελικά το σωστό μέτρο. ( Ίσως θα βοηθούσε τα κορίτσια να γνωρίζουν ότι οι κανόνες , βάσει των οποίων απαγορεύεται στις γυναίκες να κοινωνήσουν σε ορισμένες περιόδους, αποτελούν μέρος μιας γενικής αρχής σύμφωνα με την οποία υπό κανονικές συνθήκες – όταν δεν υπάρχει κίνδυνος άμεσου θανάτου- απαγορεύεται να κοινωνήσουν του Σώματος και του Αίματος του Χριστού όλοι εκείνοι που έχουν κάποια αιμορραγία . Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει ότι τίποτε το φυσικό , δηλαδή που δεν προκαλείται από τα πάθη, δεν είναι αμαρτία ) .
…
Η μουσική
Το θέμα της ροκ μουσικής είναι σοβαρό από πνευματική άποψη- οι γονείς δεν πρέπει να είναι ικανοποιημένοι , αν απλώς δεν ενοχλούνται από την μεγάλη ένταση του ήχου. Αν ένα παιδί αγαπάει τη ροκ μουσική , είναι δύσκολο να του την απαγορεύσεις . Το πιο πιθανό αποτέλεσμα θα είναι να εφοδιαστεί με ακουστικά. Θα ήταν πιο συνετό , αν οι γονείς άκουγαν καμιά φορά μουσική μαζί με τα παιδιά τους και τα προειδοποιούσαν να μην ακούν τραγουδιστές που χρησιμοποιούν δαιμονικά ή βλάσφημα ονόματα , τίτλους τραγουδιών και λέξεις. Δεν πρέπει να παραλείπουμε να βρίσκουμε μερικά τραγούδια για τα οποία να μιλούμε πιο θετικά καθώς επίσης και να βοηθάμε τους νέους να διευρύνουν τις μουσικές τους προτιμήσεις . Πρέπει να τους προειδοποιούμε πόσο επικίνδυνο είναι να ακούν μουσική χωρίς να προσέχουν τα λόγια ή την ατμόσφαιρα που δημιουργείται από αυτά. Ένας από τους λόγους για τους οποίους οι συγκεντρώσεις φίλων είναι προτιμότερες από τις ντισκοτέκ είναι ότι στις πρώτες έχεις περισσότερες δυνατότητες επιλογής της μουσικής που θα ακούσεις. Υπάρχει μουσική η οποία ευθέως ή με υποσυνείδητα μηνύματα παρακινεί στη βία , την αυτοκτονία ή το σαρκικό πάθος. Συνήθως το πάθος για την ποπ μουσική περνά φυσιολογικά – « όσο λιγότερο συζητείται , τόσο γρηγορότερα θεραπεύεται ». Περισσότερη βλάβη προκαλείται όταν ένα παιδί δεν αισθάνεται ελεύθερο να εκφράσει ανοιχτά τις προτιμήσεις του και ακούει κρυφά. Κάποιοι έφηβοι μου εξομολογήθηκαν ότι δε θα τολμούσαν να πουν σε έναν ιερέα πως τους αρέσει η ποπ μουσική. Δεν πρέπει να τους ωθούμε στην υποκρισία δείχνοντάς τους ότι μα σοκάρουν . Ας είμαστε έτοιμοι να μιλήσουμε ακόμη και για τα πιο δύσκολα θέματα.
…
Προς το γάμο
Αν παρουσιάσουμε στους νέους μας το ιδανικό της χριστιανικής μονογαμίας , τους δίνουμε ήδη ένα υψηλό ιδανικό , το οποίο μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τη βοήθεια του Θεού. Οι γονείς οφείλουν να « κηρύττουν » τις χαρές και τους αγώνες της συζυγικής ζωής κυρίως με το παράδειγμά τους . Μόνο το παράδειγμα μπορεί να εξουδετερώσει τα άλλα « ιδανικά » τα οποία συναντά κανείς στη λογοτεχνία , στα τραγούδια, στον κινηματογράφο κ.λ.π. και αντιπροσωπεύουν την κοινή γνώμη γύρω μας. Τέτοια ιδανικά συνήθως παρουσιάζονται με πολύ ελκυστικό τρόπο και όχι πάντα χυδαία. Πρέπει επίσης να αναγνωρίσουμε ότι υπάρχουν πολλών βαθμών αποκλίσεις από το χριστιανικό ιδανικό. Καλό είναι να μην τις καταδικάζουμε όλες συνολικά – ειδεμή τα παιδιά δε θα μας ακούσουν.
Αν δεχόμαστε την άποψη ότι ο καθένας διαλέγει μόνος του το σύζυγό του ( στην εποχή μας δεν γίνονται πια γάμοι χωρίς την συγκατάθεση των παιδιών ) , πρέπει να δεχθούμε και τη δυνατότητα δυό νέοι να γνωριστούν πολύ στενά με την προοπτική ενός πιθανού γάμου αλλά τελικά να μην αποφασίσουν να παντρευτούν. Όμως, στην πραγματικότητα ούτε τα ραντεβού, ούτε τα συνοικέσια προετοιμάζουν το γάμο, αλλά σε αυτόν οδηγεί η προσευχή. Κάποιος χριστιανός είπε σε μερικά κορίτσια που περιέγραφαν τον ιδανικό , κατά τη γνώμη τους , σύζυγο: « Προσευχηθείτε στον Θεό να σας δώσει έναν καλό σύζυγο και μην ξεχνάτε ανάμεσα στα χαρακτηριστικά που ζητάτε , να συμπεριλάβετε το να αγαπάει εσάς και τον Θεό- και έτσι η ζωή σας θα είναι ευλογημένη » .
…
Θρησκευτική αγωγή
Οι χριστιανοί γονείς και δάσκαλοι και όλοι όσοι επιθυμούν να διδάξουν το χριστιανισμό οφείλουν να έχουν πάντα κατά νουν ότι ο κύριος σκοπός τους είναι : να εμπνεύσουν στο παιδί προσωπική αγάπη για τον Χριστό και την Μητέρα Του. Αν ένα παιδί μεγαλώνει τιμώντας τον Χριστό και την Παναγία ως αγαπημένα πρόσωπα, αυτή η αγάπη θα στεριώσει την καρδιά του στον Θεό ,κι αν αργότερα περάσει μέσα από αμφιβολίες ή ακόμα κι αν εγκαταλείψει την Εκκλησία, τουλάχιστον η καρδιά του δε θα στραφεί εναντίον του Χριστού. αυτό και μόνο μπορεί να είναι αρκετό για τη σωτηρία του.
Η θρησκευτική μόρφωση των παιδιών επιτυγχάνεται κυρίως με το παράδειγμα και με την ατμόσφαιρα αγάπης και προσευχής μέσα στο σπίτι. Η καρδιά του παιδιού συγκινείται. χωρίς εξηγήσεις κατακτά την προσευχή ως φυσική δραστηριότητα ,και χωρίς να έχει ανάγκη λογικών αποδείξεων γνωρίζει την παρουσία του Θεού.
Στους βίους των αγίων βλέπει κανείς συχνά πως η ζωή ενός αγίου επηρεάστηκε από κάποιον άγιο άνθρωπο που απλώς είδε. Ο άγιος Νεκτάριος θυμόταν πάντα την αγάπη της γιαγιάς του και πώς στεκόταν όταν προσευχόταν μπροστά στις εικόνες.
Η αγάπη, η προσευχή και το παράδειγμα είναι περισσότερο αποτελεσματικά από τα λόγια- στην πραγματικότητα είναι αυτά που δίνουν αξία στα λόγια – όταν οδηγούμε τα παιδιά προς τον Θεό. Η εργασία μας ως γονείς ή κατηχητές είναι συχνά αφανής, και μας δίνει την εμπειρία της « φοβερής » όψεως της ανθρώπινης ελευθερίας: ότι δηλαδή κανείς δεν μπορεί να επιβάλει σε άλλον άνθρωπο την αγάπη για τον Θεό. Άλλωστε δε θα θέλαμε να είναι τα πράγματα διαφορετικά. Θέλουμε να αγαπούμε τον Θεό ελεύθερα και το ευχόμαστε αυτό και για όλο το ανθρώπινο γένος. Όμως ταυτόχρονα η προσευχή για τα αγαπημένα μας παιδιά μας προκαλεί ένα διαρκή εσωτερικό πόνο. Είναι ευκολότερο να μιλάς παρά να προσεύχεσαι.
Όταν προσπαθούμε να μιλήσουμε στα παιδιά για τον Θεό και δεν μπορούμε να βρούμε τη σωστή έκφραση ή το θέμα της συζητήσεως αλλάζει, ας μη νομίζουμε ότι είμαστε υποχρεωμένοι να συνεχίζουμε την ερμηνεία μας πάση θυσία. Πρέπει μάλλον να ακολουθούμε την έμπνευση του Θεού και το μυαλό του ίδιου του παιδιού. Δε θα βοηθήσουμε τόσο τα παιδιά μας με τα λόγια μας για τον Θεό, όσο με την παραμονή μας μέσα στην παρουσία του Θεού. Οι χριστιανοί ενήλικες έχουν την τάση να πιστεύουν ότι ο Θεός απουσιάζει από τη συζήτηση, αν δεν αποτελεί Αυτός το αντικείμενό της.
Οι καλύτερες εκπαιδευτικές μέθοδοι έχουν ως στόχο να διδάξουν στα παιδιά πώς να μαθαίνουν. Υπάρχει μια παροιμία που λέει: « Δώσε στο γιο σου ένα ψάρι και θα φάει καλά σήμερα. Μάθε του πώς να ψαρεύει και θα τρώει καλά σ΄ όλη του τη ζωή ». Έτσι αντιλαμβανόμαστε το έργο μας ως χριστιανοί γονείς ή δάσκαλοι. Εμπνέουμε στα παιδιά μας την αγάπη για τον Θεό και τα διδάσκουμε πώς να βρίσκουν μόνα τους το θέλημά Του. Αν μάθουμε στα παιδιά μας να αγαπούν τον Θεό και τους αγίους,

« ταύτα πάντα προστεθήσεται αυτοίς » …
…
Η ατμόσφαιρα του χριστιανικού σπιτιού
« Αδιαλείπτως προσεύχεσθε » . Ένα σπίτι είναι ευλογημένο όταν οι καθημερινές δουλειές γίνονται με προσευχή. Φαγητό μαγειρεμένο με αγάπη και προσευχή είναι ευλογία για όλους όσους το μοιράζονται. Όταν ντύνεσαι, μπορείς να προσεύχεσαι: « Κύριε, ντύσε με με τη δικαιοσύνη σου » . Όταν φεύγεις ή έρχεσαι στο σπίτι σου μπορείς να λες: « Κύριε, ευλόγησε την είσοδο και την έξοδό μου » . Παρόμοιες προσευχές μπορούμε να χρησιμοποιούμε και για κάθε άλλη εργασία.
Να ένα ακόμα απόσπασμα από τον πατερά Ιωάννη της Κροστάνδης: « Προσπάθησε να ευαρεστείς στον Θεό σε όλα και πάντοτε και να σκέπτεσαι τη σωτηρία της ψυχής σου από την αμαρτία και το διάβολο και την υιοθεσία της από τον Θεό. Όταν σηκώνεσαι από το κρεβάτι, κάνε το σημείο του σταυρού και λέγε : « Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος ». Επίσης : « Καταξίωσον Κύριε εν τη παρούση ημέρα ταύτη αναμαρτήτους φυλαχθήναι ημάς. Και δίδαξόν με ποιείν το θέλημά Σου » . Όταν πλένεσαι , είτε στο σπίτι σου είτε στα λουτρά , λέγε: « Ραντιείς με υσσώπω και καθαρισθήσομαι. Πλυνείς με και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι » . Όταν ντύνεσαι ,σκέψου την καθαριότητα της καρδιάς και ζήτησε από τον Θεό καθαρή καρδιά. « Καρδία καθαρή κτίσον εν εμοί ο Θεός » . Αν έραψες καινούρια ρούχα, όταν τα φοράς ,σκέψου την πνευματική ανακαίνιση και λέγε: « Πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου » . Όταν βγάζεις τα παλιά ρούχα και τα παρατάς με περιφρόνηση , θυμήσου με μεγαλύτερη περιφρόνηση την παραίτηση του παλαιού, του αμαρτωλού, του εμπαθούς, του σαρκικού ανθρώπου. Όταν γεύεσαι τη γλυκύτητα του ψωμιού , θυμήσου τον αληθινό Άρτο, ο οποίος δίνει στην ψυχή την αιώνια ζωή, το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, και να αισθάνεσαι πείνα για αυτόν τον Άρτο – δηλαδή, να επιθυμείς να κοινωνείς απ’ αυτόν συχνότερα. Πίνοντας νερό, τσάι, γλυκό κρασί ή άλλο ποτό, θυμήσου το αληθινό ποτό ,το οποίο σβήνει τη δίψα της ψυχής που φλέγεται από τα πάθη – το πανάχραντο και ζωοποιό Αίμα του Σωτήρος. Όταν αναπαύεσαι την ημέρα ,θυμήσου την αιώνια ανάπαυση ,την ετοιμασμένη για εκείνους οι οποίοι αγωνίζονται και παλεύουν κατά της αμαρτίας, κατά των αερίων πνευμάτων του κακού, κατά της ανθρώπινης αδικίας ή τραχύτητας και αμάθειας. Όταν ξαπλώνεις για να κοιμηθείς τη νύχτα ,σκέψου τον ύπνο του θανάτου ,ο οποίος αργά η γρήγορα οπωσδήποτε θα έρθει σε όλους μας , και τη σκοτεινή εκείνη, αιώνια, φοβερή νύχτα, στην οποία θα ριχθούν όλοι οι αμετανόητοι αμαρτωλοί. Όταν αντικρύζεις το φως της ημέρας ,σκέψου την ανέσπερη μέρα, την αιώνια, τη λαμπρότατη – τη λαμπρότερη κι από την πιο λαμπρή γήινη μέρα- την ημέρα της βασιλείας των Ουρανών ,κατά την οποία θα χαρούν όλοι όσοι προσπάθησαν να ευαρεστήσουν στον Θεό ή μετανόησαν ενώπιον του Θεού για όλα όσα έκαναν κατά τη διάρκεια της πρόσκαιρης αυτής ζωής…
Όταν πηγαίνεις κάπου ,θυμήσου τη δίκαιη και πνευματική πορεία ενώπιον του Θεού και λέγε: « Τα διαβήματά μου κατεύθυνον κατά το λόγιόν Σου και μη κατακυριευσάτω μου πάσα ανομία » . Όταν κάνεις κάτι ,προσπάθησε να το κάνεις με τη σκέψη του Θεού, του Δημιουργού, ο οποίος έκανε τα πάντα με την άπειρη σοφία , χάρη και παντοδυναμία Του και σε δημιούργησε κατ ’ εικόνα και ομοίωσή Του. Όταν παίρνεις ή έχεις χρήματα ή θησαυρό, θυμήσου ότι ο ακένωτος θησαυρός μας ,από τον οποίο αντλούμε όλους τους θησαυρούς της ψυχής και του σώματός μας, η ανεξάντλητη πηγή κάθε ευλογίας, είναι ο Θεός. Ευχαρίστησέ Τον με όλη την καρδιά σου και μην κλείνεις τους θησαυρούς σου μέσα σου, μήπως έτσι κλείσεις την είσοδο της καρδιάς σου στον ανεκτίμητο και ζωντανό θησαυρό ,τον Θεό. Αλλά μοίρασε μέρος της περιουσίας σου σε αυτούς που έχουν ανάγκη, στους άπορους ,στους φτωχούς αδελφούς σου ,οι οποίοι έχουν μείνει σε αυτή τη ζωή για να φανερώσεις σε αυτούς την αγάπη και την ευγνωμοσύνη σου στον Θεό, και να αμειφθείς για αυτό στην αιωνιότητα από τον Θεό. Όταν βλέπεις τη λευκή λάμψη του αργύρου, μη δελεασθείς από αυτήν αλλά σκέψου ότι η ψυχή σου οφείλει να είναι λευκή και να λάμπει με τις αρετές του Χριστού. Όταν βλέπεις τη λάμψη του χρυσού, μη σαγηνεύεσαι από αυτήν ,αλλά θυμήσου ότι η ψυχή σου πρέπει να καθαρίζεται από τη φωτιά όπως ο χρυσός ,και ότι ο Κύριος επιθυμεί να σε κάνει να λάμπεις κι εσύ όπως ο ήλιος , στην αιώνια, λαμπρή βασιλεία του Πατέρα Του. Θυμήσου ότι θα δεις τον Ήλιο της Δικαιοσύνης ,τον Θεό, την Αγία Τριάδα, την Υπεραγία Θεοτόκο και Μητέρα του Θεού και όλες τις επουράνιες δυνάμεις και τους αγίους να λάμπουν πλημμυρισμένοι από το ανέκφραστο φως το οποίο ξεχύθηκε επάνω τους » .
Σε ένα από τα Αποφθέγματα των Πατέρων της Ερήμου διαβάζουμε ότι η μαγειρική ενός μοναχού ήταν πολύ δημοφιλής. Οι άλλοι πατέρες τον ρώτησαν κάποτε τι το ιδιαίτερο είχε η συνταγή ή τα υλικά αλλά εκείνος απάντησε ότι δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένα πιάτο βραστές φακές. Μετά από πολλές πιέσεις ομολόγησε το μυστικό του, ότι σε κάθε στάδιο της προετοιμασίας του φαγητού είχε τη συνήθεια να λέει μία προσευχή μετανοίας…
…Μια μητέρα στο σπίτι μπορεί να είναι πολυάσχολη ,αλλά παρόλα αυτά είναι πιο ελεύθερη να προσεύχεται από κάποιον που εργάζεται έξω από το σπίτι. Γενικά, μια μητέρα πρέπει να εργάζεται έξω από το σπίτι μόνο για σοβαρούς λόγους και πρέπει πάντοτε να έχει συναίσθηση ότι η οικογένεια είναι το πρώτο της καθήκον. Να εργάζεται μόνο εάν ο μισθός της είναι απολύτως αναγκαίος για την οικογένεια. Μια αλλαγή από το περιβάλλον του σπιτιού ίσως είναι αναγκαία σε ορισμένες περιπτώσεις για ψυχοσωματικούς λόγους αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μια μητέρα χρειάζεται μια πλήρους απασχολήσεως επαγγελματική καριέρα. Πράγματι, η παρουσία της μητέρας στο σπίτι έχει θετική επίδραση στο πνεύμα της οικογένειας . Αυτό εκφράζεται ωραία στην παροιμία που λέει ότι « η μητέρα στο σπίτι είναι όπως η καρδιά στη θέση της » . Ο πνευματικός ρόλος της μητέρας στον οργανισμό της οικογένειας είναι πολυτιμότερος από οποιαδήποτε οικονομική ενίσχυση που μπορεί να προσφέρει, και είναι αναντικατάστατος, ιδίως στη σύγχρονη « πυρηνική » οικογένεια.
Μερικές φορές οι γονείς ισχυρίζονται ότι είναι πολύ απασχολημένοι ή κουρασμένοι και δεν μπορούν να τηρήσουν έναν κανόνα προσευχής. Ωστόσο ο καθένας μπορεί σε ορισμένα χρονικά διαστήματα ( π.χ. κάθε ώρα ή κάθε μισή ώρα ) να προσευχηθεί ,έστω και μια φορά ,αργά με όλη του την ύπαρξη ,διώχνοντας από το μυαλό του κάθε άλλη σκέψη ,λέγοντας: « Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλό ». Η ένταση αυτής της προσευχής ,έστω και τόσο σύντομης, έχει ως αποτέλεσμα να παραμείνει για πολλή ώρα η αίσθηση της παρουσίας του Θεού , ακόμα κι αν είμαστε απασχολημένοι με άλλες δραστηριότητες. Έτσι μπορεί κανείς να παραμείνει σε κατάσταση προσευχής μέχρι να ξαναπροσευχηθεί.
Οι άνθρωποι λένε ότι ξεχνούν τον Θεό ,όταν δεν βρίσκονται στην εκκλησία. Αλλά η οικογένειά μας η ίδια θα πρέπει να είναι μια « μικρή εκκλησία ». Πρέπει να τελείται στο σπίτι μας ο αγιασμός ,να έχουμε εικόνες και να θυμιάζουμε. Ίσως μας βοηθήσει η ακρόαση λειτουργικής μουσικής στο σπίτι. Ωστόσο δεν συνίσταται η αποφυγή όλων των πινάκων ζωγραφικής εκτός από τις εικόνες ούτε κάθε άλλου είδους μουσικής εκτός από τους εκκλησιαστικούς ύμνους, ούτε όλων των συζητήσεων, που αφορούν « κοσμικά θέματα », με την οικογένεια και τους φίλους μας . Είναι πολύ αποτελεσματικότερο να προσπαθούμε να κρατάμε αδιαλείπτως στην καρδιά μας το πνεύμα της προσευχής και την αίσθηση της παρουσίας του Θεού. Κάθε πρωί μπορούμε να προσευχόμαστε λέγοντας: « Κύριε , αν εγώ Σε ξεχνώ, Εσύ μη με ξεχνάς » ή « Κύριε ,στρέψε το βλέμμα Σου στα παιδιά μου, ακόμη και όταν αυτά δεν Σε θυμούνται » .
…
Τα γεύματα
Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος προτείνει την ώρα του φαγητού ως μια καλή ευκαιρία για να αναφέρουμε στη συζήτησή μας με τα παιδιά ιστορίες και παραδείγματα από την Αγία Γραφή. Η ώρα του φαγητού είναι μια καλή ευκαιρία για να συγκεντρωθεί η οικογένεια ,να φάγουν και να συζητήσουν όλοι μαζί. Δυστυχώς η τηλεόραση και τα φορτωμένα προγράμματα έχουν σχεδόν καταργήσει την ώρα του φαγητού σε πολλά σπίτια. Οι χριστιανοί γονείς πρέπει να επιδιώκουν τα οικογενειακά γεύματα , όποτε είναι δυνατόν.
Το πρωινό είναι ένα από τα πιο παραμελημένα γεύματα, παρόλα αυτά είναι σημαντικό, επειδή βρίσκεται στο ξεκίνημα της ημέρας. Αυτή την ώρα η οικογένεια μοιάζει να κάνει αγώνα δρόμου για να προλάβουν όλοι να ετοιμαστούν στην ώρα τους για τη δουλειά ή το σχολείο. Αλλά εκτός από την πρωινή προσευχή ( η οποία φυσικά εννοείται ) θα ήταν πολύ ωφέλιμο για τα παιδιά να αρχίσουν την ημέρα συντροφιά με τους γονείς τους, έστω και για πέντε λεπτά. Έτσι θα γευθούν την αγάπη του πατέρα και της μητέρας τους και το ενδιαφέρον τους για ό,τι πρόκειται να κάνει το καθένα κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Όταν ένα παιδί φεύγει για το σχολείο η μητέρα μπορεί να το ευλογήσει ή να προσευχηθεί λέγοντας: « Ο Θεός να σε ευλογεί και να σε προστατεύει » . « Η Παναγιά μαζί σου » . Όλα αυτά δεν παρέχουν μόνο ψυχολογική ασφάλεια αλλά αποτελούν και προστασία από κάθε αρνητική επιρροή, που μπορεί να συναντήσει το παιδί, και είναι ένας συνδετικός κρίκος ανάμεσα στους δύο κόσμους, του σπιτιού και του σχολείου.

ΑΔΕΛΦΗΣ ΜΑΓΔΑΛΗΝΗΣ
« Σκέψεις για τα παιδιά στην Ορθόδοξη Εκκλησία σήμερα »
ΕΚΔΟΣΗ ΤΡΙΤΗ
ΙΕΡΑ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΟΠΗΓΙΑΚΗ ΜΟΝΗ
ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ
ΕΣΣΕΞ ΑΓΓΛΙΑΣ
1994
Πηγή: Ορθόδοξος Χριστιανική Γωνιά

Ο Θεός δεν κάνει ποτέ λάθος!

 

 

 

God Doesn't Make Mistakes -  Zoti nuk bën kurrë gabime!

 

 

 

 

 

πηγή : Ορθόδοξη Κορυτσά    29/12/2012

 

Δείτε την τρυφερότητα, την επιμονή, την αγάπη που δείχνει το σκυλάκι της φωτογραφίας σε ένα παιδί με σύνδρομο down
που δύσκολα θα συναντούσε από άλλους ανθρώπους... - Vini re ngrohtësinë këmbënguljen, dashurinë që tregon qeni i fotografisë në një fëmijë me sindromin down gjë të cilëm me shumë vështirësi do ta takoje tek një njeri...

Read more: http://www.ortodoksikoritsa.com/2012/12/god-doesnt-make-mistakes-zoti-nuk-ben.html#ixzz2GXXEzeOn

Χριστουγεννιάτικη αγρυπνία στα Καρούλια.

 

πηγή : Θησαυρός Γνώσεων και Ευσεβείας   28Δεκ

 

 

Εισαγωγικά.
Η παρακάτω διήγηση του Αρχιμανδρίτη Χερουβείμ Καράμπελα είναι δημοσιευμένη στο βιβλίο του -ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ,ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ -Έκδοση Ι.Μ.Παρακλήτου 1991.
Ο τίτλος της διήγησης είναι δικός μας .
———————————————————————————
Μεταξύ των άλλων, ο Γέροντάς μας είχε και μία ευλογημένη συνήθεια.Κατά διαστήματα, έστελνε μία μικρή παρηγοριά στους ερημίτες…Είχε περάσει αρκετός καιρός από τότε που κοινοβίασα στην καλύβη μας, όταν μία μέρα-προπαραμονή Χριστουγέννων-όπως θυμάμαι-με κάλεσε ο Γέροντας για ν΄αναθέσει και σε μένα την ευλογημένη αυτή διακονία. Ασφαλώς με την απόφασή του αυτή, απέβλεπε και στην πνευματική μου,όπως πάντα ωφέλεια….Έβαλα μετάνοια στον Γέροντα φορτώθηκα τον ντορβά μου, πήρα το ραβδί και ξεκίνησα για τα Καρούλια…….Πέρασα από πολλούς ασκητές, την ζωή των οποίων χαρακτήριζε η συνέπεια.Ήσαν πραγματικοί μοναχοί,πραγματικοί ασκητές.Μεταξύ αυτών ο γέρων Νείλος,ηλικιωμένος Ρώσος ησυχαστής,που δεν γνώριζε καθόλου ελληνικά και ο επίσης ρώσος ιερομόναχος Παρθένιος….
…Το πρόγραμμά μου άλλαξε, όταν ο πνευματικός μου επέμενε να παραμείνω στην αγρυπνία των Χριστουγέννων και στην πανήγυρη της καλύβης τους, αφού το παρεκκλήσιό τους ήταν αφιερωμένο στην Γέννηση του Χριστού. Ο Γέροντάς μου άλλωστε είχε δώσει ευλογία για κάτι τέτοιο.
Την άλλη μέρα, μαζί με τον υποτακτικό του πνευματικού μου, π. Συμεών, κάναμε μια σχετική καθαριότητα της καλύβης, με αφορμή την πανήγυρη. Αργά το απόγευμα άρχισαν να έρχονται οι γύρω ασκητές, για να γιορτάσουμε όλοι μαζί τα Χριστούγεννα.
Καθισμένος σ’ ένα μικρό εξώστη, έβλεπα τους ερημίτες, που κατέβαιναν από τα βράχια, άλλοι από τις κρεμαστές σκάλες και άλλοι από τις αλυσίδες, ο ένας πίσω από τον άλλον’ αξέχαστο θέαμα! Νέοι, μεσήλικες, γεροντάκια, αποτελούσαν μια χρυσή, ζωντανή αλυσίδα πανηγυριστών’ με τους παλιούς, λερωμένους ντορβάδες στην πλάτη, με ζωστικά και ράσα χιλιομπαλωμένα. Το πρόσωπό τους είχε μια σεμνή, σοβαρή έκφρασι. Χαιρετούσαν ένας-ένας με βαθειά υπόκλιση κι έπαιρναν την θέση τους στο μικρό παρεκκλήσιο της Γεννήσεως του Κυρίου.
«Αυτοί οι άνθρωποι, ο εκλεκτός του Κυρίου λαός, τα αγαπημένα παιδιά του Θεού, είναι εκείνοι που θα λάβουν μέρος στην αποψινή αγρυπνία», μονολογούσα.
Σήμανε μια μικρή καμπάνα και άρχισε η αγρυπνία. Το κρύο ήταν τσουχτερό. Όλοι ήσαν σφιχτά τυλιγμένοι στα πτωχικά τους ράσα. Το κουκούλιο δεν κάλυπτε απλώς το κεφάλι, αλλά το είχαν κατεβασμένο, όσο γινόταν πιο χαμηλά. Μερικοί, όπως ο γέρων Βαρθολομαίος και ο πνευματικός μου, ήξεραν καλά μουσικά. Ένας από τους νεότερους ανέλαβε διαβαστής. Δυο-τρία καντηλάκια κι ένας πτωχός πολυέλεος με αγνό κερί φώτιζαν γλυκά το σκοτάδι. Όλα απλά, απέριττα, ασκητικά.
Ένοιωθα τον εαυτό μου ξένο και αταίριαστο σ’ εκείνο το πεντακάθαρο περιβάλλον. Εγώ ήμουν άνθρωπος με πολλές αδυναμίες και αμαρτίες, τις οποίες προ καιρού είχα αποθέσει στα πόδια του πνευματικού μου, κατά την πρώτη μου εξομολόγηση. Δεν ήμουν όμως ένας ξένος αδιάφορος για ό,τι συνέβαινε γύρω μου. Διψούσα να μάθω περισσότερα πράγματα για τους ασκητές: πώς αγρυπνούν, πώς προσεύχονται, πώς κοινωνούν.
Το άγιο βήμα του μικρού ναού ήταν σφηνωμένο μέσα στον βράχο. Ο κυρίως ναός εξείχε από την κοιλότητα του βράχου κι έφτανε μέχρι το άκρο μιας πεζούλας, από την οποία έβλεπες, κατακόρυφα σχεδόν, την θάλασσα. Καθώς η αγρυπνία προχωρούσε, το κρύο γινόταν ολοένα και πιο αισθητό. Ο άνεμος σφύριζε, τα κύματα βογγούσαν κτυπώντας αλύπητα τα βράχια. Η θάλασσα έμοιαζε μ’ ένα αεικίνητο, αδάμαστο θηρίο….
Η ακόλουθη σκηνή θα μείνει ανεξίτηλη στην μνήμη μου : Ένας λευκογένης ασκητής, πολύ ηλικιωμένος, δεν φορούσε παπούτσια. Κρύωνε υπερβολικά και είχε τυλίξει τα πόδια του με τσουβάλια. Κάποια στιγμή πλησίασε στην υποτυπώδη θερμάστρα, που υπήρχε εκεί, και προσπαθούσε να θερμάνει τα κοκκαλιασμένα πόδια του. Μένοντας όμως εκεί για αρκετή ώρα, απορροφημένος στην προσευχή, χωρίς να το αντιληφθεί, τα τσουβάλια πύρωσαν, άρπαξαν φωτιά και άρχισαν να καίγονται! Οι νεότεροι τρέξαμε αμέσως και σβήσαμε την φωτιά. Ευτυχώς τα πόδια του γέροντα δεν έπαθαν εγκαύματα.
Εκτός από εμάς που τρέξαμε αμέσως, για να τον βοηθήσουμε, οι άλλοι πατέρες δεν έκαναν καμία κίνηση. Ίσως και να μην αντιλήφθηκαν καν το γεγονός. Αφοσιωμένοι στην λατρεία του Θεού, συνέχιζαν την αγρυπνία με το κεφάλι σκυμμένο στο στήθος και με το κομποσχοίνι στο χέρι, που δούλευε ακούραστα…..
Τελείωσε ο όρθρος και άρχισε η θεία Λειτουργία. Η ώρα πλησίαζε. Ο Κύριος εγγύς. Πολλά μάτια τα έβλεπα να Τον υποδέχονται με δακρύρροη κατάνυξη. Μερικοί ήταν σκυμμένοι τόσο βαθειά, ώστε δεν έβλεπες το πρόσωπό τους.
- «Πρόσχωμεν! Τα άγια τοις αγίοις», ακούστηκε σε λίγο η φωνή του λειτουργού.
Από την ώρα εκείνη οι πατέρες, ένας-ένας, κατά σειρά αρχαιότητας, άρχισαν να βάζουν την καθιερωμένη μετάνοια της συγγνώμης προς τον Θεό και προς τους παρόντες αδελφούς. Στο «Μετά φόβου» πλησίασαν, ο ένας πίσω από τον άλλον, για να λάβουν τον ουράνιο Μαργαρίτη.
Ευχαρίστησα ολόθερμα τον Κύριο για την πολύτιμη αυτή ευκαιρία, να δω και να απολαύσω πώς κοινωνούν οι ασκητές. Ήταν ένα θέαμα μοναδικό. Τέλος προσήλθα κι εγώ σαν «δούλος» κι όχι σαν «υιός» όπως οι πατέρες.
Η ουράνια εκείνη μυσταγωγία σε λίγο είχε τελειώσει. Κατόπιν προσφέρθηκε και καφές. Ενώ διακονούσα στο κέρασμα, πρόσεχα και θαύμαζα τους ασκητές, με την διάθεση του αρχαρίου. Θαύμαζα την τάξη που είχαν οι κινήσεις τους, τις συζητήσεις, γενικά την συμπεριφορά τους. Πράγματι, σκεφτόμουν, η έρημος δεν δημιουργεί μόνο αγίους, αλλά και σταθερά πειθαρχημένους και ολοκληρωμένους ανθρώπους.
Ακολούθησε η τράπεζα. Λίγο ρύζι, και βακαλάος, που είχε στείλει η συνοδεία μας, ήταν το πανηγυρικό χριστουγεννιάτικο φαγητό. Οι ασκητές έτρωγαν σιωπηλοί και άκουγαν την ανάγνωση.
Ο νους τους ήταν δοσμένος στον λόγο του Θεού και την προσευχή, όχι στο φαγητό. Κανείς δεν σήκωνε το κεφάλι να κοιτάξει δεξιά ή αριστερά. Καθένας που τελείωνε, περίμενε υπομονετικά με το βλέμμα στραμμένο στο στήθος. Ποιος ξέρει πόσο καιρό είχαν να γευτούν βακαλάο!
Μετά την τράπεζα, η ευλογημένη εκείνη ομήγυρη διαλύθηκε. Δεν αξιώθηκα να παρευρεθώ και άλλη φορά σε παρόμοια ασκητική πανηγυρική σύναξη. Η ευκαιρία αυτή όμως έγινε αφορμή, να επισκέπτομαι πιο τακτικά τα Καρούλια. Αργότερα μάλιστα έμεινα εκεί για ένα εξάμηνο. Ήταν μια περίοδος πνευματικού αναβαπτισμού. Αληθινό θείο δώρο!

Εσύ τί κοτόπουλο έφαγες σήμερα;

Μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ανάρτηση του  blog 'Οπου Γής, που μας προβλημάτισε και μας ανησύχησε πολύ, σε ότι αφορά στην ποιότητα των καθημερινών τροφών μας και στον  κρατικό έλεγχο. Αναρωτιέται κανείς, να τρώει κοτόπουλο ή να μήν τρώει;  να τρώει βοδινό ή να μήν τρώει;; Υάκινθος

Από την Παρασκευή που μας πέρασε έχουμε αρχίσει να δεχόμαστε πληροφορίες για την είδηση που θα διαβάσετε στη συνέχεια. Θα προκαλέσει σε όλους μας εύλογες ανησυχίες... Και θα μας έρθει στο νου το θαύμα των κολλύβων... Μεγάλη ελληνική εταιρία εκτροφής και εμπορίας κοτόπουλων εφαρμόζει τον μουσουλμανικό νόμο στη σφγή τους... ΝΑΙ, δεν πρόκειται για αστείο! Φρικτή πραγματικότητα είναι! Αλήθεια, αν κάποια ανάλογη επιχείρηση ζητούσε από έναν ορθόδοξο ιερέα να κάνει αγιασμό και να αγιάσει τα κοτόπουλα που θα οδηγούνταν σε σφαγή, οι γνωστοί προοδευτικοί κύκλοι δεν θα μιλούσαν για μεσαίωνα; Τώρα σιωπή από παντού. Ας προσέξουμε γιατί το τυπικό της σφαγής κατά τον νόμο μίας άλλης θρησκείας περιλαμβάνει και προσευχές...

Διαβάστε την είδηση και δείτε και τις πολλές πηγές στη συνέχεια:

 

Γνωρίζετε τί είναι το HALAL; Προφανώς οι περισσότεροι από εσάς όχι. Και όμως το τρώτε καθημερινά.

Η εταιρία Πίνδος που έχει κοτόπουλα, μας ενημερώνει ότι τα κοτόπουλα που βγάζει στην αγορά για να φάμε, είναι σφαγμένα τελετουργικά σύμφωνα με τους νόμους της Σαρία.

Με τον όρο «χαλάλ» περιγράφονται τα προϊόντα που έχουν παραχθεί και προετοιμαστεί με βάση τις παραδόσεις και τους κανόνες της μουσουλμανικής θρησκείας. Στην περίπτωση του κρέατος, πρόκειται για προϊόντα που κατ' αρχάς δεν περιέχουν χοιρινό και προέρχονται από ζώα τα οποία έχουν θανατωθεί με συγκεκριμένο τελετουργικό.

Σύμφωνα λοιπόν με την εταιρία αυτή, πριν θανατώσουν ένα κοτόπουλο, διαβάζει ο Μουσουλμάνος υπάλληλος σφάχτης, μία Μουσουλμανική προσευχή και κατόπιν θανατώνει το κοτόπουλο λέγοντας τα λόγια "Μπισμιλλάχ Ερραχμάν Ερραχήμ, Αλλάχου Εκμπάρ".
Στην εταιρία Πίνδος λοιπόν, αποκλείεται να είναι ΜΗ Μουσουλμάνος υπάλληλος ο σφαγέας διότι θα πρέπει να τηρήσει ευλαβικά την διαδικασία HALAL και να πει την προσευχή. Έχουμε δηλαδή, θρησκευτικό ρατσισμό σε μία θέση υπαλλήλου μιας Ελληνικής Εταιρίας που οι περισσότεροι δυνητικά πελάτες της, είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι..
(πηγή: http://oxipsifo.blogspot.gr/2012/12/blog-post.html )

Όταν "κομπάζει" ένας από τους βασικούς προμηθευτές σε κοτόπουλα, των Ορθόδοξων Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων ότι τα σφάζει με τον ειδικό, μουσουλμανικό, τελετουργικό τρόπο "χαλάλ", τότε προκύπτει πολύ σοβαρό ζήτημα, γιατί ακόμα εξ' όσων γνωρίζουμε ο Ελληνικός Στρατός πολεμάει Υπέρ Πίστεως, και Πατρίδος (υπέρ βωμών, και εστιών, κατά τους αρχαίους προγόνους μας). (πηγή: http://www.defencenet.gr/defence/item/%

Για το θέμα αυτό μας ενημερώνει η ίδια η εταιρία στην επίσημη ιστοσελίδα της (δείτε τη στο: http://www.pindos-apsi.gr/halal) και υπάρχει και η απόφαση πιστοποίηση από τη Μουφτεία της Ξάνθης (δέιτε τη στο: http://www.pindos-apsi.gr/files/pdf/halal.pdf ) Το περίεργο που μέχρι σήμερα δεν είχαμε ευρέως πληροφορηθεί είναι πως η πιστοποίηση είναι από το 2003. Άρα μέχρι σήμερα εκατομμύρια Ορθόδοξοι Χριστιανοί έχουν καταναλώσει κοτόπουλα Χαλάλ... Να πούμε χαλάλι; ΟΧΙ....

Σύμφωνα με τους μουσουλμανικούς νόμους, τα ζώα πρέπει να σφαχτούν κόβοντας τον λαιμό τους, ώστε να τρέξει όλο τους το αίμα. Τα ζώα πεθαίνουν συχνά με έναν αργό οδυνηρό θάνατο εξαιτίας των θρησκευτικών σφαγείων τα οποία απαλλάσσονται από τους νόμους που απαιτούν τα ζώα πρώτα να αναισθητοποιούνται πριν τη θανάτωσή τους.

Επίσης έχει αναφερθεί, ότι στιν τιμή του κοτόπουλου που αγοράζουμε, προστίθεται ένας "κρυφός φόρος" για την πιστοποίηση Χαλάλ, όπου και τον εισπράτει από την εκάστοτε εταιρεία που έχει πιστοποίηση χαλάλ, η Μουσουλμανική κοινότητα.
(πηγή: http://oxipsifo.blogspot.gr/2012/12/blog-post.html

 

Halal κοτόπουλο σημαίνει το κοτόπουλο που έχει τελετουργικά σφαχτεί και δεν έχει πρόσθετα σε αυτό που είναι ‘Χαράμ’.
Τα ζώα που σκοτώνονται χαλάλ (σύμφωνα με τον ισλαμικό νόμο) δεν μπορούν να αναισθητοποιούνται πριν τους κόψουν τους λαιμούς τους, πράγμα που σημαίνει ότι πολλά ζώα,συμπεριλαμβανομένων των αγελάδων που φαίνονται σε σκληρά βίντεο να παλεύουν,ενώ το αίμα τους τρέχει από το κομμένο λαιμό τους.

Για το θέμα διαβάζουμε στο Xanti Press σε ανάρτηση από τις 19 Οκτωβρίου 2010:

Υπάρχουν πολλοί τρόπο για να διχάσει κανείς μια κοινωνία. Αλλά η καθοδήγηση που λαμβάνει χώρα εδώ και αρκετά χρόνια προκειμένου να απομονώσει τη μειονότητα από την κοινωνία, οδηγεί σε καταστάσεις που φαντάζουν γελοίες αλλά είναι επικίνδυνες και αποκαλύπτονται πλέον σε όλη τους την έκταση.

Το κρέας που καταναλώνουν οι μουσουλμάνοι, γίνεται αντικείμενο θρησκευτικής και πολιτικής εκμετάλλευσης, καθώς η γραμμή που ακολουθείται μέσα από τους θρησκευτικούς χώρους της μειονότητας, υπαγορεύει την κατανάλωση κρέατος μόνο από εγκεκριμένους κρεοπώλες, οι οποίοι ακολουθούν συγκεκριμένη διαδικασία σφαγής και «διαβάζουν» τα κρέατα κατά τη σφαγή τους! Για να αποδειχθεί αυτή η προϋπόθεση επιστρατεύεται ο Μουφτής Ξάνθης Εμίν Σινίκογλου (ο νόμιμος μάλιστα και όχι ο ψευδομουφτής) ο οποίος εκδίδει βεβαιώσεις ότι συγκεκριμένοι παραγωγοί κρέατος έχουν τη σχετική πιστοποίηση που ονομάζεται Χαλάλ !

Όσο και αν αυτό φαίνεται απίστευτο, πραγματικά συμβαίνει. Στην εικόνα 2 (κλικ για μεγέθυνση), εμφανίζεται βεβαίωση του 2003 στην οποία ο Μουφτής βεβαιώνει με περισσή ιλαρότητα, ότι τα κοτόπουλα της εταιρίας Πίνδος διαθέτουν την αντίστοιχη πιστοποίηση καθώς κατά τη διαδικασία σφαγής διαβάζεται μια συγκεκριμένη ευχή. Έλεγχος φυσικά για την περιβόητη διαδικασία που πιστοποιείται προφανώς και δεν έχει γίνει ποτέ από θρησκευτικό λειτουργό, αποδεικνύοντας την προφανή σκοπιμότητα της έκδοσης. Αντίστοιχα πιστοποιητικά έχουν εκδοθεί για μειονοτικούς κρεοπώλες στην Ξάνθη.

Υποχρέωση σήμανσης και κείμενη νομοθεσία.

Κρέατα τύπου Χαλάλ υπάρχουν πράγματι, όμως με βάση όσα ισχύουν η σχετική διαδικασία, δεν είναι αυτή που βεβαιώνεται στο επίμαχο πιστοποιητικό (για το οποίο η Μουφτεία αποφεύγει να τοποθετηθεί), και δεν διαβάζεται απλώς μια ευχή. Η εν λόγω πιστοποίηση προβλέπει συγκεκριμένη διαδικασία σφαγής που διαφοροποιεί τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του κρέατος. Άρα, σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία τα συγκεκριμένα κρέατα πρέπει να φέρουν υποχρεωτικά ειδική σήμανση, γνωστή στον καταναλωτή ( Ε.Κ. 178/2002) και να ακολουθούν συγκεκριμένη διαδικασία θρησκευτικής σφαγής(Ε.Κ. 1099/2009) που γίνεται σε αντίστοιχο σφαγείο.

Αντίδραση χριστιανών υπαλλήλων και καταγγελία !

Το γεγονός αυτό όμως έχει και δεύτερη όψη. Υπάλληλοι υπηρεσιών, κάποιοι από τους οποίους σχετίζονται με τον κτηνιατρικό κλάδο, υπέγραψαν καταγγελία που απέστειλαν στο Σωματείο Κρεοπωλών (Εικόνα 3), στην οποία αναφέρουν ότι αν αληθεύουν όσα βεβαιώνονται από το Μουφτή, χριστιανοί καταναλωτές ψωνίζουν από κρεοπώλες, προϊόντα που έχουν «διαβαστεί» στο όνομα άλλης θρησκείας και κάνουν λόγο για παρεμβάσεις της δικαιοσύνης σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Αν και πρακτικά δεν υπάρχουν πολλοί νοήμονες που δέχονται τη θεωρία περί «διαβασμένων» και «αδιάβαστων» κρεάτων, εντούτοις η καταγγελία εγείρει ένα βάσιμο λατρευτικό ζήτημα.

Πάντως τα κοτόπουλα της εταιρίας ΠΙΝΔΟΣ καταναλώνονται από όλη την Ελλάδα και μάλλον κανείς δεν ήξερε ότι έχουν σχετική πιστοποίηση, παρότι θα έπρεπε. Πρακτικά όλοι, λίγο ή πολύ, υποκρίνονται για διαφορετικούς λόγους.

Σοβαρό πολιτικό και θρησκευτικό ζήτημα. Τι γίνεται στην Ευρώπη

Το γεγονός έχει φέρει σε δυσχερή και αμήχανη θέση τις αρμόδιες κτηνιατρικές υπηρεσίες, το Σωματείο Κρεοπωλών αλλά και τη Μητρόπολη Ξάνθης που επιχειρούν να χειριστούν ένα ζήτημα ευαίσθητο που αφορά και στις δύο θρησκείες, χωρίς να προκληθεί ένταση. Είναι όμως προφανές ότι η Μουφτεία έχει χειριστεί το θέμα χωρίς επίγνωση της βαρύτητας που έχει, έχει εξυπηρετήσει κύκλους που δεν θα ήθελε, υποβαθμίζοντας την ίδια της την αποστολή ως θρησκευτικής ηγεσίας και αποδεικνύοντας προφανή ανεπάρκεια.

Το ζήτημα της θρησκευτικής ευσέβειας και για τις δύο θρησκείες είναι κάτι που ορίζεται ως ατομικό δικαίωμα και, ως εκ τούτου, προκύπτει μια διένεξη που έχει λογική βάση. Όμως, παρόλο που δεν είναι κομψό να κατηγορείται η θρησκευτική εμμονή, εντούτοις είναι προφανές ότι στο πλαίσιο μιας πολιτισμένης κοινωνίας υπάρχει μεγάλη δόση υποκρισίας. Φυσικά, η θρησκεία χρησιμοποιείται για άλλη μια φορά διχαστικά, υπηρετώντας τη γνωστή επιδίωξη της οικονομικής και κοινωνικής αυτονόμησης της μειονότητας αλλά και του κέρδους. Σε αυτή τη λογική υπακούουν τα κάθε λογής κηρύγματα που εκπορεύονται από συγκεκριμένους κύκλους και βρίσκουν έδαφος σε θρησκευτικούς χώρους.

Το θέμα της θρησκείας είναι προφανώς ένα αναχρονιστικό πρόσχημα που επιχειρεί να οδηγήσει πολιτισμένες κοινωνίες σε θρησκευτικές μεθόδους και πιστοποιητικά, που ανάγονται στο μεσαίωνα. Στη Γαλλία, σύμφωνα με δημοσιεύματα του γαλλικού τύπου και σχετικά άρθρα στο Βήμα (κλικ εδώ) , οι κληρικοί που δίνουν τις αντίστοιχες βεβαιώσεις καρπώνονται ποσοστό των εσόδων από τα προϊόντα που φέρουν την πιστοποίηση ενώ έχουν προκληθεί σοβαρές κοινωνικές διενέξεις. Ταυτόχρονα όμως είναι σαφές ότι η μέθοδος που επιλέγεται για να προκληθεί ένταση και διχασμός, οδηγεί σε επικίνδυνα μονοπάτια θρησκευτικής μισαλλοδοξίας, που προσεγγίζουν περισσότερο το Αφγανιστάν και λιγότερο μια ευρωπαϊκή χώρα. Αλλά η πραγματικότητα αυτή, όπως είναι γνωστό, αμφισβητείται έντονα στη Θράκη με πολλές αφορμές.

Γιάννης ΣιδηρόπουλοςΠΗΓΗ: http://www.xanthipress.gr/eidiseis/koinonia/4281.html

Η "χαλαλοποίηση" της Βρετανίας

Το κρέας ‘halal’ σερβίρεται πλέον, σε ορισμένες από τις πλέον δημοφιλείς αθλητικές εγκαταστάσεις της Βρετανίας, παμπς, σχολεία και νοσοκομεία, χωρίς το βρετανικό κοινό να το γνωρίζει. (Το κρέας χαλάλ, είναι κρέας από αγελάδες οι οποίες έχουν σφαγιαστεί σύμφωνα με την ισλαμική πρακτική. «Χαλάλ» σημαίνει στα αραβικά «επιτρεπόμενο, θεμιτό». Είναι το αντίθετο του «χαράμ». Φυσικά, το χοιρινό απαγορεύεται).

Όλο το βοδινό κρέας, το κοτόπουλο και το αρνί που πωλείται στους φιλάθλους στο Wembley Stadium, έχει παρασκευασθεί, κρυφά, σύμφωνα με τον αυστηρό ισλαμικό νόμο της Σαρία.

Και εκατοντάδες εστιατόρια και παμπς στη Βρετανία, καθώς και κορυφαίοι ιππόδρομοι, σχολεία και νοσοκομεία, τώρα χρησιμοποιούν μόνο κοτόπουλο που έχει σφαχτεί τελετουργικά, σύμφωνα με το νόμο της σαρία.

Σύμφωνα με τους μουσουλμανικούς νόμους, τα ζώα πρέπει να σφαχτούν κόβοντας τον λαιμό τους, ώστε να τρέξει όλο τους το αίμα. Τα ζώα πεθαίνουν συχνά με έναν αργό οδυνηρό θάνατο εξαιτίας των θρησκευτικών σφαγείων τα οποία απαλλάσσονται από τους νόμους που απαιτούν τα ζώα πρώτα να αναισθητοποιούνται πριν τη θανάτωσή τους.

Υπάρχει πλέον μία έντονη και αυξανόμενη ανησυχία ότι το κοινό υποστηρίζει άθελά του μία σκληρή μορφή σφαγείου.

Ένας εκπρόσωπος της RSPCA, της βρετανικής φιλοζωΐκής οργάνωσης, δήλωσε: «Ο κόσμος έχει το δικαίωμα να γνωρίζει πως παράγεται το κρέας που τρώει.
Πολλοί άνθρωποι ανησυχούν για το πώς διαβιώνουν τα ζώα.
Πολλά είδη διατροφής δεν έχουν καμία πληροφορία σχετικά με αυτό.
Θα πρέπει τα ζώα αυτά να αναισθητοποιούνται πριν τη σφαγή».

Η ομάδα για τα δικαιώματα των ζώων ‘Viva!’ δήλωσε: «Άλλες πρακτικές που βασίζονται στην (μουσουλμανική) θρησκεία - όπως η πολυγαμία ή ο λιθοβολισμός της μοιχαλίδας - δεν επιτρέπονται στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Οι φίλαθλοι του ράγκμπι που παρακολουθούν αγώνες στο Twickenham και οι λάτρεις των ιπποδρομιών που επισκέπτονται το Ascot, μπορούν να αγοράσουν μόνο ‘halal κοτόπουλο’.

Στα παιδιά στα σχολεία σε όλη τη Βρετανία δίνουν συστηματικά halal κρέας με μόνη εναλλακτική λύση την χορτοφαγική επιλογή. Στο Tower Hamlets, στο ανατολικό Λονδίνο, πάνω από 100 σχολεία χρησιμοποιούν μόνο halal κρέας.
Νοσοκομεία, όπως το Guy’s and St Thomas’ NHS Trust στο Λονδίνο και το Mid-Staffordshire NHS Foundation, επίσης, επιμένουν όλα τα κρέατα ότι θα πρέπει να συμμορφώνονται με το νόμο της σαρία.
Και το μεγαλύτερο ξενοδοχείο της Βρετανίας και αλυσίδα εστιατορίων Whitbread, που κατέχει το Beefeater και την αλυσίδα Brewers Fayre καθώς το Costa Coffee, και τα εστιατόρια Taybarns και Table Table, παραδέχθηκε ότι πάνω από τα τρία τέταρτα των πουλερικών που σερβίρει είναι ‘halal’, αν και κάποιος εκπρόσωπος της εταιρίας επέμενε ότι όλα τα πουλερικά «αναισθητοποιούνται πριν από τη σφαγή».

Χθες το βράδυ εκπρόσωπος της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας επιβεβαίωσε ότι «όλο το βοδινό κρέας, το κοτόπουλο και το αρνί που πωλείται στο Wembley Stadium είναι halal».

Τα συμπτώματα όμως της ‘χαλαλοποίησης’ ως αποτέλεσμα της σταδιακής απροκάλυπτης υποταγής της δήθεν «προοδευτικής», ‘πολυπολιτισμικής’ και εθνοφοβικής Δύσης στο Ισλάμ δεν αποτελεί μόνο βρετανικό φαινόμενο.

Βέλγιο: Δεν σερβίρεται χοιρινό κρέας στα μισά ολλανδόφωνα σχολεία!
Το Φλαμανδικό εθνικιστικό κόμμα Vlaams Belang, (που διεκδικεί την ανεξαρτησία της περιοχής της Φλάνδρας) έλεγξε πόσες σχολικές κουζίνες έχουν προσαρμοστεί στο «πολυπολιτισμικό πλαίσιο» στο ολλανδόφωνο εκπαιδευτικό σύστημα των Βρυξελλών. Λίγο περισσότερα από τα μισά, από τα συνολικά 61 σχολεία που υπάρχουν, δήλωσαν ότι δεν διαθέτουν χοιρινό κρέας, έτσι ώστε να μην αηδιάζει η μουσουλμανική κοινότητα. Μάλιστα, το 12% των σχολείων έχουν αποκλειστικά φαγητό halal.

Το Vlaams Belang λέει ότι είναι πρωτοφανές ότι οι μη μουσουλμάνοι μαθητές να αναγκάζονται να τρώνε κρέας halal, συχνά μάλιστα, χωρίς να το γνωρίζουν οι γονείς τους. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της πίεσης των ριζοσπαστών μουσουλμάνων που απαιτούν ότι όλοι οι άνθρωποι πρέπει να ακολουθούν τυφλά το νόμο της Σαρία.

Διαμαρτυρίες για "χαλάλ" fast food στη Γαλλία

Στην Γαλλία, πρόσφατα, η απόφαση της αλυσίδας fast-food ‘Quick’ κάποια υποκαταστήματά της να σερβίρουν μόνο «χαλάλ» μπιφτέκια και μπέργκερ, προκειμένου να προσελκύσει Μουσουλμάνους πελάτες, προκάλεσε έντονες αντιδράσεις Γάλλων πολιτικών, οι οποίοι δηλώνουν ότι η εταιρία παραβιάζει την κοσμική παράδοση της Γαλλίας, όπου ζει ο μεγαλύτερος μουσουλμανικός πληθυσμός της Ευρώπης, δηλαδή 5 εκατομμύρια Μουσουλμάνοι.

Η αλυσίδα δέχθηκε σκληρές επικρίσεις στις αρχές του χρόνου όταν έθεσε σε εφαρμογή το πιλοτικό πρόγραμμα πώλησης χαλάλ μπέργκερς, στα οποία το μπέικον αντικαταστάθηκε από καπνιστή γαλοπούλα. Τότε ο υπουργός Γεωργίας της Γαλλίας, Μπρουνό λε Μερ, είχε δηλώσει ότι το μάρκετινγκ με θρησκευτικά κριτήρια αντίκειται στις γαλλικές αξίες. Επίσης, ο δήμαρχος μιας πόλης όπου άνοιξε τέτοιο κατάστημα απείλησε την εταιρεία με αγωγές, υποστηρίζοντας ότι επιβάλλεται «ισλαμικός φόρος» στους πελάτες, αφού μέρος του ποσού που πληρώνουν για το κρέας καταλήγει στις θρησκευτικές μουσουλμανικές αρχές που πιστοποιούν ότι το ζώο από το οποίο προήλθε το κρέας θανατώθηκε κατά τον μουσουλμανικό νόμο. Τρόφιμα χαλάλ προσφέρει στη Γαλλία και η αμερικανική αλυσίδα Kentucky Fried Chicken.

Τα τρόφιμα χαλάλ είναι μια μεγάλη και ταχύτατα αναπτυσσόμενη επιχείρηση στη Γαλλία. Σύμφωνα με έρευνα, η αγορά κρέατος χαλάλ θα ανέλθει στα 5,5 δισ. ευρώ φέτος, μέγεθος διπλάσιο από τον τζίρο της αγοράς οργανικών τροφίμων.

Πηγή: http://redskywarning.blogspot.gr/2010/09/blog-post_4380.html)

Ο Θεός να μας φυλάει στην Ελλάδα μας! Και να μας ελεήσει για την αδιαφορία μας, την ένοχη σιωπή και αποδοχή μας... Ας αντισταθούμε και ας ενημερώσουμε ο ένας τον άλλον... Άμεσα!!!

Βίντεο που κόβει την ανάσα στο: http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=h_bZzxep87c

On the Incarnation of the Lord

On the Incarnation of the Lord

by St. Proclus of Constantinople

Many different festivals brighten our manner of living, transforming by festive cycles the pain of the hardships of life. For just as those who come from stormy seas rejoice in harbors as if in the arms of life, so too do we, distressed by many circumstances, rejoice in a festival as if it were a mother who frees us from care.

For a feast is the forgetfulness of sorrow, the sleep of cares, the cultivation of joy, the cause of delight, the season of prayer, a harvest for the poor, the adornment of the Church, the festival of cities, the shipwreck of hatred, the dawn of friendship, and heaven upon earth. And why say all this? A feast is the fruit of the resurrection, according to the prophet who says: "O Judah, celebrate thy feasts, for the One who breathes upon your face has risen from the earth" (Nah. 1:15, 2:1).

Although there are, as I have said, many different festivals, not every feast is of equal value. For while some have been established by God, others were concocted by the devil. Some festivals threaten the soul with calamity, while others celebrate satiety in the stomach. But there are others which traffic in the salvation of human nature. The Greeks keep festivals, but having disgracefully deified their lusts they defiled themselves with the filth of shame. The Jews also keep festivals. However, they confuse God with their stomach and so turn their feasts into gluttonous occasions for sin. While they were keeping festival in the wilderness they worshipped the golden calf. During times of "quarrels and strifes" they kept a fast (Is. 58:4). Keeping festival in Jerusalem, they set up a cross for the Lord. O Jewish feast days, whose merriment is but a deception, and whose delight ends in death!

The festivals of the Christians, on the other hand, are divine and wondrous, truly fountainheads and treasuries of salvation. For the first of our feasts proclaims the advent of God among men. The second represents the sanctification of the waters and the womb of baptism. The third joyfully announces the destruction of death, the trophy of the Cross, the gift of the resurrection, and the liberation of our fathers. The fourth proclaims both the ascension and the first fruit of humanity into the heavens and its seat at the right hand (of the Father). The fifth heralds the descent of the Holy Spirit and the thunderous rain of a thousand graces. These are the feasts "which the Lord has made, let us rejoice and be glad in them" (Ps. 117:24).

Among the things celebrated at yesterday's feast, was there anything which was not miraculous and wondrous, or awesome and glorious? What was the marvel of yesterday's feast day? But first, I beg you, listen with forbearance, for a tongue of clay is trying to convey the mysteries of God. What, then, was the marvel of yesterday's feast? The inexplicable mystery of divinity and humanity; a birth pang without pain; an enfleshment giving form to the one without shape; an inconceivable birth; a beginning, but not the beginning of the One who was born. For even though it was the beginning of His humanity, His divinity remained beginningless; one form assumed another form, but the Trinity did not increase to a quaternity, for (this was) a union of two natures, the birth of one Son, and the unconfused union of the Word with the flesh. He who was born according to the flesh is God from the Father, and man from me. O awesome and wondrous mystery! Who ever saw a king take on the appearance of a condemned man? Or when did the eye ever take in the sight of the entire sun? And when was human flesh ever essentially united without change to God, if not yesterday? When the Virgin was heavy with child, (when) the Word entered in through her sense of hearing, (when) the Holy Spirit fashioned the living temple of the body, (when) the Most High emptied Himself into the form of a servant (Phil. 2:7), (when) the womb of a virgin contained within herself the mystery of the divine dispensation. O womb wider than the heavens! O birth that bears salvation! O womb of clay and bridal chamber of the Creator! O birth, a ransom for the sin of the world! O mystery, the manner of which I am unable to explain! O birth, not the beginning of God's existence, not a change of nature, nor a diminishing of power, neither a separation from the beginningless progenitor, but the essential union of God and flesh; the blessing of birth; the advent of God; the wonder hidden by God from the ages; the indivisible mystery of (divine and human) natures; the abolition of the curse; the overturning of the sentence which stood against us; (the birth) of the one and only Son, (His) beginningless existence, (His) birth in the flesh from the Virgin and veneration by all creation, joyfully announced and freely given to all! To Him be glory and dominion, unto the ages of ages. Amen.

 

 

John Sanidopoulos

 

πηγή : Mystagogy

Κάλαντα

 

ΤΑ ΠΟΝΤΙΑΚΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΑΚΡΙΤΕΣ ΣΕΡΡΩΝ - ΜΕΛΙΚΗΣ ΕΤ3 2009

Λέλυται δέσμιος Αδάμ,

ελευθερία τε, πάσι δέδοται πιστοίς,

σπαργάνοις Σωτήρ εμπλακέντος σου,

και εν σπηλαίω σμικρώ,

 και φάτνη των αλόγων τεθέντος'

διό σοι γεγηθότες, προεόρτιον ύμνον,

εν τη σή γεννήσει, προσφέρομεν εν πίστει.

Από τον προεόρτιο Κανόνα των Χριστουγέννων

'Ηχος πλ. του β'

 

Κρητικά Κάλαντα ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 

 

 

 

ΚΑΛΑΝΤΑ ΙΚΑΡΙΑΣ

 

Κύριε Θεέ μου,

Γενέθλιον ύμνον και προεόρτιον,

ωδήν σοι άσομαι,

τω τη Γεννήσει σου θείαν,

αναγέννησιν διδόντι μοι,

 και εις την προτέραν με,

ευγένειαν ανάγοντι.

Από τον προεόρτιο Κανόνα των Χριστουγέννων

'Ηχος πλ.του β'

 

Καλά Χριστούγεννα!

Χρόνια Πολλά!

 

Υάκινθος

 

Φώτης Κόντογλου: "Αγιασμένες μέρες"

πηγή : Ομολογία Πίστεως  19/12/2012

Η απλότητα της ψυχής του Κόντογλου του επιτρέπει να ζει και να μας περιγράφει την "πνευματική χαρά και την ουράνια αγαλλίαση" των Χριστουγέννων. Ας τον ακούσουμε…

Την πνευματική χαρά και την ουράνια αγαλλίαση που νοιώθει ο χριστιανός από τα Χριστούγεννα, δεν μπορεί να τη νοιώσει, με κανέναν τρόπο, όποιος τα γιορτάζει μοναχά σαν μια συγκινητική συνήθεια, που είναι δεμένη περισσότερο με τις συνηθισμένες χαρές του κόσμου, με τον χειμώνα, με τα χιόνια, με το ζεστό τζάκι.
 

Μοναχά ο ορθόδοξος χριστιανός γιορτάζει τα Χριστούγεννα πνευματικά, κι από την ψυχή του περνάνε αγιασμένα αισθήματα, και τη ζεσταίνουνε με κάποια θέρμη παράδοξη, που έρχεται από έναν άλλο κόσμο, τη θέρμη του Αγίου Πνεύματος, κατά τον αναβαθμό που λέγει:

«Ἁγίῳ Πνεύματι πᾶσα ψυχή ζωοῦται, καί καθάρσει ὑψοῦται, λαμπρύνεται τῇ τριαδικῇ μονάδι, ἱεροκρυφίως».

Ψυχή και σώμα γιορτάζουν μαζί, ευφραίνουνται με τη θεία ευφροσύνη, που δεν την απογεύεται όποιος βρίσκεται μακριά από τον Χριστό. Ενώ η καρδιά του χριστιανού, αυτές τις αγιασμένες μέρες, είναι γεμάτη από την ευωδία της υμνωδίας, γεμάτη από μια γλυκύτατη πνευματική φωτοχυσία, που σκεπάζει όλη την κτίση, τα βουνά, τη θάλασσα, τον κάθε βράχο, το κάθε δέντρο, την κάθε πέτρα, το κάθε πλάσμα. Όλα είναι αγιασμένα, όλα γιορτάζουνε, όλα ψέλνουνε, όλα ευφραίνονται, όλη η φύση είναι «ὡς ἐλαία κατάκαρπος ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Θεοῦ». Κανείς δεν νοιώθει στην καρδιά του τέτοια χαρά, παρά μονάχα εκείνος που αγαπά τον Θεό και που ζει τις μέρες της ζωής του μαζί με τον Θεό, γιατί κανένας άλλος από τον Θεό δεν μπορεί να δώσει τέτοια χαρά, τέτοια ειρήνη, κατά τον λόγο που είπε ο Κύριος στον Μυστικό Δείπνο: «Τη δική μου την ειρήνη σας δίνω, δεν σας δίνω εγώ την ειρήνη που δίνει ο κόσμος».

Η χαρά του Χριστού κ’ η ειρήνη είναι αλλιώτικη από τη χαρά κι από την ειρήνη τούτου του κόσμου. Για τούτο ο άνθρωπος που χαίρεται να πηγαίνει στην εκκλησία, για να πιει απ’ αυτή την αθάνατη βρύση της αληθινής χαράς και της ειρήνης, λέγει μαζί με τον Δαβίδ:

«Ἐξαπόστειλον, Κύριε, τό φῶς σου καί τήν ἀλήθειάν σου· αὐτά με ὡδήγησαν καί ἤγαγόν με εἰς ὄρος ἅγιόν σου καί εἰς τά σκηνώματά σου· καί εἰσελεύσομαι πρός τό θυσιαστήριον τοῦ Θεοῦ, πρός τόν Θεόν τόν εὐφραίνοντα τήν νεότητά μου».

Ας γιορτάσουμε λοιπόν κ’ εμείς, αδελφοί μου, τη Γέννηση του Χριστού «ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ, ἐν ψαλμοῖς καί ὕμνοις καί ὠδαῖς πνευματικαῖς», και τότε και τ’ άλλα «προστεθήσεται ἡμῖν», θα μας δοθούνε, ήγουν η χαρά του σπιτιού, της οικογένειας, της φύσης, της συναναστροφής, της αγνής διασκέδασης, γιατί όλα θα τα γλυκαίνει η αγάπη του Χριστού, και θα τα ζεσταίνει η θέρμη Εκείνου που είναι ο ζωοδότης.

Μέγα μάθημα της ταπείνωσης είναι για μας, αδελφοί μου, η Γέννηση του Χριστού. Πού γεννήθηκε; Μέσα σε μια φάτνη, σ’ ένα παχνί να πούμε καλύτερα, για να νοιώσουμε βαθύτερα την ανείπωτη συγκατάβαση του Θεού, γιατί τ’ αρχαία λόγια κάνουνε να φαίνουνται στα μάτια μας πλούσια και τα φτωχά πράγματα. Η μητέρα του, η υπεραγία Θεοτόκος, μακριά από το σπίτι της, ξένη σε ξένον τόπο, πήγε και τον γέννησε μέσα σ’ ένα μαντρί. Το βόδι και το γαϊδούρι τον ζεστάνανε με την ανασαμιά τους. Τσομπάνηδες τον συντροφέψανε. Μαζί με τα νιογέννητα αρνιά λογαριάστηκε ο αμνός του Θεού, που ήρθε στον κόσμο για να σώσει τον άνθρωπο από την κατάρα του Αδάμ. Ποιος άνθρωπος γεννήθηκε με μεγαλύτερη ταπείνωση;

Ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος γράφει, στον Λόγο του για την Ταπεινοφροσύνη, τα παρακάτω εξαίσια λόγια: «Θέλω ν’ ανοίξω το στόμα μου, αδελφοί μου, και να λαλήσω για την υψηλή υπόθεση της ταπεινοφροσύνης, κ’ είμαι γεμάτος φόβο, σαν εκείνον τον άνθρωπο που ξέρει πως θα μιλήσει για τον Θεό. Γιατί η ταπεινοφροσύνη είναι στολή της θεότητας. Γιατί ο Λόγος του Θεού που έγινε άνθρωπος, αυτή ντύθηκε, κ’ ήρθε σε συνάφεια μαζί μας μ’ αυτή, παίρνοντας σώμα σαν το δικό μας. Κι όποιος τη ντύθηκε, αληθινά έγινε όμοιος μ’ Εκείνον, που κατέβηκε από το ύψος Του, και που σκέπασε την αρετή της μεγαλωσύνης Του και τη δόξα Του με την ταπεινοφροσύνη. Κι αυτό έγινε για να μην κατακαεί η κτίση από τη θωριά Του. Γιατί η κτίση δεν μπορούσε να τον κοιτάξει, αν δεν έπαιρνε ένα μέρος απ’ αυτή (το σώμα), κ’ έτσι μίλησε μ’ αυτή. Σκέπασε τη μεγαλωσύνη Του με τη σάρκα, και μ’ αυτή ήρθε σε συνάφεια μαζί μας, με το σώμα που επήρε από την Παρθένο και Θεοτόκο Μαρία. Ώστε, βλέποντάς τον εμείς πως είναι από το γένος μας και πως μας μιλά σαν άνθρωπος, να μην τρομάξουμε από τη θωριά Του. Γι’ αυτό, όποιος φορέσει τη στολή που φόρεσε ο Κτίστης (δηλαδή την ταπεινοφροσύνη), τον ίδιον τον Χριστό ντύθηκε».

Η φάτνη είναι η ταπεινή καρδιά, που μοναχά σ’ αυτή πηγαίνει και γεννιέται ο Χριστός.

Η Εκκλησία μας φωτοβολά μέσα στο χειμωνιάτικο σκοτάδι, γιορτάζοντας τη Γέννηση του Κυρίου. Από μέσα της ακούγεται μια υπερκόσμια υμνωδία, σαν εκείνη που ψέλνανε οι άγγελοι τη νύχτα που γεννήθηκε ο Κύριος, «ἦχος καθαρός ἑορταζόντων». Ποιος λαός άλλος, παρεκτός από μας, έχει αυτή την ευλογία; Ποιο άλλο έθνος τέρπεται κ’ ευφραίνεται κι αγιάζεται με τέτοια ουράνια απηχήματα;

Και ποιά είναι η αρχαγγελική σάλπιγγα που ακούγεται σήμερα που γεννιέται ο Χριστός; Είναι του Αγίου Κοσμά του Ποιητού. Κι από την άλλη μεριά, ακούγεται μια άλλη γλυκύτατη φωνή, η φωνή του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού. Δυο κόρδες της ίδιας ουράνιας κιθάρας! Ο Κοσμάς έχει γράψει τον Κανόνα των Χριστουγέννων σε πιο απλή αρχαία γλώσσα, στο πεζό. Ο Δαμασκηνός έχει γράψει τον δεύτερο Κανόνα της ίδιας γιορτής σε πιο αρχαία γλώσσα και σε στίχο ιαμβικόν. Ο ενθουσιασμός του ενός συνταιριάζεται με τη μεγαλοπρέπεια του άλλου.

Λοιπόν, ας ευχαριστήσουμε τον Κύριο με χαροποιά δάκρυα, κι ας ψάλουμε με γλυκόφονα στόματα τον επινίκειον ύμνο:

«Ἔθνη τά πρόσθεν τῇ φθορᾷ βεβυσμένα,

ὄλεθρον ἄρδην δυσμενοῦς πεφευγότα,

ὑψοῦτε χεῖρας σύν κρότοις ἐφυμνίοις,

μόνον σέβοντα Χριστόν ὡς εὐεργέτην

ἐν τοῖς καθ’ ἡμᾶς συμπαθῶς ἀφιγμένον».

« 'Ω έθνη, που είσαστε πριν βουτηγμένα στη φθορά και στον θάνατο, και που ξεφύγατε ολότελα από την καταστροφή του πονηρού διαβόλου, υψώσετε τα χέρια σας με χαρά και με αγαλλίαση, λατρεύοντας μοναχά τον Χριστό, τον ευεργέτη σας, που ήρθε στον κόσμο μας από συμπόνεση, για να μας σώσει».

Αναρτήθηκε από Δημήτριος Μάξιμος

Meteora's Prison for Monks

πηγή : Mystagogy

By John Sanidopoulos

I first travelled to Meteora when I was 15 years old with my mother and my grandmother. We only had a day and a half to visit all the monasteries there, so we hired a random taxi driver from neighboring Kalambaka to serve as our tour guide over our two day pilgrimage. The taxi driver was a very pious man, whose cab was decorated with many icons of saints, and he was very knowledgeable about all things Meteora. As we drove from one monastery to the next, one particular rock structure caught my eye that fascinated me. I asked the driver what it was. He told us that it was a prison for monks, where they repented for their sins. In my 15 year old immature imagination I thought of this as a place of punishment and exile. I imagined what life must have been like there, what sins would have brought them there, how they endured the harsh elements, how long they served their sentence, etc. It was a complete mystery, and to this day I never have come across any reliable texts concerning this prison of monks at Meteora, until recently after 21 years a speculation came to me that may not seem too improbable.

One of the most haunting and fascinating sections of The Ladder of Divine Ascent by St. John Climacus of Sinai is recorded in Step 5, where he talks about the repentance of the monks, whom St. John called "convicts", in a harsh secluded monastery known as "The Prison". When one reads this section, you could hardly believe that this was ever a real place, but St. John stayed at the Prison for a month, and recorded for us what he saw that made an extremely deep impression on him.

The Prison that St. John visited was where monks who had gravely sinned lived in extreme ascesis and gave extraordinary proofs of repentance, straining by their labors to receive God’s forgiveness. Far from appearing as extreme and intolerable, this Prison seemed rather to the Saint to be the model of monastic life: “A soul that has lost its one-time confidence and abandoned its hope of dispassion, that has broken the seal of chastity, that has squandered the treasury of divine graces, that has become a stranger to divine consolation, that has rejected the Lord’s command…and that is wounded and pierced by sorrow as it remembers all this, will not only take on the labors mentioned above with all eagerness, but will even decide devoutly to kill itself with penitential works. It will do so if there is in it only the tiniest spark of love or of fear of the Lord.”

If you have not read about the Prison described by St. John, I would encourage you to do so. It can be read here, between pages 29-34.

In 1959 Thomas Merton wrote a review for The Ladder of Divine Ascent in Jubilee magazine, where he praised it in many ways. However, he took exception to one section, and that was towards the chapter which describes the Prison. To him, it insulted his intelligence that St. John praised this form of asceticism and repentance, and he accused these monks of having various mental disorders. This proves that those who think according to the worlds standards and have distanced themselves away from the ascetical tradition of the Church and the way of the pious, see such things as utter follishness, insane, demented.

Regarding the prison for Monks at Meteora, which is known also as the Rock of the Holy Spirit, there are various traditions surrounding it with no positive identification. For example, we know that in the last half of the 18th century the Turkish-Albanians occupied this area and may have used it as a prison. In the beginning of the 19th century the Turks used the monasteries of Meteora as prisons and places of exile for punished clergy from Constantinople, but there is no record they stayed at the Rock of the Holy Spirit. In fact, no one knows if they were really ever prisons at all. It could have just been a place for ascetics to stay. But why call it a prison? There must be something to that tradition. Perhaps there was a certain resemblance to the way of life here that there was in the Prison described by St. John. It's all speculation, but a valid theory nonetheless.

Νίγια. Μια πανάρχαια χαμένη ελληνική πόλη στην Κίνα.

Υπάρχουν τουλάχιστον άλλες ένδεκα ελληνικές πόλεις

 

πηγή : εν αιθρία 13/12/2012

Ο Αμφορέας αυτός βρέθηκε στην πόλη Νίγια κάπου 640 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της πόλης Kashgar το 1993. Η ανακάλυψη δεν είναι νέα, δηλαδή δεν είναι ούτε του προαναφερόμενου χρόνου. Πηγαίνει αρκετά πίσω.
Ο Βρετανός εξερευνητής σερ Όρελ Στέιν, περιδιαβάζοντας την Κίνα το 1903 (106 χρόνια πριν) άκουσε από Κινέζους χωρικούς για την ύπαρξη μιας αρχαίας ελληνικής πόλης κάτω από μεγάλους αμμόλοφους. ( Όταν επιβλήθηκε στην Κίνα το κομμουνιστικό καθεστώς τα αρχαιολογικά ενδιαφέροντα αδράνησαν.).
Ένα δημοσίευμα αυστραλιανής εφημερίδας τάραξε τα ιστορικά ύδατα, τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1990. Το δημοσίευμα έλεγε για ελληνικό πολιτισμό σε πόλη της Κίνας. Έτσι έχουμε το παράδοξο ότι αφού ο Μέγας Αλέξανδρος έφθασε μέχρι το Γάγγη ποταμό πως υπάρχουν ελληνικές πόλεις στην Κίνα;
Μήπως ο Αλέξανδρος έφθασε μέχρι το εσωτερικό της Κίνας; Ή τουλάχιστον, έφθασαν εκεί στρατεύματά του; Αναπάντητα ιστορικά ερωτήματα, αφού δεν υπάρχουν οι ανάλογες ιστορικές πηγές που να τεκμηριώνουν κάτι τέτοιο....
.
Κι όμως στην Κίνα βρέθηκε αρχαία ελληνική πόλη. Αυτό μας λέει το δημοσίευμα της Μελβούρνης το 1993. Ή για να ακριβολογούμε: σε πανάρχαια κινεζική πόλη είχαν εγκατασταθεί στρατεύματα του Αλεξάνδρου, τα αντικείμενα των οποίων έμελλε να βρεθούν 2.300 χρόνια μετά.

Από τη δεκαετία, όμως, του 1980, αναζωπυρώθηκε το ενδιαφέρον και έτσι μια ομάδα Κινέζων και Ιαπώνων ερευνητών άρχισε να ψάχνει για την χαμένη πόλη Νίγια κάπου 640 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της πόλης Kashgar.

Πράγματι έπειτα από κοπιώδη έρευνα βρήκαν κάτω από τους αμμόλοφους τα ερείπια της αρχαίας πόλης.

Στη διαδικασία της ανασκαφής με μεγάλη έκπληξη εντόπισαν μέσα στα ερείπια έπιπλα ελληνικού στυλ.


Βρήκαν δηλαδή, ανάγλυφες παραστάσεις με μαιάνδρους, αμφορείς ελληνικούς με αναπαραστάσεις από τα ομηρικά έπη.

Η χρονολόγησή τους ανάγεται στα χρόνια της αλεξανδρινής εκστρατείας. Η ανακάλυψη είχε μεγάλο ενδιαφέρον.

Κανένα ιστορικό στοιχείο δεν υπήρχε που να αναφέρει έστω αόριστα την παρουσία των Ελλήνων στην κινεζική αυτή επαρχία.

Στην αρχαία ελληνική γλώσσα, οι Κινέζοι ονομάζονται ΣΙΝΕΣ (Λεξικό Σταματάκου).

Στην ορολογία της λέξης ΣΙΝΙΣ η ερμηνεία είναι ο κατερημώνων, ο ληστής, ο άρπαξ.

Στην ορολογία του ίδιου λεξικού η λέξη ΤΟ ΣΙΝΟΣ ερμηνεύεται ως πληγή, πλήγμα, βλάβη, όλεθρος.

Η ορολογία ΣΙΝΟΜΑΙ σημαίνει συλώ, λαφυραγωγώ, διαρπάζω.

Ο ληστής ΣΙΝΙΣ ΠΙΤΥΟΚΑΜΠΤΗΣ σημαίνει όλεθρος προσωποποιημένος.

Η ιδιότητα των ΣΙΝΩΝ ή Κινέζων ως εξολοθρευτών εναντίον των Ιώνων, Ελλήνων, αποδεικνύεται από το γεγονός ότι ενώ η νότια Κίνα ονομάζεται ακόμη ΓΙΟΥΝΑΝ ήτοι ΙΩΝΙΑ, εκεί δεν υπάρχει πλέον κανένας Ίωνας-Έλληνας.

Γερμανοί αρχαιολόγοι απέδειξαν την ύπαρξη τουλάχιστον δώδεκα ελληνικών πόλεων στην Κίνα, πριν αυτές οι αρχαιολογικές αποστολές απελαθούν.

Η κινεζική κυβέρνηση διέταξε την κάλυψη των αρχαιολογικών χώρων με λόφους χώματος στους οποίους φυτεύθηκαν δάση.

Κανένας από τους πολιτικούς μας δεν απαίτησε την ανασκαφή των χώρων αυτών από ελληνικές αρχαιολογικές αποστολές.

Η είδηση των ευρημάτων της ανασκαφής μεταδόθηκε από το κινεζικό πρακτορείο και δημοσιεύθηκε πρώτα στην Αυστραλία και από εκεί αναδημοσιεύθηκε στον ελληνικό Τύπο.

thesecretrealtruth
http://makedonia-is-greece.blogspot.gr/