Τα πάθη

 

Άγίου Γρηγορίου του Σιναϊτου

 

Από τα "137 Ωφέλιμα Κεφάλαια "

ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ , τόμος Δ΄

[...]

77. Τα πάθη λέγονται με πολλούς τρόπους και διαιρούνται σε σωματικά και ψυχικά. Τα σωματικά υποδιαιρούνται σε οδυνηρά και σε αμαρτητικά. Τα οδυνηρά υποδιαιρούνται σε πάθη νόσου και πάθη παιδαγωγίας. Τα ψυχικά πάλι διαιρούνται σε θυμικά, επιθυμητικά και λογιστικά. Τα λογιστικά υποδιαιρούνται σε φανταστικά και διανοητικά. Από αυτά, άλλα είναι θεληματικά κι οφείλονται στην παράχρηση των πραγμάτων, κι άλλα ακούσια και γίνονται κατ' ανάγκην, γι' αυτό και λέγονται αδιάβλητα πάθη, τα οποία και παρακολουθήματα και φυσικά ιδιώματα τα ονόμασαν οι Πατέρες.
 

78. Άλλα είναι τα σωματικά πάθη και άλλα τα ψυχικά. Άλλα της επιθυμίας και αλλά του θυμού. Άλλα του λογιστικού και άλλα του νου και της διάνοιας. Επικοινωνούν όμως μεταξύ τους και βοηθούνται. Τα σωματικά, με τα πάθη του θυμικού. Επίσης, τα λογιστικά με τα νοερά, και τα νοερά με τα πάθη της διάνοιας και της μνήμης.
 

79. Πάθη του θυμού είναι η οργή, η πικρία, η κραυγή, η οξυθυμία, η θρασύτητα, η ματαιοφροσύνη, η αλαζονεία και άλλα.
Πάθη της επιθυμίας είναι η πλεονεξία, η ακολασία, η ακράτεια, η απληστία, η φιληδονία, η φιλαργυρία, και το χειρότερο απ' όλα, η φιλαυτία.
Πάθη της σάρκας είναι η πορνεία, η μοιχεία, η ακαθαρσία, η ασωτία, η αδικία, η γαστριμαργία, η ακηδία, ο κομπασμός, η φιλοκοσμία, η φιλοζωία και άλλα.
Πάθη του λογιστικού μέρους είναι η απιστία, η βλασφημία, η πονηρία, η πανουργία, η περιέργεια, η διψυχία, η λοιδορία, η καταλαλιά, η κατάκριση, ο εξευτελισμός του άλλου, η ευτραπελία, η υποκρισία, η ψευδολογία, η αισχρολογία, η μωρολογία, η υπουλότητα, η ειρωνεία, η επίδειξη, η ανθρωπαρέσκεια, ο μετεωρισμός, οι επιορκίες, οι αργολογίες και τα λοιπά.
Πάθη του νου είναι η οίηση, η έπαρση, η καυχησιολογία, η εριστικότατα, ο φθόνος, η αυταρέσκεια, η αντιλογία, η ανυπακοή, η φαντασία, η φαντασιοπληξία, η επιδεικτικότατα, η φιλοδοξία και τέλος η υπερηφάνεια, η αρχή και το τέλος όλων των κακών. Πάθη της διάνοιας είναι οι ονειροπολήσεις, οι μετεωρισμοί, οι αιχμαλωσίες, ο σκοτισμός, η τύφλωση, οι απομακρύνσεις προς τα άτοπα, οι προσβολές των λογισμών, οι συγκαταθέσεις σ' αυτούς, οι ροπές στο κακό, οι τροπές, οι παραρριπισμοί (αιφνίδιες εκτροπές) και τα όμοιά τους. Για να πούμε επιγραμματικά, όλα τα παρά φύση κακά βρίσκονται αναμειγμένα με τις τρείς δυνάμεις της ψυχής, όπως επίσης και όλα τα αγαθά συνυπάρχουν κατά φύση μ' αυτές.[...]


 

πηγή : εν αιθρία

Ποια συμβουλή θα δίνατε σε ένα θυμωμένο δεκαπεντάχρονο;

 

Çfarë këshille do ti jepje një pesëmbëdhjetë vjeçari të indinjuar?

πηγή : Ορθόδοξη Κορυτσά 24/2/2013

Ποια συμβουλή θα δίνατε σε ένα θυμωμένο δεκαπεντάχρονο; Απαντά ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας κ. Αναστάσιος "Κατ’ αρχήν θα του έλεγα ότι έχει δίκιο που θυμώνει με όσα απαράδεκτα διαπιστώνει καθώς μεγαλώνει. Με την ασυνέπεια λόγων και έργων των μεγάλων. Με την αδικία της κοινωνίας. Με τη χλιδή των ολίγων και την ανέχεια των πολλών. Με την υποκρισία και ανευθυνότητα των λεγομένων αρμοδίων στους διαφόρους τομείς της κοινωνικής ζωής. Αλλά μετά την οργή, πρέπει νηφάλια να καθίσει να σκεφθεί ποιο είναι το δικό του χρέος. Τώρα που βρίσκεται στην εφηβική ηλικία, να μην εκχωρεί την προσωπική του βούληση και ελευθερία σε συνθήματα άλλων που μπορεί να κινούνται από ιδιοτελείς επιδιώξεις. Να μη γίνει άχρωμο στοιχείο μιας μάζας, αλλά να μείνει υπεύθυνο κύτταρο της κοινωνίας. Και όταν μεγαλώσει, να μη μιμηθεί αυτές τις συμπεριφορές που σήμερα κατακρίνει. Να μη συμβιβαστεί με την κρατούσα νοοτροπία της ανεντιμότητος, της πλεονεξίας, της σκληροκαρδίας, της ασυνεπείας και του εγωκεντρισμού. Να συνεχίσει υπεύθυνα την αναζήτηση. Υπάρχουν στην ιστορία του λαού μας, στην ιστορία της Εκκλησίας μας, υπέροχα παραδείγματα ακεραιότητος, δημιουργικότητος, υπευθυνότητος, αυτοθυσίας για χάρη του λαού. Πολλά έχουν αμφισβητηθεί στο πέρασμα του χρόνου. Αναμφισβήτητα όμως παραμένουν η ελευθερία και η αγάπη. Η μία συμπληρώνει την αλλη. Της δίδει βάθος και ουσία. Η ελευθερία αρχίζει με την υπέρβαση του εγωκεντρικού εαυτού μας. Και η αγάπη εκφράζεται με σεβασμό στο κάθε ανθρώπινο πρόσωπο, εκδηλώνεται έμπρακτα, χωρίς απαίτηση ανταλλαγμάτων. Η επιλογή, τελικά, είναι δική του. Το μόνο που μπορώ να τον βεβαιώσω είναι ότι προσωπικά δεν έχω μετανιώσει οσάκις έμεινα πιστός στο πνεύμα του Ευαγγελίου. Η ορθόδοξη πνευματικότητα, βασισμένη στην εσωτερική ελευθερία και την αγάπη, οδηγεί σε μια συνεχή ωρίμανση, υπεύθυνη στάση ζωής και δημιουργικότητα". πηγή: εδώ

Çfarë këshille do ti jepje një pesëmbëdhjetë vjeçari të indinjuar? Përgjigjet Kryepiskopi i Shqipërisë Anastas. “ Si fillim do ti thoja që ka të drejtë që indinjohet me të gjitha nga ato të papranueshmet që konstaton gjatë rritjes. Me mungesën e lidhjes së fjalëve dhe veprave të të mëdhenjve. Me padrejtësinë e shoqërisë. Me lluksin e të paktëve dhe skamjen e shumicës. Me hipokrizinë dhe papërgjeshmërinë e të ashtuquajturve përgjegjës në shumë degë të jetës shoqërore. Por pas indinjimit, duhet me qartësi të qëndrojë e të mendojë cila është detyra e tij. Tani që është në moshën e adoleshencës, të mos e vendosë vullnetin dhe lirinë e tij personale në ndjenjat e të tjerëve të cilët lëvizin me bazë synime që bazohen në interesat personale. Të mos bëhet një element pa ngjyrë i një maze, por të jetë një qelizë e përgjegjshme e shoqërisë. Dhe kur të rritet, të imitojë këto sjellje që sot gjykon. Të mos pajtohet me mentalitetin e përgjithshëm të pandershmërisë, të pangopësisë, të zemërngurtësisë dhe egocentrizmit. Të vazhdojë kërkimin në mënyrë të përgjegjshme. Ka në historinë e popullit tonë, në historinë e Kishës sonë, shëmbuj të mirë të papërlyeshmërisë, krijimtarisë, përgjegjësisë, vetëflijimit për hir të popullit. Shumë gjëra janë vënë në dyshim me kalimin e kohës. Padiskutim që mbeten liria dhe dashuria. Njëra plotëson tjetrën. I Jep thellësi dhe esencë. Liria fillon me tejkalimin e egocentrizmit të vetes sonë. Dhe dashuria shprehet me respekt nga çdo person njerëzor, shprehet në mënyrë praktike, pa kërkesë këmbimesh. Zgjedhja, si pëfundim është e tij. Të vetmen që mund ta siguroj është se personalisht nuk jam penduar sa herë mbeta besimtar në frymën e Ungjillit. Spiritualiteti orthodhoks, i bazuar në lirinë e brendshme dhe dashurinë, udhëzon në një pjekje të vazhdueshme, një pozicion jete të përgjegjshëm dhe në krijimtari”.

Read more: http://www.foniortodoksonkoritsas.com/

" We are saved together "

 

                             

Luke 18:10-14

 

 

 

On Sunday we begin our long journey through the services of the Triodion to Easter. And here, at the very beginning, we come upon the parable of the Publican and the Pharisee, placed here to remind us that whatever effort we may expend in keeping the Fast, ultimately it is contrition of the heart and openess to God that is the goal of all ascetic endeavour. Without this our efforts remain empty, unable to reunite us with our Creator.

I wish to look briefly at another aspect of today's reading, the words of the Pharisee himself: "God , I thank thee that I am not as other men are, extortioners, unjust, adulterous, or even as this publican". These words - and the thoughts which they express - are among the most destructive we can ever entertain. On one level they destroy our solidarity with one another, in that they deliberately introduce division in the body of the Church, in the worshipping and praying community. On another level, they destroy our unity with ourselves: for to the extent that we are blind to our own problems we can never hope to find that integration of mind and heart that enables the inner and outer man to be one. And finally, such thoughts destroy repentance, which is our only means of access to the Father.

 

And all this they do essentially because they are false: they are false when uttered by the Pharisee: they are false when we say them in one form or another to ourselves' they are false whenever they are used by anyone' because we are in fact like each other, not unlike. The difficulties and temptations that one of us has, we shall all have, sooner or later, in one form or another. For anyone to think that he or she is somehow different in this respect is a profound untruth, which can only have its origin in the "father of lies" himself.

 

We are each of us unique, irreducible in our personhood' but the temptations, the difficulties we experience are the same, differing only in their intensity and in the way they combine themselves in our lives. No one of us can truly say: " I thank thee, O Lord, that I am not as other men". We are like each other. And to realise this is to make a start on the road to Easter. Because the purpose of the Fast , in which we share, and the purpose of Christ's Ressurection itself, is not that we should be saved individually, but that we should be saved together. That we should become one body, the Body of Christ, and enjoy corporately patricipation in his victory over death.

Let us put aside then the thought that we are unlike others, whether better or worse, and make our own the words of the Publican: " God be merciful to me a sinner ".

Amen.

 

From the book "Speaking of the Kingdom"

by Bishop Basil Osborne

 

 

 

 

Δοξαστικόν Αίνων Κυριακής του Ασώτου

 

 

Υάκινθος

Η πηγή και το ρυάκι

* Ο λόγος βγαίνει από το περίσσευμα της καρδιάς. Διότι η καρδιά μοιάζει με πηγή, ο δε λόγος με ρυάκι που τρέχει από την πηγή αυτή.

* Μην ανοίγεις τα αυτιά σου στον καθένα που μιλάει και μη απαντάς σε κάθε φλύαρο κατά τις συζητήσεις που δεν συμφέρουν στον σκοπό του πνευματικού σου αγώνα.

* Όταν ερωτάσαι, δίδε απάντηση με πρέπουσα και ταπεινή φωνή, όταν δεν ερωτάσαι, σιώπα.

* Κάθε λόγος που δεν συντελεί στην ικανοποίηση της ανάγκης που έχουμε εν Κυρίω θεωρείται αργός.

Άγιος Βασίλειος ο Μέγας

* Εκείνοι που ασχολείστε με τους λόγους μην έχετε υπερβολική εμπιστοσύνη σ’ αυτούς, ούτε να σοφίζεστε πράγματα περιττά που ξεφεύγουν από τη λογική και ούτε να επιθυμείτε να νικάτε τα πάντα κακώς, αλλά να ανέχεσθε να νικάσθε σε ορισμένα καλώς.

Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος

* Άνθρωπος είσαι, μη γίνεσαι θηρίο. Γι’ αυτό σου δόθηκε το στόμα από τον Θεό, όχι για να δαγκώνεις, αλλά για να παρηγορείς με τα λόγια σου.

* Αν θέλεις να δείξεις ότι δεν σου αρέσει να λέγεις αισχρά λόγια, τότε να μη ανέχεσαι ούτε να τα ακούς.

* Ένας λόγος που θα ειπωθεί με απροσεξία, ολόκληρες οικογένειες μπορεί να κάνει άνω κάτω και να καταστρέψει και να βυθίσει στον όλεθρο ανθρώπινες ζωές.

* Την μεν ζημιά των χρημάτων είναι δυνατόν αν την επανορθώσει κανείς. Ένα απρόσεκτο λόγο όμως, ο οποίος ξέφυγε από το στόμα μας, δεν είναι πλέον δυνατόν να τον πάρουμε πάλι πίσω.

* Ο γνήσιος χριστιανός, μελετά συνεχώς μέσα στην καρδιά του την αλήθεια και ουδέποτε μολύνει την γλώσσα του με το ψέμα και ουδέποτε κάνει κακό στον πλησίον του, όπως λέγει η Αγία Γραφή.

* Ο γνήσιος χριστιανός, ευλογεί όταν υβρίζεται…ουδέποτε ορκίζεται, λέει πάντα την αλήθεια…σύμφωνα με την εντολή του Κυρίου, από το ναι και από το όχι στις απαντήσεις του.

* Ο γνήσιος χριστιανός, κινεί την γλώσσα του στο να υμνεί τον Θεό, κλίνει τα γόνατά του και υψώνει τα χέρια και τον νου του για να παρακαλέσει τον Θεό, χύνει δάκρυα μετανοίας και κατανύξεως μπροστά στον Θεό.

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

* Δεν πρέπει να εντυπωσιάζεις τους ακροατές σου με τα λόγια, αλλά με τη ζωή σου να υποτάσσεις εκείνους που επιθυμούν τη θέωση.

Άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης

πηγή : Ορθόδοξη Κορυτσά

 

Polyeleos

 

 

The heart

                                       H καρδιά

[...] If we look at scripture,we do not find in the Old or New Testament any contrast between head and heart. In the Bible, we don't just feel with our hearts-we also think with our hearts. The heart is the place of intelligence and wisdom. In scripture, feeling and thinking are held together. In the Bible, the heart is the conscience-the moral spiritual center of the total person. Evil thought comes from the heart, but equally the heart is where the Holy spirit cries out, "Abba, Father".

The heart is a unifying concept in another way.
Not only does it hold together feeling and thinking, but it transcends the soul-body contrast. The heart is the spiritual organ, the center of our bodily structure, but the heart also symbolizes our spiritual understanding. It's a point of convergence and interaction for the human person as a whole.

Here is St.Macarius of Egypt writing about the heart:

"The heart governs and reigns over the whole bodily organism. And when grace possesses the pastures of the heart, it rules over all the members and the thoughts, for there in the heart is the intellect, and all thouths of the soul and its expectations. In this way grace penetrates also to the members of the body".

The heart is the center of the phisical organism-when it stops beating, we are dead. But it is also the place where the intellect dwells, the center of spiritual understanding. It is through the heart that we experience grace, and through the heart grace passes to all members of the body. The heart contains, say the Macarian homilies,"unfathomable depths", including what is meant today by the unconcious....In the heart are the works of righteousness and wickedness. In it is life' in it is death.

The heart then has a central and controlling role.

The heart is open on one side to the unfathomable depths or the unconcious, open on the other side to the abyss of God's glory. When the Orthodox tradition speaks of the Prayer of the heart, that doesn't mean prayer just of the feelings and emotions, it doesn't just mean what in western Roman Catholic spirituality is termed affective prayer.

Prayer of the heart means prayer of the total person, prayer in which the body also participates. In the hesychast tradition, entering the heart means the total reintegration of the human person in God.[...]

From an article "The Passions: Enemy or Friend?"

by Bishop Kallistos of Diokleia

(In Communion/ Fall 1999)

 

Иисусова молитва

 

Υάκινθος

" Να ξέρεις να πεθαίνεις και να ανασταίνεσαι κάθε μέρα"

 

Ο γέροντας Αρσένιος Παπατσιόκ γεννήθηκε στις 15 Αυγούστου 1914 στην Γιαλόμιτσα.Τον Ιανουάριο του 1947 έγινε δεκτός ως δόκιμος στην μονή Κόζια, ενώ τον Ιανουάριο του 1949 πήγε στην Σιχαστρία όπου ηγούμενος ήταν ο γέροντας Κλεόπας Ιλίε.Τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους τον έστειλαν στη Μονή Κόζια όπου και εκάρη μοναχός,έχοντας ως πνευματικό ανάδοχο τον γέροντα Πετρώνιο Τανάσε(νυν ηγούμενος της Σκήτης Τιμίου Προδρόμου -Αγίου Όρους).Το 1950

μετά από επιθυμία του πατριάρχη Ιουστινιανού ο

οποίος ήθελε να μετατρέψει τη μονή σε λαύρα του

ρουμανικού μοναχισμού, στάλθηκε στη Μονή

Σλάτινα. Στις 26 Σεπτεμβρίου 1950 χειροτονήθηκε

ιερέας και για 8 χρόνια ήταν υποτακτικός του

γέροντα Κλεόπα Ιλίε. Την 14η Ιουνίου 1958

συνελήφθη από τους κομμουνιστές και

καταδικάστηκε σε 20ετή κάθειρξη περνώντας από

τις πιο σκληρές φυλακές. Από το 1976 ήταν

πνευματικός στη Μονή της Υπεραγίας Θεοτόκου

στο Τερκιγκιόλ-Κονστάντσα.

π.Αρσένιος Παπατσιόκ.

Ο 96χρονος γέροντας του πόνου και της ταπείνωσης

 

-Παρακαλώ να μας εξηγήσετε αυτό που λέει ο αββάς Αμμωνάς στο γεροντικό: «Πρέπει να ''γκρεμίσεις'' τον εαυτό σου για να τον φτιάξεις από την αρχή»
π.Αρσένιος: Να γκρεμίσεις δηλαδή τον παλαιό άνθρωπο για να βάλεις τα νέα θεμέλια.
Να γκρεμίσεις δηλαδή τον παλαιό άνθρωπο,την πτώση του Αδάμ που έχει αποτυπωθεί σ'εμάς και που φεύγει με τη βάπτιση. Εάν έπινες να μην ξαναπιείς,να γκρεμίσεις το παλιό που σε είχε κυριεύσει και να γίνεις ένας εν Χριστώ νέος άνθρωπος, κατά τη χριστιανική διδασκαλία.
Αυτό μας ενδιαφέρει όχι αν σου εμφανίστηκαν άγγελοι ή κάτι παρόμοιο.Εμένα,επειδή έμεινα στη φυλακή πολλά χρόνια,αλλά και στην έρημο με τον γέροντα Κλεόπα, με ρωτάει ο κόσμος:''Εγιναν θαύματα στη φυλακή;'' Εγώ τους απαντάω:
''Ναι, έγιναν''

-Τί θαύμα;
π.Α.-΄΄Κανένα!''
-Αυτό ήταν το μεγάλο θαύμα ότι δεν έγινε κανένα θαύμα;
π.Α-.Ναι!Στο Αιούντ που ήμουν φυλακισμένος, ήθελαν να με σκοτώσουν.Μ'έβαλαν σ'ένα μέρος παγωμένο σαν ψυγείο.Τρομερό ήταν, τρομερό. Αυτοί είχαν υπολογίσει ότι σε τρεις μέρες θα πεθάνω. Μ'έβαλαν για 3 μέρες, τίποτα. Μ'έβαλαν για 5 μέρες τίποτα.Μ'έβαλαν για επτά μέρες αλλά δεν πέθανα ούτε τότε.Αυτό δεν ήταν ένα θαύμα; 'Ημουν εκεί μέσα γυμνός,τέλος πάντων, τρομερό.Τρομερό.
Ωστόσο ήμουν ζωντανός και -ζητώ συγνώμη-είχα μια παιδική αφέλεια και περιέργεια,να δω πως βγαίνει η ψυχή,πως είναι αυτό το πέρασμα στον άλλο κόσμο.Αλλά δεν πέθανα...Και,αλοίμονο μου, με κράτησαν εκεί 14 χρόνια.Με είχαν καταδικάσει σε 40 χρόνια φυλάκιση...
-Τόση ήταν η καταδίκη;
Ναι και μου κόστισε.Σε όποια φυλακή πήγαινα με ρωτούσαν οι κομμουνιστές τι έκανα.''Τίποτα,απαντούσα εγώ''-''Εαν δεν είχες κάνει τίποτα θα σου έριχναν 10-15 χρόνια'';μου έλεγαν.
Τέλως πάντων, μας ελευθέρωσαν το 1964 όταν δόθηκε γενική αμνηστία.Και σήμερα θα πήγαινα εκεί αν το ήθελε ο καλός Θεός.Θέλω να πω ότι έζησα τη ζωή τόσο έντονα εκεί,οπου έμεινε βαθιά χαραγμένο επάνω μου ένα ίχνος χριστιανικό
-Ζήσατε εκεί σαν σε μοναστήρι;
π.Α- Τι μοναστήρι;!Εκεί λίγο ψωμί, όσο ένα νύχι ήταν τεράστια ποσότητα!
-Η άσκησή σας ήταν πιο σκληρή από των πατέρων της ερήμου;
π.Α.-Δε μπορώ να κάνω σύγκριση.Εγώ σας λέω τι συνέβαινε εκεί.Δεν μας έβγαλαν τα νύχια αλλά οποιαδήποτε στιγμή μπορούσαν να το κάνουν.Είναι τρομερά δύσκολο να τα διηγείσαι όλα αυτά εαν τα έχεις ζήσει.Τότε εκπλησόμουν. Αναρωτιόμουν.''Θεέ μου υπάρχω;''Υπήρχα.Όταν με έβγαλαν από τη μεγάλη δοκιμασία-τα κατεψυγμένα δωμάτια-μ'έβαλαν στην απομόνωση.Δεν υπήρχε εκεί τίποτα,τίποτα.Το πάτωμα ήταν καταβρώμικο και τα τζάμια είχαν εκείνα τα κάγκελα.Δίπλα μου υπήρχε ένα κομμάτι μαμαλίγκα(σ.σ πουλέντα)πράσινη,μουχλιασμένη.Το έφαγα και μου φάνηκε σαν να ήταν παντεσπάνι!Δεν είχα τίποτα.Δεν έκανα υπολογισμούς, ζούσα τη ζωή έντονα.
Μια φορά με ρώτησαν πού ηταν πιο δύσκολα στην έρημο ή στην φυλακή;Εγώ τα είχα ζήσει και τα δύο. Εγώ λέω ότι στην έρημο παλεύεις με τον διάβολο και ο διάβολος φοβάται το Θεό.Δεν του επιτρέπεται το παν, έχουμε και έναν φύλακα άγγελο.Τη σχέση με τον άγγελό σου δεν μπορείς να την περιγράψεις ,την ζείς.Το ίδιο και τη σχέση σου με το Θεό.Εκεί λοιπόν στην έρημο πάλευα κατά διαστήματα.
Στη φυλακή όμως αυτοί ήταν άθεοι,σε σκότωναν,δεν υπολόγιζαν τίποτα.Σε μισούσαν σαν τον μεγαλύτερο εχθρό τους,επειδή έτσι τους μάθαιναν.Είχα την ατυχία ο πρώτος μου φύλακας να είναι ένας Ούγγρος.Πολύ κακός.Εγώ γενικά με τους Ούγγρους δεν τα πήγαινα καλά.Μια μέρα μου λέει:«Θα σε κάνουν πατριάρχη»

-Προσπαθούσε να σας δελεάσει
π.Α.-Nαι,βέβαια προσπαθούσε να με δελεάσει.Λες και εγώ τον πίστεψα.Αλλά εμένα με θεωρούσαν αρχηγό, είχα ένα όνομα εκεί στη φυλακή.Μια φορά μας μάζεψαν για να μας μιλήσουν οι συγκρατούμενοι που είχαν πουληθεί.Άρχισαν να μας μιλάνε για τον Μεσαίωνα.Τότε εγώ, έτσι κοντούλης όπως με βλέπετε σηκώθηκα και φώναξα:«Άκουσε βρε, τι ξέρεις εσύ για τον Μεσαίωνα;Ο Μεσαίωνας ήταν θεοκεντρικός. Τι μας λες και εσύ.Μετά χάθηκα μέσα στο πλήθος.Ήμασταν χιλιάδες. Βέβαια είχαν ανάμεσά μας τους πληροφοριοδότες τους.Ήταν ένα θαύμα που δεν μου έκαναν τίποτα
(Σε αυτό το σημείο κάνουν μια συζήτηση για τους φακέλους της περίφημης Σεκουριτάτε, που ανοίχθηκαν το 2008 όπου βρέθηκαν και ονόματα επισκόπων και έπειτα συνεχίζεται ο διάλογος ως εξής)
-Και τι πρέπει να κάνουμε γέροντα;
π.Α.-Φτιάξε τον εαυτό σου!Αυτή είναι η καλύτερη απάντηση στην ερώτηση αυτή που βάζει κάθε άνθρωπος με λίγη συνείδηση.Φτιάξε την ζωή σου. Γίνε ξανά άνθρωπος
-Χωρίς να ψάχνεις στα λάθη του άλλου
π.Α.- Κυρίως αν δεν έχεις αγάπη. Και εάν ακολουθείς την αυθεντική ορθόδοξη γραμμή βλέπεις ότι και εκείνον τον κρατάει ο Θεός.
Ο Χριστός λέει''δεν κουνιέται τρίχα χωρίς τη θέλησή μου'' . Εκείνος ξέρει τι σκέφτεσαι, ξέρει ό,τι κάνεις. Γι'αυτό λέω φτιάξε τη ζωή σου! Και εάν είσαι ένας ήλιος κρυφός από τον κόσμο, ζέστανε τον κόσμο, πες ότι χρειάζεται. Επειδή ο κόσμος με ρωτάει να του πω έναν λόγο και τους λέω:«Να ξέρεις να πεθαίνεις και να ανασταίνεσαι κάθε μέρα»
-Πώς δηλαδή;
π.Α.-Να είσαι νεκρός για την αμαρτία!Δεν το δέχομαι αυτό! Καλύτερα να πεθάνω, σου λένε: "Εγώ κοίταξα έναν νεκρό και δεν γίνεται''μου είπαν. Ρώτησε κάποτε έναν γέροντα κάποιο πνευματικό του τέκνο: «Πάτερ, τι είναι η ταπεινοφροσύνη»; «Να βλέπεις τον εαυτό σου κατώτερο από κάθε πλάσμα παιδί μου». «Από κάθε πλάσμα;...και το σκουλίκι πλάσμα είναι» «Και από το σκουλίκι παιδί μου»!
-Πως μπορείς όμως να φτάσεις σ'ένα τέτοιο μέτρο;
π.Α.-Κοίτα να δεις γιατί είπε έτσι εκείνος ο γέροντας: επειδή το σκουλίκι κινείται συνεχώς, ψάχνει τη ζωή.Την ψάχνει για να ζήσει,να δοκιμάσει.Λέει ο Χριστός να είμαστε σοφοί όπως ένα φίδι.Γιατί όπως ένα φίδι; Γιατί μας έδωσε αυτό ακριβώς ως παράδειγμα σοφίας;
-Επειδή εμείς περιφρονούμε τα φίδια ...το θεωρούμε κάτι που σέρνεται!
-Ναι, αλλά γιατί;.Επειδή το φίδι εαν το κόψεις δέκα κομμάτια δεν πεθαίνει. Εάν όμως το χτυπήσεις στο κεφάλι πεθαίνει. Η κεφαλή μας είναι ο Χριστός,ν α προστατέψουμε την Κεφαλή μας.
Γι' αυτό ο Χριστός είπε «γίνεσθε σοφοί όπως οι όφεις», επειδή εάν ''χτυπήσεις τον Χριστό τότε η χάρη του Θεού φεύγει από εσένα και βρίσκεσαι στη διάθεση των πονηρών πνευμάτων''
(...)Το κεράκι για να φωτίσει πρέπει να κάψει το φυτίλι και το κερί.Συνεπώς για να φωτίσει πρέπει να θυσιαστεί!Αφησε τη γνώμη σου,ξέχνα την κούραση!Δε γίνεται χωρίς θυσία!Ο κόσμος αυτό δεν το βλέπει και δεν τον νοιάζει.Ο σατανάς όμως εάν το δει θα κάνει το παν να σε προκαλέσει ο άλλος.Τ ον νικάς και σε νικάει. Μην ξεχνάτε ότι ο σατανάς είναι ελεύθερος!Του επιτρέπει βέβαια ο Θεός, αλλά είναι ελεύθερος.Με ρωτούν πολλές φορές ''πώς να γλυτώσω από τον σατανά'' και τους απαντώ ''τι θα απογίνουμε χωρίς αυτόν. Αυτός μας προσκαλεί στη μάχη, στον αγώνα χωρίς να το καταλάβει". Με ρώτησαν σε κάποιο βιβλίο ''τι είναι ο διάβολος''; και απάντησα: '' όλοι οι διαβόλοι...ειναι του διαβόλου''!

Συμπερασματικά τώρα, επειδή δεν έχουμε άλλον χρόνο, ειλικρινά σας λέω, σαν ένας αδελφός που σε λίγο συμπληρώνει τα εκατό του χρόνια: δεν ωφείλω τόσα στα σχολεία που πήγα και μάζεψα γνώσεις και στα λόγια που άκουσα εκεί που εγώ πήγα, όσο μου χρησίμευσε ο πόνος! Τότε κατάλαβα γιατί ο Θεός κρατάει τον διάβολο, για να μπορείς να έχεις με έναν αόρατο τρόπο το σπαθί στο χέρι! Δεν είσαι καλός αγωνιστής εαν τρέμει το χέρι σου όταν κρατάς το σπαθί στο χέρι! Δεν επιτρέπεται αυτό, με το σπαθί στο χέρι. Είναι δυνατόν οτιδήποτε εν Χριστώ,οτιδήποτε...Δεν επιτρέπω όμως να είναι κάποιος λυπημένος. Αυτή είναι η μεγαλύτερη νίκη του διαβόλου. Να έχουμε χαρά και εμπιστοσύνη! Πρώτα όμως να έχουμε ταπείνωση.
Πόνος, ναι πόνος. Και αν έφυγες από τον κόσμο(στο μοναστήρι), αρνήσου και τον εαυτό σου! Αλλά λέγει:«Αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι». Να λοιπόν ο πόνος, δεν γίνεται χωρίς πόνο. Στον μοναχισμό ειδικά, η υποταγή της θελήσεως σου, η υπακοή, είναι η μεγαλύτερη νίκη. Δεν γίνεται όμως χωρίς θυσία, χωρίς Σταυρό.
Μη το κυνηγάς αλλά εαν έρθει μην το αρνηθείς.
Ο Χριστός δεν ήθελε τον Σταυρό,
αλλά αφού ήρθε,
τον δέχτηκε.
Δεν τον αρνήθηκε!
Να κάνεις και εσύ αυτό κατά τη δύναμή σου,
γιατί ο Θεός δεν σου δίνει σταυρό πέρα από τις
δυνάμεις σου.
Ειλικρινά υπέφερα!.Ο πόνος μου άνοιξε πολλές μυστικές πορτίτσες..Και τότε έχεις μια σχέση ζωντανή με τον Ουρανό ,με την Παναγία η οποία να ξέρατε πόσο κοντά μας βρίσκεται, πόσο πολύ μας αγαπάει και πόσο λυπημένη είναι όταν δεν της ζητάμε τίποτα! Μεγάλο λάθος. Συνεπώς ο πόνος ηρέμησε τη ψυχή μου. Όμως στην κορυφή βρίσκεται η ταπείνωση, στην οικογένεια και στο μοναστήρι.



Cristian Curte
πηγή-''Lumea Monahilor''Ιαν.2008
μετάφραση-www.proskynitis.blogspot.com

O γέροντας Αρσένιος εκοιμήθη τον Ιούνιο του 2011

Βρήκαμε την ανάρτηση στο blog Ψηφίδες. Υάκινθος

'Ενα "μικρό" πρόβλημα!

 

Ένα ποντικάκι κάποτε, παρατηρούσε από την τρυπούλα του τον αγρότη και τη γυναίκα του που ξεδίπλωναν ένα πακέτο.

Τι λιχουδιά άραγε να κρύβει εκείνο το πακέτο; Αναρωτήθηκε.

Όταν οι δύο αγρότες άνοιξαν το πακέτο, δεν φαντάζεστε πόσο μεγάλο ήταν το σοκ που έπαθε, όταν διαπίστωσε πως επρόκειτο για μια ποντικοπαγίδα!

Τρέχει γρήγορα λοιπόν στον αχυρώνα για να ανακοινώσει το φοβερό νέο:
-Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι! Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι!

Η κότα κακάρισε, έξυσε την πλάτη της και σηκώνοντας το λαιμό της είπε:
«Κύρ Ποντικέ μου, καταλαβαίνω πως αυτό αποτελεί πρόβλημα για σένα. Αλλά δεν βλέπω να έχει καμιά επίπτωση σε μένα! Δε με ενοχλεί καθόλου εμένα η ποντικοπαγίδα στο σπίτι!»

Το ποντικάκι γύρισε τότε στο γουρούνι και του φώναξε:
«Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!»

Το γουρούνι έδειξε συμπόνια αλλά απάντησε:
«Λυπάμαι πολύ κυρ ποντικέ μου αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο από το να προσευχηθώ. Να είσαι σίγουρος, ότι θα το κάνω. Θα προσευχηθώ.»

Τότε το ποντίκι στράφηκε προς την αγελάδα και της φώναξε κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου:
«Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!»

Και η αγελάδα απάντησε:
«Κοιτάξτε, κύριε ποντικέ μου, πολύ λυπάμαι για τον κίνδυνο που διατρέχεις, αλλά εμένα η ποντικοπαγίδα τίποτα δεν μπορεί να μου κάνει! "

Έτσι, ο καλός μας ποντικούλης, έφυγε με κατεβασμένο το κεφάλι, περίλυπος και απογοητευμένος γιατί θα έπρεπε μόνος του να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο της ποντικοπαγίδας!

Την επόμενη νύχτα, ένας παράξενος θόρυβος, κάτι σαν το θόρυβο που κάνει η ποντικοπαγίδα όταν κλείνει, ξύπνησε τη γυναίκα του αγρότη που έτρεξε να δει τι συνέβη αλλά μέσα στη νύχτα, δεν πρόσεξε πως την παγίδα πιάστηκε από την ουρά ένα φίδι ….

Φοβισμένο το φίδι δάγκωσε τη γυναίκα.
Ο άντρας της έτρεξε γρήγορα και την πήγε στο νοσοκομείο.

Αλλοίμονο όμως, την έφερε στο σπίτι με ένα πολύ υψηλό πυρετό.
Ο γιατρός τον συμβούλεψε να της κάνει ζεστές σουπίτσες κι έτσι ο αγρότης έσφαξε την κότα για να κάνει μια καλή κοτόσουπα αφού όλοι ξέρουμε πως στον πυρετό δίνουμε κοτόσουπες!

Αλλά η αρρώστεια της γυναίκας πήγαινε από το κακό στο χειρότερο και όλοι οι γείτονες έρχονταν στη φάρμα να βοηθήσουν.
Ο καθένας με τη σειρά του καθόταν στο προσκεφάλι της γυναίκας 24 ώρες το 24ωρο.

Για να τους ταΐσει όλους αυτούς ο αγρότης αναγκάστηκε να σφάξει το γουρούνι!

Τελικά όμως η γυναίκα δε τη γλύτωσε! Πέθανε!
Στη κηδεία της ήρθε πάρα πολύς κόσμος γιατί ήταν πολύ καλή γυναίκα και την αγαπούσαν όλοι. Για να φιλοξενήσει όλον αυτόν τον κόσμο ο αγρότης αναγκάστηκε να σφάξει την αγελάδα του……

Ο κυρ Ποντικός μας, έβλεπε όλο αυτό το πήγαιν’ έλα από την τρυπούλα του με πάρα πολύ μεγάλη θλίψη…

Γι’ αυτό και σείς, την επόμενη φορά που κάποιος σας πει ότι έχει ένα μικρό πρόβλημα-μεγάλο γι αυτόν- και που ίσως εσάς δε σας πολυαφορά, θυμηθείτε πως όταν κάποιος από το περιβάλλον μας κινδυνεύει, βρισκόμαστε και μείς σε κίνδυνο!
Είμαστε όλοι συνεπιβάτες σ’αυτό το πλοίο που το λένε ζωή! Ας έχουμε ανοιχτά τα μάτια και τ’αυτιά μας και ας κάνουμε μια προσπάθεια να συμπαραστεκόμαστε ο ένας στον άλλο!

 

 

 

Ευχαριστούμε Ρ. που μας το έστειλες! Υάκινθος

 

Το μολύβι

Το παιδί κοιτούσε τη γιαγιά του που έγραφε ένα γράμμα. Κάποια στιγμή τη ρώτησε:
- Γράφεις μια ιστορία που συνέβη σε εμάς; Και μήπως είναι μια ιστορία για μένα;
Η γιαγιά σταμάτησε να γράφει, χαμογέλασε και είπε στον εγγονό της:
- Όντως γράφω για σένα. Ωστόσο, αυτό που είναι πιο σημαντικό κι από τις λέξεις είναι το μολύβι που χρησιμοποιώ. Θα ήθελα, όταν μεγαλώσεις, να γίνεις σαν κι αυτό.
Το παιδί, περίεργο, κοίταξε το μολύβι και δεν είδε τίποτα το ιδιαίτερο.
- Αφού είναι το ίδιο με όλα τα μολύβια που έχω δει στη ζωή μου!
- Όλα εξαρτώνται από τον τρόπο με τον οποίο βλέπεις τα πράγματα. Το μολύβι έχει πέντε ιδιότητες, τις οποίες αν καταφέρεις να διατηρήσεις, θα είσαι πάντα ένας άνθρωπος που θα βρίσκεται σε αρμονία με τον κόσμο.
Πρώτη ιδιότητα: Μπορείς να κάνεις μεγάλα πράγματα, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάς ποτέ ότι υπάρχει ένα Χέρι το οποίο καθοδηγεί τα βήματά σου. Αυτό είναι το χέρι του Θεού και Εκείνον πρέπει πάντα να αφήνεις να σε καθοδηγεί σύμφωνα με το θέλημά Του.
Δεύτερη ιδιότητα: Πότε-πότε πρέπει να σταματάω να γράφω και να χρησιμοποιώ την ξύστρα. Αυτό κάνει το μολύβι να υποφέρει λίγο, αλλά στο τέλος είναι πιο μυτερό. Έτσι, μάθε να υπομένεις ορισμένες δοκιμασίες γιατί θα σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο.
Τρίτη ιδιότητα: Το μολύβι μας επιτρέπει πάντα να χρησιμοποιούμε γόμα για να σβήνουμε τα λάθη. Κατάλαβε ότι το να διορθώνουμε κάτι που κάναμε δεν είναι απαραίτητα κακό, αλλά σημαντικό για να παραμένουμε στο δρόμο του δικαίου.
Τέταρτη ιδιότητα: Αυτό που έχει στην ουσία σημασία στο μολύβι δεν είναι το ξύλο ή το εξωτερικό του σχήμα, αλλά ο γραφίτης που περιέχει. Έτσι, να φροντίζεις πάντα αυτό που συμβαίνει μέσα σου.
Η πέμπτη ιδιότητα τέλος του μολυβιού: Αφήνει πάντα ένα σημάδι. Έτσι, λοιπόν, να ξέρεις πως ό,τι κάνεις στη ζωή σου θα αφήσει ίχνη. Να προσπαθείς να έχεις επίγνωση της κάθε σου πράξης.

Paolo Coelho

Ευχαριστούμε Σοφία που μας το έστειλες! Υάκινθος

Υάκινθος 

Εσύ ο ίδιος δεν ακούς την προσευχή σου, και θέλεις να την ακούσει ο Θεός;

του Αγίου Ιωάννου του  Χρυσόστομου

Πολλοί μπαίνουν στην εκκλησία, λένε διάφορες προσευχές και βγαίνουν. Βγαίνουν, χωρίς να γνωρίζουν τι είπαν. Τα χείλη τους κινούνται, αλλά τ’ αυτιά τους δεν ακούνε.
Εσύ ο ίδιος δεν ακούς την προσευχή σου, και θέλεις να την ακούσει ο Θεός;
“Γονάτισα”, λες. Γονάτισες, αλλά, ενώ το σώμα σου ήταν μέσα, ο νους σου πετούσε έξω. Με το στόμα έλεγες την προσευχή και με τη σκέψη λογάριαζες τόκους, έκανες συμβόλαια, πουλούσες εμπορεύματα, αγόραζες κτήματα, συναντούσες τους φίλους σου. Γιατί ο διάβολος, που είναι πονηρός και γνωρίζει ότι στον καιρό της προσευχής μεγάλα πράγματα κατορθώνουμε, τότε ακριβώς έρχεται και σπέρνει λογισμούς μέσα μας. Να, πολλές φορές είμαστε ξαπλωμένοι στο κρεβάτι, και τίποτα δεν συλλογιζόμαστε· πάμε στην εκκλησία για να προσευχηθούμε, και τότε χίλιες σκέψεις περνούν από το νου μας. Έτσι χάνουμε τους καρπούς της προσευχής, φεύγοντας από το ναό με άδεια χέρια. Το ίδιο, βέβαια, γίνεται και όταν προσευχόμαστε στο σπίτι μας ή οπουδήποτε αλλού.
Κάθε φορά, λοιπόν, που, καθώς προσευχόμαστε, συνειδητοποιούμε ότι ο νους μας έχει φύγει από το Θεό κι έχει στραφεί σε βιοτικά πράγματα, ας τον φέρνουμε πίσω, αναγκάζοντάς τον να μένει σταθερά και προσεκτικά προσκολλημένος στα νοήματα της προσευχής. Ας επαναλαμβάνουμε, μάλιστα, την προσευχή από την αρχή.

 

πηγή : 'Οπου Γής

Χορός

 

 

Som Sabadell flashmob

 

 

Υάκινθος

"Θεραπεία"

Ερώτηση
'Αν παρακαλέσω τους αγίους Πατέρες για μια ψυχική ή σωματική αρρώστια και πιστεύω ότι είναι δυνατόν να μου δοθεί αμέσως η θεραπεία, άραγε, θα μου δοθεί, έστω και αν δεν με συμφέρει ψυχικά η άμεση θεραπεία;

Απόκριση Ιωάννου

Δεν είναι σωστό να προσεύχεσαι με αυθεντία από τώρα, για να θεραπευθείς από μία αρρώστια, χωρίς να ξέρεις αν σε συμφέρει κάτι τέτοιο. Αλλά να εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου σε Εκείνον που είπε: "Γνωρίζει ο Πατέρας σας ο ουράνιος τι ανάγκες έχετε, προτού να τού τις αναφέρετε εσείς" (Ματθ. 6,8). Γι' αυτό να προσεύχεσαι στο Θεό ως εξής: Δέσποτα, είμαι στα χέρια σου, ελέησέ με όπως εσύ θέλεις. Και αν με συμφέρει, θεράπευσέ με άμεσα και σύντομα. Το ίδιο ακριβώς ζήτησε και από τους αγίους Πατέρες να παρακαλέσουν το Θεό και πίστεψε, χωρίς αμφιβολίες, ότι θα κάνει ο Κύριος αυτό που είναι πρός όφελός σου. Να Τον ευχαριστείς δε για το καθετί, έχοντας στο νού σου το "ευχαριστείτε για όλα" ( Α' Θεσ. 5,18) και θα ωφεληθείς και στην ψυχή και στό σώμα.

Από το βιβλίο " Βαρσανουφίου και Ιωάννου - Κείμενα διακριτικά και ησυχαστικά (ερωταποκρίσεις) "
Τόμος Β'
Εκδόσεις Ετοιμασία

 

 

Υάκινθος

 

Πτώχευση

'Οταν οι δρόμοι κλείνουν και ζωσμένος

της νύχτας τα σκοτάδια νιώθεις τον ελάχιστο

χώρο που πιάνει- κόκκος άμμου- η ύπαρξή σου,

μέσα στο φως πού έφυγε αναπολείς

φτερά χαμένα.

 

'Α! φώς θλιμμένο, μακρινό, βαρύ

απ' των λαμπρών φτερούγων τη χαμένη προσδοκία,

την τύψη πιό λεπτήν,ακονισμένη

πού μες στήν καθαρότητα

την πλούσια δωρεάν εκείνη

πτωχεύοντας ξανά,

το χέρι αρνήθηκες ν' απλώσεις...

 

Αντώνης Πιλλάς

 

 

 

 

Arvo Part: Tabula Rasa (részlet)

 

Υάκινθος

Ο άχρονος ήχος και το εύηχο του χρόνου

πηγή : αόρατη γωνιά

Θα'θελα να μοιραστώ μαζί σου μερικές γραμμές απ'το ημερολόγιό μου. Αντιγράφω επιλεγμένες γραμμές απ'τις αξέχαστες -βαθιά χαραγμένες μέσα μου- ημέρες κάποιας επίσκεψής μου σε μια αθωνική καλύβα στην σκήτη της αγίας Άννας.

Τι διαφορετικοί που ακούγονται εδώ όλοι οι ήχοι! Τα πουλιά, το θρόισμα των δέντρων,

η ψαλμωδία,

η προσευχή,η ευχή

"Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησέ με". Ακόμα και η απλή κουβέντα!

Ο ήχος εδώ ξεφεύγει απ'τις χειροπέδες του χρόνου. Αντανακλά την προσωπική στιγμή μιας θεϊκής μοναδικότητας. Αυτό που προηγουμένως σε δυσκόλευε (ή και σε προβλημάτιζε), τώρα -τυλιγμένο απ'τη θεϊκή χάρη- ανθίζει αόρατα μέσα σου και η ευωδιά του σκορπίζει νότες ανήκουστης μελωδίας στο βάθος και στο χάος της ύπαρξής σου...

Πόσο δύσκολος φαντάζεις, Θεέ μου. Μα και με πόση γλύκα μπορείς να ντύσεις ακόμα και το πιο απλό. Το πιο τιποτένιο...

υγ: 1. Η φωτογραφία είναι από εκείνο το ανεπανάληπτο ταξίδι-προσκύνημά μου...