'Οταν οι δρόμοι κλείνουν και ζωσμένος
της νύχτας τα σκοτάδια νιώθεις τον ελάχιστο
χώρο που πιάνει- κόκκος άμμου- η ύπαρξή σου,
μέσα στο φως πού έφυγε αναπολείς
φτερά χαμένα.
'Α! φώς θλιμμένο, μακρινό, βαρύ
απ' των λαμπρών φτερούγων τη χαμένη προσδοκία,
την τύψη πιό λεπτήν,ακονισμένη
πού μες στήν καθαρότητα
την πλούσια δωρεάν εκείνη
πτωχεύοντας ξανά,
το χέρι αρνήθηκες ν' απλώσεις...
Αντώνης Πιλλάς
Arvo Part: Tabula Rasa (részlet)
Υάκινθος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου