Στον καιρό της εξόδου σου...

του Άγίου Πατρός ημών  Ισαάκ του Σύρου

Περί αποταγής από τον κόσμο και αποχής από την παρρησία προς τους ανθρώπους (Λόγος Β΄)


4. Ονείδιζε λοιπόν τον εαυτό σου διαπαντός, αδελφέ, και λέγε· Αλλοίμονό μου, αθλία ψυχή, επλησίασε ή απόσπασίς σου από το σώμα. Γιατί ευφραίνεσαι με αυτά, που πρόκειται να εγκαταλείψεις σήμερα και που τη θέα τους πρόκειται να στερηθείς στους αιώνες; Κύτταξε εμπρός σου και σκέψου αυτά πού έπραξες, πώς είναι και ποιά είναι, και με ποιους επέρασες τις ημέρες της ζωής σου ή ποιος εδέχθηκε τον κόπο της εργασίας στον αγρό σου και ποιον εύφρανες στην παλαίστρα σου, για να έλθη προς συνάντησί σου τον καιρό της εξόδου σου. Ποιόν ευχαρίστησες στο δρόμο σου, για ν' αναπαυθής στον λιμένα. Για χάρη ποιου εταλαιπωρήθηκες κοπιάζοντας, για να φθάσης σ' αυτόν με χαρά, ποιόν απέκτησες φίλο στον μέλλοντα αιώνα, για να σε υποδεχθή τώρα κατά την έξοδό σου, σε ποιόν αγρό υπηρέτησες, και ποιος πρόκειται να σου δώσει τον μισθό κατά τη δύση του ήλιου του χωρισμού σου.

***

Μετάφραση: Παναγιώτης Χρήστου 
πηγή: Ισαάκ του Σύρου, "Λόγοι Ασκητικοί (Α΄-ΚΣΤ΄),
Πατερικαί Εκδόσεις «Γρηγόριος ο Παλαμάς», Θεσσαλονίκη 2009.


πηγή :Ομολογία Πίστεως 

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ - ΥΜΝΟΛΟΓΙΑ ΕΞΟΔΙΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑΣ