" Το κλαίειν επί ταις αμαρτίαις αυτού..."

Τρία  εστί  πράγματα, ά δυσκόλως  κτάται  ο άνθρωπος, και αυτά  φυλάττει  πάσας  τας  αρετάς' το πένθος, και το κλαίειν  επί  ταις  αμαρτίαις  αυτού,  και το έχειν  πρό οφθαλμών  τον εαυτού θάνατον.[7,12]

{συνέχεια}

Το κλαίειν επί ταις  αμαρτίαις  είναι πιο  εξωτερική  ενέργεια  του ανθρώπου, αλλά  αδιάλειπτη  ασχολία  του,  διότι  πάντοτε  αμαρτάνομε. Και όταν  το  γνωρίζουμε  και όταν  δεν το  γνωρίζωμε, και όταν  πιστεύωμε  ότι  αμαρτήσαμε, και όταν  πιστεύωμε  ότι δεν  αμαρτήσαμε,  το αληθές  είναι ότι  αμαρτήσαμε  και ότι  αμαρτάνομε. Επομένως, το αποφασιστικώτερο  που έχομε  να κάνωμε, για  να  γνωρίσωμε  τον Θεόν, είναι να κλαίμε  τις  αμαρτίες  μας {...}

(συνεχίζεται)

Από το βιβλίο
" Λόγοι Ασκητικοί  -Ερμηνεία  στον Αββά  Ησαϊα "
του Αρχ. Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου

 

 

 

Υάκινθος