" Κυριακή "

Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά

(από την) Ομιλία ΙΖ'

[...] 18     Απορούν μερικοί, πως με κλειστές θύρες εισήλθε ο Χριστός έχοντας σώμα; διότι, όπως φαίνεται, δεν γνωρίζουν να συγκρίνουν τα πνευματικά με τα πνευματικά και να τα κατανοούν δι'αλλήλων, όπως λέγει ο θείος απόστολος.
Διότι, αν δεν έφθειρε τη μήτρα της Παρθένου που τον εγέννησε κατά σάρκα, αφού δεν την έθιξε κατά την γέννησί του αλλά διετήρησε σώα τα σημεία της παρθενίας, μ'όλο που έφερε παθητό και θνητό σώμα, τι το παράδοξο, αν τώρα, που απαθανάτισε το ανθρώπινο πρόσλημμα και έχει αθάνατο σώμα, εισήλθε από κλειστές θύρες; Αλλά επειδή πάντως είχε αθάνατο και απαθές σώμα, πως λοιπόν είχε τις ουλές και τα τρυπήματα στα χέρια και την πλευρά; Διότι λέγει ο ευαγγελιστής ότι ο Κύριος είπε προς τον Θωμά: "φέρε εδώ τον δάκτυλό σου και ιδέ τα χέρια μου και φέρε το χέρι σου και βάλε το στην πλευρά μου' και να μην είσαι άπιστος , αλλά πιστός".
Πώς είχε λοιπόν τις ουλές; Βέβαια θνητό και παθητό σώμα δεν θα μπορούσε να επιδείξη ουλές και τρυπήματα και παρ'όλ'αυτά να μένη σώο και υγιές' το δε απαθές και αθάνατο μπορεί και ουλές να δείξη και τρυπήματα, που έπαθε πρωτύτερα, σε όσους θέλει, και παρ'όλα αυτά να μένη απαθές και αθάνατο.

 

 

19   Εμένα δε τούτο μου επιτρέπει ν'αντιληφθώ και αυτό, ότι δηλαδή τις ουλές φέρουν ως αιώνιο στολίδι όσοι έπαθαν για τον Χριστό. 'Οπως δηλαδή οι φωταγωγοί των παραθύρων χωρίς να μειώνουν κατά τίποτε την ασφάλεια της οικοδομής, δεν αποτελούν ασχήμια , αλλά στολίδι αναγκαιότατο στις οικίες, αφού στέλλουν μέσα το φώς και προσφέρουν την πρός τα έξω θέα των ενοίκων, κατα τον ίδιο τρόπο τα πάθη επί του σώματος για τον Χριστό και τα τρυπήματα από αυτά είναι γι'αυτούς, που τα έχουν φωταγωγοί του ανεσπέρου φωτός και κατά τον καιρό της εκφάνσεως του φωτός εκείνου αυτοί αναγνωρίζονται μάλλον από το θείο κάλλος και την λαμπρότητα, αλλ'όχι μόνο δεν φθείρονται από την απάθεια, αλλά μάλλον είναι πρόξενοι της αθανασίας.

 

 

 

20   Το δε σώμα του Χριστού που έχει μέσα του την πηγή του φωτός, εκλάμποντας από εκεί εφώτισε νοερώς τον διστάζοντα, ώστε ο Θωμάς να φωνάξη αμέσως με τελεία θεολόγησι, " ο Κύριός μου και ο Θεός ". Ο δε Κύριος είπε πρός αυτόν,

"επειδή με είδες επίστευσες; μακάριοι αυτοί που επίστευσαν χωρίς να ιδούν", δεικνύοντας ότι οι αυτόπτες δεν έχουν περισσότερα δικαιώματα στη δόξα από εκείνους που οδηγούνται δι'αυτών στην πρός τον Κύριο πίστι. Αν δε δεν είπε 'πιστεύοντες' αλλά "πιστεύσαντες", το είπε με την θεία και προγνωστική δύναμι του γνωρίζοντος τα πάντα πριν από την γένεσί τους, ότι τα εσόμενα είναι γεγονότα.

 

21  Κάτι που μόλις τώρα μου ήλθε στο νού, θα το ειπώ προς την αγάπη σας. Πραγματικά βλέπω ότι ο Θωμάς, όταν ήταν απών, έγινε άπιστος, όταν δε ήλθε μαζί με τους πιστεύοντας, δεν αστόχησε καθόλου στην πίστι. Γι'αυτό έβαλα στο νού μου ότι, και ο αμαρτωλός άνθρωπος, μόνο αν αποφύγη την συναναστροφή με τους φαύλους και συναναστρέφεται τους δικαίους δεν θα αστοχήση ποτέ στη δικαιοσύνη  και στη γι'αυτήν ψυχική σωτηρία. Κι αυτό νομίζω ότι υπαινίσσεται και ο ψαλμωδός προφήτης, όταν μακαρίζη τους παρεκκλίνοντας από την συμπαράστασι και συνοδοιπορία με τους διεφθαρμένους, και άλλος προφήτης όταν λέγη, να μη είσαι με πολλούς στη κακία, και ο παροιμιαστής, "στη συνάθροισι των αμαρτωλών θα γίνη πυρκαϊά, ενώ αυτός που συμπορεύεται με σοφούς θα είναι σοφός".

 

 

22   Επομένως, αδελφοί, ας συναθροιζώμαστε και ας επισκεπτώμαστε  συχνά την Εκκλησία του Θεού' διότι κάθε πραγματικά ευλαβής παρευρίσκεται και παραμένει σ'αυτήν χωρίς απουσίες. Και όταν ο καθένας σας έλθη σ'αυτήν, ας παρατηρή τους ευλαβεστέρους, που μπορεί να τους διακρίνη και μόνο με τη θέα της παραστάσεως σε σιωπή και προσοχή.

Ας παρατηρή λοιπόν τους ευλαβεστέρους και σεβομένους τον Κύριο περισσότερο από τους άλλους, και πλησιάζοντας ας προσκολλάται σ'αυτούς και ας συμπαραστέκεται στον Θεό μαζί με αυτούς. Κι αν εξέλθη από εδώ μετά την απόλαυσι, σε ημέρα Κυριακή, σχολάζοντας από τα επίγεια έργα για τον Κύριο, του οποίου επώνυμος είναι αυτή, ας αναζητή με επιμέλεια, μήπως κάποιος  μιμούμενος τους Αποστόλους εκείνους μένει τον περισσότερο χρόνο κατάκλειστος, ποθώντας να επικοινωνήση προς τον Κύριο δια της προσευχής και της ψαλμωδίας σε ησυχία, καθώς και δια της άλλης διαγωγής. Ας προσέλθη λοιπόν και αυτός σ'εκείνον, ας εισέλθη στην οικία του με πίστι, σαν σε ουράνιο χώρο που έχει μέσα την αγιαστική δύναμι του Πνεύματος' ας παρακάθεται με τον ένοικο, ας παραμένη μαζί του, όσο μπορεί, και ας συνομιλή μαζί του περί
Θεού και θείων πραγμάτων, ερωτώντας, μαθαίνοντας με ταπείνωση κι επικαλούμενος την βοήθεια δι'ευχής. Πράττοντας έτσι θα έλθη και πρός αυτόν αοράτως - το γνωρίζω καλά  - ο Χριστός και θα προσφέρη την ειρήνη μέσα στο λογικό της ψυχής, θ'αυξήση την πίστι, θα δώση μεγαλύτερη δύναμι στον στηριγμό και στον καιρό του θα τον κατατάξη μαζί με τους εκλεκτούς του στη βασιλεία των ουρανών.

 

Πατερικές Εκδόσεις " Γρηγόριος ο Παλαμάς "

Ως πρώτη υπάρχει, ημερών και κυρία,

η λαμπροφόρος αύτη, εν η αγάλλεσθαι άξιον,

τον καινόν και θείον λαόν'

εν τρόμω φέρει γαρ, και αιώνος τον τύπον,

ως ογδοάς τελούσα του μέλλοντος.

Ο υπερυψούμενος των Πατέρων και ημών,

Θεός ευλογητός ει.

 

Υάκινθος