" Άξιος...";;

H ελπίδα  και η αισιοδοξία για την σωτηρία μας  δεν είναι δυνατόν  να βασίζεται  στο τι είμαστε εμείς και τι έχουμε  κάνει, κάνουμε ή θα κάνουμε, αλλά στο ποίος είναι ο  Κύριός μας Ιησούς Χριστός, στο τι έχει κάνει, κάνει και θα κάνει  Εκείνος για μας!
Κατά συνέπεια  δεν είναι σκόπιμο  να φροντίζουμε  να μαθαίνουμε πόσο άξιοι είμαστε, σε ποιο επίπεδο προόδου  βρισκόμαστε-δηλαδή να αυτοβαθμολογούμαστε  ή να αυτοαξιολογούμαστε-αλλά οφείλουμε να αγρυπνούμε  σε κάθε περίσταση να εφαρμόζουμε τις εντολές του Κυρίου και Θεού μας και, σε περίπτωση  που δεν εφαρμόζουμε  κάποια εντολή  του, να βιώνουμε  το ταχύτερο  δυνατό, τη μετάνοια και να ζητούμε το έλεός Του, χωρίς να μεριμνούμε  να πληροφορούμαστε πώς μας βαθμολογεί, δεδομένου ότι μας έχει απερίφραστα  βεβαιώσει  ότι μέχρι  την Δευτέρα  Παρουσία του, σκοπός Του δεν είναι να μας κρίνει αλλά να μας σώσει, υπό την προϋπόθεση ότι και εμείς δεν θα κρίνουμε κανένα θνητό.
Η πρώτη στάση τροφοδοτεί και συντηρεί τον εγωκεντρισμό  και τον εγωϊσμό, ενώ η δεύτερη αναπτύσσει  τον χριστοκεντρισμό  και τη χριστοειδή ζωή.

Από το βιβλίο " Σταλάγματα από τα κεραμίδια "
του ιερομονάχου π. Αντωνίου Ρωμαίου

 

 

 

Υάκινθος