Ελεημοσύνη

[...] Διότι  τα πράγματα  και τα χρήσιμα αντικείμενα που υπάρχουν  στον κόσμο είναι κοινά  για όλους, όπως ακριβώς  το φώς  και αυτός ο αέρας  τον οποίο  αναπνέουμε, και όπως  και αυτή η βοσκή  για τα άλογα ζώα  στις πεδιάδες  και στα βουνά. Τα πάντα  είναι  σε όλους  κοινά  ως  προς  την χρήση  της απολαύσεως, αλλ' ως προς  την κυριότητα  δεν ανήκουν  σε κανέναν.  'Ομως  η πλεονεξία, αφού εισήλθε  ως τύραννος στην ζωή, μοίρασε  εδώ και εκεί  αυτά που δόθηκαν  από κοινού  σε όλους  από τον Δεσπότη  δια των δούλων  και υπηρετών  της' αφού τα περιέφραξε  με φραγμούς  και τα σφάλισε  με πύργους, με μοχλούς και θύρες, αποστέρησε  όλους τους άλλους  ανθρώπους  από την απόλαυση  των αγαθών  του Δεσπότη, λέγοντας η αδιάντροπη ότι αυτή  είναι κυρία  αυτών και ισχυριζόμενη ότι  δεν αδικεί  κανέναν απολύτως. Οι υπηρέτες  όμως  και δούλοι  αυτής της τυράννου, διαδοχικά με την σειρά του ο καθένας όχι μόνον  δεν γίνεται κύριος  των υπαρχόντων  και των χρημάτων, αλλά γίνεται πονηρός δούλος  και φύλακας. Πώς λοιπόν, εάν βγάλουν  μερικά από αυτά τα χρήματα, ή και όλα, και, είτε από φόβο  των απειλουμένων  τιμωριών είτε από ελπίδα  ότι θ' ανταμειφθούν εκατονταπλάσια  είτε επειδή  συγκινήθηκαν  από τις συμφορές  των ανθρώπων, τα δώσουν  στους  έως τότε  καταφρονημένους  μέσα στη στενοχώρια  και τη στέρηση, θα θεωρηθούν ελεήμονες, διότι τάχα  έθρεψαν  τον Χριστό  ή έκαναν  έργο  άξιο αμοιβής; Με κανένα  τρόπο, αλλά, όπως  λέγω εγώ,  χρεωστούν  και μετάνοια  μέχρι θανάτου, διότι  κατείχαν  για πολλά χρόνια  αυτά τα αγαθά και αποστέρησαν  τους αδελφούς τους  από τη χρήση  αυτών[...]

Από τον Κατηχητικό Λόγο Θ'
του Αγίου Πατρός ημών Συμεών του Νέου Θεολόγου

 

 

 

Υάκινθος