" Αναστάσεως ημέρα "

Περί της Αναστάσεως του Χριστού

Κατηχητικός Λόγος ΙΓ΄

Αγίου Συμεών του νέου Θεολόγου

 

Αδελφοί και πατέρες, ήδη το Πάσχα, η χαρμόσυνη ημέρα ,που προκαλεί κάθε ευφροσύνη και ευτυχία, καθώς η ανάσταση του Χριστού έρχεται την ίδια εποχή του χρόνου πάντοτε, η καλύτερα γίνεται κάθε ημέρα και συνεχώς μέσα σ'αυτούς που γνωρίζουν το μυστήριό της, αφού γέμισε τις καρδιές μας από κάθε χαρά και ανεκλάλητη αγαλλίαση, αφού έλυσε μαζί και τον κόπο από την πάνσεπτη νηστεία ή, για να πώ καλύτερα, αφού τελειοποίησε και συγχρόνως παρηγόρησε τις ψυχές μας, γι'αυτό και μας προσκάλεσε όλους μαζί τους πιστούς, όπως βλέπετε, σε ανάπαυση και ευχαριστία, πέρασε.

Ας ευχαριστήσομε λοιπόν τον Κύριο, που μας διαπέρασε από το πέλαγος της νηστείας και μας οδήγησε με ευθυμία στον λιμένα της Αναστάσεώς Του.Ας Τον ευχαριστήσομε και όσοι περάσαμε το δρόμο της νηστείας με θερμή πρόθεση και αγώνες αρετής, και όσοι ησθένησαν στο μεταξύ από αδιαφορία και ασθένεια ψυχής, επειδή  ο ίδιος είναι που δίνει με το παραπάνω τα στεφάνια και τους άξιους μισθούς των έργων τους σ'εκείνους που αγωνίζονται, και πάλι αυτός είναι που απονέμει τη συγγνώμη στούς ασθενέστερους ως ελεήμων και φιλάνθρωπος. Διότι βλέπει πολύ περισσότερο τις διαθέσεις των ψυχών μας και τις προαιρέσεις, παρά τους κόπους του σώματος, με τους οποίους γυμνάζομε τους εαυτούς μας  στην αρετή, ή επαυξάνοντας την άσκηση λόγω προθυμίας της ψυχής ή ελαττώνοντας αυτήν από τα σπουδαία εξ αιτίας του σώματος, και σύμφωνα με  τις προθέσεις μας ανταποδίδει τα βραβεία και τα χαρίσματα του Πνεύματος στον καθένα, κάμνοντας κάποιον από τους αγωνιζόμενους περίφημο και ένδοξο ή αφήνοντας τον ταπεινό και έχοντα ανάγκη από κοπιαστικότερη κάθαρση. [...]

 

Καταβασία της Αναστάσεως

Ωδή α' , ήχος α'

 

Αναστάσεως ημέρα,

λαμπρυνθώμεν Λαοί.

Πάσχα Κυρίου Πάσχα'

εκ γαρ θανάτου πρός ζωήν,

και εκ γής προς ουρανόν,

Χριστός ο Θεός,

ημας διεβίβασεν,

επινίκιον άδοντας.

 

Ο Χριστός και Θεός μας, αφού υψώθηκε στο σταυρό και κάρφωσε σ'αυτόν την αμαρτία του κόσμου και γεύθηκε το θάνατο, κατήλθε στα κατώτατα μέρη του άδη. 'Οπως λοιπόν όταν ανήλθε πάλι από τον άδη εισήλθε στο άχραντό Του σώμα, από το οποίο όταν κατήλθε εκεί δεν χωρίσθηκε καθόλου, και αμέσως αναστήθηκε από τους νεκρούς και μετά απ'αυτό ανήλθε στους ουρανούς με δόξα πολλή και δύναμη, έτσι και τώρα, όταν εξερχόμαστε εμείς από τον κόσμο και εισερχόμαστε με την εξομοίωση των παθημάτων του Κυρίου στο μνήμα της μετάνοιας και ταπεινώσεως, αυτός ο ίδιος, κατερχόμενος από τους ουρανούς, εισέρχεται σαν σε τάφο μέσα στο σώμα μας και, ενούμενος με τις δικές μας ψυχές, τις ανασταίνει, αφού αυτές ήταν ομολογουμένως νεκρές, και τότε δίνει τη δυνατότητα, σ'αυτόν που αναστήθηκε έτσι μαζί με τον Χριστό, να βλέπει τη δόξα της μυστικής του αναστάσεως.

 

Ωδή στ'

 

Κατήλθες εν τοις κατωτάτοις της γής,

και συνέτριψας μοχλούς αιωνίους,

κατόχους πεπεδημένων Χριστέ,

και τριήμερος,

ως εκ κήτους Ιωνάς,

εξανέστης του τάφου.

 

Ανάσταση λοιπόν του Χριστού είναι η δική μας ανάσταση, που βρισκόμαστε κάτω πεσμένοι. Διότι εκείνος, αφού ποτέ δεν έπεσε στην αμαρτία, όπως έχει γραφεί, ούτε αλλοιώθηκε καθόλου η δόξα του, πώς θ'αναστηθεί ποτέ η θα δοξασθεί, αυτός που είναι πάντοτε υπερδεδοξασμένος και που διαμένει επίσης πάνω από κάθε αρχή και εξουσία; ανάσταση και δόξα του Χριστού, είναι όπως έχει λεχθεί, η δική μας δόξα, που γίνεται μέσα μας με την ανάστασή του, και δείχνεται και οράται από εμάς. Διότι από τη στιγμή που έκανε δικά του τα δικά μας, όσα κάμνει μέσα μας αυτός, αυτά αναγράφονται σ'αυτόν. Ανάσταση λοιπόν της ψυχής είναι η ένωση της ζωής. Διότι, όπως το νεκρό σώμα ούτε λέγεται ότι ζεί ούτε μπορεί να ζεί, εάν δεν δεχθεί μέσα του τη ζωντανή ψυχή και ενωθεί με αυτήν χωρίς να συγχέεται, έτσι ούτε η ψυχή μόνη της και καθ'εαυτήν μπορεί να ζεί , εάν δεν ενωθεί μυστικώς και ασυγχύτως με τον Θεό, που είναι η πραγματικά αιώνια ζωή.

Διότι πρίν από αυτήν την ένωση ως πρός τη γνώση και όραση και αίσθηση είναι νεκρή, αν και νοερά υπάρχει και είναι ως πρός τη φύση αθάνατη.

Διότι δεν υπάρχει γνώση χωρίς όραση, ούτε όραση δίχως αίσθηση.[..]

 

Πατερικές Εκδόσεις "Γρηγόριος ο Παλαμάς"

 

 

 

 

 

Απολυτίκιον

'Ηχος δ'

 

Εξηγόρασας ημάς,

εκ της κατάρας του νόμου,

τω τιμίω σου αίματι'

τω Σταυρώ προσηλωθείς,

και τη λόγχη κεντηθείς,

την αθανασίαν επήγασας ανθρώποις.

Σωτήρ ημών δόξα σοι.
 

 

Χρόνια Πολλά από τον Υάκινθο