Η ημέρα της Κρίσεως

" 'Ω  ψυχή  μου..."

[...] Τρομερή  θα  είναι  η  μέρα, που ο ίδιος ο Δημιουργός  του ουρανού  και  της  γής, των  ορατών  και  των  αοράτων, θα  έλθη  πάλι  για  να  κρίνει  τον  κόσμο. Τότε ο Κύριος  θα  ποιήσει  "ουρανόν  καινόν  και  γήν  καινήν" (Αποκ.21).
Τότε  "και  γη  και  τα  εν  αυτή  έργα  κατακαήσεται"  (Β'Πέτρ.3,10). Τότε  ο  ουρανός  θα  τυλιχθεί  σαν  χαρτί 
και  "ο ήλιος  σκοτισθήσεται  και  η  σελήνη  ου  δώσει  το  φέγγος  αυτής, και  οι  αστέρες  πεσούνται  από  του  ουρανού, και αι  δυνάμεις  των ουρανών  σαλευθήσονται"!(Ματθ.24).
Τότε  θα  έρθει  ο  δίκαιος  Κριτής  "επί των  νεφελών  του  ουρανού  μετά  δυνάμεως  και δόξης  πολλής" (Ματθ.24),
και " κρινεί  την  οικουμένην εν  δικαιοσύνη"(Ψαλμ.9).
'Ω  ψυχή  μου, να  είσαι  έτοιμη  κάθε  ώρα  για  να  παρασταθείς  σ'αυτό  το  φοβερό  θείο  δικαστήριο, την  ημέρα της   γενικής  κρίσεως, που  θα  έρθει  "ως  κλέπτης  εν  νυκτί" (Β'Πέτρου 3),  αλλά  θα  έρθει  οπωσδήποτε.[...]

Από  το  βιβλίο " Ο  Ουρανός  στη Γη "

του  Αγίου  Ιωάννου  της  Κρονστάνδης

Υάκινθος

"Εννοώ την ημέραν την φοβεράν..."

Εις  τον 'Ορθρον  της  Κυριακής  της  Απόκρεω

Κάθισμα

ήχος πλ.του  β'

 

Εννοώ  την  ημέραν  την  φοβεράν,

και θρηνώ  μου  τας  πράξεις  τας  πονηράς'

πώς  απολογήσομαι  τω  αθανάτω  Βασιλεί;

ποία  δε  παρρησία  ατενίσω  τω Κριτή,

ο άσωτος  εγώ;

Εύσπλαγχνε  Πάτερ,

Υιέ  μονογενές,

το Πνεύμα  το  'Αγιον 

 ελέησόν  με.

****

Απο  τον  Κανόνα της Κυριακής  της  Απόκρεω,

ποίημα  Θεοδώρου  του  Στουδίτου,

ήχος πλ.του β'

Δοξαστικόν  Τριαδικόν

 

Υιόν  εκ  Πατρός  και  Πνεύμα,

δοξάζω  ως  ηλίου  φως  και  ακτίνα 

 το  μεν γεννητώς,  ότι  και  Γέννημα'

το δε προβλητώς, ότι  και Πρόβλημα'

συνάναρχον θείαν  Τριάδα  προσκυνουμένην,

υπο  πάσης  κτίσεως.

Υάκινθος

Η ΠΗΓΗ ΚΑΤΩ ΑΠ ‘ ΤΟ ΧΙΟΝΙ

 

 

Αυτοκράτορας Ming

713 -756 μ. Χ.

 

Η ΠΗΓΗ ΚΑΤΩ ΑΠ ‘ ΤΟ ΧΙΟΝΙ

Ο βορινός αγέρας κυνηγά τα μονότονα σύννεφα ,

κάτω απ’ τα σύννεφα πετά το κατάλευκο χιόνι ,

το χιόνι στροβιλίζει ξαφνικά και σκορπίζεται ,

τα μονότονα σύννεφα είναι γεμάτα θλίψη .

Κι ωστόσο η πηγή δροσερή τρέχει πάντοτε ,

μια κι η πηγή της φωτιάς ποτέ δε θα σβήσει .

Δεν είναι τάχα ένα καλό σημάδι ;

Ελπίδες ξανανθίζουνε .

 

 

 

 

 

Υάκινθος

«Σκανδαλίζομαι;….»

 

[… ] Με  την  βία  πρέπει  να  αποτρέπουμε  τον  εαυτό  μας 

 από  την  κατάκριση  του  πλησίον. Και  με  τον  φόβο 

του  Θεού  και  την ταπεινοφροσύνη να  τον  περιφρουρούμε 

απ’αυτό  το  πάθος. Πάντως, για να  αποδυναμώσουμε 

και  τελικά, με  την  βοήθεια  του  Θεού, να  ξεριζώσουμε 

από την  καρδιά  μας  τον  σκανδαλισμό  σε   βάρος  του 

πλησίον, πρέπει  να  ερευνούμε  βαθιά  τον εαυτό  μας  με το 

φώς  του  Ευαγγελίου, για  να  δούμε  τις  αδυναμίες  μας  και  να 

διαπιστώσουμε  τις  αμαρτωλές  μας  τάσεις, κινήσεις  και 

καταστάσεις. 'Οταν  την  προσοχή  μας  θα  την  τραβήξει 

η  δική  μας  αμαρτία, δεν  θα  έχουμε  πια  διάθεση να 

παρατηρούμε τις  αδυναμίες  του  πλησίον και  να 

ασχολούμαστε  μ’αυτές.  Τότε  όλοι  οι  άνθρωποι  θα  μας  

φαίνονταν  άμεμπτοι , άγιοι! Τότε  ο  εαυτός  μας, απεναντίας ,

θα  μας  φαίνεται  αμαρτωλός, ο πιο  μεγάλος αμαρτωλός 

του  κόσμου!

Τό     Τότε  θα μας  ανοιχθούν  διάπλατα  οι  πύλες  της  αληθινής      

 ζ       και  η  αγκαλιά  της  πραγματικής  μετανοίας!

          Ο όσιος  Ποιμήν  ο  Μέγας  έλεγε:  «Εμείς  και  οι  αδελφοί

  είμ  μας  είμαστε σαν  δύο  εικόνες.  Οταν ο  άνθρωπος  προσέχει 

 τον  τον  εαυτό  του και     τον  κατακρίνει, βλέπει  τον  αδελφό  του 

άμε   άμεμπτο. 'Οταν  όμως ο  εαυτός  του  του φαίνεται  καλός, βλέπει
τον   τον αδελφό  του  κακό». Γι’αυτό  οι  πιο  μεγάλοι 'Αγιοι  του Θεού
Θού  αγωνίζονταν  επίμονα να  βλέπουν τον  εαυτό  τους 

αμα  αμαρτωλό, και  μάλιστα  τόσο, που  ακόμα  και  τα  πιο  φανερά,

ακα  ακόμα  και  τα  πιο  μεγάλα  αμαρτήματα  των άλλων,  τους 

 φαί  φαίνονταν  μηδαμινά  και αξιοσυγχώρητα.

         Από  το βιβλίο « Ασκητικές  Εμπειρίες»

Του   του  Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ

Yάκινθος

"...Χαίρε θρόνε Κυρίου..."

'Υμνος  πρός  την Θεοτόκον

Χαίρε  το  άσμα  Χερουβείμ 

και  ύμνος  των  αγγέλων

Χαίρε  ειρήνη  και χαρά 

του  ανθρωπίνου  γένους

Χαίρε παράδεισε  τρυφής

Χαίρε  ζωής  το  ξύλον

Χαίρε  το  τείχος  των  πιστών

 λιμήν κινδυνευόντων

Χαίρε  ανάκλησις  Αδάμ

 της  Εύας  χαίρε  λύτρον

Χαίρε  πηγή  της χάριτος 

 και  της  αθανασίας

Χαίρε  ναέ  θειότατε

Χαίρε  θρόνε Κυρίου

Χαίρε  αγνή  η  δράκοντος 

του  αρχεκάκου  κάραν συνθλάσασα'

εις  άβυσσον ρίψασα  πεπεδημένον'

Χαίρε  το  καταφύγιον 

 των  καταπονουμένων.

Χαίρε  αράς  η  λύτρωσις

δι'ής  χαρά  τώ  κόσμω

εδείχθης  παναμώμητε 

τώ  σώ  Παρθένε  τόκω.

Χαίρε  η  μήτηρ  του  Χριστού 

Υιού Θεού  του  ζώντος

'Ω πρέπει  δόξα  και  τιμή

προσκύνησις  και  ύμνος

νύν και  αεί  και  πάντοτε

Αμήν  εις  τους  αιώνας.

 

Χαιρετιστήριος  ύμνος  πρός  την  Θεοτόκον

του  Αγίου  Εφραίμ  του Σύρου
σε  οκτασύλλαβους  στίχους 
που  εναλλάσονται  με  επτασύλλαβους



 

 

 

 

Υάκινθος

"...τον αίτιον του είναι τα πάντα..."

Κάθισμα  Όρθρου

της  Υπαπαντής  του  Κυρίου  Ιησού  Χριστού

 Ήχος α΄

Χορός  αγγελικός,

εκπληττέσθω  το  θαύμα,

βροτοί  δε  ταις φωναίς, ανακράξωμεν  ύμνον,

ορώντες  την  άφατον  του  Θεού  συγκατάβασιν'

όν  γαρ  τρέμουσι, των  ουρανών  αι  δυνάμεις,

γηραλέαι νυν, εναγκαλίζονται  χείρες,

τον  μόνον  φιλάνθρωπον.

Από  τον  Κανόνα  της  Υπαπαντής

ήχος γ'

Ποίημα  Κοσμά  Μοναχού

Θεώμενος  Συμεών  Λόγον  τον   άναρχον,

μετά  σαρκός,

ως  εν  θρόνω  Χερουβικώ, Παρθένω  εποχούμενον,

τον  αίτιον  του  είναι  τα  πάντα,

ως  βρέφος,

εκπλαγείς  εβόα  αυτώ:

επλήσθη  τα  πάντα  της  σης  αινέσεως.

****

Από τον Κανόνα

του Αγίου και Δικαίου Συμεών του Θεοδόχου

Σαυτόν απετέλεσας,

ναόν Θεού πανάγιον,

πράξεσιν ενθέοις Θεηγόρε'

όθεν ως βρέφος εν τω αγίω ναώ,

έβλεψας Θεόν μετά σαρκός ,

σε μεταβιβάζοντα,

πρός τα θεία σκηνώματα.

Θεοτοκίον

Ο πλήρης κεκένωται,

ο προαιώνιος άρχεται,

ο Λόγος παχύνεται,

ο Πλάστης πλάττεται,

ο αχώρητος χωρείται εν κοιλία,

τη σή σωματούμενος.

Υάκινθος