«Σκανδαλίζομαι;….»

 

[… ] Με  την  βία  πρέπει  να  αποτρέπουμε  τον  εαυτό  μας 

 από  την  κατάκριση  του  πλησίον. Και  με  τον  φόβο 

του  Θεού  και  την ταπεινοφροσύνη να  τον  περιφρουρούμε 

απ’αυτό  το  πάθος. Πάντως, για να  αποδυναμώσουμε 

και  τελικά, με  την  βοήθεια  του  Θεού, να  ξεριζώσουμε 

από την  καρδιά  μας  τον  σκανδαλισμό  σε   βάρος  του 

πλησίον, πρέπει  να  ερευνούμε  βαθιά  τον εαυτό  μας  με το 

φώς  του  Ευαγγελίου, για  να  δούμε  τις  αδυναμίες  μας  και  να 

διαπιστώσουμε  τις  αμαρτωλές  μας  τάσεις, κινήσεις  και 

καταστάσεις. 'Οταν  την  προσοχή  μας  θα  την  τραβήξει 

η  δική  μας  αμαρτία, δεν  θα  έχουμε  πια  διάθεση να 

παρατηρούμε τις  αδυναμίες  του  πλησίον και  να 

ασχολούμαστε  μ’αυτές.  Τότε  όλοι  οι  άνθρωποι  θα  μας  

φαίνονταν  άμεμπτοι , άγιοι! Τότε  ο  εαυτός  μας, απεναντίας ,

θα  μας  φαίνεται  αμαρτωλός, ο πιο  μεγάλος αμαρτωλός 

του  κόσμου!

Τό     Τότε  θα μας  ανοιχθούν  διάπλατα  οι  πύλες  της  αληθινής      

 ζ       και  η  αγκαλιά  της  πραγματικής  μετανοίας!

          Ο όσιος  Ποιμήν  ο  Μέγας  έλεγε:  «Εμείς  και  οι  αδελφοί

  είμ  μας  είμαστε σαν  δύο  εικόνες.  Οταν ο  άνθρωπος  προσέχει 

 τον  τον  εαυτό  του και     τον  κατακρίνει, βλέπει  τον  αδελφό  του 

άμε   άμεμπτο. 'Οταν  όμως ο  εαυτός  του  του φαίνεται  καλός, βλέπει
τον   τον αδελφό  του  κακό». Γι’αυτό  οι  πιο  μεγάλοι 'Αγιοι  του Θεού
Θού  αγωνίζονταν  επίμονα να  βλέπουν τον  εαυτό  τους 

αμα  αμαρτωλό, και  μάλιστα  τόσο, που  ακόμα  και  τα  πιο  φανερά,

ακα  ακόμα  και  τα  πιο  μεγάλα  αμαρτήματα  των άλλων,  τους 

 φαί  φαίνονταν  μηδαμινά  και αξιοσυγχώρητα.

         Από  το βιβλίο « Ασκητικές  Εμπειρίες»

Του   του  Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ

Yάκινθος