Η Μητέρα

[...] Αν υπάρχει κάτι, που δείχνει όλο το μεγαλείο της Παναγίας, αυτό είναι εκείνη η αναφώνηση της συγγένισσάς της: " μακαρία η πιστεύσασα " (Λκ.α΄45). Αυτό κλείνει μέσα του και τα άλλα δύο χωρία: το "και αυτοί ού συνήκαν το ρήμα ό ελάλησεν αυτοίς"
(Λκ. β΄,50,51). Η μητέρα του είχε πιστέψει. Καί έπρεπε αυτήν την πίστη όλο και να την ξαναζωντανεύει. Πιό δυνατά , πιό σκληρά.
Η πίστις της ήταν , μεγαλύτερη απ' οποιουδήποτε ποτέ ανθρώπου. Πιό μεγάλη κι απ' του Αβραάμ, με την πελώρια πίστι του. Γιατί απ' αυτήν ζητήθηκαν πιό πολλά, παρά απ' τόν Αβραάμ. Γιατί το "Άγιον", που προήλθε  από μέσα της και ξεμάκρυνε από κοντά της, που την ξεπέρασε, που δημιούργησε ένα ατελείωτο χάσμα, μία άβυσσο, που είχε περικλείσει τη ζωή του, αυτό το άγιο ήταν εκείνο, που για το μεγαλείο του δεν έπρεπε σαν γυναίκα να αμφιβάλλει, αν και η ίδια το είχε γεννήσει, το είχε τα΄ί΄σει, το είχε δει αδύναμο κι ανήμπορο...αλλά και δεν έπρεπε να παραπλανηθεί απ' την αγάπη της, καθώς εκείνο δεν ήταν πιά υπό την προστασία της...Και παρ' όλ' αυτά έπρεπε να πιστεύει, πώς έτσι είναι σωστό, και ότι το θέλημα του Θεού έτσι θα έπρεπε να εκπληρωθεί...να μήν υποχωρήσει, να μή φανεί μικρόψυχη, να περιμένει και ν' ακολουθεί τόν Υιόν της σε κάθε Του βήμα, μόνο με την πίστι, χωρίς να κατανοεί '  αυτά όλα είναι το μεγαλείο της.[...]

Από το βιβλίο " Ο Κύριος "
του Romano Guardini

Έμπλησον Αγνή,

ευφροσύνης την καρδίαν μου,

την σήν ακήρατον διδούσα χαράν,

της ευφροσύνης η γεννήσασα τον αίτιον.

Τροπάριον

 του Μικρού Παρακλητικού Κανόνα

 εις την Υπεραγία Θεοτόκον

Τη Υπερμάχω Στρατηγώ..Νίκος Αμοργιανός

 

Υάκινθος