" Σε μόνον ποθεί η ψυχή μου "

[...]
Τι ανταποδώσω Σοι, Κύριε, δια το μέγα έλεος, όπερ εξέχεας επί την ψυχήν μου; Δέομαί Σου : δός μοι να βλέπω τα αμαρτήματά μου και να κλαίω πάντοτε ενώπιόν Σου.
Θεέ Ελεήμον, συγχώρησόν μοι. Συ βλέπεις πώς έλκεται η ψυχή μου πρός Σε , τον Κτίστην μου.
Σύ έτρωσας την ψυχήν μου δια της αγάπης σου καί αύτη διψά και Σε επιποθεί απαύστως, και ακοράστως τείνει πρός Σε ημέρας και νυκτός, και δεν θέλει να βλέπη τόν κόσμον τούτον, αν και αγαπά αυτόν, αλλ' υπέρ παν αγαπά Σέ, τόν Πλάστην, και Σε μόνον ποθεί η ψυχή μου.
Ώ Ποιητά μου, διατί εγώ, το μικρόν δημιούργημά σου, τοσούτον Σε έθλιβον; Σύ όμως δεν εμνήσθης των αμαρτιών μου.[...]

Από το βιβλίο " Ο άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης "
του μακαριστού Γέροντα Σωφρονίου

Τοις εν σκότει αμαρτημάτων

 

 

Υάκινθος