" 'Ανω σχώμεν τας καρδίας "!

Εγώ είδον και νήπιον θνήσκοντα,

και ζωήν την εμήν εταλάνισα'

εταράχθη γαρ όλως και έτρεμε,

και ως ήλθεν η ώρα εβόησε'

Πάτερ βοήθει μοι, μήτερ σώσον με'

και ουδείς ικανός βοηθήσαι αυτώ,

ειμή μόνον ορώντες μαραίνονται

και εν τάφω θρηνούντες,

και ποιούντες ωδήν , το,

Αλληλούϊα.

Τροπάριον από τον Κανόνα

της Νεκρώσιμης Ακολουθίας

'Ηχος πλ.του β'

Ποίον το φοβερώτερον πράγμα δια τον άνθρωπον; Ο θάνατος;
Ναι, ο θάνατος. Κανείς εξ ημών δεν δύναται να φαντασθή χωρίς τρόμον, ότι θα αποθάνη και πώς θα αφήση την τελευταίαν του πνοήν. Πόσον λυπούνται οι γονείς όταν αποθνήσκουν τα αγαπητά των τέκνα, και όταν κείνται χωρίς πνοήν ενώπιον των οφθαλμών των! Αλλ' αδελφοί, μη φοβείσθε, και μη λυπείσθε υπερμέτρως.
Ο Ιησούς Χριστός και Σωτήρ μας δια του θανάτου Του ενίκησε τον θάνατόν μας, και δια της Αναστάσεώς Του έθεσε το θεμέλιον δια την ανάστασίν μας, και κάθε εβδομάδα, κάθε Κυριακήν, πανηγυρίζομεν εν τω Αναστάντι Χριστώ την κοινήν ημών μέλλουσαν ανάστασιν εκ νεκρών, και αρχίζομεν από τώρα την αιώνιον ζωήν, πρός την οποίαν η παρούσα πρόσκαιρος ζωή μας είναι μόνον ο βραχύς, στενός και οδυνηρότατος δρόμος. Δια τον αληθή χριστιανόν ο θάνατος είναι απλώς ύπνος μέχρι της ημέρας της αναστάσεως η ως γέννησις εις νέαν ζωήν. Και τοιουτοτρόπως πανηγυρίζοντες κάθε εβδομάδα την ανάστασιν του Χριστού και την ιδικήν μας ανάστασιν εκ νεκρών, ας μάθωμεν διαρκώς να αποθνήσκωμεν δια την αμαρτίαν και να ανιστάμεθα με τας ψυχάς μας από τα νεκρά έργα, να πλουτίζωμεν τους εαυτούς μας με αρετάς, και να μη λυπούμεθα απαρηγορήτως δια τους νεκρούς.
Ας μάθωμε να αντιμετωπίζωμε τον θάνατον χωρίς φόβον, ως την απόφασιν του Επουρανίου Πατρός, η οποία δια της Αναστάσεως του Χριστού εκ νεκρών έχασε την φρίκην της.

 

" Πάσχα ιερόν ημίν σήμερον αναδέδεικται'

Πάσχα καινόν'

'Αγιον' Πάσχα μυστικόν'

Πάσχα πανσεβάσμιον'

Πάσχα Χριστός ο λυτρωτής..."

Ενίοτε μέσα εις την λύπην της ψυχής σου επιθυμείς να αποθάνης. Είναι εύκολο να αποθάνη κανείς και δεν αργεί ο θάνατος' είσαι όμως έτοιμος δι' αυτό; Ενθυμού ότι μετά θάνατον η κρίσις όλης σου της ζωής θα ακολουθήση. Δεν είσαι έτοιμος δια τον θάνατον και αν ήρχετο εις σε, θα έτρεμες όλος. Μη λοιπόν δαπανάς τους λόγους σου εις μάτην. Μη λέγεις: "Είναι καλλίτερον δι' εμέ να αποθάνω", αλλά μάλλον λέγε: "Πως δύναμαι να ετοιμασθώ δια τον θάνατον κατά τρόπον χριστιανικόν;" Δύνασαι να ετοιμασθής με την πίστιν, με τα καλά έργα και με το να φέρης γενναίως τας διστυχίας και τας λύπας αι οποίαι συμβαίνουν εις σε , ούτως ώστε να δυνηθής να συναντήσης τον θάνατον αφόβως, ειρηνικώς και ανεπαισχύντως, όχι ως σκληρόν νόμον της φύσεως, αλλ' ως πρόσκλησιν πατρικήν του αιωνίου, ουρανίου, αγίου και μακαρίου Πατρός εις την αιώνιον βασιλείαν. Ενθυμού τον γέροντα ο οποίος κουρασθείς από το βαρύ φορτίον, προσεκάλεσε τον θάνατον.
Και όταν ήλθε δεν επεθύμει ο γέρων να αποθάνη, αλλά προτίμησε να εξακολουθήση τον δρόμον του φέρων το βαρύ φορτίον του.

Αν ηλέησας άνθρωπε άνθρωπον,

αυτός μέλλει εκεί ελεήσαι σε'

κάν τινι ορφανώ συνεπάθησας,

αυτός μέλλει εκεί συμπαθήσαι σοι'

αν εξ ανάγκης τινά έσωσας,

της ανάγκης εκεί αυτός ρύσεται'

αν γυμνόν εν τώ βίω εσκέπασας,

αυτός μέλλει εκεί σκεπάσαι σε,

και ο ψαλμός,

Αλληλούϊα.

Από τον Κανόνα

της Νεκρώσιμης  Ακολουθίας

'Ηχος πλ. του β'

Αδελφοί! μεταξύ των όντων τα οποία εδημιουργήθησαν υπό του Θεού,  υπάρχουν τα πρόσκαιρα, τα παροδικά, οπoία είναι όλα τα άλογα, έμψυχα και άψυχα, οργανικά και ανόργανα, όπως και ο κόσμος αυτός, ο οποίος θα παρέλθη'  " παράγει γαρ το σχήμα του κόσμου τούτου "( Α' Κορ.7,31). Υπάρχουν όμως και όντα αιώνια,
τα οποία δεν είναι παροδικά, οποία είναι οι άγγελοι και αι ψυχαί των ανθρώπων, αυτοί οι δαίμονες μετά του Σατανά. Δια τον άνθρωπον η επίγειος ζωή, η ζωή του σώματος, χρησιμεύει μόνον ως προετοιμασία δια την αιώνιον ζωήν, η οποία θα αρχίση μετά τον θάνατον του σώματος. Πρέπει, λοιπόν, χωρίς χρονοτριβήν να επωφεληθώμεν της παρούσης ζωής  δια να ετοιμασθώμεν δια την μέλλουσαν' και εεπιδή κυρίως εργαζόμεθα καθ' όλας τας ημέρας της εβδομάδος δια την επίγειον ζωήν, οφείλομεν τας Κυριακάς και τας άλλας αγίας ημέρας να εργαζώμεθα καθ' ολοκληρίαν δια Κύριον τον Θεόν, και να αφιερώνωμεν αυτάς εις την θείαν λατρείαν, εις την ανάγνωσιν του θείου λόγου, εις την ευσεβή θεωρίαν, εις εποικοδομητικάς συνδιαλέξεις, καλά έργα και ιδιαιτέρως εις έργα φιλανθρωπίας. Βαρέως αμαρτάνουν όσοι παραμελούν το ζήτημα της πνευματικής των μορφώσεως δια την αιώνιον ζωήν εις τον άνω κόσμον. Πώς δυνάμεθα να λησμονήσωμεν τον τελικόν μας προορισμόν;  Πώς είναι δυνατόν να είμεθα τόσον αχάριστοι πρός τον Δημιουργόν, ο Οποίος εδημιούργησεν ημάς κατ' εικόνα Αυτού και ομοίωσιν, αφθάρτους και προωρισμένους να ενωθώμεν μετ' Αυτού; Ποίος μας εξηγόρασε με τον σταυρόν Του, και μας ήνοιξε τας πύλας της Βασιλείας των Ουρανών; Πώς , λοιπόν, πολλοί εξ ημών γίνονται όπως τα θηρία; ( Ψαλ.48,21).
" 'Ανω σχώμεν τας καρδίας "!

" Η εν Χριστώ Ζωή "
Αγίου Ιωάννου της Κρονστάνδης

Αναστάσεως ημέρα ,

και λαμπρυνθώμεν τη πανηγύρει,

και αλλήλους περιπτυξώμεθα.

Είπωμεν αδελφοί,

και τοις μισούσιν ημάς'

Συγχωρήσωμεν πάντα τη Αναστάσει,

και ούτω βοήσωμεν'

Χριστός Ανέστη εκ νεκρών,

θανάτω θάνατον πατήσας,

και τοις εν τοις μνήμασι,

ζωήν χαρισάμενος.

Δοξαστικόν του 'Ορθρου

Κυριακή του Πάσχα

'Ηχος πλ.του α'

Yάκινθος