Εξομολόγηση και επιτίμιο

 

[...]   Να μερικά διδάγματα , που απέρρευσαν από την τελευταία νηστεία:
'Οσο κουρασμένος και νά' σαι, δείξε την πιό μεγάλη προσοχή που μπορείς, και μη βιάζεσαι.
Τό καλύτερο είναι να δείχνεις σ' όλους τέλεια αγάπη, επιείκια και συμπάθεια και μη τρομάζεις κανέναν με την αυστηρότητά σου.
Κι άν ακόμη εξομολογούνται με τρόπο λανθασμένο (με ματαιοδοξία, απαριθμώντας τίς αρετές τους και εκθέτοντας λεπτομερώς τις περιστάσεις τής ζωής τους), να μην είσαι απότομος, μήν τους διακόπτεις, γιατί πολλοί δύστυχοι γι' αυτό ακριβώς έρχονται, για να κλαυτούν για την ταλαίπωρη ζωή τους.[...]  Το κυριώτερο είναι να επιτύχει κανείς ειλικρινή μετάνοια, αν είναι δυνατόν δάκρυα, που, σαν εμφανιστούν, δεν χρειάζονται λεπτομέρειες, αλλά για την εμφάνισή τους είναι αναγκαία μια λεπτομερής και συγκεκριμένη αφήγηση.
Να βάζετε επιτίμια σε ό λ ο υ ς. Το επιτίμιο είναι υπόμνηση, μάθημα και άσκηση' εξασκεί τον εξομολογούμενο στόν πνευματικό άθλο και του γεννάει την κλίση γι' αυτόν.Το επιτίμιο πρέπει να περιορίζεται σε ακριβή όρια: Για παράδειγμα, ανάγνωση 40 Ακαθίστων κτλ. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Χ., που όπως διηγήθηκε, δεν ήθελε να εγκαταλείψει την συνήθεια να διαβάζει τον Ακάθιστο μετά που έληξε η περίοδος, που του ορίστηκε από τον πνευματικό του. 'Αλλες δυνατές μορφές επιτιμίων είναι οι γονυκλισίες, η προσευχή του Ιησού, η έγερση κατά το μεσονύκτιο για την ανάγνωση του Μεσονυκτικού, η ανάγνωση, η νηστεία, η ελεημοσύνη -  ό,τι είναι πιό αναγκαίο για τον καθένα.[...]

Από το βιβλίο " Πνευματικά  Κεφάλαια "
 του Πρεσβ.  Αλεξάνδρου Ελτσιανίνωφ

 

Υάκινθος