" Ακολουθώ απλά τον Θεό"

Shkencëtar i përulur dhe gjunjëzimi i trupit dhe i shpirtit. -Ταπεινός επιστήμων και η γονυκλισία σώματος και ψυχής

πηγή : Ορθόδοξη Κορυτσά     Τετάρτη, 6 Ιουνίου 2012

Ταπεινός επιστήμων και η γονυκλισία σώματος και ψυχής Ὁ βιοχημικός Ἀαρών Τσιχανόβερ τιμήθηκε μέ τό βραβεῖο Νομπέλ Χημείας 2004 γιά τήν μεγάλη του ἐπιτυχία στόν πόλεμο κατά τοῦ καρκίνου (ἀνακάλυψε τό ἔνζυμο-καταστροφέα τῶν πρωτεϊνῶν πού προκαλοῦν τόν καρκίνο).Πρίν ἀπό ἑνάμισυ χρόνο ὁ ἐπιφανής ἐπιστήμονας ἔδωσε μία ἐνδιαφέρουσα συνέντευξη (BHMAGAZINO, σελ. 56, ἐφημ. ΒΗΜΑ 18/11/2005).Ἐκεί ἀνάμεσα στά ἄλλα,λέει καί τά ἑξῆς: -Ἄν μέ ρωτήσετε τί εἶμαι καί σᾶς πῶ «ἐπιστήμονας»,καί μετά μοῦ ζητήσετε νά σᾶς ἐξηγήσω τί ἐννοῶ, θά σᾶς πῶ ὅτι εἶμαι ἕνας θεατής. Δέν κάνω κάτι. Ἀκολουθῶ ἁπλά τόν Θεό, τά βήματα τοῦ Θεοῦ. Αὐτός εἶναι πού κάνει τά πάντα.Ὅλες οἱ ἀνακαλύψεις εἶναι δικές του. Ἐγώ δέν ἀνακάλυψα τίποτε. Ἐκεῖνος μέ ὁδηγεῖ στό νά κάνω ἐπιστημονικές ἀνακαλύψεις. Καί τότε ἀναρωτιέμαι, στήν περίπτωση πού κάτι πάει στραβά, πώς θά μπορέσω νά τό διορθώσω. Αὐτό ἀποτελεῖ τό μέγιστο τῆς δικῆς μου παρέμβασης. Πῶς νά σᾶς τό πῶ; Ἐγώ εἶμαι ἕνα εἶδος ἐρευνητή· ἕνας ἄνθρωπος πού ἀποκαλύπτει πράγματα. Ἡ δουλειά μου εἶναι νά ἀποκαλύπτω τά μυστικά τῆς φύσης. Καί ὅταν ἀποκαλύπτεις τά μυστικά τῆς φύσης, γίνεσαι πολύ ταπεινός. Γιατί ἡ πολυπλοκότητα τῆς δημιουργίας εἶναι τόσο μεγάλη, πού ὁ ἄνθρωπος ἀναγκάζεται νά τοποθετήσει τόν ἑαυτό του στίς σωστές διαστάσεις· καί τότε δέν θέλει οὔτε ἐξουσία, οὔτε τίποτε. * * * Εἶναι ἄξια θαυμασμοῦ ἡ ταπείνωση τοῦ μεγάλου αὐτοῦ ἐπιστήμονα. Μήπως ὅμως εἶναι καί ἕνας δριμύς ἔλεγχος γιά τήν δική μας ἐλλιπή ταπείνωση; Ταπείνωση ὄχι πιά ἐνώπιον τοῦ μεγαλείου τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου, ἀλλά ἐνώπιον τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ ἔργου Του γιά τήν σωτηρία μας. Στόν ἐσπερινό τῆς Κυριακῆς τῆς Πεντηκοστῆς γονατίζουμε τήν ὥρα πού διαβάζονται ἐκεῖνες οἱ ὡραιότατες εὐχές τῆς ἑορτῆς. Ἡ σωματική αὐτή κίνηση εἶναι συμβολική: δείχνει τήν ταπείνωσή μας. Γιά νά εἶναι ὅμως σωστή καί πλήρης πρέπει νά συνοδεύεται καί ἀπό τήν ταπείνωση τῆς ψυχῆς. Ἀφοῦ,σῶμα καί ψυχή συνιστοῦν τόν ἕνα ἄνθρωπο. Γι᾿αὐτό,λέμε σέ ἕνα τροπάριο τῶν ἀποστίχων(Κυριακή Πεντηκοστῆς,ἑσπέρας):«Ἐμεῖς,ἄν καί προερχόμαστε ἀπό τούς ἀπίστους,εἰδωλολάτρες καί ὀρθολογιστές,ἀξιωθήκαμε τοῦ θείου φωτός·γιατί στηριχθήκαμε στά λόγια καί τά διδάγματα τῶν ἀποστόλων,πού μιλοῦν γιά τήν δόξα τοῦ Θεού,τοῦ εὐεργέτου τῶν ὅλων.Μαζί μ᾿ αὐτούς,λοιπόν, ὑποκλίνοντας καρδιές καί γόνατα,μέ πίστη ἄς προσκυνήσωμε τό Ἅγιο Πνεῦμα,τόν Σωτήρα τῶν ψυχῶν μας.» Τό νά γονατίσουμε σωματικά εἶναι μᾶλλον κάτι εὔκολο. Τό δύσκολο εἶναι τό γονάτισμα τῆς ψυχῆς μας, δηλ. ἡ ταπείνωση. Γιατί ἄραγε; Γιατί,ταπείνωση σημαίνει: ἐμπιστεύομαι τόν Χριστό σέ ὅλα. Καί κάνω ὑπακοή σ΄Αὐτόν, σέ ὅλα. Εἴτε μοῦ ἀρέσουν, εἴτε ὄχι. Γιατί ξέρω ὅτι οἱ ὁδηγίες τοῦ Χριστοῦ μέ ὁδηγοῦν κοντά Του. Στήν πράξη, αὐτό ἐπιτυγχάνεται μέ τήν ὑπακοή στίς πνευματικές συμβουλές καί ὁδηγίες τοῦ ἱερέα-πνευματικοῦ πατέρα πού μᾶς ὁδηγεῖ μέ ἀσφάλεια στόν Χριστό. πηγή: εδώ

Shkencëtar i përulur dhe gjunjëzimi i trupit dhe i shpirtit. Biokimisti Aaron Ciechanover u nderua me çmimin Nobel në Kimi më 2004 për suksesin e madh në luftën kundër kancerit (zbuloi enzimë – shkatërruese të proteinave që prodhojnë kancer). Para një viti e gjysëm ky shkencëtar i njohur dha një intervistë interesante (Vimagazino, fq 56, gazeta Vima 18/11/205). Atje ndër të tjera, thotë këto: - Nqs më pyesni se çfarë jam dhe ju përgjigjem “shkencëtar”, dhe më pas më kërkoni t’iu shpjegoj çfarë dua të them do t’iu them që jam një spektator. Nuk bëj gjë. Ndjek thjesht Zotin, hapat e Zotit. Ai është që kryen gjithçka. Të gjitha zbulimet janë të Tijat. Unë nuk zbulova asgjë. Ai më udhëzoi që të bëj zbulime shkencore. Atëhere pyes veten, në rast se diçka nuk shkon mirë, si do të mundem ta korrigjoj. Kjo është maksimalia e ndërhyrjes sime. Si t’ia u them? Unë jam një lloj kërkuesi, një njeri që zbulon gjëra. Puna ime është të zbuloj sekretet e natyrës. Kur zbulon sekretet e natyrës, bëhesh më i përulur. Sepse kompleksiteti i krijimit është kaq i madh, sa njeriu detyrohet të vendosë veten e tij në dimensionet e sakta, dhe atëhere nuk do as pushtet asgjë. Ja vlen të admirosh përulësinë e këtij shkencëtari të madh. Mos ndoshta është dhe një kontroll i egër për përulësinë tonë të munguar? Përulësi jo tashmë, para madhështisë së krijimit të botës, por para Krishtit dhe veprës së Tij për shpëtimin tonë. Në mbrëmsoren e së Djelës së Pentikostisë gjunjëzohemi gjatë momentit që lexohen ato urata shumë të bukura të festës. Kjo lëvizje trupore është simbolike: tregon përulësinë tonë. Por që të jetë e drejtë dhe e plotë duhet të shoqërohet dhe nga përulësia e shpirtit. Pasi, trupi dhe shpirti përbëjnë një njeri. Për këtë arsye themi në një tropar të apostikëve (Të Djelën e Pentikostisë, mbasdite): “Ne mgjth se kemi prejardhje nga të pabesët, idhujtarët dhe racionalistët u bëmë të meritueshëm në fjalët dhe në mësimet e apostujve, që flasin për lavdinë e Zotit, bamirësit të të gjithëve. Bashkë me ta, pra duke përulur zemërat dhe gjunjtë, me besim le të përulemi në Shpirtit të Shënjtë, Shpëtimtarin e shpirtrave tanë.” Gjunjëzimi trupor është ndoshta diçka tjetër. e vështira është përulësia e shpirtit tonë, dmth përulësia. Pse vallë? Sepse, përulësi do të thotë: i kam besim Krishtit tek të gjitha. Dhe bëj bindje tek Ai në të gjitha. Më pëlqejnë apo jo. Sepse e di që udhëzimet arrien me bindjen shpirtërore dhe udhëzimet e klerikut - atshpirtëror që na udhëzon me siguri tek Krishti.

Read more: http://ortodoksikoritsa.blogspot.com/