" Η υετίζουσα φλόξ "- 'Αγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς

Rreth Pendikostisë së Shënjtë! - ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

πηγή : Ορθόδοξη Κορυτσά

ΠΕΡΙ  ΤΗΣ  ΑΓΙΑΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ ΑΓΙΟΥ  ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ  ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ «Όταν συμπληρωνόταν η πεντηκοστή ημέρα μετά την Ανάσταση, της οποίας έφθασε τώρα η μνήμη, ενώ όλοι οι μαθητές ήσαν συγκεντρωμένοι μαζί και ευρίσκονταν ομόψυχοι στο υπερώο (οίκος) εκείνου του ιερού, αλλά και στο προσωπικό του υπερώο, στο νου του, συναγμένος ο καθένας τους (διότι ήσαν σε ησυχία και αφιερωμένοι στη δέηση και στους ύμνους προς το Θεό), ξαφνικά, λέγει ο ευαγγελιστής Λουκάς, «ακούσθηκε ήχος από τον ουρανό, σαν από ορμή βιαίου ανέμου και εγέμισε τον οίκο όπου κάθονταν».(Πραξ.2, 1-11). Είναι βίαιος γιατί νικά τα πάντα και ξεπερνά τα τείχη του πονηρού, γκρεμίζει κάθε οχύρωμα του εχθρού, ταπεινώνει τους υπερήφανους, ανυψώνει τους ταπεινούς στη καρδιά και διασπά τους συνδέσμους των αμαρτημάτων. Γέμισε δε ο οίκος εκείνος στον οποίο κάθονταν, καθιστώντας τον, κολυμβήθρα πνευματική και εκπληρώνοντας την επαγγελία του Σωτήρα, που τους έλεγε, πριν αναληφθεί: «Ο μεν Ιωάννης βάπτισε με νερό, εσείς δε θα βαπτισθήτε με άγιο Πνεύμα, όχι έπειτα από πολλές μέρες». Αλλά και το όνομα που έδωσε σ' αυτούς το έδειξε να αληθεύει. Διότι δια του ήχου αυτού από τους ουρανούς οι Απόστολοι έγιναν πραγματικά υιοί βροντής. «Και φάνηκαν σ' αυτούς γλώσσες διαμεριζόμενες ωσάν πυρός και στον καθένα τους κάθισε από μια κι' εγέμισαν όλοι άγιο Πνεύμα και μιλούσαν άλλες γλώσσες, όπως τους έδιδε το Πνεύμα να μιλούν». Αλλά για ποιό λόγο φάνηκε το Πνεύμα σε σχήμα γλωσσών; Αφ' ενός για να επιδείξει τη συμφυϊα του, τη σχέση του με το Λόγο του Θεού, γιατί τίποτε δεν είναι συγγενέστερο από τη γλώσσα προς το λόγο. Συγχρόνως δε και για τη χάρη της διδασκαλίας, γιατί ο κατά Χριστό διδάσκαλος χρειάζεται χαριτωμένη γλώσσα. Γιατί δε φανερώθηκε το άγιο Πνεύμα με πύρινες γλώσσες; Όχι μόνο για το ομοούσιο του Πνεύματος προς το Πατέρα και τον Υιό (γιατί πυρ είναι ο Θεός μας), αλλά και για τη διπλή ενέργεια του κηρύγματος των Αποστόλων. Γιατί μπορεί συγχρόνως να ευεργετεί και να τιμωρεί. Όπως το πυρ έχει διπλή ιδιότητα και να φωτίζει και να φλογίζει, έτσι και ο λόγος της διδασκαλίας, αυτούς που υπακούουν φωτίζει και αυτούς που απειθούν παραδίδει τελικά σε πυρ και κόλαση. Είπε δε γλώσσες, όχι πυρός, αλλά σαν πυρός, για να μη νομίσει κανείς ότι το πυρ εκείνο είναι αισθητό και υλικό, αλλά να αντιληφθούμε την επιφάνεια του Πνεύματος σαν με παράδειγμα. Για ποιό λόγο δε οι γλώσσες φάνηκαν να διαμερίζονται σ' αυτούς; Γιατί μόνο στο Χριστό που ήλθε και αυτός από πάνω δεν δίδεται με μέτρο το Πνεύμα από το Πατέρα. Εκείνος και κατά σάρκα ακόμη είχε ολόκληρη τη θεία δύναμη και την ενέργεια, ενώ σε κανέναν άλλο δεν έγινε χωρητή όλη η χάρη του Πνεύματος, αλλά ατομικά ο καθένας αποκτά άλλος το ένα και άλλος το άλλο από τα χαρίσματα, για να μη νομίσει κανείς ότι η από το Πνεύμα διδόμενη στους αγίους χάρη είναι φύση. Το δε εκάθισε δεν υποδηλώνει μόνο το δεσποτικό αξίωμα, αλλά και το ενιαίο του θείου Πνεύματος. Κάθισε πάνω στό καθένα τους και πληρώθηκαν όλοι άγιο Πνεύμα, γιατί και όταν μερίζεται κατά τις διάφορες δυνάμεις και ενέργειές του, δια της καθεμιάς ενέργειας παρευρίσκεται και ενεργεί ολόκληρο το άγιο Πνεύμα, αμερίστως μεριζόμενο και ολοκληρωτικά μετεχόμενο, κατά την εικόνα της ηλιακής ακτίνας. Λαλούσαν δε άλλες γλώσσες, δηλαδή διαλέκτους, διότι έγιναν όργανα του θείου Πνεύματος, ενεργούντα και κινούμενα κατά τη θέληση και δύναμη εκείνου. Αυτά προαναγγέλθηκαν και μέσω των προφητών του, όπως δια του Ιεζεκιήλ: «θα σας δώσω καρδιά νέα και Πνεύμα νέο θα βάλω μέσα σας, το Πνεύμα μου». (Ιεζ. 36,26). Δια του Ιωήλ: «και κατά τις έσχατες μέρες θα εκχύσω από το Πνεύμα μου επάνω σε κάθε σάρκα». (Ιωήλ 2,28). Δια του Μωυσή: «ποιός θα καταστήσει προφήτες όλο το λαό του Κυρίου, όταν δώσει ο Κύριος σ' αυτούς το Πνεύμα του;». Ο ίδιος δε ο Κύριος έλεγε: «όποιος πιστεύει σε μένα, θα ρεύσουν ποτάμια ζωντανού ύδατος από την κοιλιά του» το οποίο ερμηνεύοντας ο ευαγγελιστής: «τούτο το έλεγε περί του Πνεύματος που επρόκειτο να λαμβάνουν οι πιστεύοντες σ' αυτόν». (Ιω. 17,39). Έλεγε επίσης στους μαθητές του: «εάν με αγαπάτε, θα τηρήσετε τις εντολές μου, κι' εγώ θα ζητήσω από τον Πατέρα να σας στείλει άλλο Παράκλητο, για να μείνει μαζί σας αιωνίως, το Πνεύμα της αληθείας» και «ο δε Παράκλητος, το άγιο Πνεύμα, που θα στείλει ο Πατέρας στο όνομά μου, εκείνος θα σας διδάξει τα πάντα» και «θα σας οδηγήσει σε όλη την αλήθεια». (Ιω.14,15 - 14,26 - 15,26 - 17,39). Τώρα λοιπόν εκπληρώθηκε η επαγγελία και κατήλθε το άγιο Πνεύμα, σταλμένο και δοσμένο από το Πατέρα και τον Υιό και αφού περιέλαμψε τους αγίους μαθητές και τους άναψε θείως ως πραγματικές λαμπάδες και τους ανέδειξε σε φωστήρες υπερκοσμίους και παγκοσμίους. Όπως δε, αν κανείς ανάψει από τη φωσφόρο λαμπάδα άλλη και από 'κείνη άλλη και ούτω καθεξής, κρατώντας το με τη διαδοχή, έχει πάντοτε το φως μόνιμα, έτσι δια της χειροτονίας των Αποστόλων επί τους διαδόχους των διαδίδεται η χάρη του θείου Πνεύματος δι' όλων των γενεών και φωτίζει όλους τους υπακούοντας στους ποιμένες και διδασκάλους. Το άγιο Πνεύμα που δεν αποστέλλεται μόνο, αλλά και αποστέλλει τον από τον Πατέρα Υιό πάνω στη γη και μας δίδαξε τα θαυμαστά και μεγάλα. Διότι το άγιο Πνεύμα ήταν πάντοτε και συνυπήρχε με τον Υιό στον Πατέρα, συνδημιουργώντας στο καιρό τους τα δημιουργηθέντα και συνανακαινίζοντας τα φθαρέντα και συγκρατώντας τα διαμένοντα, πανταχού παρόν και τα πάντα πληρούν και διέπον και εφορών. Όχι μόνο παντού, αλλά και πάνω από το παν, ούτε σε όλο τον αιώνα και το χρόνο μόνο, αλλά και πριν από κάθε αιώνα και χρόνο». (απόσπασμα από τις Πατερικές εκδόσεις «Γρηγόριος ο Παλαμάς», τόμος 10ος)

Rreth Pendikostisë së Shënjtë! SHËN GRIGOR PALAMAI. “Kur plotësohej dita e pesëdhjetë pas Ngjalljes, e sëcilës mbriti dhe dita ta kujtojmë, ndërsa të gjithë nxënësit ishin të mbledhur bashkë dhe gjendeshin në unitet në atë shtëpi, të atij të shënjti. Në mendjen e tij, i përqëndruar secili (sepse ishin në qetësi dhe të dedikuar në lutjen dhe në himnet për Zotin), pa pritur, thotë ungjillori Lluka, “U dëgjua zë prej qiellit, si një furtunë ere dhe u mbush shtëpia ku qëndronin” (Veprat 2, 1-11). Është e sigurt sepse mund gjithçka dhe kalon murret e dinakut, shkatërron çdo barierë të armikut, përulën krenarët, ngre të përulurit në zemër dhe përçan lidhjet e mëkateve. U mbush ajo shtëpi në të cilin po qëndronin, duke e kthyer atë, në një kolimvithër shpirtërore dhe duke plotësuar premtimin e Shpëtimtarit që ju thoshte para se të ngjitej: “Joani pagëzoi me ujë, ju do të pagëzoni me Shpirtin e Shënjtë, pas pak ditësh”. Por dhe emri që dha tek ata tregoi që ishte e vërtetë. Sepse nëpërmjet këtij tingulli nga qiejtë Aposutjt u bënë vërtet bij bubullime. “dhe u shfaqen tek ata gjuhë të cila u shpërndanë si zjarr dhe tek secili qëndroi dhe një dhe u mbushën të gjithë Shpirt të Shënjtë dhe flisnin gjuhë të tjera, ashtu siç ju jepte Fryma të flasin”. Por për çfarë arsye u shfaq Shpirti i Shënjtë në formën e gjuhëve? Nga njëra anë që të tregojë bashkëinteligjencën e tij, marrëdhënien e tij me Fjalën e Perëndisë, sepse asgjë nuk është më e përafërt nga gjuha në lidhje me fjalën. Në të njejtën kohë dhe për hirin, dhuntinë e të mësuarit, duhet një gjuhë e gëzueshme. Përse u shfaq Shpirti i Shënjtë me gjuhë të zjarrta? Jo vetëm për njëqënëshmërinë e Shpirtit kundrejt Atit dhe Birit (sepse zjarr është Perëndia jonë), por dhe për efektin e dyfishtë të predikimi të Apsotujve. Sepse mundet në të njejtën kohë të bëjë mirë dhe të dënojë. Ashtu si zjarri ka karakteristika të dyfishta dhe të ndriçojë dhe të përvëlojë, kështu dhe fjala e mësimeve, ata që të cilët i binden i ndriçon dhe ata që nuk binden i dorëzon si përfundim në zjarrin dhe ferrin. Tha gjuhë, jo zjarri, por si prej zjarri, që të mos kujotjë diksuh që ai zjarr është i ndjeshëm dhe material, por që të kuptojmë gjërësinë e Shpirtit si me shëmbull. Për çfarë arsye gjuhët u shfaqën duke u ndarë tek ata? Sepse vetëm tek Krishti që erdhi dhe ai nga lart nuk jepet me masë Shpirti nga Ati. Ai dhe me trup kishte të plotë fuqinë dhe energjinë hyjnore, ndërsa tek asnjë tjetër nuk nxuri i gjithë hiri i Shpirtit, por secili përfiton dikush një e dikush një tjetër nga dhuntitë, që të mos kujtojë asnjeri që hiri, dhuntia e dhënë nga Fryma tek shënjtorët është natyrë. Ndrësa “qëndroi” nuk deklaron vetëm gradën dhespotike, por dhe të unitetin e Frymës hyjnore. Qëndroi mbi secilin nga ata dhe u mbushën të gjithë nga Shpirti i shënjtë, sepse dhe kur ndahet në fuqitë dhe efektet e tij të ndryshme, nëpërmjet secilës nga dhuntitë, efektet, gjendet dhe aktivizohet i gjithë Shpirti i Shënjtë, i ndarë pandashmërisht dhe plotësisht pjesëmarrës, sipas pamjes së rrezeve djellore. Flisnin gjuhë të tjera, dmth dialekte, sepse u bënë vegla të Frymës Hyjnore, duke funksionuar dhe lëvizur sipas vullnetit dhe fuqisë së tij. Këto u parathanë dhe nëpërmjet profetëve të tij, si nëpërmjet Jezekilit: “Do t’iu jap zemër të re dhe Frymë të re do të vendos brenda jush, Frymën time” (Jezekil 36,26). Nëpërmjet Joilit: “dhe gjatë ditëve të fundit do të derdh Frymën time mbi çdo trup”. (Joil 2,28). Nëpërmjet Moisiut: “kush do të bëjë profetë të gjithë popullin e Zotit, kur të japë Zoti tek ata Frymën e tij?” Ndërsa vetë Zoti thoshte: “ai që beson tek unë, do të rrjedhin lumenj uji të gjallë nga barku i tij” të cilën duke e shpjeguar ungjillori: “këtë e thoshte për Shpirtin e Shënjtë që do ta marrin ata që i besojnë atij”. (Joil 17,39). Thoshte gjithashtu tek nxënësit e tij: “nqs me doni, do të mbani urdhëresat e mia, dhe unë do të kërkoj nga Ati t’iu dërgojë Ngushëllues tejtër, për të qëndruar me ju përjetësisht, Frymën e së vërtetës” dhe “ndërsa Ngushëlluesi, Shpirti i Shënjtë, që do dërgojë Ati në emërin tim, ai do t’iu mësojë gjithçka” dhe “do t’iu udhëzojë në të gjithë të vërtetën”. (Joil 14,15 – 14,26-15,26-17,39). Tani pra u plotësua lajmërimi që erdhi nga Shpirti i Shënjtë i dërguar dhe dhënë nga Ati dhe Biri dhe pasi ndriçoi nxënësit e shënjtë dhe i ndezi hyjnërisht si qirinj të vërtetë dhe i tregoi si ndriçues botërisht dhe mbibotërisht. Ashtu siç nqs dikush ndez nga qiriri i ndezur një tjetër dhe nga ajo një tjetër e kështu me rradhë, duke e mbajtur me trashëgimninë, ka përherë dritën, kështu nëpërmjet dorëzimit të Apostujve mbi trashëgimtarët e tyre transmetohet hiri i Shpirtit Hyjnor nëpërmjet të gjitha brezave dhe ndriçon të gjithë sa binden tek barinjtë dhe mësuesit e tyre. Shpirti i Shënjtë që nuk dërgohet vetëm, por dhe dërgon Birin prej Atit mbi tokë dhe na mësoi të mëdhajat dhe të mrekullueshmet. Sepse Shpirti i Shënjtë ishte gjithmonë dhe bashkëekzistonte me Birin tek Ati, duke bashkëkrijuar në kohën e tyre të krijuarat dhe duke bashkërindërtuar të konsumuarat dhe duke mbajtuar të ndarat, kudo i kudogjendur dhe të gjitha i plotëson, ju jep jetë dhe i lulëzon. Jo vetëm kudo, por dhe më tepër se gjithçka, jo vetëm tek gjithë shekujt dhe kohën vetëm, por dhe mbi çdo shekull dhe kohë. (pjesë nga botimet Etërore “Grigor Palamai”, vëllimi i 10-të

Read more: http://ortodoksikoritsa.blogspot.com/#ixzz1wxCBIlbQ