Η αμαρτία μου...

...ενώπιόν μου εστί διά  παντός

" Η αμαρτία μου μπροστά μου είναι πάντα ", έλεγε ο άγιος προφήτης Δαβίδ. Η αμαρτία του ήταν το αντικείμενο της ακατάπαυστης μελέτης του. "Θα ομολογήσω δημόσια την ανομία μου και θα φροντίσω ν'απαλλαγώ απο την αμαρτία μου ". Μολονότι η αμαρτία του είχε πια συγχωρηθεί και η χάρη του Αγίου Πνεύματος είχε επιστρέψει στην ψυχή του, η αυτομεμψία ήταν συνέχεια στο νού του και στα χείλη του, η ενοχή του ήταν συνέχεια μπροστά στα μάτια του.
Μα κι αυτό του φαινόταν λίγο. Γι' αυτό, από τη μεγάλη του μετάνοια, ομολογούσε την αμαρτία του δημόσια, ώστε να τη μάθει όλη η οικουμένη.
Οι 'Αγιοι Πατέρες της Ανατολικής Εκκλησίας, ιδιαίτερα οι ερημίτες, όταν έφθαναν σε υψηλά μέτρα αρετής, όλες τους τις πνευματικές ασκήσεις τις συγχώνευαν σε μία,
τη μετάνοια. Η μετάνοια κυριαρχούσε σ'όλη τους την ζωή, σ' όλη τους την δραστηριότητα. Κι αυτό γιατί έβλεπαν την αμαρτία τους!
Ρώτησαν έναν από τους μεγάλους οσίους πατέρες ποιά πρέπει να είναι η εργασία του μοναχού που ζει ησυχαστικά. Κι εκείνος αποκρίθηκε: " Η ψυχή σου, που αξίζει για σένα περισσότερο απ'όλον τον κόσμο, κείτεται μπροστά σου θανατωμένη από τις αμαρτίες, κι εσύ ρωτάς ποιά θα πρέπει να είναι η εργασία σου; Ποιά άλλη μπορεί να είναι από τον κλαυθμό; ". Ο κλαυθμός και το πένθος είναι η κύρια εργασία του αληθινού εργάτη του Χριστού.
Ο κλαυθμός και το πένθος είναι ο δρόμος του από την ημέρα που αρχίζει μέχρι την ημέρα που τελειώνει την άσκηση, μέχρι την ημέρα, δηλαδή, που φεύγει απ' αυτόν τον κόσμο. Γιατί η θέαση της αμαρτίας μας και η μετάνοια, που γεννιέται στην ψυχή μας απ' αυτήν τη θέαση, είναι εργασία δίχως τέλος πάνω στη γή.[...]

[...] Δεν έχω μετάνοια ,γιατί δεν βλέπω την αμαρτία μου. Και δεν βλέπω την αμαρτία μου, γιατί ακόμα την υπηρετώ. Κανένας δεν μπορεί να δεί την αμαρτία , όσο την γεύεται, όσο την απολαμβάνει έστω και μόνο με τόν νού και την καρδιά του. Την αμαρτία μπορεί να την αντιληφθεί μόνο εκείνος που εκούσια και αποφασιστικά διαλύει τη φιλία του μαζί της, εκείνος που στέκεται φρουρός ακοίμητος στήν πύλη της ψυχής του με γυμνό το σπαθί του λόγου τού Θεού, εκείνος που αδίστακτα θανατώνει μ' αυτό το σπαθί την αμαρτία, μ' όποια μορφή κι αν τον πλησιάσει.
'Οποιος πραγματοποιήσει αυτό το μεγάλο κατόρθωμα, όποιος δηλαδή μισήσει την αμαρτία και πάρει μακριά της το νού, την καρδιά και το σώμα του, θα λάβει από τον Θεό ένα εξαιρετικό χάρισμα: Να βλέπει την αμαρτία του! [...]

Από το βιβλίο " Ασκητικές Εμπειρίες Γ' "

του Αγίου Πατρός ημών
  Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ

Κυριακή της Τυρινής

Από τον Κανόνα του 'Ορθρου

Ποίημα Χριστοφόρου του Πρωτοσηκρίτου

'Ηχος πλ.του β'

Θεέ των όλων, ελέους Κύριε,

εις την εμήν ταπείνωσιν,

ευσπλάγχνως επίβλεψον

και μη πόρρω πέμψης με της θείας Εδέμ'

όπως βλέπων τα κάλλη,
όθεν εκπέπτωκα,

σπεύσω πάλιν θρήνοις,
προσλαβείν άπερ απώλεσα.

        

Υάκινθος