" Κλήσις "

[...] Ο γνωρίσας εκ πείρας το μεγαλείον, αλλά και το δυσχερές της χριστιανικής οδού, διχάζεται μεταξύ δύο τάσεων: αφ' ενός μεν του φλογερού πόθου, ίνα πάντες γνωρίσουν τόν Αληθινόν  Θεόν και ζήσουν εν τω φωτί της αιωνίου υπάρξεως, αφ' ετέρου δε του φόβου μήπως οι κλητοί  δεν βαστάσουν το βάρος της δοκιμασίας. Ιδού δια τί στρέφεται μάλλον πρός τον Θεόν δια της προσευχής υπέρ της σωτηρίας πάντων και εκάστου, ή εις το κήρυγμα. Ο αληθής Χριστιανισμός εν τω κόσμω σχεδόν δεν κηρύττεται, διότι το ευαγγελικόν κήρυγμα "ουκ έστι κατά άνθρωπον", αλλ' έχει υπερβατικόν χαρακτήρα. Προσέτι δε ο αληθής
Χριστιανισμός, εξ αυτής ταύτης της φύσεως αυτού, ουδέποτε αποβαίνει επιθετικός.

Διά μέσου όλης της ιστορίας του Χριστιανισμού δύναται τις να παρακολουθήση την μεγάλην επιφύλαξιν των αγίων ασκητών, ότε, ως φαίνεται, απέκειτο εις αυτούς να αποκαλύψουν την δοθείσαν εις αυτούς πείραν. Αφ' ενός η επιφύλαξις αύτη προεκαλείτο εκ της συνειδήσεως ότι, εάν οι άνθρωποι, οίτινες εν γένει φοβούνται τόν πόνον και μετ' ολιγοψυχίας μετέρχονται εισέτι και μικράν άσκησιν, θα ήκουον τούς κόπους και τας θλίψεις, τας οποίας ούτοι υπέφερον, τότε απλώς θα απεμακρύνοντο από του Χριστιανισμού. Αφ' ετέρου εγνώριζον οι 'Αγιοι Πατέρες ότι, όταν ο Θεός καλή διά της χάριτος Αυτού εις την άσκησιν ταύτην, τότε, ό,τι εις εκείνους οίτινες δεν εγνώρισαν την αγάπην του Θεού φαίνεται αφόρητον, εις τους κεκλημένους παρουσιάζεται υπό εντελώς άλλην μορφήν.[...]

Από το βιβλίο " Ο 'Αγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης "
του Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου (Σαχάρωφ)

 

 

Psalm 102  

 

 

Υάκινθος