Μαρασμός;

[...]Στενοχωριέσαι συχνά, σαν προσέχεις ότι προσφιλή σου πρόσωπα μαράθηκαν και γέρασαν. Αυτό όμως είναι η φθορά του ανθρώπινου ψυχικού στοιχείου, που ανοίγει τον δρόμο για ν' ανεβούν από τα βάθη δυνάμεις ευεργετικές, πνευματικές. Η άνθηση που με πόνο μέσα μας βλέπουμε να εξασθενίζει στούς άλλους, η λάμψη δηλαδή των ματιών, τα ροδοκόκκινα μάγουλα κι οι βαθιές μελωδικές φωνές- όλα αυτά είναι ευφορία του σαρκικού και ψυχικού μας ανθρώπου και δεν έχει αξία. 'Οσο περισσότερο χάνει ο εξωτερικός άνθρωπος τόσο περισσότερο αναγεννάται ο εσωτερικός. Κι είναι καλό άν το γέρασμα δεν οδηγεί στήν κατάθλιψη, στον φόβο των γηρατιών και του θανάτου και στην πνευματική κατάπτωση.[...]

Από το  βιβλίο " Πνευματικά Κεφάλαια "
του πρεσβ. Αλεξάνδρου Ελτσιανίνωφ

Philip Glass- The Kiss

 

 

Υάκινθος