" Το πύρινον ύδωρ "

του Αγίου Πατρός ημών Συμεών του νέου Θεολόγου

Ηθικός Λόγος Α' ι΄, 3, 4

( συνέχεια του ι' 2)

 

[...] 'Ετσι λοιπόν, πιστεύοντας ολόψυχα και μετανοώντας θερμά, συλλαμβάνομε, όπως ειπώθηκε, στίς καρδιές μας τον Λόγο του Θεού, όπως η Παρθένος, με το να διατηρούμε δηλαδή τις ψυχές μας παρθένες και αγνές. Κι όπως εκείνη, επειδή ήταν υπεράμωμη, δεν την έφλεξε το πύρ της Θεότητας, έτσι ούτε εμάς καταφλέγει, όταν διατηρούμε αγνές και καθαρές τις καρδιές' αλλά γίνεται δροσιά από τον ουρανό και πηγή ύδατος και αθάνατης ζωής, που ρέει μέσα μας.Το ότι δεχόμαστε κι εμείς παρομοίως το αφόρητον πύρ της Θεότητας, άκουσε τον Κύριο που λέγει: " ήλθα να βάλω πύρ επάνω στην γή " (Λκ. 12,49). Ποιό άλλο είναι, παρά το ομοούσιο της Θεότητάς του Πνεύμα, με το οποίο συνεισέρχεται και συνθεωρείται και ό ίδιος μαζί με τόν Πατέρα και ευρίσκεται μέσα μας; Αφού όμως ο Λόγος του Θεού εσαρκώθηκε μιά φορά από την Παρθένο και εγεννήθηκε σωματικώς από αυτήν ανεκφράστως και υπέρ λόγον, δεν μπορεί όμως αυτός να σαρκωθεί ή να γεννηθεί σωματικώς και πάλι από τον καθένα μας, τί κάνει;  Από εκείνη την άχραντη σάρκα του, την οποία προσέλαβε από τις αγνές λαγόνες της Πανάχραντης και Θεοτόκου Μαρίας, δια της οποίας εγεννήθηκε σωματικώς , από αυτήν την σάρκα μας μεταδίδει για βρώση' και τρώγοντάς την, έχομε μέσα μας όλον τον σαρκωμένο Θεό και Κύριό μας Ιησού τον Χριστό, αυτόν τον Υιό του Θεού και υιό της παρθένου και πανάμωμης Μαρίας, τον καθισμένο δεξιά του  Θεού και Πατρός, ο καθένας από μας τους πιστούς τρώγοντας αυτήν τήν σάρκα του, τον έχομε μέσα μας, κατά το λεγόμενο από τον ίδιο: "εκείνος που τρώγει την σάρκα μου και πίνει το αίμα μου μένει μέσα μου κι εγώ μέσα σ'αυτόν" (Ιω. 6,56), χωρίς να προέρχεται ή να γεννάται σωματικώς και να χωρίζεται από εμάς. Πράγματι, δεν γνωρίζεται όντας κατά σάρκα (Β' Κορ.5,17) σ' εμάς ως βρέφος, αλλά ευρίσκεται ασωμάτως με τις ουσίες και φύσεις και θεοποιώντας μας ως συσσώμους του και ως όντες σάρκα από την σάρκα του και οστούν από τα οστά του ( Εφ. 5,29). Αυτό είναι μέσα μας το θαυμαστό της ανέκφραστης οικονομίας αυτού κι επάνω από λόγο συγκαταβάσεως, αυτό το μυστήριο το γεμάτο από μεγάλη φρίκη, αυτό που ανέβαλλα να το γράψω κι έτρεμα να το επιχειρήσω.[...]

 

Πατερικές Εκδόσεις " 'Αγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς "

 

 

 

***

 

Τριφεγγής Μονάς Θεαρχική,

πάσαν διασκέδασον,

αμαρτιών και παθών μου την ζόφωσιν,

φωτεινών ακτίνων σου,

γλυκυτάταις εν μετουσίαις,

και ποίησον σού τής απροσίτου,

δόξης με ναόν, και σκηνήν άχραντον.

 

Θεοτοκίον

 

Ρούν τον πρίν της φύσεως ημών,

πεπονθυίας άτοπον,

και πρός φθοράν ολισθησάσης 'Αχραντε,

σαρκωθείς εν μήτρα σου,

ο Θεός Λόγος,

φιλανθρώπως ανέστειλε,

και την θεαρχίαν τρίφωτον,

ημάς εμυσταγώγησεν.

Από τον  Τριαδικό Κανόνα

Μεσονυκτικού της Κυριακής

'Ηχος Β΄

 

 

 

 

 

Υάκινθος