Η παιδεία της Χάριτος

  'Αγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος

" Τή ελευθερία, ή Χριστός ημάς ηλευθέρωσε, στήκετε "

[...]
Η Χάρη του Θεού που φανερώθηκε, αυτή μόνον μπορεί να διδάξει όσους την επιλέγουν για παιδαγωγό, εκπαιδεύοντας τους μαθητές της να έχουν ήθη που αρμόζουν στούς ανθρώπους, δηλαδή ήμερα, καλοκάγαθα, εύσπλαγχνα, συμπαθή, δίκαια, φιλικά, μετριοπαθή, διακριτικά, σώφρονα, αγνά, μακρόθυμα, ανεξίκακα, κοινωνικά, ελεήμονα, φιλάνθρωπα, οικτίρμονα, χαριτωμένα, επιεική και προσιτά' οργίλα και θυμώδη εναντίον όλων των αντιθέτων τους, επιθυμητικά και ορεκτικά για όσα είναι ωφέλιμα στην ψυχή' να επιθυμούν δε τα φυσικά και αναγκαία, με ομαλό και μέτριο και νόμιμο τρόπο.
   'Οπως δόθηκε στο σώμα όρεξη και μάτια και φώς, ώστε να βλέπει και να τρέφεται από τα αγαθά της γής, έτσι δόθηκε και στην πιστή ψυχή όρεξη και νούς και το φώς του Κυρίου  Ιησού Χριστού, ώστε να βλέπει και να τρέφεται με ουράνια τροφή, τη γνώση των οικτιρμών του Θεού, τη συμπάθεια και την αγάπη και την εκούσια ταπείνωση της καθόδου του μέχρι του σταυρού και του θανάτου.
Διότι αυτά είναι τα χαρακτηριστικά του λογικού αυτού ζώου. Και χαρακτηριστικό του αλόγου ζώου, είναι το να επιθυμεί μόνο τίς υλικές τροφές. 'Ωστε αυτός που χρησιμοποιεί την όρεξη της ψυχής για τα σαρκικά και γήϊνα, είναι ή παράφρων ή κτηνώδης. Εάν όμως δεν έχει αίσθηση αυτού του κακού, είναι νεκρός' και μόνον ο Χριστός μπορεί να τον αναστήσει. 'Οποιος σκέφτεται  την ημέρα  του Κυρίου, θα υπομείνει  την παιδεία  της χάριτος, χωρίς την οποία είναι ακατόρθωτο  και αδύνατο  να  γίνει  άνθρωπος'  και αφού  γίνει  άνθρωπος  και παραμείνει, ούτε να καταγραφεί  ούτε να ξεπέσει  με όσους  δεν έγιναν  ούτε  παρέμειναν  άνθρωποι, και καταντήσει  θηρίο  ή λύκος  ή αρκούδα  ή φίδι ή γουρούνι και γαϊδούρι' με κάποια  μεν  όμοιος  ως πρός  το επιθυμητικό, με άλλα  δε άγριος ως  πρός  το θυμικό. Διότι  τέτοιοι  καταδικάζονται στην κόλαση. Θα υπήρχε  δε κάποια  μικρή  απολογία  γι' αυτούς, αν καταδικάζονταν  ως απλοί άνθρωποι  που αμάρτησαν' αλλ' επειδή  είναι άνθρωποι  και διά  μέσου τού Χριστού  θεοί, αποκτώντας με την κοινωνία  και μετοχή  σε αυτόν  τη δυνατότητα  να μήν  αμαρτάνουν, αυτοί  όμως δεν το θέλουν  αυτό,  πώς  δεν  είναι άξιοι  για  μεγάλη  καταδίκη;  γιατί  δεν  αγαπούν  να είναι  τού Θεού, αλλά  του εαυτού τους.  Γι'αυτό  το λόγο  όσοι  μετά  το άχραντο  βάπτισμα  τού Χριστού  έπεσαν σε αμαρτίες, όταν τους περιλάμψει  φωτισμός  μετανοίας,  δεν πρέπει  να ζητούν  συγχώρηση  μόνο για τα αμαρτήματα, αλλά και να λάβουν  από τον Χριστό  την ελευθερία του,  ώστε  να μη μπορούν  πλέον  να αμαρτάνουν. " Διότι καθένας  που κάνει  την αμαρτία, δεν  είναι δούλος  Χριστού, αλλά δούλος  της αμαρτίας' στην οικία  τού Θεού και Πατέρα  δεν μένει  παντοτεινά'  (..  "ότι πάς ο ποιών την αμαρτίαν, ούκ  έστι  δούλος  Χριστού, αλλά δούλος  της αμαρτίας'  εις την οικίαν  τού Θεού  και Πατρός, ού δύναται  μένειν  εις τον αιώνα"..) εάν λοιπόν  ο  Χριστός  ως Υιός  του  Θεού  μας  ελευθερώσει, θα  είμαστε  πραγματικά  ελεύθεροι ".
Γι' αυτήν  ο απόστολος  Παύλος  λέει:  " Σταθείτε σταθερά  στήν ελευθερία,  για την οποία  ο Χριστός μας ελευθέρωσε".
[...]

Από τα " Αλφαβητικά Κεφάλαια "  

(από το κεφ. ΙΕ')

του αγίου Πατρός ημών

Συμεών του Νέου Θεολόγου

 

 

ΧΕΡΟΥΒΙΚΟ ΣΤΑΝΙΤΣΑ ΗΧΟΣ Β' (ΔΑΝΙΗΛ ΚΑΡΑΜΠΑΣΗ)

 

 

Υάκινθος