"Εις τον Ευαγγελισμόν" Αγίου Νικολάου Καβάσιλα

"...Τίνα δε ταύτα; Βίος πανάμωμος, ζωή πάναγνος, άρνησις κακίας απάσης, άσκησις αρετής απάσης, ψυχή καθαρωτέρα φωτός, σώμα δια πάντων πνευματικόν, ηλίου φαιδρότερον, ουρανού καθαρώτερον, θρόνων χερουβικών ιερώτερον'
νούν πτερόν ουδενός ηττώμενον ύψους, ει τι και πτερόν αγγέλων, και τούτο κάτω τιθέντος'  θείος έρως το της ψυχής επιθυμητικόν άπαν εις εαυτόν αναλώσας' Θεού κατοχή, Θεού συνουσία κτιστού επέκεινα λογισμού..."

"Ηράσθη του κάλλους σου Χριστός Πανάμωμε,

και την μήτραν σου κατώκησεν,

όπως παθών εξ αμορφίας,

το γένος των ανθρώπων λυτρώσηται,

και κάλλος το αρχαίον δωρήσηται"

'Ορθρος ,  24 Μαρτίου, ωδή Θ'.

[...] Αλλά χαίρει και η Παρθένος , χάρις στην οποία όλες αυτές  οι δωρεές δόθηκαν στους ανθρώπους. Και χαίρει για πέντε λόγους. Πρίν απ'όλα σαν άνθρωπος, που συμμετέχει, όπως όλοι, στα κοινά αγαθά. Χαίρει όμως και γιατί οι δωρεές δόθηκαν σ'Αυτή και πρίν και αφθονώτερα από τους άλλους, κι ακόμη περισσότερο, γιατί Αυτή είναι η αιτία που οι δωρεές αυτές δόθηκαν σ'όλους. Ο πέμπτος όμως και μεγαλύτερος λόγος για τον οποίο χαίρει η Παρθένος είναι ότι όχι απλώς δια μέσου αυτής ο Θεός, αλλά και αυτή η ίδια, χάρις σ'εκείνα που γνώρισε και προείδε, έφερε την ανάσταση στούς  ανθρώπους.

2.Γιατί η Παρθένος δεν είναι όπως η γη που συνετέλεσε μεν, αλλά δεν έκαμε όμως η ίδια τίποτε στη δημιουργία του  ανθρώπου, που  χρησιμοποιήθηκε σαν απλή ύλη από τον Δημιουργό και απλώς "έγινε" χωρίς να "πράξη" τίποτε.
Η Παρθένος πραγματοποίησε η ίδια μέσα της και πρόσφερε στο Θεό όλα εκείνα που προσείλκυσαν τον Τεχνίτη στη γη, που παρακίνησαν το δημιουργικό χέρι. Και ποιά είναι αυτά;

Βίος πανάμωμος, ζωή πάναγνη, άρνηση κάθε κακίας,

 άσκηση όλων των αρετών, ψυχή από το φώς καθαρώτερη, σώμα εντελώς πνευματικόν, λαμπρότερο από τον ήλιο,

 από τον ουρανό καθαρότερο,

 από τους χερουβικούς θρόνους ιερώτερο.

 Φτερούγισμα νού, που δεν δειλιάζει μπρός σε κανένα ύψος,

που ξεπερνά ακόμη και τα φτερά των Αγγέλων.

Θείος έρως, που απορρόφησε και αφομοίωσε κάθε άλλη επιθυμία της ψυχής.

Κτήμα του Θεού, ένωση με το Θεό που δεν χωράει σε καμμιά ανθρώπινη σκέψη.

'Ετσι, έχοντας στολίσει με τέτοιο κάλλος και το σώμα και την ψυχή Της, κατορθώνει να ελκύση επάνω της το βλέμμα του Θεού. Ανέδειξε, χάρις στη δική της ωραιότητα, ωραία την κοινή ανθρώπινη φύση.

Και κατέκτησε τον απαθή. Και έγινε άνθρωπος εξ αιτίας της Παρθένου εκείνος που εξ αιτίας της αμαρτίας ήταν στους ανθρώπους μισητός.[...]

Την Παρασκευή της Α'εβδομάδος

Εις τον 'Ορθρον

Από τα Τριώδια

Θεοτοκίον, ήχος β'

Τήν της αποτόμου,

αρχαίας αναιρέτιν αποφάσεως,

και της Προμήτορος την επανόρθωσιν,

την του γένους της πρός Θεόν,

αιτίαν οικειώσεως,
την πρός τον Κτίστην γέφυραν,
σε Θεοτόκε μεγαλύνομεν.

πηγή:Υάκινθος