Η γήϊνη ευτυχία - η αγάπη, η οικογένεια, η υγεία, η απόλαυση της ζωής και της φύσης - όλα αυτά είναι καλά και δεν πρέπει να νομίζουμε, ότι ο Χριστιανισμός τα κρίνει με αυστηρότητα.
Κακό είναι μονάχα η υποδούλωσή μας στην ευτυχία μας, όταν η ευτυχία αυτή κυριαρχεί σ' εμάς και όταν βυθιζόμαστε ολοκληρωτικά σ' αυτή, ξεχνώντας το ουσιώδες.
Κι ο πόνος κι οι ταλαιπωρίες της ζωής είναι πολύτιμα από την σκοπιά της πνευματικής ωρίμανσης, όχι από μόνα τους με τρόπο απόλυτο, αλλά σε συνάρτηση μόνο με τα αποτελέσματα, που επιφέρουν. Αφαιρώντας από τον άνθρωπο την γήϊνη ευτυχία και θέτοντάς τον αντιμέτωπο,πρόσωπο με πρόσωπο, με τις υπέρτατες αξίες, τον υποχρεώνουν να ανοίξει τα μάτια του και να κοιτάξει τόν εαυτό του και τόν κόσμο, τον στρέφουν πρός τον Θεό.
Απ' αυτό προκύπτει ότι η γήϊνη ευτυχία, που συνδυάζεται με την αδιάλειπτη μνήμη του Θεού και δεν αποκλείει την ένταση και την ανάταση της πνευματικής ζωής, είναι αναμφίβολα κάτι καλό. Το ίδιο όπως και ο πόνος και η δυστυχία, αν εξοργίζουν η ταπεινώνουν τον άνθρωπο χωρίς να τον μεταμορφώνουν και χωρίς να του προκαλούν ευεργετικές αντιδράσεις, είναι δύο φορές κακά.
Αυτά γράφονται σαν απάντηση στήν πολύ διαδεδομένη αντίληψη ότι η Εκκλησία και το Ευαγγέλιο καταδικάζουν κάθε γήϊνη ευτυχία και καλούν τον άνθρωπο στόν πόνο και την δυστυχία χάριν του ιδίου του πόνου και της δυστυχίας.
Από το βιβλίο " Πνευματικά Κεφάλαια "
του πρωτ. Αλεξάνδρου Ελτσιανίνωφ
Κακό είναι μονάχα η υποδούλωσή μας στην ευτυχία μας, όταν η ευτυχία αυτή κυριαρχεί σ' εμάς και όταν βυθιζόμαστε ολοκληρωτικά σ' αυτή, ξεχνώντας το ουσιώδες.
Κι ο πόνος κι οι ταλαιπωρίες της ζωής είναι πολύτιμα από την σκοπιά της πνευματικής ωρίμανσης, όχι από μόνα τους με τρόπο απόλυτο, αλλά σε συνάρτηση μόνο με τα αποτελέσματα, που επιφέρουν. Αφαιρώντας από τον άνθρωπο την γήϊνη ευτυχία και θέτοντάς τον αντιμέτωπο,πρόσωπο με πρόσωπο, με τις υπέρτατες αξίες, τον υποχρεώνουν να ανοίξει τα μάτια του και να κοιτάξει τόν εαυτό του και τόν κόσμο, τον στρέφουν πρός τον Θεό.
Απ' αυτό προκύπτει ότι η γήϊνη ευτυχία, που συνδυάζεται με την αδιάλειπτη μνήμη του Θεού και δεν αποκλείει την ένταση και την ανάταση της πνευματικής ζωής, είναι αναμφίβολα κάτι καλό. Το ίδιο όπως και ο πόνος και η δυστυχία, αν εξοργίζουν η ταπεινώνουν τον άνθρωπο χωρίς να τον μεταμορφώνουν και χωρίς να του προκαλούν ευεργετικές αντιδράσεις, είναι δύο φορές κακά.
Αυτά γράφονται σαν απάντηση στήν πολύ διαδεδομένη αντίληψη ότι η Εκκλησία και το Ευαγγέλιο καταδικάζουν κάθε γήϊνη ευτυχία και καλούν τον άνθρωπο στόν πόνο και την δυστυχία χάριν του ιδίου του πόνου και της δυστυχίας.
Από το βιβλίο " Πνευματικά Κεφάλαια "
του πρωτ. Αλεξάνδρου Ελτσιανίνωφ
Andrea Bocelli - Sueño
Υάκινθος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου