" Από την ελευθερία στην αγάπη "

[...]
Τι είναι ουσιαστικά η ορθόδοξη στάση απέναντι στον Θεό; Είναι αυτή η ασκητική, παραδοσιακή στάση και άσκηση, ως εγρήγορση του ανθρώπου. Θα είσαι όλη την ώρα σε μία εγρήγορση, σε μία στάση δυναμική, ακριβώς για να είσαι προσεκτικός, να είσαι συγκρατημένος. Και όταν δώσει ο Θεός τη Χάρη, αυτή δεν καταργεί την ελευθερία, απλώς τρέφει, βοηθάει τα του ανθρώπου, που βέβαια ο Θεός τα έχει δώσει, και το νού και τις δυνάμεις και όλα. Τις αυξάνει, τις αναπτύσσει, αλλά πάλι ο άνθρωπος είναι που αγαπά τον Θεό. Δεν αγαπά η Χάρις τους Θεού μέσω του ανθρώπου τον Θεό. Ο άνθρωπος αγαπάει τον Θεό. Η Χάρις βοηθάει. Διότι άλλως ο Θεός θα αγαπούσε τον εαυτό του μέσω τους εαυτού του. Είναι λοιπόν ο άνθρωπος που αγαπάει Αυτόν που τον αγαπάει. Η αιωνιότητα είναι θέωση, αλλά είναι κατάσταση των δύο. Είναι το μυστήριο του "δυοφυσιτισμού" της Ορθοδοξίας, ότι δηλαδή ο Χριστός έγινε διπλούς και δεν θα πάψει ποτέ να είναι διπλούς, διότι ο Θεός εποίησε τον διπλανό του και αυτός ο διπλανός του δεν πρέπει να καταργηθεί, αλλιώς είναι κοροϊδία. Αυτός ο διπλανός όμως έχει τη δυνατότητα, την ελευθερία να απομονωθεί και να απομονώσει τόν άλλον, να μην υπάρχει ως αγάπη. Εγώ νομίζω ότι έτσι θα είναι η κόλαση. Και δεν είναι αυτό από θεολογική θεώρηση. Ας μη πούμε ότι η κόλαση θα είναι καζάνι - ποιός θα το πιστέψει σήμερα; 'Ισως θα ήταν πιό εύκολο να ήταν καζάνια, αλλά δεν είναι. Η κόλαση είναι εσωτερική, ως μία διάσταση δυνατότητας -  μετοχής και κοινωνίας αγάπης, ή αυτοστέρηση αυτής.[...]
Εάν έναντι του Θεού παραβληθούν και ο θάνατος και διάβολος και η κόλαση, και η ελευθερία ως αυτονομία και απομόνωση, τότε φτάνουμε σ' αυτό που είπα, ότι αυτά γίνονται κατά κάποιο τρόπο αυτοσκοποί, αδειάζουν από κάθε περιεχόμενο,από κάθε νόημα, γίνονται φαντασμαγορία,γίνονται αντικατοπτρισμός. 'Ενας Ρώσος το έχει πει: Η κόλαση θα είναι ουσιαστικά ένας ψεύτικος κόσμος. Και αυτό το ζούμε ήδη εδώ. Και θα πρέπει να μάθουμε να ακούμε τους ανθρώπους, να τους αφήνουμε να μιλήσουν, και θα δούμε ότι θα αποκαλύψουν τόν κόσμο στόν οποίο ζούν. Η αιωνιότητα θα είναι προέκταση από εδώ, και αυτό είναι φοβερό. Αλλά βέβαια με την αγάπη του Θεού και την ελευθερία, υπάρχει πάντοτε δυνατότητα αλλαγής, πάντοτε. Και μη νομίζουμε ποτέ ότι είναι ακόμα κάποιος χαμένος. Πέρα για πέρα ο Θεός δεν έχει εγκαταλείψει κανέναν, ούτε έχει στερήσει από κανέναν τη δυνατότητα να σωθεί. Αλλά λίγο-πολύ οι άνθρωποι βάζουν τον εαυτό τους μέσα σε άλλες προτεραιότητες. Και βεβαίως φταίνε οι συνθήκες γύρω τους. Φταίνε πολλά.[...]

Από το βιβλίο "Από την ελευθερία στη αγάπη "
του  Επισκόπου Ερζεγοβίνης Αθανασίου Γιέφτιτς

 

ANDREA BOCELLI (HQ) AVE MARIA (SCHUBERT)  

 

 

Υάκινθος