Φύσις

Η φύσις ενδιαφέρεται ολιγώτερον μεν δια την διανοητικήν μας οντότητα, πολύ περισσότερον δια την ηθικήν μας οντότητα.
'Ολη η φύσις είναι αδιάφορος απέναντι του υλικού μας πολιτισμού, αλλά δεν είναι αδιάφορος απέναντι της συμπαθείας, της καλωσύνης, της αγνείας όπως και απέναντι της λαγνείας, της κακοηθείας και των παθών.
Τούτο είναι η πειστική  απόδειξις του ότι η σχέσις της φύσεως πρός τον άνθρωπον είναι πρωτίστως ηθική.
Ολόκληρος η φύσις είναι αποσπασματική εικών, εις έν κατώτερον όμως επίπεδον του ανθρώπου. Δια τούτο, το πάν ομοιάζει με τον άνθρωπον και όμως τίποτε από όλα δεν είναι ο άνθρωπος.
Η φύσις, τρόπον τινά, είναι η διεσκορπισμένη ύλη του ανθρώπου.
'Εκαστον καλόν και κακόν μας αντικατοπτρίζεται εις την φύσιν εις αναριθμήτους αποχρώσεις και παραλλαγάς. Τα πάθη μας και αι αγαθοεργίαι μας, αι επιθυμίαι μας και η παραφροσύνη μας , η εσωτερική μας γαλήνη και αι συγκρούσεις -  έκαστον έχει την μορφήν του εις την φυσικήν δημιουργίαν, εις τα όντα, εις τα στοιχεία, εις τα συμβαίνοντα, εις τας μεταβολάς.
Η φύσις είναι η "ανάποδη" πλευρά του ανθρώπου ή ολόκληρος ο εσωτερικός άνθρωπος, ολόκληρος ο πνευματικός άνθρωπος εις τα σχήματα και εις τας μορφάς.
Η φύσις είναι ο εκτεταμένος άνθρωπος, ο άνθρωπος είναι η συμπυκνωμένη φύσις.
'Οποιος βλέπει την φύσιν βαθύτερον, θα εύρη εις αυτήν όλας τας ιδιότητας της ψυχής του: όλας τας αμαρτίας του, τα πάθη, τας αγαθοεργίας, όλα διαμορφωμένα εις τα ζώα, τα φυτά και τα στοιχεία, εις την θάλασσαν, τους ποταμούς και τα έλη' εις τα άστρα, τας θυέλλας και τους κεραυνούς. Μικράν γεύσιν αυτού έδωσεν ο Πλάτων, ακόμη περισσότερον ο  Διονύσιος Αρεοπαγίτης και ο Γρηγόριος Νύσσης και άγιοι.
Καθημερινώς ημείς σχολιάζομεν τους ανθρώπους χρησιμοποιούντες εικόνας εκ της φύσεως' παραδείγματος χάριν:
οκνηρός όπως η βούς, οξύθυμος όπως ο πάνθηρ, ήρεμος όπως το αρνίον, πράος όπως η περιστερά, γλυκύς ωσάν το μέλι, ύπουλος ως ο όφις, λυσσασμένος όπως η ύαινα, εκδικητικός ωσάν η άρκτος, σκληρός ωσάν ο λύκος, λάγνος όπως ο κύων, μοχθηρός όπως η γαλή, λαμπρός ως ο ήλιος, απότομος ωσάν η θύελλα, δροσερός ως η πρωϊνή δρόσος κ.ο.κ.[...]

"Στοχασμοί περί του καλού και του κακού"
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

 

 

 

 

 

Υάκινθος