Ημέρα Επιταφίου

Τα σήμαντρα της γης ηχήσανε

με λιβάνι και θυμίαμα λουστήκανε

τα κρόσσια της χλόης

Ροδίτες κοκκινόχαλκοι

κιτρινόφλεκτοι έρωτες

μωβιές, λιλές λεβάντες

γονάτισαν τους μίσχους τους

Σιωπηλό κυματισμό απηύθυναν

Μειδιάσανε και στα τρίσβαθα απλωθήκανε

Τα ζωντανά να μηρυκάζουν σώπασαν

και με αναίτιες δρασκελιές

μυστικές διαδρομές διαβήκανε κι ευθυτενή σταθήκανε

Τα άστρα το φέγγος τους δυνάμωσαν

και ν'αφουγκραστούν προσπάθησαν

Ζύγωσε η ανθρωποθάλασσα, της κτίσης το άγιο σώμα

Στην ύπαιθρο, στις εκκλησιές

στα σπήλαια της πλάσης ευλαβικά κατέπλευσαν

με δέος ορατό, και με σιγή και θαυμασμό και ύμνους

εμπνευσμένους, όπως μπορούσαν

με όσα γνώριζαν

με όσα έμαθαν

και με όσα ένοιωθαν

να ψηλαφίσουν θέλησαν την άϋλη μορφή του

Ουράνιες κάμερες την πομπή απαθανάτισαν

το χρόνο αιχμαλώτισαν, κατάκοιτο τον φύλαξαν

για να τον λευτερώσουν άγνωστο πότε και γιατί

σε ποιά στροφή του φεγγαριού

σε ποιό κρεσέντο του ουρανού

Της ποιήτριας Ευγενίας Παπαδοπούλου

Μεγάλη  Παρασκευή 2012
Υάκινθος