Λαμπριάτικος ψάλτης

του Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη


...'Οσον παρέρχεται ο χρόνος τόσον το ελεύθερον έθνος καθίσταται - οίμοι - ανικανώτερον όπως δώσει χείρα βοηθείας εις το δούλον έθνος. 'Αγγλος η Γερμανός η Γάλλος δύναται να είναι κοσμοπολίτης η αναρχικός η άθεος η ο,τιδήποτε...Αλλά Γραικύλος της σήμερον ομοιάζει με νάνον...Το Ελληνικό έθνος...έχει και θα έχη δια παντός ανάγκην της θρησκείας του...

*****

...Και όταν θάπτωμεν νεκρόν εν Χριστώ ευσεβώς ζήσαντα είναι ως να σπείρωμεν εις την γην κόκκον σίτου...και ο Κύριος θα τον αναστήση εν τη εσχάτη ημέρα καθώς ηυδόκησε να μας το υποσχεθή
"Ο πιστεύων εις εμέ καν αποθάνη ζήσεται καγώ αναστήσω αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα..."

....'Ητο Ανάστασις. Ανάστασις!  Το πρόσωπον του Δεσπότου Χριστού έλαμπε με άγιον φως, δεξιά της Ιεράς Πύλης.
Η μορφή της Δεσποίνης Θεοτόκου ήστραπτεν εξ αφάτου χαράς αριστερόθεν κρατούσης το θείον βρέφος της...Και ο ηγαπημένος μαθητής ήτο ακόμη εκεί και συνέχαιρεν επί τη Αναστάσει αν και πτυχή τις μερίμνης συνέστελλε το υψηλόν μέτωπόν του, προβλέποντος ότι θρασύς τις ιερόσυλος έμελλε να τον αρπάση εκ της κόγχης του δια να τον μεταφέρει εις Αθήνας...εις Μουσείον  'Υψιστε Θεέ!  Μουσείον ως να είχε παύσει εις τον τόπον τούτον η Χριστιανική θρησκεία. 'Ιλεως γενού αυτοίς Κύριε!

Υάκινθος