Βάπτισμα

[...]
Η απάντησις  σ' αυτήν την κάθοδο πρός το βάθος όπου βρισκόταν πεσμένος ο άνθρωπος, είναι το άνοιγμα των ουρανών, απ' τα ύψη. Το χώρισμα, που μας χωρίζει, από τον πανταχού παρόντα Θεό στόν ουρανό του, και στην απομόνωσί του, δηλαδή ο ίδιος ο άνθρωπος, ως ξεπεσμένο δημιούργημα, που είχε παρασύρει μαζί του όλη την πλάσι που "υπετάγη τη ματαιότητι" (Ρωμ.η', 20), αυτό το χώρισμα φεύγει από τη μέση. Συντελείται μια αιώνια ένωσις. Στην ανθρώπινη καρδιά του Ιησού ξεχύνεται ο ανοικτός  πλούτος του Πατρός.
" Εγένετο...Ιησού προσευχομένου ανεωχθήναι τόν ουρανόν", λέγει το κατά Λουκάν (γ', 21), θέλοντας μ' αυτό να φανερώσει κάποιο γεγονός, που ήταν όμως πραγματικό, πιό πραγματικό απ' όλα τα χειροπιαστά πράγματα που τους περιτριγυρίζουν' αλλά ήταν " εν Πνεύματι".

 

Σήμερον ο Παράδεισος ηνέωκται τοις ανθρώποις,

και ο της Δικαιοσύνης 'Ηλιος καταυγάζει ημίν....

Σήμερον του παλαιού θρήνου απηλλάγημεν

και ως νέος Ισραήλ διεσώθημεν.

Σήμερον του σκότους ελυτρώθημεν

και τω φωτί της θεογνωσίας καταυγαζόμεθα..

Σήμερον η πλάνη κατήργηται,

και οδόν ημίν σωτηρίας εργάζεται

 η του Δεσπότου επέλευσις....

Σήμερον τα άνω τοις κάτω συνεορτάζει,

 και τα κάτω τοις άνω συνομιλεί.... 

Εις τα Άγια Θεοφάνεια
του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού
Από το ποίημα
Σωφρονίου Πατριάρχου Ιεροσολύμων

 

Τό 'Αγιον Πνεύμα ανυψώνει τον άνθρωπο, πιό πάνω κι απ' τόν ίδιο τον εαυτό του, έτσι που καταλαβαίνει τον Θεό, κι αντιλαμβάνεται την αγάπη του.Ο πλούτος αυτού του Πνεύματος πλημμυρίζει τον Ιησού. Μιλήσαμε για το μυστήριο, απ' όπου είχε πηγάσει η ύπαρξις του Χριστού: 'Οτι αυτός είναι ο κατ' ουσίαν Υιός του Θεού. 'Οτι αυτός φέρει μέσα στην ύπαρξί του τη ζωντανή θεότητα, που τον παρακολουθεί και τον φωτίζει.Ταυτόχρονα όμως αυτός είναι και ένας αληθινός άνθρωπος, που έγινε ολότελα όμοιος μ' εμάς, εκτός από την αμαρτία' επομένως αυτός είναι που "προέκοπτε σοφία , και ηλικία, και χάριτι' όχι μόνον " παρ' ανθρώποις", αλλά και "παρά Θεώ"...

 

... Σήμερον η χάρις του Αγίου Πνεύματος,

εν είδει περιστεράς,

τοις ύδασιν επεφοίτησε.

Σήμερον ό άδυτος 'Ηλιος ανέτειλε,

και ο κόσμος τω φωτί του Κυρίου καταυγάζεται....

Σήμερον ο άκτιστος υπό του ιδίου πλάσματος

βουλή χειροθετείται...

Σήμερον ο ακλινής τω ιδίω οικέτη υποκλίνεται,

ίνα ημάς εκ της δουλείας ελευθερώση...

Εις τα Άγια Θεοφάνεια

του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού

Από το ποίημα

Σωφρονίου Πατριάρχου Ιεροσολύμων

Εδώ το μυστήριο γίνεται σκοτεινότερο: είναι Υιός του Πατρός.

Ο Πατήρ προαιωνίως είναι "εν τω Υιώ", όπως και "ο Υιός εν τω Πατρί" (Ιω.ιδ', 10-12). 'Ο,τι κάνει ο Υιός, είναι κάτι που προέρχεται απ' την εξουσία του Πατρός. Αυτή η εξουσία, αυτή η δύναμις είναι ανοικτή μπροστά του και τη " βλέπει".Ταυτόχρονα όμως σημειώνεται, ότι από τον Πατέρα του "εξήλθε" και πρός τον Πατέρα του "πορεύεται", για να καταλήξει στην αδιαπέραστη απ' την ανθρώπινη νόησι εκείνη φράσι, που είπε πάνω στόν Σταυρό, πώς τον είχε εγκαταλείψει ο Θεός (Μτ.κζ', 46). 'Ετσι είναι και το Πνεύμα πάντα μαζί του, γιατί το Πνεύμα είναι αγάπη, που ενώνει Πατέρα και Υιό μεταξύ τους, και που έκανε τον Υιό να ενανθρωπίσει. Εν τούτοις "έρχεται το πνεύμα επ' αυτόν", όπως επίσης εκείνος θα το "στείλει"  στούς δικούς του "από του Πατρός".

 

Σύ γαρ Θεός ών απερίγραπτος,

άναρχός τε και ανέκφραστος,

ήλθες απί της γής,

μορφήν δούλου λαβών,

εν ομοιώματι ανθρώπων γενόμενος...

Ο Ιορδάνης εστράφη εις τα οπίσω,

ορών τον Αόρατον οραθέντα,

τον Κτίστην σαρκωθέντα,

τον Δεσπότην εν δούλου μορφή.

Ο Ιορδάνης εστράφη εις τα οπίσω,

και τα όρη εσκίρτησαν,

Θεόν εν σαρκί καθορώντα,

και νεφέλαι φωνήν έδωκαν,

θαυμάζουσαι τόν παραγενόμενον,

 φώς εκ φωτός, Θεόν αληθινόν εκ Θεού αληθινού,

δεσποτικήν πανήγυριν σήμερον ορώντες...

Εις τα Άγια Θεοφάνεια
του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού
Από το ποίημα

Σωφρονίου Πατριάρχου Ιεροσολύμων

 

Εδώ σταματά το μυαλό μας, αν και διαισθάνεται, πως εδώ πρόκειται για μια πραγματικότητα, που είναι πραγματικότης πιό πολύ από κάθε άλλη και πως έχομε μπροστά μας μια αλήθεια, που είναι αληθινή πιό πολύ απ' όλες. Αυτό όμως δεν πρέπει να μας αφήσει να παρασυρθούμε σε δημιουργήματα της λογικής, που είναι φαινομενικά, και σε αισθήματα και λέξεις, που μέσα τους δεν έχουν καμμιά ουσία. Όλ' αυτά αποτελούν  μυστήριο, είναι το μυστήριο  του Τριαδικού Θεού που έγινε άνθρωπος. Δε μπορούμε να το διαπεράσουμε και η ομολογία της αδυναμίας μας αυτής ισχύει για ό,τι θα λεχθεί σχετικά με το πρόσωπο του Ιησού.

Το Άγιον Πνεύμα κατεβαίνει πάνω στον Ιησού και στην ακατάληπτη αυτή συνάντηση, στο θεϊκό πλούτο που ξεχύνεται εκείνη τη στιγμή, ακούονται τα λόγια της πατρικής αγάπης, που το κατά Λουκάν τα έχει στό δεύτερο πρόσωπο "συ ει ο υιός μου ο αγαπητός, εν σοί ηυδόκησα" ( Λκ. γ',22).

[...]

Από το βιβλίο " Ο Κύριος "

του Romano Guardini

*******

 

Τριάς υπερούσιε, υπεράγαθε,

υπέρθεε, παντοδύναμε, παντεπίσκοπε,

αόρατε, ακατάληπτε'

Δημιουργέ των νοερών ουσιών και των λογικών φύσεων,

η έμφυτος αγαθότης, το Φώς το απρόσιτον,

το φωτίζον πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον,

λάμψον καμοί τω αναξίω δούλω σου'

φώτισόν μου της διανοίας τα όμματα,

 όπως ανυμνήσαι τολμήσω την άμετρον ευεργεσίαν και δύναμιν...
 

 

 

Μέγας εί Κύριε και θαυμαστά τα έργα σου,

και ουδείς λόγος εξαρκέσει

πρός ύμνον των θαυμασίων σου...

Εις τα Άγια Θεοφάνεια
του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού
Από το ποίημα

Σωφρονίου Πατριάρχου Ιεροσολύμων

****

Υάκινθος