Χαρακτηριστικό των κακών ανθρώπων είναι να κρίνουν τους άλλους ως κακούς. Είναι ανίκανοι να αναγνωρίζουν τη δική τους ατέλεια, και γι'αυτό κατηγορούν άλλους για τα ελαττώματα τους. Και όταν χρειάζεται, είναι σε θέση ακόμη και να καταστρέφουν άλλους στο όνομα της δικής τους ορθότητας. Πόσες φορές δεν το έχουμε δει: στα βασανιστήρια των Αγίων, στην ιερά Εξέταση, στο Ολοκαύτωμα, στο Μαϊ Λάϊ! Αρκετές φορές, ώστε να ξέρουμε ότι κάθε φορά που κρίνουμε κάποιους άλλους ως κακούς, μπορεί εμείς οι ίδιοι να διαπράττουμε το Κακό. Ακόμη και οι άθεοι και οι αγνωστικιστές πιστεύουν στα λόγια του Χριστού: "Μη κρίνετε ίνα μη κριθήτε".
Το Κακό είναι μια ηθική κρίση. Προτείνω ότι ίσως είναι και μια επιστημονική κρίση. Διατυπώνοντας όμως την κρίση με επιστημονικό τρόπο δεν ξεφεύγουμε από την σφαίρα της ηθικής. Η λέξη είναι υποτιμητική. Είτε αποκαλούμε κάποιον άνθρωπο κακό, σύμφωνα με την δική μας γνώμη, είτε βασιζόμενοι σε κάποιο τυποποιημένο ψυχολογικό τεστ, και με τους δύο τρόπους εκφέρουμε μία ηθική κρίση εναντίον του. Δεν θα ήταν πιο σωστό να απέχουμε και από τους δύο τρόπους; Η επιστήμη από μόνη της είναι αρκετά επικίνδυνη. Πως τολμάμε να αναμειγνύουμε και τις δύο υπό το φως της νουθεσίας του Χριστού; Αν, όμως εξετάσουμε το θέμα προσεκτικότερα, θα δούμε ότι μία απόλυτη αποφυγή διατύπωσης ηθικών κρίσεων είναι, από μόνη της, και αδύνατη και κακή.[...]
Είναι γεγονός ότι δεν μπορούμε να ζούμε αξιοπρεπώς, χωρίς να διατυπώνουμε γενικά κρίσεις και συγκεκριμένα ηθικές κρίσεις....'Ολοι μας παίρνουμε καθημερινά αποφάσεις που είναι κρίσεις, και οι περισσότερες από τις οποίες έχουν ηθικές προεκτάσεις. Δεν είναι δυνατόν να μή κρίνουμε.[...]
(συνεχίζεται στην ανάρτηση της 10/4/2012).
Από το βιβλίο " Οι 'Ανθρωποι του Ψεύδους "
του ψυχιάτρου-ψυχοθεραπευτή δρ. Σκότ Πέκ
πηγή:Υάκινθος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου