Η μυστική Τράπεζα

Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά

Ομιλία Κ'

 13    Ο ναός τούτος, όπου ευρισκόμαστε τώρα, είναι τύπος του σπηλαίου εκείνου, μάλλον δε έχει και κάτι περισσότερο του τύπου, διότι είναι σχεδόν ένα άλλο εκείνο' διότι έχει τόπο, στον οποίο τοποθετείται το δεσποτικό σώμα, το εσωτερικό του παραπετάσματος  και την μέσα σ' αυτό πανίερη τράπεζα. 'Οποιος λοιπόν προστρέχει νοερώς στο θείο πραγματικά και θεοδόχο τούτο σπήλαιο και παραστέκει και παραμένει έως το τέλος, συγκεντρώνοντας και κατευθύνοντας την διάνοιά του πρός τον Θεό, όχι μόνο θα επιγνώση τους λόγους της θεόπνευστης Γραφής που υπάρχουν σ' αυτήν την τράπεζα, σαν αγγέλους  που διακηρύσσουν  την θεότητα και ανθρωπότητα του Λόγου του Θεού που ενανθρώπισε για μας, αλλά θα ιδή  και αυτόν τον Κύριο ασφαλώς με τους οφθαλμούς  της διανοίας, δεν θα είναι  δε υπερβολικό  να ειπούμε  και του σώματος. Διότι  αυτός  που    βλέπει  με πίστι  την  μυστική  τράπεζα  και  τον  άρτο  της  ζωής  που  προτίθεται   σ'αυτήν, βλέπει  τον  ίδιο  τον  ενυπόστατο  λόγο  του Θεού, που έγινε  σάρκα  για  μας  και  κατασκήνωσε  μέσα  μας'  κι αν  παρουσιάση  τον  εαυτό  άξιον  για  υποδοχή, όχι  μόνο  τον  βλέπει, αλλά  γίνεται  και μέτοχος  αυτού  και  τον  αποκτά  ένοικον  μέσα  του  και  γεμίζει  από τη θεία  χάρι  που  εκπέμπεται  από   αυτόν.  Και  όπως  η Μαρία  είδε  εκείνα  που  επιθυμούσαν  τότε  να  ιδούν  οι απόστολοι, έτσι  αυτός  αξιώνεται  να  βλέπη  εκείνα  και ν' απολαύση εκείνα, στα οποία θέλουν κατά τον απόστολο να κρυφοκυττάξουν οι άγγελοι, και διά της θέας πρός αυτά και μεθέξεως καθίσταται ολόκληρος θεοειδής.

Το κάλλος της απροσίτου δόξης σου,

μονάς τρισήλιε,

τα Σεραφίμ μη φέροντα οράν,

συγκαλύπτονται πτέρυξι,

και τρισαγίοις άσμασιν,

ακαταπαύστως σε δοξάζουσι.

Από τον Τριαδικό Κανόνα του Μεσονυκτικού

Κυριακή της Σαμαρείτιδος

'Ηχος δ'

14    Επομένως αδελφοί, ανορθώσατε τα παράλυτα πρός την αρετή χέρια σας και τα παραλυμένα γόνατα, κατασκευάσατε ίσιες τροχιές για τα πόδια σας, βαδίζοντας τις ευθείες οδούς του Κυρίου, δηλαδή τη δικαιοσύνη, τη σωφροσύνη, την αγάπη,την ταπείνωσι, την αλήθεια' είναι δε οπωσδήποτε διεστραμμένες  οδοί  και στραβές, το μίσος, το ψεύδος, ο δόλος, ο φθόνος, η πλεονεξία, η υπερηφάνεια, και τα παρόμοια με αυτά, τα οποία όχι μόνο πραττόμενα, αλλά και μόνο  αγαπώμενα και μελετώμενα  νοερώς, καθιστούν  τον άνθρωπο  άξιον  της θείας  αποστροφής,  επειδή ο μεν άνθρωπος  βλέπει  στο πρόσωπο, ο δε Θεός στην καρδιά και αυτός είναι που ερευνά  τις καρδιές  και τα νεφρά.

Από των ποικίλων μου παθών,

Τριάς αμέριστε,

μονάς ασύγχυτε,

και της ζοφώσεως λύτρωσαι,

των πταισμάτων και καταύγασον,

μαρμαρυγαίς σου θεουργαίς,

ίνα φαντάζωμαι το σόν κάλλος,

και  ανυμνώ  σε  της δόξης τον Κύριον. 

Από τον Τριαδικό Κανόνα

του Μεσονυκτικού

της Κυριακής της Σαμαρείτιδος

'Ηχος δ'

15   Αλλά εμείς, συναθροιζόμενοι στο ναό του Θεού, " ζωσμένοι  τις οσφύες  της διανοίας  σας ", κατά τον λόγο του κορυφαίου  των Αποστόλων Πέτρου, " και αγρυπνώντας  τελείως, ελπίσατε  στην  χάρι  που  σας  προσκομίζεται  με  την αποκάλυψι του Ιησού  Χριστού" '  διότι  δεν  είναι  δυνατό, αυτός που στέκεται  στην  ιερά  εκκλησία  του Θεού, που συγκεντρώνει  το  νού του  και  τον  ανυψώνει  πρός  τον  Θεό, που  διαλογίζεται  και  αφιερώνεται  στο

νόημα των ιερών ασμάτων από την αρχή έως το τέλος, να μη υποστή την θεία αλλοίωσι, αναλόγως  με  τον διαλογισμό  πρός  τον Θεό  και  τα θεία λόγια. Με  αυτόν  τον  διαλογισμό  γεννάται  στην  καρδιά  κάποια θέρμη, που σβήνει  τους πονηρούς λογισμούς  σαν μυίγες  και προκαλώντας  στην  ψυχή  πνευματική ειρήνη  και παρηγορία  και παρέχοντας  στο σώμα  τον  αγιασμό, σύμφωνα με τον ειπόντα, "εθερμάνθηκε η καρδιά μου  μέσα μου  και κατά τον  διαλογισμό μου  θα  ανάψη πύρ". Και  τούτο  είναι  αυτό που και κάποιος από τους  θεοφόρους  πατέρες  μας  εδίδαξε  λέγοντας " κάμε  κάθε προσπάθεια, ώστε  η εσωτερική  σου  εργασία  να είναι κατά  Θεόν, και τότε  θα νικήσης τα εξωτερικά  πάθη ". Πρός  αυτό  προτρέποντάς  μας  και ο μέγας  Παύλος, λέγει, "να περιπατήτε  κατά το Πνεύμα και να μη υπηρετήτε  επιθυμία  σαρκός".

'Ολην νυν  πρός σε,

 κινώ την καρδίαν μου και την διάνοιαν,

και τας διαθέσεις δε,

ψυχής  απάσας,

και τας του σώματος,

τον πλαστουργόν και ρύστην  αυτού  μονάρχα  τρίφωτε,

και βοώ σοι' Σώσον με τον δούλον σου,

πειρασμών εκ παντοίων και θλίψεων.

Από τον Τριαδικό Κανόνα

του Μεσονυκτικού

Κυριακής της Σαμαρείτιδος

'Ηχος δ'

Φως μοναδικόν και τριλαμπές,

ουσία άναρχε,

κάλλος αμήχανον,

εν τη καρδία μου οίκησον,

και ναόν της σης θεότητος,

φωτοειδή και καθαρόν,

δείξον με κράζοντα'

Ευλογείτε,

πάντα τα έργα Κυρίου τον Κύριον.

Από τον Τριαδικό Κανόνα

του Μεσονυκτικού

Κυριακής της Σαμαρείτιδος

'Ηχος δ'

Χριστός Ανέστη!

Υάκινθος