Ω θάλασσα! Ω Ήλιε!. Ω απέραντη κοίτη!
Και ξέρω γιατί. Σ΄αγαπώ.
Ξέρω πως είμαστε πολύ γερασμένοι,
κι ότι εμείς οι δύο γνωριζόμαστε εδώ κι αιώνες.
Ξέρω πως στα λεπτά και γελαστά νερά σου πρωτάναψε ο όρθρος της Ζωής.
(Στην τέφρα ενός τριτογενούς απομεσήμερου, ακούστηκαν οι πρώτοι μου παλμοί στην αγκαλιά σου)
Ω πρωτεόμορφη, βγήκα από μέσα σου!
Κι οι δυο μας αλυσοδεμένοι και περιπλανώμενοι
Κι οι δυο μας με ακόρεστη τη δίψα γι΄άστρα
Κι οι δυο μας φως, αέρας, δύναμη, σκοτάδι, Κι οι δυο μας με τις απέραντες επιθυμίες μας μα και τη φοβερή μας δυστυχία!
Χόρχε Λουίς Μπόρχες
απόσπασμα από τον ύμνο στη Θάλασσα 1919
Κι οι δυο μας αλυσοδεμένοι και περιπλανώμενοι
Κι οι δυο μας με ακόρεστη τη δίψα γι΄άστρα
Κι οι δυο μας φως, αέρας, δύναμη, σκοτάδι, Κι οι δυο μας με τις απέραντες επιθυμίες μας μα και τη φοβερή μας δυστυχία!
Χόρχε Λουίς Μπόρχες
απόσπασμα από τον ύμνο στη Θάλασσα 1919
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου