Ο μοναδικός δρόμος

Τι πρέπει να κάνουμε, για να μη θυμώνουμε και να μη θιγόμαστε, "όταν μας προσβάλλουν και μας υβρίζουν"; Να υπομένουμε, σφίγγοντας τα δόντια; Να ασκούμαστε στόν αυτοέλεγχο και να δυναμώνουμε την υπομονή μας; Ο μόνος ορθός και αποτελεσματικός τρόπος είναι να έχουμε συνεχώς, κάθε λεπτό της ζωής μας, μπροστά μας τον υψηλό σκοπό, που επιδιώκουμε: "προοράσθε τόν Κύριον ενώπιον ημών δια παντός" (Ψ.ιε',8), όπως λέει ο Ψαλμωδός : "Προωρώμην τόν Κύριον ενώπιόν μου δια παντός, ότι εκ δεξιών μου εστίν..."(Ψ.ιε',8). Θυμάστε μιάν ιστορία, παρμένη από την ζωή του Κλεμανσώ; σύμφωνα με την ιστορία αυτή, κάποτε ο Κλεμανσώ, κάνοντας επιθεώρηση σε χαρακώματα, πλησίασε από πίσω έναν τυφεκιοφόρο και κτυπώντας τον στον ώμο, τον ρώτησε: "Πώς πάς, φίλε μου;" Εκείνος όμως, δίχως να στραφεί και μη ξέροντας ποιός ήταν που του μιλούσε, τον κλώτησε και τον κατσάδιασε άσχημα. Ο Κλεμανσώ, που ποτέ δεν συγχωρούσε καμμιά προσβολή, χαμογέλασε μόνο και προχώρησε πάρα πέρα. Πού βρήκε αυτός ο ειδωλολολάτρης, ο εμπαθής και θυμώδης αυτός άνθρωπος, "την πραότητα και την καρτερία να υπομένει τις προσβολές;". Κι απαντώ: Στη μεγάλη ιδέα, που είχε πάντα πρό οφθαλμών , στη "νίκη της Γαλλίας". Ας προστατεύει και μας από την αμαρτία η αδιάλειπτη μνήμη της " νίκης Εκείνου, που νίκησε τόν κόσμο ". 'Οταν απελπιζόμαστε λόγω μιας προσβολής, όταν οργιζόμαστε, η αμαρτία μας έγκειται στο γεγονός ότι την στιγμή εκείνη διώξαμε από την καρδιά μας την πίστη και την αγάπη μας στόν Χριστό κι ότι διώξαμε από μπροστά στα μάτια μας το όραμα της υψηλής μας κλήσης' την στιγμή εκείνη η καρδιά μας στένεψε κι έγινε τόσο μικρή, που δεν θυμόμαστε παρά μόνο το γράμμα, που δεν μπορέσαμε να γράψουμε, γιατί κάποιος μας ανησύχησε, ή το βιβλίο, που θέλαμε να διαβάσουμε, ή τα χίλια-δυό μικροπράγματα, που μας πληγώνουν -  και, το κυριώτερο, όλο τον εαυτό μας θυμόμαστε, ναι, αυτόν μόνο. "Προωρώμην τόν Κύριον ενώπιόν μου δια παντός, ότι εκ δεξιών μου εστίν...". Νά ο μοναδικός δρόμος στήν ζωή μας. Είθε ο Κύριος να σας εδραιώνει και να σας στηρίζει πάντα σ' αυτόν τον δρόμο.

Από το βιβλίο "Πνευματικά Κεφάλαια"
του πρεσβ. Αλεξάνδρου Ελτσιανίνωφ

Symphony No. 1: Andante Cantabile - Brian Crain

 

 

Υάκινθος