Όταν απευθυνόμαστε σε Σένα, σηκώνουμε πάντα τα μάτια μας στον ουρανό. Όταν θυμόμαστε τις αμαρτίες μας, κοιτάζουμε κάτω στη γή. Εμείς βρισκόμαστε πάντα χαμηλά, στα βάθη, λόγω των αδυναμιών και των αμαρτιών μας. Εσύ κατοικείς πάντα στα ύψη, όπως αρμόζει στη μεγαλοσύνη Σου.
Εσύ βρίσκεσαι πάντα στον ουρανό όταν εμείς είμαστε ανάξιοι να Σε υποδεχτούμε. Αλλά χαμηλώνεις και κατεβαίνεις πρόθυμα σε μας, στο επίγειο ενδιαίτημα μας, μόλις Σε ζητήσουμε και σου ανοίξουμε την πόρτα της καρδιάς μας.
Κι όταν καταδέχεσαι να κατεβαίνεις σε μας, εξακολουθείς να κατοικείς στόν ουρανό. Στόν ουρανό ζείς, πάνω από τον ουρανό κινείσαι, μαζί με τους ουρανούς σκύβεις στήν κοιλάδα μας.
Ο ουρανός είναι μακριά για κείνους που ο νούς κι η καρδιά τους Σε έχουν αποστραφεί ή που γελούν όταν ακούν το όνομά Σου. Αλλά είναι κοντά, πολύ κοντά σε κείνον που έχει πάντα ανοιχτή την πόρτα της ψυχής του και περιμένει τον ερχομό Σου, Εσένα, τον αγαπημένο μας επισκέπτη.
Άν τολμήσει ακόμα και ο δικαιότερος άνθρωπος να συγκριθεί μαζί Σου, θα υπερέχεις όσο το στερέωμα του ουρανού υπερέχει από κάποια γήϊνη κοιλάδα, όσο υπερέχει η αιώνια ζωή από το βασίλειο του θανάτου.
Είμαστε φτιαγμένοι από φθαρτά υλικά. Πώς θα μπορούσαμε να σταθούμε στο ίδιο ύψος με Σένα, Αθάνατε και Ισχυρέ;
Πατέρα μας, που βρίσκεσαι πάντα ψηλά, αλλά χαμηλώνεις, έρχεσαι κοντά μας και μας υψώνεις σε Σένα. Τι άλλο είμαστε παρά γλώσσες φτιαγμένες από πηλό για χάρη της δόξας Σου; Ο πηλός θα σιγούσε για πάντα, δε θα μπορούσε να υμνήσει το όνομά Σου χωρίς εμάς, Κύριε. Πώς θα μπορούσε να Σε γνωρίζει χωρίς εμάς; Πώς θα μπορούσες να κάνεις θαύματα με τον άψυχο πηλό χωρίς εμάς;
Ώ , Πατέρα μας!
Από το βιβλίο " Πάτερ ημών "
του αγίου Πατρός ημών Νικολάου Βελιμίροβιτς
Sunrise by Brian Crain
Υάκινθος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου