Κατάκρισις και καταλαλιά

πηγή: pathfinder.gr

Ήλθαν κάποτε μερικοί αίρετικοί πρός τόν άββάν Ποιμένα καί ήρχισαν νά καταλαλούν έναντίον τού άρχιεπισκόπου ‘Αλεξανδρείας, ότι έχειροτονήθη άπό πρεσβυτέρους.

‘Ο Ποιμήν τότε, έφώναξεν ιδιαιτέρως τόν άδελφόν ό όποίος ήτο μαζί του καί τού λέγει. «Στρώσε τό τραπέζι, βάλε εις αύτούς νά φάγουν καί στείλε τους νά φύγουν μέ ήσυχίαν».

Ήρώτησαν Γέροντα, τί διαφέρει ή καταλαλιά άπό τήν κατάκρισιν; καί ό Γέρων άπεκρίθη:

«‘Η καταλαλιά λέγεται εις τά ‘ιδιώματα τής ψυχής, καθώς οταν λέγης’ ό δείνα είναι καλός, άλλά πεισματάρης ή άδιάκριτος. ‘Η δέ κατάκρισις λέγεται εις τάς πράξεις όπως παραδείγματος χάριν όταν λέγης: εκείνος έκαμεν άπάτην ή άρπαγήν. Καί βέβαια, έννοεϊται, ότι ή κατάκρισις είναι χειρότερη άπό τήν καταλαλιάν».

Είπε Γέρων: ‘Εάν καταλαλήσης τού άδελφού σου καί σέ τύπτει ή συνείδησίς σου, πήγαινε βάλε μετάνοιαν είς αύτόν καί είπε Του: «Σέ κατηγόρησα». Καί φυλάξου εις τό έξής νά μή ξαναγελαστής διότι ή καταλαλιά είναι θάνατος τής ψυχής.

‘Εάν καταλαλήση άδελφός άδελφόν έμπροσθέν σου, πρόσεξε μήν παρασυρθής καί είπής, ναί, έτσι είναι’ άλλά ή σώπασε, ή πές του: «‘Εγώ, άδελφέ, είμαι κολασμένος καί δέν ήμπορώ νά κρίνω άλλον». Κι’ έτσι θά σωθήτε καί σύ καί έκείνος.

“Ας άποφύγωμεν, άδελφοί, τόν ψιθυρισμόν, διά νά μή στερήση ήμάς τού Παραδείσου καί μάς ρίξη μέσα εΙς τήν γέενναν τού πυρός. Διότι ό όφις ψιθυρίσας, έδιωξε τήν Εύαν άπό τόν Παράδεισον.

                                                                                          

Δέν ύπάρχει ποτέ καταλαλιά ή οποία νά γίνεται άπό εύθύτητα καρδίας. Διότι δέν είναι άνάγκη νά κρημνίσης τό ιδικόν σου σπίτι διά νά κτίσης τού άλλου.

Είπε Γέρων: «Καθώς έκείνος πού δέχεται μέσα εις τόν κόλπον του φωτιάν, καίεται άπό αύτήν, έτσι καί όποιος δέχεται τάς συναναστροφάς τών πολλών, δέν θά άποφύγη τήν καταλαλιάν».

Είπεν ό Άββάς Ύπερέχιος: «Προτίμησε νά φάγης κρέας καί να πιής κρασί, καί όχι νά φάγης τάς σάρκας τού άδελφού σου μέ τήν καταλαλιάν».

 

Μη αποστρέψεις - Προκείμενο Κυριακών Μ. Τεσσαρακοστής

 

Υάκινθος