Η χαρά της προσκύνησης των εικόνων βρίσκεται στο γεγονός ότι ο Θεός, ο "Απερίγραπτος Λόγος", κατήλθε από τους ουρανούς και έγινε "σάρξ", πήρε μορφή ανθρώπινη και "εσκήνωσεν εν ημίν" "πλήρης χάριτος και αληθείας" ( Ιωάν. α', 14), έτσι που Τον ακούσαμε με τα αυτιά μας, και Τον είδαμε με τα μάτια μας και Τον ψαύσαμε με τα χέρια μας
( " ό ακηκόαμεν, ό εωράκαμεν τοίς οφθαλμοίς ημών, ό εθεασάμεθα και αι χείρες ημών εψηλάφησαν"- ( α' Ιωάν. α΄, 1).
Το βασικό γνώρισμα της θρησκευτικότητάς μας, είναι ο πόθος μας για ό,τι είναι άγιο και ιερό υπό συγκεκριμένη και απτή μορφή' είναι η δίψα μας γι' αυτό. Αυτό το άγιο μας αρέσει να το αγγίζουμε, να το φιλούμε και να το φέρουμε στό στήθος μας' μας αρέσει να αγιάζουμε μ' αυτό τα σπίτια μας. Αυτό το ιερό και άγιο ήθελαν να μας στερήσουν οι εικονομάχοι, η δε απόκτησή του ήταν χαρά. Κοιτάξτε, πόσο ψυχρή και άγονη είναι η πίστη στίς ομιλίες, όπου αρνούνται τις εικόνες. 'Οταν απροκάλυπτα αρνούνται τις εικόνες, αρνούνται ασυνείδητα και την Ενσάρκωση. Πόσο εκφυλίζεται σ' αυτούς το σύνολο του Χριστιανισμού, πώς η ίδια η Ευχαριστία, το συμπύκνωμα αυτό της Χριστιανικής ζωής, γίνεται σ' αυτούς άσαρκη και ασήμαντη! Πράγματι, αν σε μας ο Λόγος έγινε "σάρξ", σ' αυτούς η Σάρξ έγινε λόγος, σ' αυτούς η Θεία "Σάρξ", της Οποίας η κοινωνία δίνει ζωή αιώνια (Ιωάν.στ'), μετατράπηκε σε λόγια και συζητήσεις. [...]
Από το βιβλίο " Πνευματικά Κεφάλαια "
του Πρεσβ. Αλεξάνδρου Ελτσιανίνωφ
( " ό ακηκόαμεν, ό εωράκαμεν τοίς οφθαλμοίς ημών, ό εθεασάμεθα και αι χείρες ημών εψηλάφησαν"- ( α' Ιωάν. α΄, 1).
Το βασικό γνώρισμα της θρησκευτικότητάς μας, είναι ο πόθος μας για ό,τι είναι άγιο και ιερό υπό συγκεκριμένη και απτή μορφή' είναι η δίψα μας γι' αυτό. Αυτό το άγιο μας αρέσει να το αγγίζουμε, να το φιλούμε και να το φέρουμε στό στήθος μας' μας αρέσει να αγιάζουμε μ' αυτό τα σπίτια μας. Αυτό το ιερό και άγιο ήθελαν να μας στερήσουν οι εικονομάχοι, η δε απόκτησή του ήταν χαρά. Κοιτάξτε, πόσο ψυχρή και άγονη είναι η πίστη στίς ομιλίες, όπου αρνούνται τις εικόνες. 'Οταν απροκάλυπτα αρνούνται τις εικόνες, αρνούνται ασυνείδητα και την Ενσάρκωση. Πόσο εκφυλίζεται σ' αυτούς το σύνολο του Χριστιανισμού, πώς η ίδια η Ευχαριστία, το συμπύκνωμα αυτό της Χριστιανικής ζωής, γίνεται σ' αυτούς άσαρκη και ασήμαντη! Πράγματι, αν σε μας ο Λόγος έγινε "σάρξ", σ' αυτούς η Σάρξ έγινε λόγος, σ' αυτούς η Θεία "Σάρξ", της Οποίας η κοινωνία δίνει ζωή αιώνια (Ιωάν.στ'), μετατράπηκε σε λόγια και συζητήσεις. [...]
Από το βιβλίο " Πνευματικά Κεφάλαια "
του Πρεσβ. Αλεξάνδρου Ελτσιανίνωφ
Ευλογητάρια Πέτρου Λαμπαδαρίου
ήχος πλ. του Πρώτου
Δανιήλ Κ.
Υάκινθος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου