[...] Πώς γίνεται κανείς ταπεινός; Η απάντηση για έναν χριστιανό είναι απλή: με την ενατένιση του Χριστού, που είναι η σαρκωμένη Θεία ταπείνωση, ο 'Ενας, μέσα στον οποίο ο Θεός αποκάλυψε, μια για πάντα, τη δόξα Του σαν ταπείνωση και την ταπείνωσή Του σαν δόξα. "Νύν" είπε ο Χριστός τη νύκτα της άκρας ταπείνωσής Του, "εδοξάσθη ο Υιός του ανθρώπου, και ο Θεός εδοξάσθη εν αυτώ".
Η ταπείνωση μαθαίνεται ενατενίζοντας το Χριστό ο οποίος είπε: " Μάθετε απ' εμού ότι πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία ". Τελικά γινόμαστε ταπεινοί με το να μετράμε το καθετί με μέτρο τον Χριστό και να αναφερόμαστε για όλα σ' Αυτόν. Χωρίς τον Χριστό η αληθινή ταπείνωση είναι αδύνατη......Η περίοδος λοπόν της Μεγάλης Σαρακοστής αρχίζει με μια αναζήτηση, μια προσευχή για ταπείνωση που είναι η αρχή της αληθινής μετάνοιας. Γιατί μετάνοια, πάνω από κάθετι άλλο, είναι η επιστροφή στη γνήσια τάξη των πραγμάτων , "η αναμόρφωση του αρχαίου κάλλους".
Η μετάνοια επομένως είναι θεμελιωμένη στην ταπείνωση
-και η ταπείνωση- η Θεία και θαυμαστή ταπείνωση- είναι καρπός και τέρμα της.[...]
Από το βιβλίο "Μεγάλη Σαρακοστή"
του πρωτ. Αλεξάνδρου Σμέμαν
Τῆς μετανοίας ἄνοιξόν μοι πύλας Ζωοδότα
Υάκινθος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου