[...]
Πολλές σκέψεις μας έρχονται, καθώς ακολουθούμε τη σειρά τών ονομάτων στους γενεαλογικούς καταλόγους. Εκτός από το κύρος, που τους δίνει ο λόγος του Θεού, έχουν μέσα τους μια μεγάλη πιθανότητα, ότι είναι ακριβείς. Οι αρχαίοι λαοί είχαν πολύ καλό μνημονικό. Εκτός αυτού όμως, τα γενεαλογικά δέντρα απ' τις ευγενείς οικογένειες, τα κρατούσαν στα αρχεία του Ναού. Γνωρίζουμε επίσης, ότι ο Ηρώδης είχε διατάξει να καταστραφούν τα παρόμοια αρχεία, γιατί ήταν απόγονος μιάς ασήμαντης οικογένειας και ήθελε να εξαφανίσει τα πειστήρια για την ευγενικιά καταγωγή ωρισμένων οικογενειών, ώστε να μη μπορούν να συγκριθούν μαζί του.
Πόσα έχουν να πούν αυτά τα ονόματα! Πρώτα εμφανίζονται μέσα στους μικρούς θαμπούς αιώνες, οι μορφές της παμπάλαιας εποχής. Ο Αδάμ, που περιβάλλεται απ' τη νοσταλγία για την χαμένη ευτυχία του Παραδείσου. Ο Σηθ, που γεννήθηκε, αφού ο Κάϊν σκότωσε τόν 'Αβελ. Ο Ενώχ, που αναφέρεται πώς περιπατούσε μαζί με τόν Θεό και πως ο Θεός τον πήρε κοντά του. Κατόπιν για τόν παμπάλαιο Μαθουσάλα. 'Υστερα ο Νώε, που γύρω του ακούονται να σπάζουν τα φοβερά κύματα του Κατακλυσμού...'Ετσι ακολουθούν ο ένας πίσω από τον άλλον, σάν σημάδια πάνω στόν δρόμο που ακολουθούν οι χιλιετίες, από τον Παράδεισο μέχρις εκείνον, που ο Θεός τόν κάλεσε να φύγει από την γή του και από την συγγένειά του, για να κάνει μαζί του την Διαθήκη: Αβραάμ...
Αβραάμ, " ός επίστευσε" και "φίλος του Θεού εκλήθη". Ο Ισαάκ, το παιδί του, που θαυματουργικά το πήρε και πάλι ξανά απ' τό θυσιαστήριο. Ο Ιακώβ, ο εγγονός του, που πάλαιψε μαζί με τόν άγγελο του Θεού. Αυτές οι μορφές ενσωματώνουν ό,τι ισχυρό υπάρχει μέσα στην Παλαιά Διαθήκη. Να ζούν επάνω στην γή και όμως να περιπατούν "κατενώπιον του Θεού". Είναι εκατό τα εκατό επίγειοι, και υποτάσσονται απόλυτα στίς δεσμεύσεις της ανθρώπινης ζωής. Ο Θεός όμως τούς είναι τόσο κοντά, φαίνεται τόσο καθαρά στήν ύπαρξή τους, στα λόγια τους, στίς καλές τους και στίς κακές τους πράξεις, ώστε είναι πραγματικές αποκαλύψεις. Ο Ιούδας , το παιδί του Ιακώβ, συνεχίζει το γενεαλογικό δέντρο με τόν Φαρές και τον Αράμ, μέχρι τον Δαυίδ τον βασιλέα. Μ' αυτόν αρχίζει η μεγάλη ιστορία του λαού. Στήν αρχή ατέλειωτοι αγώνες. Πάμπολλα χρόνια υπέρλαμπρης ειρήνης επί Σολομώντος. 'Ηδη στα τελευταία της χρόνια, η βασιλική οικογένεια δέν μένει πιστή στόν Θεό. Κατόπιν προχωρεί τον δρόμο της, που οδηγεί όλο και βαθύτερα στο πηχτό σκοτάδι. Πότε σηκώνεται και πότε πέφτει. Με πόλεμο, με δυστυχία, με εγκλήματα και κακουργήματα, μέχρι που καταστρέφεται το βασίλειο και μέχρι που μετοικίζεται στην Βαβυλώνα.
Εκεί σβήνει η λάμψις της γενιάς. Από κεί και πέρα ζεί φτωχικά και στό σκοτάδι. " Ο Ιωσήφ, ο ανήρ της Μαρίας", είναι ένας εργάτης τόσο φτωχός, που για την θυσία του καθαρισμού, δέν φέρνει ένα αρνί, αλλά μόνο ένα ζεύγος από νεαρά περιστέρια (Λκ. β',24).
'Ολη η ιστορία του λαού του Θεού, πηγάζει απ' αυτά τα ονόματα. 'Οχι μόνο από κείνα που αναφέρονται, αλλά και από κείνα που έχουν παραλειφθεί, γιατί το όνομα του Αχαάβ και των δύο διαδόχων τα έσβησαν απ' τη σειρά, γιατί τους είχε καταραστεί ο προφήτης.[...] Ο Παύλος λέει για τον Κύριο, πως έγινε όμοιος σε όλα με μάς, εκτός από την αμαρτία (Εβρ. δ',15). Πήρε ό,τι είναι ανθρώπινο. Οι σειρές, τα ονόματα του γενεαλογικού καταλόγου, μας δείχνουν τι σημαίνει αυτό: μπήκε μέσα στην ανθρώπινη Ιστορία με τις πτώσεις της και με την ενοχή της. Από τίποτα δεν κράτησε μακρυά τον εαυτό του.
Στα μακρά, ήσυχα χρόνια της Ναζαρέτ, ασφαλώς ο Ιησούς θα είχε την ευκαιρία να σκεφθεί αυτά τα ονόματα. Πόσο βαθειά θάπρεπε να είχε αισθανθεί αυτό που λέγεται ανθρώπινη ιστορία. Κάθε τι το μεγάλο μέσα σ' αυτήν, το δυνατό, το πολυτάραχο, το ελεεινό, το σκοτεινό, το κακό που ο ίδιος γνώριζε απ' την ύπαρξί του, όλ' αυτά τόν πίεζαν να τα πάρει κατάκαρδα και να τα φέρει μπροστά στόν Θεό, αναλαμβάνοντας εκείνος την ευθύνη.
Aπό το βιβλίο " Ο Κύριος "
του Romano Guardini
Πολλές σκέψεις μας έρχονται, καθώς ακολουθούμε τη σειρά τών ονομάτων στους γενεαλογικούς καταλόγους. Εκτός από το κύρος, που τους δίνει ο λόγος του Θεού, έχουν μέσα τους μια μεγάλη πιθανότητα, ότι είναι ακριβείς. Οι αρχαίοι λαοί είχαν πολύ καλό μνημονικό. Εκτός αυτού όμως, τα γενεαλογικά δέντρα απ' τις ευγενείς οικογένειες, τα κρατούσαν στα αρχεία του Ναού. Γνωρίζουμε επίσης, ότι ο Ηρώδης είχε διατάξει να καταστραφούν τα παρόμοια αρχεία, γιατί ήταν απόγονος μιάς ασήμαντης οικογένειας και ήθελε να εξαφανίσει τα πειστήρια για την ευγενικιά καταγωγή ωρισμένων οικογενειών, ώστε να μη μπορούν να συγκριθούν μαζί του.
Πόσα έχουν να πούν αυτά τα ονόματα! Πρώτα εμφανίζονται μέσα στους μικρούς θαμπούς αιώνες, οι μορφές της παμπάλαιας εποχής. Ο Αδάμ, που περιβάλλεται απ' τη νοσταλγία για την χαμένη ευτυχία του Παραδείσου. Ο Σηθ, που γεννήθηκε, αφού ο Κάϊν σκότωσε τόν 'Αβελ. Ο Ενώχ, που αναφέρεται πώς περιπατούσε μαζί με τόν Θεό και πως ο Θεός τον πήρε κοντά του. Κατόπιν για τόν παμπάλαιο Μαθουσάλα. 'Υστερα ο Νώε, που γύρω του ακούονται να σπάζουν τα φοβερά κύματα του Κατακλυσμού...'Ετσι ακολουθούν ο ένας πίσω από τον άλλον, σάν σημάδια πάνω στόν δρόμο που ακολουθούν οι χιλιετίες, από τον Παράδεισο μέχρις εκείνον, που ο Θεός τόν κάλεσε να φύγει από την γή του και από την συγγένειά του, για να κάνει μαζί του την Διαθήκη: Αβραάμ...
Αβραάμ, " ός επίστευσε" και "φίλος του Θεού εκλήθη". Ο Ισαάκ, το παιδί του, που θαυματουργικά το πήρε και πάλι ξανά απ' τό θυσιαστήριο. Ο Ιακώβ, ο εγγονός του, που πάλαιψε μαζί με τόν άγγελο του Θεού. Αυτές οι μορφές ενσωματώνουν ό,τι ισχυρό υπάρχει μέσα στην Παλαιά Διαθήκη. Να ζούν επάνω στην γή και όμως να περιπατούν "κατενώπιον του Θεού". Είναι εκατό τα εκατό επίγειοι, και υποτάσσονται απόλυτα στίς δεσμεύσεις της ανθρώπινης ζωής. Ο Θεός όμως τούς είναι τόσο κοντά, φαίνεται τόσο καθαρά στήν ύπαρξή τους, στα λόγια τους, στίς καλές τους και στίς κακές τους πράξεις, ώστε είναι πραγματικές αποκαλύψεις. Ο Ιούδας , το παιδί του Ιακώβ, συνεχίζει το γενεαλογικό δέντρο με τόν Φαρές και τον Αράμ, μέχρι τον Δαυίδ τον βασιλέα. Μ' αυτόν αρχίζει η μεγάλη ιστορία του λαού. Στήν αρχή ατέλειωτοι αγώνες. Πάμπολλα χρόνια υπέρλαμπρης ειρήνης επί Σολομώντος. 'Ηδη στα τελευταία της χρόνια, η βασιλική οικογένεια δέν μένει πιστή στόν Θεό. Κατόπιν προχωρεί τον δρόμο της, που οδηγεί όλο και βαθύτερα στο πηχτό σκοτάδι. Πότε σηκώνεται και πότε πέφτει. Με πόλεμο, με δυστυχία, με εγκλήματα και κακουργήματα, μέχρι που καταστρέφεται το βασίλειο και μέχρι που μετοικίζεται στην Βαβυλώνα.
Εκεί σβήνει η λάμψις της γενιάς. Από κεί και πέρα ζεί φτωχικά και στό σκοτάδι. " Ο Ιωσήφ, ο ανήρ της Μαρίας", είναι ένας εργάτης τόσο φτωχός, που για την θυσία του καθαρισμού, δέν φέρνει ένα αρνί, αλλά μόνο ένα ζεύγος από νεαρά περιστέρια (Λκ. β',24).
'Ολη η ιστορία του λαού του Θεού, πηγάζει απ' αυτά τα ονόματα. 'Οχι μόνο από κείνα που αναφέρονται, αλλά και από κείνα που έχουν παραλειφθεί, γιατί το όνομα του Αχαάβ και των δύο διαδόχων τα έσβησαν απ' τη σειρά, γιατί τους είχε καταραστεί ο προφήτης.[...] Ο Παύλος λέει για τον Κύριο, πως έγινε όμοιος σε όλα με μάς, εκτός από την αμαρτία (Εβρ. δ',15). Πήρε ό,τι είναι ανθρώπινο. Οι σειρές, τα ονόματα του γενεαλογικού καταλόγου, μας δείχνουν τι σημαίνει αυτό: μπήκε μέσα στην ανθρώπινη Ιστορία με τις πτώσεις της και με την ενοχή της. Από τίποτα δεν κράτησε μακρυά τον εαυτό του.
Στα μακρά, ήσυχα χρόνια της Ναζαρέτ, ασφαλώς ο Ιησούς θα είχε την ευκαιρία να σκεφθεί αυτά τα ονόματα. Πόσο βαθειά θάπρεπε να είχε αισθανθεί αυτό που λέγεται ανθρώπινη ιστορία. Κάθε τι το μεγάλο μέσα σ' αυτήν, το δυνατό, το πολυτάραχο, το ελεεινό, το σκοτεινό, το κακό που ο ίδιος γνώριζε απ' την ύπαρξί του, όλ' αυτά τόν πίεζαν να τα πάρει κατάκαρδα και να τα φέρει μπροστά στόν Θεό, αναλαμβάνοντας εκείνος την ευθύνη.
Aπό το βιβλίο " Ο Κύριος "
του Romano Guardini
Χριστός γεννάται.wmv
Χριστός Γεννάται & Μυστηρίον ξένον
Ειρμοί της Α' και Θ' ωδής του κανόνος των Χριστουγέννων
μέλος Ματθαίου βατοπαιδινού ήχος α'
Ειρμοί της Α' και Θ' ωδής του κανόνος των Χριστουγέννων
μέλος Ματθαίου βατοπαιδινού ήχος α'
Yάκινθος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου