Ποια συμβουλή θα δίνατε σε ένα θυμωμένο δεκαπεντάχρονο;

 

Çfarë këshille do ti jepje një pesëmbëdhjetë vjeçari të indinjuar?

πηγή : Ορθόδοξη Κορυτσά 24/2/2013

Ποια συμβουλή θα δίνατε σε ένα θυμωμένο δεκαπεντάχρονο; Απαντά ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας κ. Αναστάσιος "Κατ’ αρχήν θα του έλεγα ότι έχει δίκιο που θυμώνει με όσα απαράδεκτα διαπιστώνει καθώς μεγαλώνει. Με την ασυνέπεια λόγων και έργων των μεγάλων. Με την αδικία της κοινωνίας. Με τη χλιδή των ολίγων και την ανέχεια των πολλών. Με την υποκρισία και ανευθυνότητα των λεγομένων αρμοδίων στους διαφόρους τομείς της κοινωνικής ζωής. Αλλά μετά την οργή, πρέπει νηφάλια να καθίσει να σκεφθεί ποιο είναι το δικό του χρέος. Τώρα που βρίσκεται στην εφηβική ηλικία, να μην εκχωρεί την προσωπική του βούληση και ελευθερία σε συνθήματα άλλων που μπορεί να κινούνται από ιδιοτελείς επιδιώξεις. Να μη γίνει άχρωμο στοιχείο μιας μάζας, αλλά να μείνει υπεύθυνο κύτταρο της κοινωνίας. Και όταν μεγαλώσει, να μη μιμηθεί αυτές τις συμπεριφορές που σήμερα κατακρίνει. Να μη συμβιβαστεί με την κρατούσα νοοτροπία της ανεντιμότητος, της πλεονεξίας, της σκληροκαρδίας, της ασυνεπείας και του εγωκεντρισμού. Να συνεχίσει υπεύθυνα την αναζήτηση. Υπάρχουν στην ιστορία του λαού μας, στην ιστορία της Εκκλησίας μας, υπέροχα παραδείγματα ακεραιότητος, δημιουργικότητος, υπευθυνότητος, αυτοθυσίας για χάρη του λαού. Πολλά έχουν αμφισβητηθεί στο πέρασμα του χρόνου. Αναμφισβήτητα όμως παραμένουν η ελευθερία και η αγάπη. Η μία συμπληρώνει την αλλη. Της δίδει βάθος και ουσία. Η ελευθερία αρχίζει με την υπέρβαση του εγωκεντρικού εαυτού μας. Και η αγάπη εκφράζεται με σεβασμό στο κάθε ανθρώπινο πρόσωπο, εκδηλώνεται έμπρακτα, χωρίς απαίτηση ανταλλαγμάτων. Η επιλογή, τελικά, είναι δική του. Το μόνο που μπορώ να τον βεβαιώσω είναι ότι προσωπικά δεν έχω μετανιώσει οσάκις έμεινα πιστός στο πνεύμα του Ευαγγελίου. Η ορθόδοξη πνευματικότητα, βασισμένη στην εσωτερική ελευθερία και την αγάπη, οδηγεί σε μια συνεχή ωρίμανση, υπεύθυνη στάση ζωής και δημιουργικότητα". πηγή: εδώ

Çfarë këshille do ti jepje një pesëmbëdhjetë vjeçari të indinjuar? Përgjigjet Kryepiskopi i Shqipërisë Anastas. “ Si fillim do ti thoja që ka të drejtë që indinjohet me të gjitha nga ato të papranueshmet që konstaton gjatë rritjes. Me mungesën e lidhjes së fjalëve dhe veprave të të mëdhenjve. Me padrejtësinë e shoqërisë. Me lluksin e të paktëve dhe skamjen e shumicës. Me hipokrizinë dhe papërgjeshmërinë e të ashtuquajturve përgjegjës në shumë degë të jetës shoqërore. Por pas indinjimit, duhet me qartësi të qëndrojë e të mendojë cila është detyra e tij. Tani që është në moshën e adoleshencës, të mos e vendosë vullnetin dhe lirinë e tij personale në ndjenjat e të tjerëve të cilët lëvizin me bazë synime që bazohen në interesat personale. Të mos bëhet një element pa ngjyrë i një maze, por të jetë një qelizë e përgjegjshme e shoqërisë. Dhe kur të rritet, të imitojë këto sjellje që sot gjykon. Të mos pajtohet me mentalitetin e përgjithshëm të pandershmërisë, të pangopësisë, të zemërngurtësisë dhe egocentrizmit. Të vazhdojë kërkimin në mënyrë të përgjegjshme. Ka në historinë e popullit tonë, në historinë e Kishës sonë, shëmbuj të mirë të papërlyeshmërisë, krijimtarisë, përgjegjësisë, vetëflijimit për hir të popullit. Shumë gjëra janë vënë në dyshim me kalimin e kohës. Padiskutim që mbeten liria dhe dashuria. Njëra plotëson tjetrën. I Jep thellësi dhe esencë. Liria fillon me tejkalimin e egocentrizmit të vetes sonë. Dhe dashuria shprehet me respekt nga çdo person njerëzor, shprehet në mënyrë praktike, pa kërkesë këmbimesh. Zgjedhja, si pëfundim është e tij. Të vetmen që mund ta siguroj është se personalisht nuk jam penduar sa herë mbeta besimtar në frymën e Ungjillit. Spiritualiteti orthodhoks, i bazuar në lirinë e brendshme dhe dashurinë, udhëzon në një pjekje të vazhdueshme, një pozicion jete të përgjegjshëm dhe në krijimtari”.

Read more: http://www.foniortodoksonkoritsas.com/