Εάν πρέπει κάποτε να χαίρη ο άνθρωπος και να σκιρτά και να ψάλλη με ευφροσύνη, εάν υπάρχη μια περίοδος που απαιτεί να λεχθή ό,τι υπάρχει πιο μεγάλο και πιο λαμπρό και που κάνει τον άνθρωπο να ποθή να έχη όσο το δυνατόν ευρύτερη σκέψη, ωραιότερη έκφραση και δυνατώτερο λόγο,για να υμνήση τα μεγαλεία της, δεν βλέπω ποια μπορεί να είναι αυτή, αν όχι η σημερινή γιορτή. Γιατί σαν σήμερα έφθασε στη γη ‘Αγγελος από τον ουρανό αναγγέλοντας την απαρχή όλων των καλών. Σήμερα ο ουρανός μεγαλύνεται. Σήμερα η γή αγάλλεται. Σήμερα ολόκληρη η κτίση χαίρει. Και δεν μένει έξω από τη γιορτή ούτε Αυτός που κρατεί στα χέρια του τον ουρανό.
Γιατί αυτά που συμβαίνουν σήμερα είναι ένα πραγματικό πανηγύρι.'Ολοι συναντιούνται σ’αυτό, στην ίδια χαρά.
Όλοι ζούν και δίνουν και σ’εμάς την ίδια ευφροσύνη:
Ο Δημιουργός, τα δημιουργήματα, όλα, η ίδια η μητέρα του Δημιουργού που του πρόσφερε τη φύση μας και τον έκαμε έτσι κοινωνό στις χαρμόσυνες συνάξεις και τις γιορτές μας.
Χαίρει πρίν απ’όλους ο Δημιουργός. Γιατί είναι βέβαια ευεργέτης κι από την αρχή της δημιουργίας έχει σαν έργο Του την ευεργεσία. Ποτέ Του δεν είχε ανάγκη από τίποτε και δεν ξέρει άλλο από το να προσφέρη και να ευεργετή. Σήμερα όμως, χωρίς να σταματήση το σωτήριο έργο Του, περνά στη δεύτερη θέση, έρχεται ανάμεσα σ’αυτούς που ευργετούνται. Και δεν χαίρεται τόσο για τις μεγάλες δωρεές που χάρισε Αυτός στην κτίση και που τον αποδεικνύουν γενναιόδωρο, όσο για τα μικρά που έλαβε από τους ευεργετημένους, γιατί έτσι φανερώνεται ότι είναι φιλάνθρωπος. Και θεωρεί ότι Τον δοξάζουν όχι μόνο εκείνα που ο 'Ιδιος έδωσε στους φτωχούς δούλους, αλλά κι όσα οι φτωχοί του χάρισαν. Γιατί αν και διάλεξε από τη θεία δόξα την κένωση και καταδέχθηκε να πάρη σαν δώρο από μας την ανθρώπινη φτώχεια, ο πλούτος του έμεινε αναλλοίωτος και μετέτρεψε πάνω του το δώρο μας σε κόσμημα και βασιλεία.
Για την κτίση πάλι-και λέγοντας κτίση εννοώ όχι μόνο την ορατή, αλλά κι εκείνη που ξεπερνά το ανθρώπινο μάτι- τι θα μπορούσε να αποτελέση μεγαλύτερη αφορμή ευφροσύνης από το γεγονός ότι βλέπει το Δημιουργό της να έρχεται μέσα της και τον Κύριο των όλων να παίρνη θέση ανάμεσα στους δούλους; Κι αυτό όχι απογυμνώνοντας τον εαυτό Του από την εξουσία Του, αλλά προσλαμβάνοντας το δούλο, όχι αποβάλλοντας τον πλούτο, αλλά μεταδίδοντάς τον στο φτωχό, όχι ξεπέφτοντας από τα ύψη του, αλλά εξυψώνοντας τον ταπεινό.
Αλλά χαίρει και η Παρθένος, χάρις στην οποία όλες αυτές οι δωρεές δόθηκαν στους ανθρώπους. Καί χαίρει για πέντε λόγους. Πρίν απ’όλα σαν άνθρωπος, που συμμετέχει, όπως όλοι, στα κοινά αγαθά. Χαίρει όμως και γιατί οι δωρεές δόθηκαν σ’Αυτή και πρίν και αφθονώτερα από τους άλλους, κι ακόμη περισσότερο, γιατί Αυτή είναι η αιτία που οι δωρεές αυτές δόθηκαν σ’όλους. Ο πέμπτος όμως και μεγαλύτερος λόγος για τον οποίο χαίρει η Παρθένος είναι ότι όχι απλώς δια μέσου αυτής ο Θεός, αλλά και αυτή η ίδια, χάρις σ’εκείνα που γνώρισε και προείδε, έφερε την ανάστασι στους ανθρώπους.[...]
Από το βιβλίο " Η Θεομήτωρ "
"Τρείς Θεομητορικές Ομιλίες "
Αγίου Νικολάου Καβάσιλα
Εξαποστειλάριον
Χαίρε κατάρας λύτρωσις,
του Αδάμ θεοτόκε’
χαίρε σεμνή μητρόθεε,
χαίρε έμψυχε βάτε’
χαίρε λαμπάς’
χαίρε θρόνε’
χαίρε κλίμαξ και πύλη,
χαίρε το θείον όχημα’
χαίρε κούφη νεφέλη’
χαίρε ναέ’
χαίρε στάμνε πάγχρυσε’
χαίρε όρος’
χαίρε σκηνή και τράπεζα’
χαίρε Εύας η λύσις.
Υάκινθος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου