[...]
Τότε όμως ο Ιησούς λέει στην Μάρθα: " Εγώ ειμί η ανάστασις και η ζωή, ο πιστεύων εις εμέ, κάν αποθάνη ζήσεται' και πάς ο ζών και πιστεύων εις εμέ ού μη αποθάνη εις τον αιώνα ".
Αυτά τα λόγια κατεβάζουν τον ουρανό στή γή.
" Εγώ ειμί η ανάστασις και η ζωή ". Εδώ ο Ιησούς αποκαλύπτει τον εαυτό Του και τον θάνατο. Δεν είπε: " Εγώ κάνω την ανάστασι και δίνω τη ζωή ", αλλά " εγώ ε ι μ ί η ανάστασις και η ζωή ". Καί μάλιστα " εγώ " ' κανένας άλλος. 'Ολα εξαρτώνται απ' αυτό, από το άν αυτό το " εγώ ειμί " θα το πιστέψουμε με συνέπεια.
'Αν υπήρχε μόνο ο Ιησούς δεν θα υπήρχε θάνατος. Σε μας έγινε κάτι , που κατάστραψε ό,τι μέσα μας ήταν όμοιο με ό,τι στόν Ιησού είναι άφθαρτο, ή μάλλον ό,τι είναι ουσιαστικό και δημιουργικό. Επειδή σε μας έχει καταστραφεί αυτό, γι' αυτό πεθαίνουμε. Ο θάνατός μας δεν προστίθεται πάνω στη ζωή μας, αλλά προέρχεται απ' τόν τρόπο που εμείς ζούμε. Με το θάνατο φανερώνεται μιά κατάστασις, όπυ μέσα της βρίσκεται ο τρόπος της ζωής μας. Αλλά όπως βλέπουμε στό Χριστό, που είναι το μέτρον του ανθρώπου, δεν θα έπρεπε αυτό να γίνεται έτσι. Η ζωή Του Χριστού είναι αλλιώτικη απ' τη δική μας. Αυτή η κατάστασις, που συνέπειά της είναι ο θάνατος, δεν υπάρχει σ' Εκείνον. Επειδή Εκείνος απέναντι στον θάνατο φέρεται έτσι, επειδή υπάρχει καθαρά μόνο ως ζωή και επειδή είναι μεταξύ μας και έρχεται μαζί μας με αγάπη, χαρίζοντας τόν ίδιο τόν εαυτό Του - ας σκεφθούμε τη Θεία Ευχαριστία - ακριβώς γι' αυτό ο Ιησούς είναι για μας
" η ζωή ". Επειδή όμως αναγκαστικά και θα πεθάνουμε, γι' αυτό Εκείνος είναι για μας και " η ανάστασις ". 'Οποιος με την πίστη, είναι ενωμένος μαζί Του έχει μια ζωή, που ξεπερνάει τόν θάνατο και ήδη από τώρα φθάνει στην αιωνιότητα, καθώς ο ίδιος σε μια άλλη περίστασι λέει: " Αμήν, αμήν λέγω υμίν, ότι τον λόγον μου ακούων και πιστεύων τω πέμψαντί με, έχει ζωήν αιώνιον, και εις κρίσιν ουκ έρχεται, αλλά μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την ζωήν" (Ιω. ε' 24).
[...]
Από το βιβλίο " Ο Κύριος"
του Romano Guardini
Τότε όμως ο Ιησούς λέει στην Μάρθα: " Εγώ ειμί η ανάστασις και η ζωή, ο πιστεύων εις εμέ, κάν αποθάνη ζήσεται' και πάς ο ζών και πιστεύων εις εμέ ού μη αποθάνη εις τον αιώνα ".
Αυτά τα λόγια κατεβάζουν τον ουρανό στή γή.
" Εγώ ειμί η ανάστασις και η ζωή ". Εδώ ο Ιησούς αποκαλύπτει τον εαυτό Του και τον θάνατο. Δεν είπε: " Εγώ κάνω την ανάστασι και δίνω τη ζωή ", αλλά " εγώ ε ι μ ί η ανάστασις και η ζωή ". Καί μάλιστα " εγώ " ' κανένας άλλος. 'Ολα εξαρτώνται απ' αυτό, από το άν αυτό το " εγώ ειμί " θα το πιστέψουμε με συνέπεια.
'Αν υπήρχε μόνο ο Ιησούς δεν θα υπήρχε θάνατος. Σε μας έγινε κάτι , που κατάστραψε ό,τι μέσα μας ήταν όμοιο με ό,τι στόν Ιησού είναι άφθαρτο, ή μάλλον ό,τι είναι ουσιαστικό και δημιουργικό. Επειδή σε μας έχει καταστραφεί αυτό, γι' αυτό πεθαίνουμε. Ο θάνατός μας δεν προστίθεται πάνω στη ζωή μας, αλλά προέρχεται απ' τόν τρόπο που εμείς ζούμε. Με το θάνατο φανερώνεται μιά κατάστασις, όπυ μέσα της βρίσκεται ο τρόπος της ζωής μας. Αλλά όπως βλέπουμε στό Χριστό, που είναι το μέτρον του ανθρώπου, δεν θα έπρεπε αυτό να γίνεται έτσι. Η ζωή Του Χριστού είναι αλλιώτικη απ' τη δική μας. Αυτή η κατάστασις, που συνέπειά της είναι ο θάνατος, δεν υπάρχει σ' Εκείνον. Επειδή Εκείνος απέναντι στον θάνατο φέρεται έτσι, επειδή υπάρχει καθαρά μόνο ως ζωή και επειδή είναι μεταξύ μας και έρχεται μαζί μας με αγάπη, χαρίζοντας τόν ίδιο τόν εαυτό Του - ας σκεφθούμε τη Θεία Ευχαριστία - ακριβώς γι' αυτό ο Ιησούς είναι για μας
" η ζωή ". Επειδή όμως αναγκαστικά και θα πεθάνουμε, γι' αυτό Εκείνος είναι για μας και " η ανάστασις ". 'Οποιος με την πίστη, είναι ενωμένος μαζί Του έχει μια ζωή, που ξεπερνάει τόν θάνατο και ήδη από τώρα φθάνει στην αιωνιότητα, καθώς ο ίδιος σε μια άλλη περίστασι λέει: " Αμήν, αμήν λέγω υμίν, ότι τον λόγον μου ακούων και πιστεύων τω πέμψαντί με, έχει ζωήν αιώνιον, και εις κρίσιν ουκ έρχεται, αλλά μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την ζωήν" (Ιω. ε' 24).
[...]
Από το βιβλίο " Ο Κύριος"
του Romano Guardini
Υάκινθος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου