Το θέαμα του θανάτου είναι πάντα διδακτικό. Όποια και νάναι η αιτία του, είναι πάντα ένα θαύμα και ένα μυστήριο. Η σκέψη μας, κι αν πρόκειται για προσφιλές μας πρόσωπο, η αγάπη μας, - λές και διαβαίνει το όριο εκείνο συντροφιά με το πρόσωπο που πεθαίνει, ρίχνει ένα βλέμμα στόν άλλο κόσμο και πείθεται για την ύπαρξή του. Αυτό το ένοιωσα για πρώτη φορά, όταν κάποιος μπροστά στα μάτια μου πάτησε με το πόδι και έλυωσε ένα έντομο. Τότε για πρώτη φορά ένοιωσα καθαρά ότι τίποτα δεν πρέπει να εξοντώνεται, ότι αυτό είναι ανοησία, που δεν μπορεί να την αντέξει το μυαλό μας και η ψυχή μας, κι ότι ακόμη και το έντομο εκείνο πέρασε στόν άλλο κόσμο και εξαφανίστηκε από την ζωή, όπως την ξέρουμε συνήθως, μα δεν εκμηδενίστηκε.[...]
Από το βιβλίο " Πνευματικά Κεφάλαια "
του πρωτ. Αλεξάνδρου Ελτσιανίνωφ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου