"Εις την Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου "

του  Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά


 

 

Ομιλία Β'

 

[...] "Δεν είμαι όπως οι άλλοι άνθρωποι, άρπαγες, άδικοι,

μοιχοί ".

Αυτά τα λόγια αποδεικνύουν την υπεροψία του Φαρισαίου και πρός τον Θεό και πρός όλους τους ανθρώπους, αλλ' επίσης και το ψευδολόγο της συνειδήσεώς του' διότι αφ' ενός μεν εξουθενώνει σαφώς όλους μαζί τους ανθρώπους, αφ' ετέρου δε αποδίδει την αποφυγή των κακών όχι στην δύναμη του Θεού, αλλά στην ιδική του. Αν δε λέγει ότι ευχαριστεί, ο λόγος είναι αυτός' ότι πλην εαυτού νομίζει ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ακόλαστοι και άδικοι και άρπαγες, ωσάν ο Θεός να μη ηξίωσε κανέναν άλλον πλήν αυτού να του παράσχη την αρετή. Αλλ' αν όλοι ήσαν τέτοιοι, έπρεπε σε όλους αυτούς να ευρίσκωνται εμπρός των προς διαρπαγή τα αγαθά του Φαρισαίου τούτου. Δεν φαίνεται όμως κάτι τέτοιο' διότι προσθέτει αυτός, "νηστεύω δύο φορές το Σάββατο, δίνω το δέκατο απο όλα όσα αποκτώ". Δεν λέγει ότι δίνει το δέκατο από όσα κατέχει, αλλά από όσα αποκτά, δηλώνοντας με αυτό τις προσθήκες και επαυξήσεις της περιουσίας του. Επομένως είχε μεν όσα κατείχε, προσελάμβανε δε ανεμποδίστως όσα μπορούσε.

Πως λοιπόν οι άνθρωποι πλήν αυτού άρπαζαν και αδικούσαν; Τόσο αυτοέλεγκτο και αυτεπίβουλο πράγμα είναι η κακία! Τόσο πολύ ανάμικτο με την παραφροσύνη είναι πάντοτε το ψεύδος![...]

 

Aγίου Γρηγορίου Παλαμά τα 'Εργα

Πατερικές Εκδόσεις "Γρηγόριος ο Παλαμάς"

 

***

 

Θεοτοκίον Τριωδίου

ήχος δ'

  

Κατεύνασον τον τάραχον των παθών μου,

θεράπευσον τα τραύματα της ψυχής μου,

εξέγειρον εξ ύπνου με ραθυμίας,

τη μεσιτεία σου,τη προστασία σου,

Παναγία Δέσποινα Μητροπάρθενε.
 

 

 

 

Υάκινθος