Η ύπαρξη ορίων στον άνθρωπο από μόνη της δεν είναι βλακεία ή μωρία. Ακόμα και οι πιό έξυπνοι άνθρωποι αναπόφευκτα περιορίζονται σε κάποιο βαθμό, σε κάποια όρια. Η βλακεία και η μωρία αρχίζουν από τη στιγμή, που εμφανίζεται το πείσμα κι η υπέρμετρη αυτοπεποίθηση, οι εκδηλώσεις, δηλαδή, του εγωϊσμού.
Ως κύματα θαλάσσης επ'εμέ,
επανέστησαν αι ανομίαι μου'
ως σκάφος εν πελάγει εγώ μόνος χειμάζομαι,
υπό πταισμάτων πολλών'
αλλ'εις εύδιον λιμένα οδήγησόν με, Κύριε,
τη μετανοία και σώσον με.
Κατανυκτικόν
Δευτέρα της Γ' Εβδομάδος πρωί
'Ηχος β'
Το πάθος κάνει μωρό και βλάκα ακόμα και τον πιό έξυπνο άνθρωπο.
'Ημαρτον εις Σε Σωτήρ,
ως ο 'Ασωτος υιός'
δέξαι με Πάτερ μετανοούντα,
και ελέησόν με ο Θεός.
Κατανυκτικόν
Κυριακή των Μυροφόρων Εσπέρας
'Ηχος β'
Οι αλαζόνες έχουν όλοι ένα κοινό γνώρισμα, ότι εξανίστανται για τα ψεύδη των άλλων, διαμαρτύρονται για το ψεύδος και καταγίνονται με την αποκατάσταση της αλήθειας' και στην τύφλα τους δεν προσέχουν ότι εκείνοι οι ίδιοι είναι μπλεγμένοι στο ψεύδος, ότι δεν ανέχονται την αλήθεια έστω και σε μικρή δόση, κι ότι πρέπει να γίνουν άξιοι του δικαιώματος της αλήθειας.
Την αλήθεια για το άτομό τους δεν την ανέχονται' και πώς είναι δυνατό να πεί κανείς την αλήθεια σε άνθρωπο ψυχικά άρρωστο; Και τι τους νοιάζει η αλήθεια; Κάθε αλήθεια για το άτομό τους γίνεται μοναχά νερό, που χύνεται στο νερόμυλο της αφροσύνης τους.
Εγώ υπάρχω το δένδρον το άκαρπον, Κύριε,
κατανύξεως καρπόν μη φέρων το σύνολον,
και την εκκοπήν πτοούμαι,
και το πύρ εκείνο δειλιώ το ακοίμητον'
διό σε ικετεύω'
Προ εκείνης της ανάγκης,
επίστρεψον και σώσον με.
Κατανυκτικόν
Τρίτη της Γ' Εβδομάδος πρωί
'Ηχος β'
Ο εγωϊσμός είναι μοναξιά, είναι σκοτάδι αφόρητο.
Ο εγωϊσμός γεννάει τη φιλαυτία, κι αυτή φέρνει την εμπάθεια και την ανικανότητα να αποτιμάει κανείς σωστά τον εαυτό του' απ'αυτά τα δύο πηγάζει η μωρία και η βλακεία. Κάθε εγωϊστής άνθρωπος είναι βλάκας στις εκτιμήσεις του, έστω κι αν εκ φύσεως είναι ιδιοφυία. Αντίθετα, ο ταπεινός άνθρωπος είναι σοφός, έστω κι αν δεν είναι "έξυπνος".
Η ουσία της σοφίας έγκειται στην αίσθηση της Αλήθειας και στην ταπεινοφροσύνη σαν στεκόμαστε μπροστά της' κι αυτή η ουσία της σοφίας είναι προσιτή στους ταπεινούς.
Φύλλα συκής έρραψέ μοι,
η αμαρτία μου, οίμοι!
μη φυλάξαντι Σωτήρ μου,
την άχραντον εντολήν σου,
τη του όφεως βουλή.
Από τον Κανόνα της Κυριακής των Μυροφόρων
Ποίημα Ανδρέου Κρήτης
'Ηχος β'
Μεγάλη η εξαγνίζουσα δύναμη και μεγάλο το νόημα των δοκιμασιών της ζωής. Η πνευματική μας αύξηση και ωρίμανση, εξαρτάται κατά κύριο λόγο από το πώς φέρουμε τις δοκιμασίες, που μας έρχονται. Να τις ζούμε με γενναιότητα, νάμαστε έτοιμοι να τις δεχόμαστε - να ποιό είναι το σημάδι ψυχής "δικαίας".'Ομως, να τις αναζητούμε δεν πρέπει, ούτε να τις επινοούμε.
Αθλοφόροι Κυρίου μακαρία η γή,
η πιανθείσα τοις αίμασιν υμών'
και άγιαι αι σκηναί,
αι δεξάμεναι τα πνεύματα υμών'
εν σταδίω γαρ τον εχθρόν εθριαμβεύσατε,
και Χριστόν μετά παρρησίας εκηρύξατε.
Αυτόν ως αγαθόν ικετεύσατε,
σωθήναι δεόμεθα τας ψυχάς ημών.
Μαρτυρικόν
Τετάρτη της Γ' εβδομάδος πρωί
'Ηχος β'
'Ολα γύρω μας - όπως είναι η διαπαιδαγώγησή μας από την παιδική ηλικία και ο "αγώνας για επιβίωση", μας διδάσκουν τον αυτοσεβασμό και την "αξιοπρέπεια". Αν, όμως, είναι κανείς από μας, που αισθάνεται τον εαυτό του όπως ο Τελώνης - κι είθε να δώσει ο Θεός ο καθένας μας έτσι να νοιώθει - τότε ας χαρεί, γιατί είναι το πρόβατο το απολωλός ή η χαμένη δραχμή, που για χάρη τους ήρθε ο Χριστός, και που για την σωτηρία του μεγάλη χαρά γίνεται στον ουρανό, πιο μεγάλη παρά για εκατό δικαίους.
Κράζω σοι Χριστέ Σωτήρ,
του τελώνου την φωνήν'
ιλάσθητί μοι ώσπερ εκείνω,
και ελέησόν με ο Θεός.
Κατανυκτικόν
Δευτέρα της Γ' Εβδομάδος Εσπέρας
'Ηχος β'
Από τα "Πνευματικά κεφάλαια"
Πρεσβ. Αλεξάνδρου Ελτσιανίνωφ
***
Δοξαστικόν των Αίνων της Κυριακής του Τελώνου και του Φαρισαίου
ΠΕΤΡΟΥ [Νερατζής].wmv
Υάκινθος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου