Με χαρακτηριστικά απαξίωσης, που υπερβαίνουν την ορθολογική κριτική για την κρίση που προκαλούμε στο ευρώ, φίλοι και εχθροί, εν χορώ, αξιώνουν: σταματείστε την Ευρώπη,
η Ελλάδα "πρέπει" να κατέβει...
Ανάλυση από τη Ζέζα Ζήκου
[...] Δεν θα χρειαζόταν ιδιοφυία για ν' αντιληφθούν οι 'Ελληνες πολιτικοί το προνόμιο της ένταξης της χώρας στο ευρώ που τους χάρισε ο κ. Σημίτης. Αλλά η Ελλαδική κοινωνία, ζει για πρώτη φορά μετά τη γερμανική κατοχή, τον τρόμο και τον πανικό να βλέπει να καταρρέουν η να αχρηστεύονται οι δομές που τη συγκρατούν. Αλλά το πρώτιστο που δεν απασχολεί, φαίνεται να είναι ο καταδικασμένος στη φτώχεια ελληνικός λαός. Το κράτος έχει πτωχεύσει, de facto, όχι ακόμα διακηρυγμένα: Βασικές κρατικές λειτουργίες έχουν διαλυθεί, ενώ το όνομα των Ελλήνων διασύρεται εξαθλιωτικά ανυπόληπτο στη διεθνή σκηνή.
Ποιός άραγε πολιτικός θα μπορούσε να αναχαιτίσει ρεαλιστικά τη χιονοστιβάδα που καταπίνει τη χώρα; Ποιός θα μπορούσε να λειτουργήσει με συνεπή πολιτική λογική και όχι με "αυτονόητη" υποταγή στις Βρυξέλλες; Ποιός παίζει, τελικά, με τους θεσμούς;
Οι κατεστημένες πολιτικές δυνάμεις εμφανίζονται ανήμπορες να δημιουργήσουν όρους σωτηρίας. Και η κοινωνία είναι δικαίως επιρρεπής σε ακραίες φωνές, που καταγγέλουν τα πάντα και χρεώνουν σε όσους κυβέρησαν τα τελευταία χρόνια ρεμούλα και διαφθορά.
Σε αυτή τη τοξική ατμόσφαιρα , οι εταίροι και οι δανειστές μας παρεμβαίνουν απροκάλυπτα. Η συμβολική των Γερμανών πολιτικών, καθώς και των δημοσιευμάτων των γερμανικών και των διεθνών ΜΜΕ με χαρακτηριστικά απαξίωσης, που υπερβαίνουν την ορθολογική κριτική για τη κρίση που προκαλούμε στο ευρώ, εν χορώ αξιώνουν: Σταματείστε την Ευρώπη, η Ελλάδα "πρέπει" να κατέβει...
Ο στόχος είναι ξεκάθαρος. Και δεν είναι ο μόνος. Για να τον πετύχει άμεσα, χωρίς καθυστερήσεις, η Γερμανία αλλάζει δραστικά, βίαια την Ευρώπη. Και η Ελλάδα είναι το "χρήσιμο θύμα" αυτής της ριζικής μεταβολής κατεύθυνσης των συνθηκών, που θα υπηρετούν το "δόγμα του ευρώ" που επιβάλλει ο ηγεμονισμός του Βερολίνου. Σαν να αρνούνται όλοι πεισματικά να αντικρίσουν την αλήθεια: Πως το πραγματικό πρόβλημα είναι το ίδιο το ευρώ. 'Ομως θα ακολουθήσουν κι άλλα θύματα...
Η ιδέα μιας νέας ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής που θα μπορούσε να διασφαλίσει την αποφυγή της επανάληψης μιάς παρόμοιας κρίσης, έχει συμφωνηθεί στο Βερολίνο και στίς Βρυξέλλες. Ο ρόλος της Ελλάδος, όμως ως "χρησίμου θύματος" θα αποβεί ολέθριος για τη χώρα μας, αλλά είναι εξαιρετικά επικίνδυνος και για τους ίδιους.[...]
Οι αιρετικές απόψεις για την επιστροφή στη δραχμή κερδίζουν ραγδαία έδαφος στα νοικοκυριά, στη μεσαία τάξη, ακόμη και στις κορυφές της επιχειρηματικής πυραμίδας. Εξοστρακισμένη η δραχμή στο περιθώριο της ιστορίας μέχρι χθές, όμως η πρόταση για έξοδο από την ευρωζώνη αντιμετωπίζεται πλέον ως συζητήσιμη εναλλακτική λύση, έστω και με τη λογική του λιγότερο κακού, από σοβαρούς εκπροσώπους της οικονομικής σκέψης. Δειλά-δειλά, η συζήτηση μεταφέρεται σε ολόληρη την ελληνική επικράτεια, όχι ως το "εφιαλτικό"σενάριο εξόδου της χώρας από το ευρώ, αλλά της επιστροφής στη δραχμή ως λύση σωτηρίας!
Εφημερίδα "Η Καθημερινή"
η Ελλάδα "πρέπει" να κατέβει...
Ανάλυση από τη Ζέζα Ζήκου
[...] Δεν θα χρειαζόταν ιδιοφυία για ν' αντιληφθούν οι 'Ελληνες πολιτικοί το προνόμιο της ένταξης της χώρας στο ευρώ που τους χάρισε ο κ. Σημίτης. Αλλά η Ελλαδική κοινωνία, ζει για πρώτη φορά μετά τη γερμανική κατοχή, τον τρόμο και τον πανικό να βλέπει να καταρρέουν η να αχρηστεύονται οι δομές που τη συγκρατούν. Αλλά το πρώτιστο που δεν απασχολεί, φαίνεται να είναι ο καταδικασμένος στη φτώχεια ελληνικός λαός. Το κράτος έχει πτωχεύσει, de facto, όχι ακόμα διακηρυγμένα: Βασικές κρατικές λειτουργίες έχουν διαλυθεί, ενώ το όνομα των Ελλήνων διασύρεται εξαθλιωτικά ανυπόληπτο στη διεθνή σκηνή.
Ποιός άραγε πολιτικός θα μπορούσε να αναχαιτίσει ρεαλιστικά τη χιονοστιβάδα που καταπίνει τη χώρα; Ποιός θα μπορούσε να λειτουργήσει με συνεπή πολιτική λογική και όχι με "αυτονόητη" υποταγή στις Βρυξέλλες; Ποιός παίζει, τελικά, με τους θεσμούς;
Οι κατεστημένες πολιτικές δυνάμεις εμφανίζονται ανήμπορες να δημιουργήσουν όρους σωτηρίας. Και η κοινωνία είναι δικαίως επιρρεπής σε ακραίες φωνές, που καταγγέλουν τα πάντα και χρεώνουν σε όσους κυβέρησαν τα τελευταία χρόνια ρεμούλα και διαφθορά.
Σε αυτή τη τοξική ατμόσφαιρα , οι εταίροι και οι δανειστές μας παρεμβαίνουν απροκάλυπτα. Η συμβολική των Γερμανών πολιτικών, καθώς και των δημοσιευμάτων των γερμανικών και των διεθνών ΜΜΕ με χαρακτηριστικά απαξίωσης, που υπερβαίνουν την ορθολογική κριτική για τη κρίση που προκαλούμε στο ευρώ, εν χορώ αξιώνουν: Σταματείστε την Ευρώπη, η Ελλάδα "πρέπει" να κατέβει...
Ο στόχος είναι ξεκάθαρος. Και δεν είναι ο μόνος. Για να τον πετύχει άμεσα, χωρίς καθυστερήσεις, η Γερμανία αλλάζει δραστικά, βίαια την Ευρώπη. Και η Ελλάδα είναι το "χρήσιμο θύμα" αυτής της ριζικής μεταβολής κατεύθυνσης των συνθηκών, που θα υπηρετούν το "δόγμα του ευρώ" που επιβάλλει ο ηγεμονισμός του Βερολίνου. Σαν να αρνούνται όλοι πεισματικά να αντικρίσουν την αλήθεια: Πως το πραγματικό πρόβλημα είναι το ίδιο το ευρώ. 'Ομως θα ακολουθήσουν κι άλλα θύματα...
Η ιδέα μιας νέας ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής που θα μπορούσε να διασφαλίσει την αποφυγή της επανάληψης μιάς παρόμοιας κρίσης, έχει συμφωνηθεί στο Βερολίνο και στίς Βρυξέλλες. Ο ρόλος της Ελλάδος, όμως ως "χρησίμου θύματος" θα αποβεί ολέθριος για τη χώρα μας, αλλά είναι εξαιρετικά επικίνδυνος και για τους ίδιους.[...]
Οι αιρετικές απόψεις για την επιστροφή στη δραχμή κερδίζουν ραγδαία έδαφος στα νοικοκυριά, στη μεσαία τάξη, ακόμη και στις κορυφές της επιχειρηματικής πυραμίδας. Εξοστρακισμένη η δραχμή στο περιθώριο της ιστορίας μέχρι χθές, όμως η πρόταση για έξοδο από την ευρωζώνη αντιμετωπίζεται πλέον ως συζητήσιμη εναλλακτική λύση, έστω και με τη λογική του λιγότερο κακού, από σοβαρούς εκπροσώπους της οικονομικής σκέψης. Δειλά-δειλά, η συζήτηση μεταφέρεται σε ολόληρη την ελληνική επικράτεια, όχι ως το "εφιαλτικό"σενάριο εξόδου της χώρας από το ευρώ, αλλά της επιστροφής στη δραχμή ως λύση σωτηρίας!
Εφημερίδα "Η Καθημερινή"
Το εισόδημα και η αγοραστική δύναμη
Ποιές θα είναι οι επιπτώσεις της εξόδου από το ευρώ στο είσόδημα των Ελλήνων;
Υπολογίστηκε ότι μια υποτίμηση κατά 50% σημαίνει ότι ο σημερινός μισθός των 1200 ευρώ θα έχει ισοδύναμη αγοραστική δύναμη (σε δραχμές) όση είναι αυτή των 923 ευρώ όταν γίνει η πρώτη μετατροπή. Πρίν δηλαδή από την κυκλοφορία της δραχμής. Μετά, ο μισθός των 1200 ευρώ θα έχει αξία 461 ευρώ όταν θα αγοράζουμε προϊόντα και υπηρεσίες σε ευρώ (π.χ.ταξίδια) και αξία 769 ευρώ όταν κάνουμε συναλλαγές στο εσωτερικό. Η μείωση της αγοραστικής δύναμης στην τελευταία περίπτωση οφείλεται στον πληθωρισμό και στα μέτρα λιτότητας που θα ακολουθήσουν.
Ποιές είναι οι δυσκολίες εξόδου από την Ευρωζώνη;
Οι βασικότερες είναι: Πρώτον, υπάρχει ο φόβος οι αγορές να στοιχηματίσουν στην επόμενη έξοδο. Δεύτερον, μια σειρά από τεχνικά ζητήματα (ισοτιμίες, τιμές εμπορευμάτων, πληθωρισμός στον πυρήνα της Ευρωζώνης κλπ.) δεν έχουν ακόμα κοστολογηθεί.
"Η Καθημερινή"
Υάκινθος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου