Τα ίδια και τα ίδια
κάθε βράδυ.
Τα χέρια μου
δεν αντέχουν
να κρατήσουν
το σκοτάδι.
Γι᾽ αυτό κάθε πρωί
ξυπνώ
της μνήμης μου
τη μικρή καρδερίνα
Κι ένα σπίτι
της δείχνω
γεμάτο τραγούδια
– Εκεί μένει
της λέω
το φως.
Από τη συλλογή Το αίμα των ονείρων
Ίκαρος, 2010
Tα πουλιά της μνήμης
Δημήτρης Λαμπρέλλης
Υάκινθος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου